Norfolk’s Doumar’s jest trzy pokolenia silne i wciąż idzie

By Barrett Baker
Photos by Ilsy Serrano

Historia Doumar’s sięga aż do końca 1800 roku. Syryjski imigrant Abe Doumar przybył do Stanów Zjednoczonych, aby zapewnić lepsze życie sobie i swojej rodzinie. Stał się wędrownym sprzedawcą i jeździł na targi stanowe w górę i w dół Wschodniego Wybrzeża, aż do rzeki Missisipi. „Jeździł pociągami i zabierał ze sobą gadżety, coś, co mógł nosić w walizce, aby sprzedać” – mówi Thad Doumar, siostrzeniec Abe’a i obecny właściciel Doumar’s w Norfolk. „Był po prostu świetnym, naturalnym sprzedawcą”

Abe miał 15 braci i sióstr w swojej rodzinie i starał się zarobić wystarczająco dużo pieniędzy, aby przywieźć ich po całych Stanach Zjednoczonych. Według Thada, w tamtych czasach trzeba było mieć sponsora, aby przyjechać do USA. Abe miał sponsora, a kiedy już tu dotarł, sponsorował brata lub siostrę, aby przyjechali, jeden po drugim. „Zasadniczo musiałeś zagwarantować rządowi Stanów Zjednoczonych, że będziesz wspierał osobę, którą sprowadzasz, i że nie będzie ona obciążeniem dla rządu lub społeczeństwa”, mówi Thad.

Przenosimy się do 1904 roku. Abe sprzedawał przyciski do papieru na Światowych Targach w St. Louis – lub na wystawie Louisiana Purchase Exposition, jak ją wtedy nazywano. Gdy pewnego wieczoru wyszedł z pracy, obserwował sprzedawcę lodów, któremu zabrakło naczyń do obsługi klientów, a przy stoisku czekała spora kolejka. Już miał ich wszystkich odtrącić, kiedy do akcji wkroczył Abe. W pobliżu stał inny sprzedawca, który przyrządzał cienkie ciasteczka na gofrownicy. Podawał je z bitą śmietaną i sprzedawał jako desery.

Thad Doumar jest właścicielem Doumar’s w trzecim pokoleniu i pracuje w restauracji od czasu, gdy był dzieckiem.

„Mój Wielki Wujek podszedł do gofrownicy, gdy świeże ciasteczko schodziło z gofrownicy, zwinął je w kształt rogala i włożył do niego lody”, mówi Thad. „Powiedział do obu mężczyzn: 'Musicie połączyć swoje działania’. Lodziarz był pod takim wrażeniem, że powiedział, że zrobi to tylko wtedy, gdy Abe się do niego przyłączy. Tak więc, w tym momencie, człowiek od pamiątek, człowiek od lodów i człowiek od gofrów stali się partnerami i odnieśli wielki sukces.”

W tamtych czasach gofrownica była w stanie zrobić tylko jednego gofra na raz. Abe zaprojektował maszynę, która umożliwiała przyrządzenie czterech na raz. Ta maszyna jest nadal używana dzisiaj w Norfolk location.

Z tą nową maszyną w ręku, Abe poszedł do najbardziej znanego miejsca, jakie mógł wymyślić -oney Island – i założył tam stoisko. W końcu dobrze mu się tam powodziło i sprowadził brata, który miał prowadzić to stoisko. Następnie powielił się w dół Wschodniego Wybrzeża, idąc do wszystkich kurortów, które odwiedził jako podróżujący sprzedawca, i ustawić stoiska w każdym miejscu, a następnie przynieść brata, siostrę lub kuzyna w go uruchomić, w efekcie dając każdemu z jego członków rodziny ich własny biznes do uruchomienia.

W 1907 roku, Abe przyszedł do Norfolk i otworzył stoisko na Ocean View Amusement Park, który był ogromnie udany. Abe przyniósł w jego brat, George, aby uruchomić stoisko, a następnie osiadł w Norfolk do zarządzania jego braci i sióstr w ich różnych locations.

W 1933 roku, huragan zniszczył Ocean View Park. Został on odbudowany, ale następnie zniszczony ponownie dwa lata później przez inny huragan. George zdecydował, że potrzebują operacji, która może działać przez cały rok, więc poszedł do pracy w poszukiwaniu najwyższej naturalnej ziemi w pobliżu Downtown Norfolk. Kupił ziemię na rogu ulic 19. i 20. przy Monticello Avenue – w miejscu, gdzie obecnie znajduje się ich restauracja. Zaczął sprzedawać kanapki z grilla, aby mieć dochód w miesiącach zimowych, a następnie dodał lody z powrotem w cieplejszych miesiącach.

„Dostaliśmy się do biznesu grill z tego powodu,” mówi Thad. „Na południu jest to coś w rodzaju kultury, podczas gdy hamburger był uważany za bardziej północny element. Ale hamburger ma ograniczony okres przydatności do spożycia. Jeśli go ugotujesz, musisz go podać albo wyrzucić. Barbecue siedziało w garnku. Jeśli nie używałeś go od razu, może nawet stać się lepszy, ponieważ gotuje się przez noc.”

Kathy Doumar Windley nauczyła się piec rożki lodowe w wieku 11 lat i demonstruje tutaj właściwy sposób toczenia rożka na samej maszynie, od której wszystko się zaczęło.

Restauracja zaczęła sprzedawać kanapki z grillem, aby mieć dochody w miesiącach zimowych. Kanapki, wraz z podpisem Doumar’s limeade, są teraz zszywkami w Norfolk diner.

Pamiątki na ścianach restauracji oddają hołd historii Doumar’s, a także byłemu właścicielowi Albertowi Doumar’owi (ojcu Thad’a), który często można było zauważyć nosząc szelki, muszkę i pomarańczową czapkę, która powiedziała Big Al. Zmarł w maju 2014 roku w wieku 92 lat.

Doumar’s jest jedną z ostatnich pozostałych klasycznych restauracji drive-in wokół.

Doumar’s utrzymuje atmosferę retro, aż do sodowo-jerk cap, jak widać na Shelby Pattee, który zarządza restauracji drive-in.

Dzisiaj, Thad jest trzecim pokoleniem właścicieli, prowadzenie restauracji z jego partnerem biznesowym, Randy, który również zdarza się być jego szwagier. Jego siostra, Kathy, również pomaga w niepełnym wymiarze godzin. I Thad nie planuje iść nigdzie indziej w najbliższej przyszłości.

Ojciec Thada, Albert, zaczął pracować w restauracji w pełnym wymiarze czasu po tym, jak wyszedł z służby w 1946 roku. Podobnie jak jego ojciec, George, Albert uczynił prowadzenie sklepu swoją życiową misją. „Tata nigdy nie brał urlopu” – mówi Thad. „Pracował w restauracji każdego dnia przez 60 lat. Ożenił się z miłością swojego życia i stanowili świetny zespół. Kiedyś zapytałem go, jak udawało mu się to robić codziennie przez 60 lat, a on odpowiedział mi: 'Jeden dzień na raz’. Wiem, że brzmi to banalnie, ale to prawda.”

Jeśli chodzi o jakość Doumar’s, którą miejscowi poznali i pokochali przez lata, planują utrzymać tę tradycję również. „Jeśli chodzi o menu, to nie zmieniamy go zbytnio”, mówi Thad. „W ciągu ostatnich kilku lat wprowadziliśmy koktajl eggnog, który był dostępny tylko przez około sześć do ośmiu tygodni w okresie Bożego Narodzenia. Ludzie bardzo na niego czekali i był to dla nas bardzo ważny produkt. Około trzy lub cztery lata temu wprowadziliśmy koktajl dyniowy na jesień, który zyskał własną publiczność. Ostatnio dodaliśmy koktajl sernikowy, który przejmie pałeczkę po tym, jak koktajl eggnogowy zniknie z rynku. Tak więc wprowadzamy pewne zmiany na krawędziach, ale generalnie nie zmieniamy zbyt wiele. Jeśli coś nie jest zepsute, nie naprawiamy tego.”

.