Hahaha vs. Hehehe

Ik ben in het echte leven een grote lacher, en de laatste jaren ben ik in e-mails, chats en sms’jes een grote “haha”-er geworden. Je zegt iets hilarisch, ik zal een paar “ha “s schrijven. Dat is hoe ik e-lach. Ik realiseer me dat dit niet echt waardig is. Mijn “haha “s laten me eruit zien zoals op feestfoto’s: met open mond, luid, een beetje vulgair. Als je “haha” schrijft, zie je er gestoord uit, maar dat is met lachen ook zo. Ik heb deze stand van zaken geaccepteerd, en mijn vrienden grotendeels ook. Ik hou van een goede weergave van hoeveel we lachen en hoe hard we het doen. Sommige van mijn vrienden staan erboven – zij “ha” niet veel of helemaal niet, wat mij zelfbewust maakt. Zij accepteren een grappige heen-en-weer als een normale gang van zaken en gaan hilarisch door, zonder veel ha-ha gefoeter. Ik kan dat niet. Zelfs tussen deze vorstelijke beagles moet ik weglachen.

De termen van e-lachen-“ha ha,” “ho ho,” “hee hee,” “heh”-worden impliciet door zo’n beetje iedereen begrepen. Maar de laatste jaren is er een steeds populairdere nieuwkomer bijgekomen: “hehe.” Het is niet verrassend dat het ons door de jeugd wordt aangesmeerd. Wat betekent het?

Laten we beginnen met de grondbeginselen. De basiseenheid van geschreven lachen, die we al lang kennen uit boeken en strips, is “ha.” De “ha” is als Lego, een bouwsteen, waarmee we uitgebreidere hilariteit kunnen bouwen. Het klinkt als een echte lach. Ha! De “ha” is doorzichtig, net als “zei.” Als je aan het chatten of sms’en bent, betekent een enkele “ha” dat er een grap is geweest, en dat je er respectvol je hoed voor opsteekt, maar meer verdient het niet. Als ik iets hilarisch zeg en ik krijg één “ha”, dan is dat een echte schop onder de tanden. Als ik een milde opmerking maak, is een “ha” gewoon geweldig.

De feel-good standaard in chatgelach is de eenvoudige, klassieke “haha”: een respectvolle lach. “Haha” betekent dat je oprecht geamuseerd bent, en dat je misschien in het echte leven ook een beetje gelachen hebt. (De zingzang Nelson Muntz-stijl “ha ha,” is natuurlijk helemaal anders-dat doen we onze vrienden niet aan. Er is ook de sarcastische “ha ha,” een Britse collega herinnerde me eraan: hij is gewend te lezen “ha ha” als “Oh, ha ha,” als in, Aren’t you a wag. “Maar ik ben aan het leren om het als goed te lezen,” zei hij. Arme kerel.) “Hahaha” betekent dat je echt geamuseerd bent: nu ben je aan het koken. Bij meer dan drie “ha “s neemt de vreugde een vlucht. Als je dit doet, lach je aan je bureau en je collega’s kunnen je horen, of je bent met beide handen aan het sms’en, terwijl je klakt en lacht. Iemand is ondeugend en grappig geweest: een schandalige opmerking, een zinger, een schaterlach, het hoogstaande spul. Als het helemaal te gek wordt, gooi je er misschien een paar “j “s in, omdat je te lamlendig van vreugde bent om fatsoenlijk te typen.

Ik heb de neiging om spaties tussen mijn “ha “s te zetten, maar als ik lach en typ als een huis in brand, laat ik ze weg. Als ik op het punt sta mijn knikkers te verliezen, gebruik ik alle hoofdletters, misschien een uitroepteken, maar op dat moment zijn uitroeptekens meestal overbodig. Mijn telefoon heeft een “haha” autocorrectie die een redelijk goede lach verandert in een gestoorde warboel – een onsamenhangende hahhhahaahahhh of een gekke HAHAHAHAHAHA – en als ik op verzenden druk voordat ik het door heb, stuur ik een rectificatie. Je moet oordeelkundig zijn met je all-caps-eerlijk over hoe heftig je lacht en hoe gezond je bent.

Er zijn andere termen in het lexicon. “Heh” is voor een soort van bevredigend goed punt, een mooi moment gedeeld, met een mogelijke hint van down-home vulgariteit. “Ho ho” geeft aan dat iemand een milde uitbrander nodig heeft na een slechte grap, zoals toen een vriend het had over “the Genesis stuff” en ik, wetende dat hij de ark van Noach bedoelde, iets typte over Phil Collins en Peter Gabriel. Dat was beneden mijn waardigheid, en ik verdiende “ho ho,” of erger. (Mijn vriend die vaak een enkele “ha,” een “heh,” of een “ho ho” gebruikt is ook mijn vriend die het meest terughoudend is in het geven van een high five. Als je een high five of een “ha ha” van hem krijgt, is het een dag met een rode letter. Als hij ooit “hahaha” zou schrijven, zou ik hem naar de eerste hulp brengen). “Hee hee” is schattig en samenzweerderig. Hee hee, we zijn aan het roddelen in de hoek! Hee hee, hij sms’te me! Hee hee, is het leven niet prachtig! Het is vergelijkbaar met “tee hee,” wat erg schattig is. Misschien wel te schattig. Als je “tee hee,” zegt, ben je verliefd, prachtig duizelig, of niets goeds van plan. Misschien moet je een toontje lager zingen.

Dan is er nog de mysterieuze “hehe.” “Hehe” is de lach van een jongere. Mijn stiefzus heeft het gebruikt, en zij is iemand die ook “hiiii “zegt – maar, en dat is geruststellend voor mij, zij is ook een van de beste hahahahaha-ers in het vak. Een vriend die in de dertig is en slim, met vrienden van alle leeftijden, gebruikt “hehe.” Ik vind het charmant, hij kan perfect spellen en hij is een levendige, nette schrijver, en zijn “hehe “s zijn een vreemd mysterie. Ik weet wat ze betekenen: vriendelijk, wat stiekem gegiechel om een gedeelde grap. Maar waarom de enkele “e”?

Ik beschouw “hehe” als de “woah” van het lachen – een vreemde, maar vaak genoeg voorkomende spelfout van een veelgebruikte term in de sociale communicatie. Ik denk dat het “hee hee,” onze samenzweerderige buddy, zoet afgekort tot “haha” lengte op een enigszins bizarre manier. Is het meer een mannelijk “hee hee”-letterlijk een stel “hij “s? Is het een samengeknepen “heh,” met wat filigraan? Is het een kruising tussen “haha,” “hee hee,” en “heh”? Ik heb rondgevraagd.

Ten eerste, vroeg ik het aan mensen van mijn leeftijd en ouder. (Ik ben tweeënveertig.) Een tv-schrijver zei: “‘Hehehe’ doet me denken aan Scooby-Doo. Tenzij het ‘heh’ is als in ‘hepatitis’?” Goed punt: Scooby’s lach is een stiekeme, muzikale serie van ‘hee-hee’s. En hij is geen speller. (Ik denk niet dat het heh is als in “hepatitis.”) Een schrijver en professor op bezoek op kantoor zei dat zijn studenten het gebruiken, wat hem verbijstert. Hij stelt zich voor dat het klinkt als een verheven “Hee-hee-hee!”, wat, zoals hij het uitsprak, een luchtig la-di-da geluid was dat brandy snifters en koddigheid opriep. Ook hij moet zichzelf eraan herinneren dat hij het moet lezen als standaard gegiechel.

Toen, de nitty-gritty: de hehe-ers zelf. Een gebruiker zei dat ze “hehe” meer zag als “een boosaardig gegiechel en minder als een rechttoe rechtaan gekrakeel”. Dat is zeker een hee-hee. Haar vriendin ziet het als “een meer heimelijke lach” en spreekt het uit als “heh heh,” en zei dat het “kwaadaardig of privé en gedeeld” kan zijn. Was het zoiets als “hee hee” en “heh heh” door elkaar? vroeg ik. Ja, dat was het, zei ze. Een avontuurlijke schrijver van midden dertig vond ook dat het een ondeugende lach was, uitgesproken als “heh heh,” en zei dat hij het gebruikt om aan te geven dat hij “super-casual” is, en als een “soort knoop om een heen-en-weer uitwisseling af te ronden.” Als hij merkt dat er een “klein beetje ongemakkelijkheid” in de uitwisseling zit, gebruikt hij “hehehe” om het op te lossen of om beide partijen ertegen te wapenen. Hij zwaaide met zijn handen terwijl hij dit beschreef, en ik stelde me een bakker voor die glazuur gebruikt om onvolkomenheden in een taart te bedekken.

Mijn slimme vriend wiens gebruik van “hehe” al deze vragen uitlokte, zei dat “hehe” een van zijn favoriete woorden is. Hij spreekt het uit als “heh heh,” om mild amusement aan te geven “zonder zijn toevlucht te hoeven nemen tot emoticons, LOL’s, of ROTFL’s.” Hij zei dat “haha” duidt op “meer serieus amusement,” en voegt extra “ha “s toe voor “meer serieuze vrolijkheid.” Hij schreef, “Er bestaat niet zoiets als “hehehe” in mijn vocab, though.”

Een andere jonge “hehe”-er denkt dat het “hee-hee” is, weet niet waar hij het vandaan heeft en vindt het leuk dat het hem helpt oudere termen als “hahaha” en “LOL” te vermijden. “Heb om dingen up-to-date te houden,” schreef hij me in een chat.

Dat is precies wat ik had vermoed en gevreesd: terwijl ik ha-ha-ing mijn weg naar middelbare leeftijd, jongere mensen hebben bedacht een nieuwe lach. Goed voor hen. Ze zijn “heh-heh “ing naar professoren die “hee-hee “ing horen; ze zijn samenzweerderig met veertigers die verward zijn door de termen van de samenzwering. Ik ben gewoon blij dat we allemaal een leuke tijd hebben. Als u me wilt excuseren, ik ga naar Hee Haw kijken.