Het systeem bespelen

FinanceEdit

Henry Paulson, die van mening was dat de financiële crisis van 2007-2008 had aangetoond dat de financiële markten van de VS het vermogen van het systeem dat was gebruikt om hen te reguleren, waren ontgroeid, zag de noodzaak in van een beter kader dan de financiële markten van de VS tot dan toe hadden gebruikt. Dit kader zou een kader zijn dat minder duplicatie vertoonde en dat het vermogen van financiële bedrijven beperkte om hun eigen, over het algemeen minder strenge toezichthouders te kiezen – een praktijk die bekend staat als regelgevingsarbitrage, die wijdverspreid spel van het regelgevingssysteem mogelijk maakte.

Een soortgelijk, bijdragend effect is geïdentificeerd binnen bedrijfsbeoordelingssystemen, waar spel van het systeem virulent wordt wanneer formalisering wordt gecombineerd met transparantie.

InternetEdit

Ontwerpers van online gemeenschappen worden er uitdrukkelijk voor gewaarschuwd dat telkens wanneer men een systeem voor het beheer van een gemeenschap creëert, iemand zal proberen het in zijn voordeel te gebruiken. Daarom wordt hen vanaf het begin aangeraden om te denken als een slechterik en na te denken over welk gedrag zij onbedoeld aanmoedigen door nieuwe sociale regels voor de gemeenschap te creëren.

KinderopvoedingEdit

De verdeeldheid tussen ouders over de opvoeding van kinderen zal het kind altijd volop gelegenheid geven om de ene ouder tegen de andere uit te spelen. De objectrelatietheorie stelt dat als de ene ouder gemakzuchtig is en de andere strenger, een kind waarschijnlijk voordeel zal halen uit die verdeeldheid. Volgens deze theorie is dit altijd een holle triomf; het kind hoopt eigenlijk dat de ouders zullen beginnen samen te werken om grenzen te stellen.

Het is opgemerkt dat voorwaardelijke voeding – het aanbieden van traktaties als een impopulair voedsel wordt gegeten – kinderen aanmoedigt om ruzie te maken en te oefenen met het bespelen van het systeem door te vechten over de kleine lettertjes.

NHS tandheelkundeEdit

NHS tandheelkunde in het Verenigd Koninkrijk ziet het frequente gebruik van “gaming the system” om het gebruik van het aanpassen van de behandeling aan het betalingssysteem te beschrijven, en wordt vaak aangeduid als gewoon “gaming”. Het aanpassen van de behandeling aan het betalingssysteem, in plaats van aan de klinische behoefte, zou wijdverbreid zijn in de tandheelkunde van de NHS en wordt door sommigen beschouwd als een gevolg van een slecht gepland doelgericht systeem. De term wordt ook gebruikt om de reikwijdte van NHS-tandheelkunde te verdoezelen om behandelingsonderdelen die beschikbaar zouden moeten zijn, te “upsellen”.

PrestatiemanagementEdit

In prestatiemanagement is het bespelen van het systeem het vinden van manieren om goede scores te behalen op prestatiemaatstaven (voor werknemers of afdelingen) zonder de doelen van het bedrijf te bereiken die de maatstaven in het leven zijn geroepen om te bevorderen. Dit houdt verband met het welbekende probleem dat inherent is aan het ontwerp van stimuleringssystemen, soms bekend als perverse stimulans, in die zin dat mensen geneigd zullen zijn stimulansen na te streven, zelfs met middelen die geen gezond verstand hebben, als de stimulans naïef is geconstrueerd. Zo werd in de kritiek op de metriek op auteursniveau in de wetenschap vaak gewezen op de kwetsbaarheid van dergelijke metrieken voor spelstrategieën.

Algoritmisch bestuurEdit

Wanneer de overheid meer transparantie brengt in voorheen geheime besluiten, worden die besluitvormingsprocessen meer speelbaar. Partijen passen hun gedrag aan om hun uitkomsten te maximaliseren. Het geval van algoritmisch bestuur is niet uitzonderlijk. Gereguleerde partijen zouden zelfs gebruik kunnen maken van contradictoir machinaal leren om algoritmische modellen om de tuin te leiden.

OtherEdit

Eric Berne identificeerde een vorm van ‘gaming the system’ in een klinische context door middel van wat hij het spel van de ‘psychiatrie’ noemde, met als motto “Je zult me nooit genezen, maar je zult me leren een betere neuroticus te zijn (een beter spel van ‘psychiatrie’ spelen).” Een paar patiënten, merkte hij op, kiezen zorgvuldig zwakke psychoanalytici uit, gaan van de een naar de ander, laten zien dat ze niet te genezen zijn en leren ondertussen een steeds scherper spel van ‘Psychiatrie’ te spelen; uiteindelijk wordt het zelfs voor een eersteklas clinicus moeilijk om het kaf van het koren te scheiden.

Sommigen verwarren “het systeem bespelen” met “het systeem bewerken”. Het systeem bespelen heeft een negatieve connotatie, terwijl het werken met het systeem een positieve betekenis heeft. Werken met het systeem houdt in dat men een begrip gebruikt om binnen het systeem te werken aan reeksen doelstellingen die op elkaar zijn afgestemd, terwijl “spelen met het systeem” inhoudt dat men dit begrip gebruikt om specifieke doelstellingen te bereiken die niet op één lijn liggen met de rest van een reeks doelstellingen. Afhankelijk van het belang of de voorkeursdoelen van de waarnemer kan dit worden opgevat als oneerlijk of als een resultaat waarvoor het systeem nooit bedoeld was. De oorzaak van het verschil tussen “gaming the system” en “working the system” ligt in het bestaan van een (waargenomen) conflict tussen doelen.