Destiny's Gjallarhorn is alles wat mooi en vreselijk is aan het spel
Het heeft vele bijnamen. De Jellyhorn. De Ballerhorn.
Hij is vereeuwigd in Legoblokjes en YouTube-video’s. Net als het Battle Rifle van Master Chief, het verborgen lemmet van Assassin’s Creed of de Lancer uit Gears of War, is de Gjallarhorn een iconisch videogamewapen geworden, maar mogelijk om alle verkeerde redenen.
Dit wapen belichaamt de beste en slechtste kwaliteiten van Destiny, Bungie’s controversiële MMO shooter, waarvan de tweede uitbreiding 19 mei lanceert.
Gjallarwhat?
De Gjallarhorn is een exotische raketwerper. Het is bedekt met gouden versieringen en decoratieve wolfskoppen, en zijn naam is afgeleid van de Noorse mythologie; de god Heimdall zal op de Gjallarhorn blazen om het einde van de wereld in te luiden. Dat klinkt misschien een beetje hyperbolisch, maar dit ding levert zoals geadverteerd.
Het vorstelijke uiterlijk van het pistool geeft een zekere mate van pracht en praal aan Destiny’s core business van het neerschieten van de shit uit alles wat beweegt. Als Joaquin Phoenix’s keizer Commodus uit Gladiator een raketwerper had, zou het er zo uitzien, en de film zou een heel ander einde hebben.
De gunplay en het wapenontwerp van Destiny zijn een van de sterke punten van het spel, en dit geldt vooral voor unieke wapens zoals de Gjallarhorn, het Ice Breaker-sluipschuttersgeweer, het retro-futuristische Suros Regime-auto-geweer en de cowboyrevolver The Last Word.
De Gjallarhorn is ook het beste wapen in het spel om raid-bazen te doden vanwege de unieke perks. Er zijn verschillende legendarische raketwerpers in Destiny waarvan de projectielen zich bij de inslag opsplitsen in verschillende clusterbommen die secundaire explosies veroorzaken in een gebied in de buurt van de plaats van de oorspronkelijke inslag.
De raketten van de Gjallarhorn splitsen zich echter op in speciale “wolfpack rounds,” dat zijn homing projectielen. In plaats van een gebied rond het doelwit te bedekken zoals gewone clusterbommen, zullen alle wolfpack kogels de baas raken. De op een na beste raketwerper, die je vindt bij de laatste baas van de normale Crota’s End raid, brengt slechts tweederde van de schade toe aan de Gjallarhorn.
Je kunt maar één exotisch wapen tegelijk gebruiken in je primaire, secundaire en zware slots, en geen enkele andere optie komt in de buurt van de schadepremie van de Gjallarhorn ten opzichte van het beste alternatief van legendarische kwaliteit. Het is niet een beetje beter dan al het andere; het is verdomd bijna verplicht voor het spelen op het hoogste niveau.
Een groep gewapend met Gjallarhorns kan de eindbaas van de Vault of Glass in seconden doden tijdens een Time’s Vengeance burn-fase, terwijl spelers zonder deze wapens ten minste twee of drie orakelportalen zullen moeten wissen. Een groep gewapend met Gjallarhorn kan ook onmiddellijk het schild van de laatste baas van Crota’s End wegknallen, waardoor een zwaarddrager maximale schade kan aanrichten. En als een Nightfall-aanval een modifier heeft die de zonneschade versterkt, smelt de Gjallarhorn de eindbaas in slechts een paar schoten. Het is het verschil tussen een gevecht en een slachting.
Dus hoe krijg je het?
Het grootste probleem met Gjallarhorn, echter, is dat het wordt gedistribueerd door Destiny’s beroemde grillige loot systeem. Exotische wapens in Destiny zijn niet gebonden aan de buitentabel van een bepaalde baas of een bepaalde kerker, maar hebben in plaats daarvan een lage kans om te worden beloond voor een verscheidenheid aan activiteiten, wat betekent dat er echt geen manier is om ervoor te “farmen”.
Er is een extreem lage kans, waarschijnlijk minder dan 1 procent, om een exoot te krijgen als een beloning aan het einde van de wedstrijd in de Crucible PvP-modus, of van het voltooien van een playlist strike. Je kunt ook zeer zelden een exotic krijgen van een legendarische-kwaliteit engram.
Je hebt betere kansen om exotics te krijgen van specifieke kisten in de Vault of Glass en Crota’s End, die je eenmaal per karakter, per week kunt plunderen. De beste kans op exotics krijg je bij de wekelijkse Nightfall Strike, waarbij de kans op een exotisch item 1 op 3 is. Ten slotte verschijnt er elk weekend een speciale verkoper genaamd Xur in de toren, die een willekeurig exotisch wapen en een willekeurig stuk exotisch pantser voor elke klasse verkoopt in ruil voor een speciale valuta genaamd Strange Coins.
Het probleem is dat er 17 exotische wapens kunnen vallen uit deze activiteiten, en 17 wapens die Xur willekeurig kiest uit voor zijn wekelijkse verkoop, dus als je erin slaagt om een exotisch wapen te krijgen, is het nog steeds zeer onwaarschijnlijk dat het wapen de Gjallarhorn zal zijn. De random roll die exotic drops en Xur’s loot table bepaalt lijkt te zijn gewogen in de richting van de drie nieuwe exotics geïntroduceerd in de Crota uitbreiding sinds die lanceerde in januari, dus veel mensen hebben de verguisde No Land Beyond sniper rifle meerdere malen ontvangen en nog steeds niet hun gouden rocket launchers.
Het is mogelijk om een legendarische heavy-weapon engram te krijgen vijf minuten na het raken van level 20 op je eerste karakter, en op die manier de Gjallarhorn te krijgen. Het is ook mogelijk om maandenlang Nightfalls en raids te doen op meerdere karakters zonder het te krijgen. En, omdat er geen manier is om items te ruilen tussen spelers in Destiny, als iemand een extra krijgt, kunnen ze het niet delen.
Xur, die de enige vendor is die exotische gear verkoopt, en de belangrijkste bron van exotics is voor de meeste spelers, verkocht Gjallarhorn slechts één keer: de tweede week dat het spel uit was. Alleen de weinige spelers die max level bereikten in de eerste paar dagen na de release van het spel hadden tijd om genoeg Strange Coins bij elkaar te schrapen om zelfs een optie te hebben om het te kopen, en zelfs de spelers die de munten hadden, hadden geen manier om te weten hoe geweldig het wapen was.
Since heavy weapon ammo is schaars, en launchers zien veel minder gebruik dan andere wapens, veel mensen, waaronder ikzelf, hingen aan onze munten in de hoop op het kopen van een exotisch primair wapen. Destiny is nu bijna negen maanden uit, en er zijn veel spelers die zich nog steeds schoppen omdat ze het niet hebben gekocht toen ze de kans hadden.
Op een willekeurige vrijdagochtend kan Xur verschijnen met een zak van hen voor iedereen, maar veel spelers hebben gewacht, en gehoopt, voor een lange tijd.
De beste en slechtste van Destiny
Vanuit een ontwerpperspectief, kun je betogen dat een ding als dit niet in een spel zou moeten bestaan. De Gjallarhorn is zo goed dat spelers zelden een van de andere exoten gebruiken in de meeste high-end PvE-situaties. Als Xur opduikt met iets anders, zijn spelers altijd teleurgesteld, zelfs als ze het wapen nog niet hebben dat hij verkoopt.
En het scheidt het spel in arbitraire klassen van haves en have-nots. Gevechten zoals hard-mode Crota hebben zulke lage foutmarges dat veel raid groepen niemand willen uitnodigen zonder een Gjallarhorn, dus toegewijde, vaardige spelers worden gepasseerd voor uitnodigingen voor raid groepen omdat ze geen geluksdrop hebben gekregen die hun schade met een derde verhoogt in kritieke situaties.
En het binden van extreem goede gear aan extreem zeldzame drops is frustrerend. Zelfs World of Warcraft, waarvan de hele premisse een gear grind is, stopte jaren geleden met het binden van legendarische uitrusting aan items met een lage drop-rate.
Maar als de Gjallarhorn niet zo zeldzaam was, zou het gewoon een ander wapen zijn dat iedereen heeft. En als het niet zo goed was, zou het niet zo gedenkwaardig of bevredigend zijn. Er is waarschijnlijk niets spannenders in dit spel, of in de meeste andere, dan dat ding op je beloningsscherm te zien verschijnen. En het voelt geweldig om die raket schreeuwend op een baas af te sturen, en dan de wolfpack rondes te zien draaien om hem weer te vernietigen.
Dus als je je afvraagt waarom Destiny-spelers zo veel klagen over het spel, maar het toch obsessief blijven spelen, kijk dan niet verder dan Gjallarhorn. Het is het beste en het slechtste van Destiny, verpakt in een mooie gouden verpakking.
Leave a Reply