Baumrind, Diana

ETYKA BADAWCZA

STYLE RODZICIELSKIE

BIBLIOGRAFIA

Narodowa praca Diany Baumrind na temat etyki badawczej i stylów rodzicielskich ukształtowała badania i praktykę od lat sześćdziesiątych. Baumrind uzyskała tytuł licencjata w Hunter College w 1948 roku oraz tytuł doktora na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w 1955 roku. Po odbyciu stażu podoktorskiego w Cowell Hospital, Baumrind dołączyła do Instytutu Rozwoju Człowieka na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, gdzie od 2007 roku kieruje projektem socjalizacji rodzinnej i kompetencji rozwojowych.

ETYKA BADAŃ

W odpowiedzi na badania Stanleya Milgrama z 1963 roku dotyczące posłuszeństwa wobec autorytetów, Baumrind opublikowała wpływowy komentarz na temat etyki badań (1964). Baumrind nadal zajmował się kwestiami etycznymi w badaniach nad ludźmi poprzez konsultacje z American Psychological Association i opublikowane prace. W sprawie stosowania oszustwa w badaniach, Baumrind podkreślił wiele poziomów potencjalnej szkody: do uczestnika, do wiarygodności psychologii jako zawodu i do społeczeństwa.

STYLE RODZICIELSKIE

W 1966 Baumrind opublikował przełomowy artykuł na temat stylów rodzicielskich, a następnie w 1967 artykuł z Allen Black badający skutki stylów rodzicielskich na rozwój dziewcząt i chłopców. Baumrind’s trzy wychowywa style wiążą różne kombinacje rodzicielski żądanie i kontrola (konfrontacja, monitorowanie, konsekwentna dyscyplina, kara) i responsywność i affection (ciepło, przywiązanie, wzajemność, przyjazny dyskurs). Rodzice autorytatywni są umiarkowanie lub bardzo wymagający i bardzo responsywni. Ich dzieci są zazwyczaj asertywne, zdolne do samoregulacji, odpowiedzialne społecznie i pełne szacunku dla dorosłych. Rodzice autorytarni są bardzo wymagający i nie reagują na swoje dzieci. Dzieci rodziców autorytarnych mają tendencję do bycia nastrojowymi, bojaźliwymi w nowych sytuacjach i mają niskie poczucie własnej wartości. Rodzice permisywni są niewymagający i niedyrektywni. Są wrażliwi na potrzeby swoich dzieci i unikają konfrontacji. Ich dzieci mają tendencję do bycia kreatywnymi, towarzyskimi i przyjaznymi, ale mogą też być impulsywne, agresywne i odporne na ustalanie granic. W 1983 Eleanor Maccoby i John Martin zaproponowali czwarty styl, unin-volved parenting. Niezaangażowani rodzice są niewymagający i nieodpowiedzialni, a ich dzieci mogą uczestniczyć w dewiacyjnych lub ryzykownych zachowaniach.

Typologia Baumrinda stała się podstawą dla wielu badań nad rodzicielską socjalizacją dzieci i wynikami rozwojowymi dzieci. W jej własnej pracy, Baumrind zbadała style rodzicielskie w rodzicach dzieci w wieku przedszkolnym do okresu dojrzewania. Wyniki, które Baumrind badała obejmują osiągnięcia w nauce, regulację emocji, rozwój moralny, relacje z rówieśnikami, umiejętności społeczne, nadużywanie substancji oraz seksualność nastolatków. Baumrind stwierdziła, że autorytatywne rodzicielstwo wiąże się z lepszymi wynikami dla dzieci. Ten styl rodzicielski stanowi dla dzieci model troski i dbałości o potrzeby innych oraz pewnego i kontrolowanego zachowania. Począwszy od późnych lat osiemdziesiątych, badacze rozszerzyli paradygmat Baumrinda na rodziny o niskich dochodach i z różnych środowisk kulturowych. Pomimo różnic kulturowych w stopniu popierania różnych stylów wychowania i w sile związku autorytatywnego wychowania z lepszymi wynikami u dzieci, typologia Baumrinda została w dużej mierze poparta.

Bardziej kontrowersyjne było stanowisko Baumrinda w sprawie kar fizycznych. Podczas gdy Baumrind twierdzi, że sporadyczne, łagodne kary fizyczne mogą nie prowadzić do negatywnych długoterminowych wyników u dzieci, gdy są stosowane jako część ogólnego autorytatywnego stylu rodzicielskiego, inni badacze twierdzą, że częstsze stosowanie kar fizycznych przez rodziców wiąże się z negatywnymi wynikami u dzieci i że takie stosowanie może eskalować do przemocy fizycznej (Gershoff 2002b, s. 609). Punktem porozumienia jest to, że normy kulturowe dotyczące karania fizycznego wpływają na stopień, w jakim taka kara jest postrzegana jako surowa i może mieć negatywne skutki.

Zobacz także Milgram, Stanley; Style rodzicielskie

BIBLIOGRAFIA

Baumrind, Diana. 1964. Some Thoughts on Ethics of Research: After Reading Milgram’s „Behavioral Study of Obedience”. American Psychologist 19 (6): 421-423.

Baumrind, Diana. 1966. Effects of Authoritative Control on Child Behavior. Child Development 37 (4): 887-907.

Baumrind, Diana. 1996. Parenting: The Discipline Controversy Revisited. Family Relations 45 (4): 405-414.

Baumrind, Diana, and Allen E. Black. 1967. Praktyki socjalizacji związane z wymiarami kompetencji w przedszkolu chłopców i dziewcząt. Child Development 38 (2): 291-327.

Gershoff, Elizabeth Thompson. 2002a. Corporal Punishment by Parents and Associated Child Behaviors and Experiences: A Meta-analytic and Theoretical Review (Przegląd metaanalityczny i teoretyczny). Psychological Bulletin 128 (4): 539-579.

Gershoff, Elizabeth Thompson. 2002b. Corporal Punishment, Physical Abuse, and the Burden of Proof: Reply to Baumrind, Larzelere, and Cowan (2002), Holden (2002), and Parke (2002). Psychological Bulletin 128 (4): 602-611.

Maccoby, Eleanor, and John Martin. 1983. Socialization in the Context of the Family: Parent-Child Interaction. W socjalizacji, osobowości i rozwoju społecznego, red. E. Mavis Hetherington. Vol. 4 of Handbook of Child Psychology. New York: Wiley.

Milgram, Stanley. 1963. Behavioral Study of Obedience. Journal of Abnormal and Social Psychology 67: 371-378.

Julie C. Dunsmore

Sarah Holland Omar

.