Nine Delicious Holiday Drinks From Around the World

W Stanach Zjednoczonych ferie zimowe mogą kojarzyć się z trzaskającym ogniem, papierem do pakowania, zapalonymi świecami i smakiem ciepłego cydru, ajerkoniaku lub gorącej czekolady. Te napoje – mrożone, gorzkie i te, które są przysmakami raz w roku – odzwierciedlają tradycje kulinarne, pogodę, religię i rolnictwo miejsc, z których pochodzą. Oto dziewięć napojów, które w tym sezonie świątecznym będą podawane przy specjalnych okazjach na całym świecie.

Coquito – Puerto Rico

„Jeśli przeżyję święta i nie spróbuję coquito, to nie są to święta”, mówi Roberto Berdecia, współzałożyciel barów La Factoria, JungleBird i Caneca w San Juan. Coquito, zimny, kokosowy kuzyn eggnogu, jest zszywką lodówki przez cały długi sezon świąteczny na wyspie, który, jak wyjaśnia Berdecia, zaczyna się w zasadzie dzień po Halloween i trwa do czasu, gdy Festiwal Uliczny San Sebastián wypełni swoją imienną ulicę sztuką i zabawą w połowie stycznia. Większość rodzin posiada przepis przekazywany z pokolenia na pokolenie, ale podstawowe składniki to śmietanka kokosowa, trzy rodzaje mleka (odparowane, skondensowane, kokosowe), rum (Berdecia preferuje złoty rum, ale napój można przyrządzić na bazie białego rumu lub tego, co akurat jest pod ręką) oraz cynamon i gałka muszkatołowa dla smaku. Na portorykańskich spotkaniach świątecznych z rodziną i przyjaciółmi, napój „mały kokos” podnosi się do góry w celu wzniesienia toastu -¡Salúd!- i podaje na zimno, z lodem lub bez lodu.

Oto przepis opublikowany w Washington Post i opracowany przez Alejandrę Ramos, która prowadzi blog kulinarny o nazwie „Always Order Dessert.”

Kompot – Ukraina, Rosja, Polska, inne kraje słowiańskie

Myśl o dżemie, ale nadającym się do picia: kompot, napój z Europy Wschodniej, powstaje w wyniku gotowania świeżych lub suszonych owoców (w zależności od sezonowej dostępności) z wodą i cukrem, aż smak owoców wypełni napój. „Kompot to w zasadzie niegazowany i bezalkoholowy sok z prawdziwych owoców” – wyjaśnia Natasha Kravchuk, blogerka kulinarna z Boise, która w wieku czterech lat wyemigrowała z Ukrainy do Stanów Zjednoczonych i dzieli się przepisami na swojej stronie internetowej „Natasha’s Kitchen”. Dokładny smak, Kravchuk mówi, zmienia się w zależności od rodzaju owoców używanych i jak ciężka ręka kucharz jest z cukrem, a owocowy napój może być chochlą na zimno lub ciepło, w zależności od tego, czy pogoda jest mroźna lub scorching.

Natasha kompot przepis cedzić owoce, ale inni, jak ten z Kachka: A Return to Russian Cooking autor Bonnie Frumkin Morales, zachować gotowane owoce w. W Polsce kompot ma swoje miejsce wśród dwunastu potraw tradycyjnie podawanych na Wigilię, kolację wigilijną.

Sorrel – Jamajka

Ten głęboko czerwony napój występuje w nieco innych formach-bissap w Senegalu (korzenie napoju leżą w Afryce Zachodniej), na przykład, i agua de Jamaica w hiszpańskojęzycznych krajach na Karaibach i w ich pobliżu. Na Jamajce poncz ze szczawiu stał się napojem bożonarodzeniowym, ponieważ to właśnie w ostatnich miesiącach roku rośnie hibiskus, charakterystyczny składnik napoju, jak donosi Andrea Y. Henderson dla NPR. Podawany na zimno, poncz ze szczawiu ma nuty cynamonu, czasem kopa od rumu lub wina, a innym razem nutę imbiru lub mięty. Kluczowym składnikiem szczawiu jest jednak czas; jego smak nasila się, im dłużej leżakuje. NPR ma siostry Suzanne i Michelle Rousseau przepis na szczaw, wyjęty z ich książki kucharskiej Provisions: The Roots of Caribbean Cooking.

Tusu Wine – China

To lecznicze wino ryżowe ma swoje miejsce w chińskich zwyczajach od co najmniej czwartego i piątego wieku przed naszą erą, według Narodowego Muzeum Pałacowego na Tajwanie. The imię tusu mówić the picie zdolność the picie the drink’s ochrona the drinker od duch. Tradycyjnie, w Nowy Rok w Chinach (Chiński Nowy Rok, a nie 1 stycznia), rodzina pije tusu w kolejności według wieku, od najmłodszego do najstarszego, aby wspólnie życzyć zdrowia swoim krewnym w nadchodzącym roku. Rytuał ten odbiega od typowych chińskich zwyczajów związanych z piciem alkoholu, gdyż zazwyczaj to najstarsi członkowie rodziny biorą pierwsze łyki napoju. Janet Wang, autorka książki The Chinese Wine Renaissance: A Wine Lover’s Companion, powiedziała Smithsonian, że przygotowanie wina tusu jest podobne do grzanego wina; bazowe wino ryżowe jest gotowane na wolnym ogniu z przyprawami. Mieszanka ziół do tusu różni się regionalnie, wyjaśnia Wang, ale często zawiera pieprz, cynamon, atractylodes (krewny słonecznika), chiński dzwonek, rabarbar i suszony imbir. Twórca tusu umieszczał zioła w czerwonym woreczku na szczęście, moczył je w studni przez noc, gotował zioła z winem i podawał powstałe tusu jeszcze na parze. Ale nie będziesz miał wiele szczęścia, aby znaleźć wino tusu na rynku, nawet w Chinach – to „jest naprawdę historyczna tradycja, która jest nadal zachowana tylko w małych lokalnych kieszeniach”. W Japonii, napój nazywa się o-toso, mówi Wang, dodając, że „wino tusu” jest teraz terminem catch-all dla każdego starego wina cieszącego się na chiński Nowy Rok.

Wino palmowe – Nigeria, Afryka Zachodnia i inne regiony

W Afryce Zachodniej bycie zbieraczem palm to praca na pełen etat. Wino palmowe, pozyskiwane z różnych gatunków palm poprzez nacinanie drzewa i pozwalanie, aby sok z niego kapał i gromadził się, od dawna jest napojem celebrowanym w Nigerii. Ten „mleczny i mocno słodki” napój, jak opisuje go Anne Ewbank z Atlas Obscura, fermentuje dość szybko dzięki naturalnie występującym drożdżom. W ciągu kilku godzin od nalania osiąga zawartość czterech procent alkoholu, czyli potencjał piwa jasnego do robienia drinków. Wkrótce potem ulega fermentacji i staje się octem. Wino palmowe występuje pod wieloma nazwami, między innymi emu, tombo i palmy, i często odgrywa rolę na weselach Igbo i Yoruba. „Ponieważ Boże Narodzenie jest świętem przyjętym” – mówi Smithsonian nigeryjski szef kuchni Michael Adé Elégbèdé, który ukończył Culinary Institute of America i prowadzi kuchnię testową ÌTÀN w Lagos – „nie mamy szczególnych tradycji kulinarnych związanych z tym świętem, poza tymi samymi potrawami i napojami, które ludzie spożywają w celach towarzyskich”. Wino palmowe, jak mówi, jest przysmakiem świątecznym przez cały rok. Ze względu na okres przydatności wina palmowego do spożycia, trudno jest znaleźć jego odmianę w sklepach po drugiej stronie Atlantyku, ale oto przepis na inny popularny nigeryjski napój dla dorosłych, przypominający sangrię Chapman.

Sujeonggwa – Korea

Inny napój na bazie owoców, sujeonggwa dostaje kopa od cynamonu, świeżego imbiru i suszonych persymonów, z którymi jest warzony. Napój ten jest znany od około tysiąclecia, a od około stu lat jest związany z Nowym Rokiem, zgodnie z Encyklopedią Koreańskich Zwyczajów Sezonowych. Koreańczycy podają ten bezalkoholowy „cynamonowy poncz” na koniec posiłku, posypany orzeszkami piniowymi i czasami innymi akcentami, takimi jak skórki cytrusów lub płatki lotosu. Oto przepis koreańskiego guru kulinarnego Maangchi z YouTube.

Salep – Turcja

Ponad 100 gatunków orchidei rośnie w Turcji, a duża część tej flory może być przekształcona w główny składnik salepu. Po zebraniu, ugotowaniu i zmieleniu, kwiat zamienia się w mąkę, która zagęszcza mleczno-korzenny (często cynamon, woda różana i pistacje, według Atlas Obscura) napar. Możesz kupić tostowy napój ze stoisk na ulicach Stambułu, przynajmniej na razie – ekolodzy ostrzegają, że zbieranie orchidei stanowi poważne zagrożenie dla dzikich populacji orchidei.

Prawdziwy proszek salep może okazać się trudny do wytropienia poza Turcją, ale glutinous mąka ryżowa lub inna skrobia może stanąć w trakcie ubijania partii. Özlem Warren, autorka książki „Özlem’s Turkish Table”, dzieli się swoim przepisem tutaj.

Cola de Mono – Chile

Pochodzący z północnych rejonów Chile, napój ten łączy w sobie smaki cynamonu, goździków, wanilii, kawy i czasami cytrusów w swojej mlecznej bazie. Chilijski spirytus o nazwie aguardiente wykonany z resztek winogron (dla tych spoza Ameryki Południowej, zastąpić pisco, brandy lub rum) dodaje alkoholowy zamek błyskawiczny. Napój tradycyjnie przygotowuje się dzień przed podaniem, schłodzony, aby uchronić go przed grudniowymi upałami na półkuli południowej. Historia, od której pochodzi nazwa kolczastego napoju kawowego, pozostaje nieco niejasna, ale najbardziej powszechna wersja wiąże się z Pedro Monttem, który na początku XX wieku pełnił funkcję prezydenta Chile. Według dwóch wariantów historii pochodzenia, przedstawionych przez folklorystkę Oreste Plath, cola de mono-„ogon małpy” w języku hiszpańskim – pochodzi od przezwiska Montta wśród przyjaciół („El Mono”) oraz, w zależności od tego, którą opowieść się przyjmie, albo od pomysłowego właściciela lodziarni, którego mikstura pocieszyła Montta po porażce wyborczej, albo od nocnej imprezy, na którą Montt przyniósł swój rewolwer Colt.

Kucharz i antropolog kulturowy Maricel Presilla podała Food Network swój przepis, który wykorzystuje pisco oraz skórkę cytrynową i pomarańczową.

Mleko makowe – Litwa

Na Litwie Wigilia Bożego Narodzenia kradnie show. Rodziny ucztują przy 12 potrawach – 12 odpowiadających liczbie apostołów Jezusa i liczbie miesięcy w roku – w których unika się mięsa, nabiału i alkoholu. (Ograniczenia dietetyczne wynikają z dawnej tradycji przedświątecznego postu, gdyż Litwa jest w większości katolicka). Obok śledzi i grzybów, aguonų pienas, czyli mleko makowe, ma swoje miejsce na przedświątecznym stole, na którym stawia się puste naczynia dla zmarłych krewnych. Aby zrobić mleko makowe, mówi Karile Vaitkute, która 25 lat temu wyemigrowała z Litwy do Stanów Zjednoczonych, a obecnie redaguje „Lithuanian Museum Review”, najpierw bierze się mak (w jej ojczyźnie jest to dobrodziejstwo ogrodu) i sparza się go w prawie wrzącej wodzie. Następnie kucharz rozdrabnia mak za pomocą moździerza, tłuczka, maszynki do mięsa lub innego narzędzia. „Zaczyna to dawać białawą wodę i dlatego nazywa się to mlekiem” – wyjaśnia Vaitkute. Cukier lub miód nadaje napojowi nieco słodyczy. Bezlaktozowe „mleko” często towarzyszy chrupiącym świątecznym ciasteczkom makowym zwanym kūčiukai. Oto przepisy na mleko i ciasteczka z Draugas News.