Paul di Resta

KartingEdit

Hij begon zijn carrière in de kartsport en reed van 1994 tot 2002 in diverse competitieve kartseries. In 2001 won hij het Britse JICA-kampioenschap.

Formule RenaultEdit

Eind 2002 maakte hij de overstap naar eenzitters, toen hij deelnam aan de Britse Formule Renault Winter Series. In 2003 racete hij fulltime in de Britse Formule Renault met het Eurotek Motorsport-team, waar hij zevende werd in het klassement met één racewinst. In 2004 stapte hij over naar Manor Motorsport, waar hij derde werd in de tussenstand van het kampioenschap met vier overwinningen. Hij nam ook deel aan enkele races van de Eurocup Formule Renault 2.0 met het Manor-team. Hij won ook de McLaren Autosport BRDC Young Driver of The Year Award in 2004. De award was gewonnen door zijn neef Dario Franchitti in 1992.

Formule DrieEdit

Di Resta stapte over naar de Formule Drie Euroseries met Manor Motorsport in 2005, waar hij tiende werd in het klassement. In 2006 stapte hij over naar het ASM Formule 3-team. Hij won het kampioenschap met vijf overwinningen en versloeg daarmee teamgenoot en toekomstig wereldkampioen Formule 1, Sebastian Vettel. Di Resta won in 2006 ook de BP Ultimate Masters op Circuit Park Zandvoort.

DTMEdit

In 2007 stapte di Resta over van eenzitters naar de Deutsche Tourenwagen Masters (DTM) toerwagenraceseries, voor Mercedes. In het kampioenschap eindigde hij als 5e achter Mattias Ekstrom (die zijn tweede DTM-titel won), Bruno Spengler, Martin Tomczyk en Jamie Green. Di Resta was de hoogste coureur in het klassement die met een niet-2007 auto reed. Zijn prestaties leverden hem een Mercedes C Klasse op voor het seizoen 2008, waarin hij twee races won en tweede in de punten eindigde, vier punten achter de uiteindelijke kampioen Timo Scheider van Audi. In 2009 eindigde hij als derde achter Scheider en zijn landgenoot Gary Paffett. In 2010 won hij drie races op rij op weg naar het kampioenschap.

Formule 1Edit

Di Resta testte voor het Formule 1-team van McLaren, en was in beeld voor een rit met het Force India-team voor het seizoen 2009 vanwege de gedeelde motorleverancier van de teams, Mercedes-Benz. Force India koos er echter voor om Giancarlo Fisichella en Adrian Sutil te behouden, met Vitantonio Liuzzi als reservecoureur.

Force India (2010-2013)Edit

2010Edit

In december 2009, met Fisichella die was overgestapt naar Ferrari en Liuzzi die was gepromoveerd naar het raceteam, nam di Resta deel aan een test met het team op het circuit van Jerez naast J. R. Hildebrand. Op de Autosport International show in januari 2010 werd gezegd dat hij dicht bij een deal was als test- en reservecoureur van het team voor het seizoen 2010. De deal werd aangekondigd op 2 februari. Di Resta maakte zijn debuut in de Formule 1 tijdens de Grand Prix van Australië 2010, waar hij deelnam aan de eerste vrije training als vervanger van Sutil en als 11e eindigde. Hij reed in de eerste training van alle volgende races tot aan de Grand Prix van Monaco waar hij niet deelnam. Hij hervatte het rijden voor het team tijdens de Europese Grand Prix en de daaropvolgende Britse Grand Prix. Na het uitzitten van de Duitse Grand Prix keerde hij terug voor de Hongaarse Grand Prix. Di Resta zat vervolgens de Grand Prix van België uit omdat Tonio Liuzzi en Adrian Sutil zoveel mogelijk tijd op het circuit nodig hadden om de nieuwe onderdelen onder de knie te krijgen. Hij nam deel aan de trainingen voor de Italiaanse Grand Prix, maar nam niet deel aan de Grote Prijzen van Singapore en Japan. Het team koos ervoor om di Resta de Grand Prix van Korea te laten schieten, zodat Liuzzi en Sutil voor de race aan het nieuwe circuit konden wennen.

2011Edit

Di Resta kwam voor het seizoen 2011 in dienst van Adrian Sutil in het Force India Formule 1-raceteam, als vervanger van Vitantonio Liuzzi. Hij scoorde zijn eerste kampioenschapspunt tijdens zijn eerste race, de Grand Prix van Australië, nadat beide Saubers waren gediskwalificeerd. Daarna volgde nog een 10e plaats in Maleisië, een 11e in China en een opgave in Turkije, waar hij de pits verliet met een los wiel. Hij reed vijfde in Canada tot een aanrijding met Nick Heidfeld hem een beschadigde wagen en een drive-through penalty opleverde, en hij crashte later uit de race in ronde 67. Hij kwalificeerde zich als zesde in Silverstone, maar eindigde als vijftiende na een lange pitstop als gevolg van een bandenfout.

Zijn derde puntenfinish van het seizoen kwam in Hongarije, waar hij zevende werd in wisselvallige omstandigheden. In de Italiaanse Grand Prix eindigde hij als achtste. Daarna volgde een zesde plaats in Singapore, voor teamgenoot Sutil, die achtste werd. Hij werd tiende in Korea, negende in Abu Dhabi en achtste in Brazilië.

2012Edit

Op 16 december 2011 werd bekend dat hij voor het seizoen 2012 behouden zou blijven voor Force India, waarbij Nico Hülkenberg de plaats van Sutil als zijn teamgenoot zou innemen. Hij kwalificeerde zich als 15e voor de seizoensopener in Australië en eindigde als 10e in de race, waarbij hij in de laatste ronde Jean-Éric Vergne en Nico Rosberg passeerde. Hij kwalificeerde zich als 14e voor de Grand Prix van Maleisië, en eindigde als zevende in de natte race. In China werd hij 12e. In Bahrein kwalificeerde hij zich binnen de top tien, nadat hij de tweede vrije training had gemist nadat verschillende leden van het team betrokken waren geraakt bij een incident met een benzinebom. Met een tweestopsstrategie pakte hij de zesde plaats in de race, waarmee hij zijn vorige beste resultaat uit zijn carrière evenaarde. Hij werd 14e in Spanje, een ronde achter winnaar Pastor Maldonado; 7e in Monaco nadat hij 15e was gestart; en 11e in Montreal. Tijdens de Grand Prix van Europa was hij de enige coureur op de grid die een één-stopstrategie toepaste en werd 7e terwijl zijn teamgenoot, Nico Hülkenberg, als 5e eindigde.

Nadat hij in de volgende drie races geen enkel punt had gescoord, eindigde di Resta als tiende in België. Het weekend daarop, tijdens de Grand Prix van Italië, toonde di Resta een sterk tempo in de kwalificatie, hij zette de vierde tijd neer in Q3, maar kreeg een gridstraf van vijf plaatsen voor een versnellingsbakwissel, waardoor hij als negende aan de Grand Prix begon. Hij eindigde de race als achtste. Tijdens de Grand Prix van Singapore kwalificeerde hij zich als zesde en eindigde hij als vierde, na de uitvalbeurten van Maldonado en Hamilton. De laatste vijf races van het seizoen leverde hem nog slechts één puntenfinish op – de negende plaats in Abu Dhabi.

2013Edit

Op 31 januari 2013 bevestigde Force India dat di Resta in 2013 voor een derde opeenvolgend seizoen voor het team zou racen. Na een kwalificatie buiten de top tien in Australië wist di Resta zich in de punten te rijden en eindigde net achter zijn teamgenoot Adrian Sutil op de achtste plaats. In Maleisië ging di Resta echter met pensioen nadat de wielmoeren van zijn auto steeds vastliepen, waardoor het team uiteindelijk gedwongen was beide auto’s aan de kant te zetten.

Di Resta kwalificeerde zich als elfde voor de Grand Prix van China, eindigde als achtste en behaalde vier punten.

Di Resta evenaarde zijn beste resultaat uit zijn carrière in Bahrein met een vierde plaats, maar werd vlak voor het einde ingehaald door Lotus’s Romain Grosjean, waardoor de Schot zijn eerste podiumplek misliep. Dat werd gevolgd door een zevende plaats in Spanje.

Een teleurstellende kwalificatie op nat wegdek betekende dat di Resta als 17e startte in Monaco, maar aanvankelijk koos hij voor een agressieve twee-stops strategie; het geluk speelde hem parten en door een rode vlag kon hij een nieuwe set banden gebruiken en met een aantal goede inhaalacties de negende plaats bereiken.

Nog zo’n teleurstellende kwalificatie tijdens de volgende race in Canada zag di Resta opnieuw als 17e starten. Gestart op de hardere medium compound band, was di Resta in staat om het langste van alle coureurs te rijden tijdens zijn eerste stint, 56 ronden voordat hij uiteindelijk zijn enige pitstop maakte. De strategie werkte en di Resta finishte de race als 7e.

Na zes opeenvolgende puntenfinishes, worstelde di Resta in het latere deel van het seizoen toen zijn team Force India worstelde met de nieuwe Pirelli-banden en hij vijf opeenvolgende uitvalbeurten registreerde.

Op 12 december werd aangekondigd dat hij niet zou worden gehandhaafd als coureur bij Force India voor het seizoen 2014.

Williams (2016-2017)Edit

2016Edit

Na een afwezigheid van twee jaar uit de sport keerde di Resta terug in de Formule 1 als reservecoureur voor Williams.

2017Edit

Williams behield di Resta als hun reservecoureur voor 2017 terwijl hij voor Mercedes uitkwam in DTM.

Hij verving hoofdcoureur Felipe Massa voor de kwalificatie en de race tijdens de Hongaarse Grand Prix toen de Braziliaan herstelde van een ziekte. Dit betekende di Resta’s eerste F1 start in bijna vier jaar, terwijl hij ook de eerste Britse coureur voor Williams werd sinds Jenson Button in 2000 en Schotse coureur sinds David Coulthard in 1995. Zijn kwalificatieresultaten werden door Mercedes F1 directeur Toto Wolff omschreven als een “ongelofelijke prestatie”, nadat hij had gereden zonder de FW40 te hebben bestuurd voorafgaand aan de sessie. Hij eindigde de dag als 19e voor Marcus Ericsson en was 0.766s verwijderd van zijn teamgenoot Lance Stroll. Hij trok zich in de race na 60 ronden terug.

DTM-terugkeer (2014-2018)Edit

In 2014 keerde di Resta terug in de Deutsche Tourenwagen Masterseries rijdend voor Mercedes.Di Resta eindigde het seizoen op de 15e plaats nadat hij slechts drie keer punten had gescoord, alle drie waren 4e-plaats finishes.

Endurance Racing (2019-heden)Edit

In 2018 racete Paul di Resta in de Asian Le Mans Series voor United Autosports, scoorde één overwinning en 4 podiumplaatsen naast Philip Hanson en won uiteindelijk het 2018-19 Asian Le Mans Series kampioenschap.

Na de winst in de Asian Le Mans Series namen Di Resta en United Autosport deel aan het 2019-20 FIA World Endurance Championship en wonnen ze in 2020 de 24 uur van Le Mans naast Hanson en Filipe Albuquerque in de LMP2-klasse en werden ze 5e algemeen.

Broadcasting carrière (2016-heden)Edit

Sky Sports F1 (2016-heden)Edit

Sinds 2016, Di Resta is een regelmatige bijdrage aan het Sky Sports F1-kanaal. Hij is een veelvoorkomende aanwezigheid als een van de insiders in “Sky Race Control” tijdens trainingen, kwalificatiesessies en races, naast Anthony Davidson, Damon Hill, Nico Rosberg, en Johnny Herbert. Vanaf 2018 is hij ook de reserve-analist voor races, invallend voor Martin Brundle wanneer Brundle niet beschikbaar is.