Het echte verhaal achter de ontvoering van John Paul Getty III

Ik woonde in de jaren ’90 in Italië met mijn vrouw, Lynette, en ontmoette Gail via een familievriend.

Ze had een zomerhuis even ten zuiden van Siena, dus ging ik haar interviewen.

Ze begon me te vertellen over de ontvoering van haar zoon, waarbij ze me alle details vertelde en de nachtmerrie uitlegde. Lynette en ik wisten vaag wat er was gebeurd (het was een beroemde zaak in de jaren ’70 en de Gettys waren vaak in het nieuws), maar we zaten en luisterden aandachtig.

Slim en innemend, wilde Gail ons het volledige verhaal geven; haar kant van het verhaal. Ik pakte een notitieboekje. Ik kon nauwelijks geloven wat ik hoorde.

Gail was in 1956 met de erfgenaam van het Getty-fortuin, John Paul Jr, getrouwd. Zijn vader, de koppige J Paul Getty, was op dat moment de rijkste levende Amerikaan, die met zijn gelijknamige oliemaatschappij een fortuin vergaarde dat vandaag de dag meer dan 10 miljard dollar waard is.

Het echtpaar scheidde acht jaar later, nadat ze vier kinderen hadden gekregen, waaronder John Paul III, hun oudste.

Naar het werk van zijn vader werd “jonge Paul”, zoals hij werd genoemd, opgevoed in Rome, waar Gail ook na de scheiding verbleef.

Artistiek, wild en voortdurend in de problemen, hij werd van school gestuurd voor domme stunts, werd een keer gearresteerd voor het gooien van een molotovcocktail naar een linkse demonstratie, en bracht het grootste deel van zijn tijd door met feesten.

In deze periode, in juli 1973, werd Johannes Paulus III op het Piazza Farnese in Rome ontvoerd, geblinddoekt, in een voertuig geduwd en naar de bergen van Calabrië gebracht.

Zijn ontvoerders waren ‘Ndrangheta, een maffiagroep uit het zuiden van Italië, die precies wisten wie zijn familie was.

Gail was de eerste die het hoorde, ze nam een telefoontje aan van hun bendeleider, Cinquanta, en hij was het die haar vertelde dat er veel geld nodig zou zijn om haar zoon te bevrijden. Ze zei dat ze dat niet had.

“Vraag het maar aan je schoonvader,” zei Cinquanta, voordat hij die beroemde zin gebruikte: “Hij heeft al het geld van de wereld.”

Iedere betrokkene had waarschijnlijk verwacht dat de beproeving voorbij zou zijn zodra het losgeld – dat hij op 17 miljoen dollar had vastgesteld – door J. Paul Getty zou worden betaald. Het was tenslotte niets voor een miljardair – vooral niet om zijn kleinzoon te redden.

Er was een kink in de kabel. J Paul Getty mocht Gail, maar hij was niet erg gecharmeerd van haar oudste zoon. Hij beschouwde hem als slapjanus, en had er blijkbaar grote moeite mee dat hij gympen droeg om hem te bezoeken in zijn huis, het Tudor landhuis Sutton Place in Surrey.

‘Ik heb 14 andere kleinkinderen’

Sinds John Paul Jr geen contact meer had met zijn vader, was Gail gedwongen om zelf naar Getty Sr te gaan. Hij zei onmiddellijk nee tegen het losgeld.

“Ik heb nog 14 andere kleinkinderen,” zou hij gezegd hebben. “Als ik nu één cent betaal, dan heb ik 14 ontvoerde kleinkinderen.”

Terwijl haar zoon vastgeketend zat aan een paal in een vochtige grot op een heuvel in de buurt van Napels, moest Gail de strijd aanbinden met de juridische manager van Getty, een man genaamd Fletcher Chase (gespeeld door Mark Wahlberg in de film).

Ze heeft altijd gezegd dat “als Big Paul de ontvoering had afgehandeld zoals hij in zijn hoogtijdagen een zakendeal afhandelde, mijn zoon binnen 24 uur vrij zou zijn geweest”. Zonder de hulp van de oude man duurde het maanden.

John Paul III werd geslagen en gemarteld, en vier maanden nadat hij was ontvoerd, sneed de maffia – wanhopig om de aandacht van een familielid te trekken en te bewijzen dat ze hem hadden – zijn rechteroor af en plaatste het in een lokale krant.

Hier ben je, zeiden ze, nu heb je 10 dagen om ons te betalen of hij komt terug in nog kleinere stukjes.

Gail’s moed en vastberadenheid bleven buitengewoon; zij is de ware heldin van dit verhaal.

Toen het oor van haar zoon tevoorschijn kwam, gaf Getty Snr toe, maar niet voordat hij het losgeld had terug onderhandeld naar $US3 miljoen.

Hij betaalde uiteindelijk $US2,2 miljoen, het maximum dat fiscaal aftrekbaar was, en leende nog eens $US800.000 aan zijn kleinzoon tegen 4 procent rente.

Op 12 december leverde Chase het geld af op een vooraf afgesproken plek langs de weg, in drie zakken. Het werd opgehaald, maar Gail wachtte nog een paar dagen voordat Cinquanta haar belde om te vertellen dat hij haar zoon die nacht op een heuvel zou achterlaten.

“Hou hem alsjeblieft warm,” zei ze. Ze kon met iedereen overweg, had dat jaar tientallen gesprekken met de maffia en ontwikkelde een bijzondere verstandhouding met Cinquanta.

“Ik zal ervoor zorgen dat hij een deken heeft,” antwoordde hij. Ze spraken elkaar nooit meer.

Gail en Johannes Paulus III werden herenigd zoals beloofd. Negen leden van ‘Ndrangheta werden uiteindelijk gearresteerd, maar geen van de hooggeplaatste figuren, en nooit Cinquanta.

John Paul III, intussen, kwam terug in een tragische toestand. In plaats van een verdoving te gebruiken voor zijn oorwond, hadden zijn ontvoerders hem brandewijn te eten gegeven, waardoor hij verslaafd raakte aan alcohol.

Nadat hij de media van de wereld onder ogen had gezien, kreeg hij een inzinking, nam een overdosis drugs, raakte in coma en het was – opnieuw – aan zijn toegewijde moeder overgelaten om zijn leven te redden.

Toen hij uit coma kwam, was Johannes Paulus III verlamd, en stierf in 2011 na een lang ziekbed. Hij werd slechts 54.

Gedurende enkele dagen in Italië, vertelde Gail ons het hele ontvoeringsverhaal. Toen mijn boek twee jaar later uitkwam, keurden zowel zij als haar jongste kind, Mark, het gelukkig goed. Daarna verloren we elkaar uit het oog, maar al gauw begonnen filmmaatschappijen ons te omcirkelen.

Het was in 20 jaar vier keer een “bijna” project, maar om de een of andere reden stond er altijd wel iets in de weg. Was het de vloek van de Gettys?

Bij Ridley Scott leek het erop dat het de vierde keer was dat hij geluk had – toen werden er beschuldigingen van aanranding geuit tegen Kevin Spacey, die zijn scènes als Getty Snr al had opgenomen, en leek het project opnieuw in gevaar te komen.

Maar gelukkig is Ridley een genie en is hij erin geslaagd om alle scènes van Spacey opnieuw op te nemen met Christopher Plummer in die rol.

Wonderlijk genoeg is de film enorm verbeterd, en Plummer is zelfs genomineerd voor een Golden Globe.

Ik denk dat ik voor veel schrijvers spreek – JK Rowling en een paar anderen uitgezonderd, misschien – als ik zeg dat de schrijver van de originele tekst de neiging heeft de laatste persoon te zijn wiens zorgvuldige werk wordt erkend wanneer Hollywood erbij betrokken is.

Dat gezegd hebbende, ik ben blij dat het verhaal eindelijk het witte doek heeft bereikt, en met Gail als heldin.

Het is een 25 jaar durende saga voor me geweest, maar als ik één ding heb geleerd, is het dat niets waar de Getty familie bij betrokken is, ooit rechttoe rechtaan is.

John Pearson schreef Painfully Rich: The Outrageous Fortune and Misfortunes of the Heirs of J. Paul Getty, dat in 1995 voor het eerst werd gepubliceerd.

The Telegraph Londen