Wprowadzenie do Atlas Obscura Podcast

Na Kubie nie trzeba daleko szukać, by znaleźć lodziarnię. Ale starzejąca się cytadela zimnych słodyczy znana jako Coppelia jest Alfą i Omegą kubańskiego szaleństwa na punkcie lodów.

Zlecony przez Fidela Castro, który starał się przybliżyć ten smakowity fenomen swojemu narodowi, rozległy, retro-nowoczesny kompleks helado widział już lepsze dni, ale nadal serwuje tysiące gałek każdego dnia.

W początkowym okresie Coppelia oferowała 26 różnych smaków, w tym takie smakołyki jak pomarańcza z ananasem, kokos z migdałami i muskat. Smaki były często mieszane i dopasowywane do siebie w wieloskładnikowych sundaes, których chętni klienci nie mogli się nasycić. Coppelia wciąż się rozwijała i otwierano kolejne lokalizacje w całym kraju, ale centralny statek-matka nigdy nie stracił swojego ikonicznego uroku.

Przez lata, fale polityczne zmieniały ofertę Coppelii na różne sposoby, w miarę jak ceny i dostępność składników zmieniały się i słabły, ale przez to wszystko, miejsce to przetrwało, stając się „parkiem ludzi”. W latach dziewięćdziesiątych, kiedy wahania w handlu oznaczały, że kraj musiał wybrać pomiędzy zasobami mlecznymi dla masła lub lodów, lody wygrały.

Coppelia nadal serwuje tysiące gałek każdego dnia dla hord ludzi ustawiających się w kolejce po „ensalada” (pięć gałek w misce), z których wielu zamawia więcej niż jedną. Według niektórych współczesnych relacji, liczba oferowanych smaków to zazwyczaj około trzech (o różnej jakości), co stanowi spadek w stosunku do około 50 oferowanych w czasach świetności sklepu. To jednak nie zmniejszyło popularności Coppelii. Pomimo wszystkich politycznych, społecznych i ekonomicznych wpływów na znaczenie Coppelii, prawda jest prosta: Kuba jest gorąca, a lody nie.