Andruw Jones: Future Hall Of Famer?

Andruw JonesRob Tringali/Getty Images

Wcześniej tego offseason, społeczność statystyczna cieszyła się, gdy Hall of Fame w końcu przegłosowało Berta Blylevena do Hall of Fame po 14 latach na karcie wyborczej. Przypadek Blylevena jest godny uwagi, ponieważ w swoich pierwszych kilku latach na karcie wyborczej otrzymał mniej niż 20% głosów.

Tylko po dokładnym przewartościowaniu kariery Blylevena – i zaciekłej kampanii internetowej prowadzonej przez blogera Richa Lederera – Blyleven w końcu zebrał poparcie potrzebne do tego, aby zostać wpisanym na listę.

Niemal natychmiast fani i eksperci zaczęli szukać kolejnego historycznie pominiętego gracza, aby rzucić swoje poparcie, z Timem Rainesem wyłaniającym się jako najbardziej logiczny kandydat dzięki jego niesamowitym liczbom wśród nowoczesnych miar używanych przez statystyków. Ale kiedy Raines zostanie wybrany, jaki zawodnik będzie następny, który skorzysta z dokładnego przeglądu historycznego?

Andruw Jones, jeden z naprawdę niedocenionych graczy ery nowożytnej, pasuje do tego projektu. Bazując tylko na ofensywie, Jones jest przypadkiem granicznym. Jego linia .256/.338/.488 nie wygląda zbyt imponująco, ale pamiętaj, że Jones spędził swoje najlepsze lata grając w Turner Field, jednym z najlepszych parków miotacza w baseballu. Pomimo home parku, jego career OPS+ na poziomie 111 wskazuje, że był ponadprzeciętnym graczem przez całą karierę.

W kategoriach surowych liczb, Jones pokazał dobrą moc i przyzwoitą szybkość w swojej karierze, zgarniając 407 home runów i 152 kradzione bazy. Ponadto, grał na środku pola, pozycji, która tradycyjnie podkreśla obronę niż uderzenia. W rzeczywistości tylko dwóch środkowych pomocników w Hall of Fame, Mickey Mantle (536) i Willie Mays (660), wyprzedza Jonesa w liczbie home runów. Trzeci, Duke Snider, jest obecnie z nim zremisowany.

Rozsądnie jest również oczekiwać, że Jones będzie kontynuował podbijanie kilku swoich rekordów kariery, ponieważ (wierzcie lub nie) w przyszłym sezonie będzie miał tylko 34 lata.

Jeśli atak jest jedyną kwestią, sprawiedliwie jest trzymać Jonesa z dala od Hali. Tam, gdzie Jones naprawdę czyni swój przypadek, jednak, jest w obronie.

Według Baseball-Reference, Jones jest drugim najbardziej wartościowym defensywnym graczem w historii MLB – na KAŻDEJ pozycji. Tylko Brooks Robinson wyprzedza Jonesa w defensywnej WAR, a Jones ma realną szansę na złapanie Robinsona w ciągu najbliższych kilku lat, jeśli będzie grał regularnie w polu.

(Należy jednak stwierdzić, że dane WAR sprzed 1974 roku są niekompletne. Jest ona oparta na danych play-by-play i może nie dawać dokładnego obrazu ery przed martwą piłką. W przypadku zawodników, którzy grali od 1950 do 1973 roku, większość graczy jest prawie kompletna i brakuje im nie więcej niż 20 spotkań w danym sezonie.)

Dane te dobrze korespondują z rankingami UZR Fangraphs, które sięgają tylko do 2002 roku, ale wymieniają 124,8 UZR kariery Jonesa jako drugi najwyższy z graczy w tym czasie – pomimo faktu, że nie grał regularnie w polu od 2007 roku (Adrian Beltre zajmuje pierwsze miejsce z 125). I choć ta statystyka nie jest sprawiedliwa, gdy porównuje się do starszych graczy, nie jest też do końca sprawiedliwa dla Jonesa; w końcu te rankingi nie obejmują pięciu najlepszych sezonów Jonesa, według Baseball-Reference.

Tradycyjne miary obrony, tak mylące, jak tylko mogą być, również zgadzają się z wielkością Jonesa na boisku. W swoim najlepszym okresie Jones co roku plasował się wśród najlepszych w baseballu zarówno pod względem procentu pola, jak i współczynnika zasięgu, a jego 493 odłożenia w 1999 r. są trzecią najwyższą sumą pojedynczego sezonu dla środkowego pomocnika, odkąd MLB zaczęło śledzić tę statystykę w 1954 r.

Nic dziwnego, Jones wygrał również dziesięć prostych Złotych Rękawic od 1998 do 2007 roku i prawdopodobnie powinien był wygrać kolejną w 1997 roku.

Nieważne jak na to spojrzeć, Andruw Jones był historycznie świetnym graczem defensywnym, który był również pozytywnym czynnikiem w ataku podczas swojego najlepszego okresu. I nie ma powodu, aby sądzić, że każda przyszła analiza obrony, która wykorzystuje zaawansowane środki, nie dojdzie do tego samego wniosku. To, tak samo jak wszystko inne, będzie budować impet dla sprawy Jonesa, gdy przejdzie on na emeryturę.

Głosujący do Galerii Sław wybierali już wcześniej elitarnych obrońców – zarówno Robinson, jak i Ozzie Smith byli wybrani na pierwszej liście, a Andruw Jones był bardziej wartościowy ofensywnie niż którykolwiek z nich w swoim szczytowym okresie. Wyborcy powinni nagrodzić Jonesa w ten sam sposób, kiedy przejdzie na emeryturę.

Po tym wszystkim, jest on bardziej niż wykwalifikowany.

.