ESPN.com – E-ticket: Kim jest ten facet?
PHOENIX — Na początku nie zauważasz Erniego Adamsa, ale on zawsze tam jest na swój osobliwy sposób. Spacerując po korytarzach kompleksu Patriots, zagubiony we własnych myślach, często ignoruje współpracowników. Podczas spotkań zdarzało się, że zasypiał. Po treningu jest prawie zawsze pierwszą osobą, z którą konsultuje się Billa Belichicka. W dniu meczu siedzi w loży prasowej z założonym zestawem słuchawkowym, operując liczbami, obliczając procenty i, jak insynuują niektórzy z ligi, nadzorując bardziej podstępne operacje.
Kiedy Belichick odbywa te samotne spacery w górę i w dół linii bocznej, z głową pochyloną jak do modlitwy, możesz założyć się, że to Ernie Adams pyskuje Belichickowi do ucha. Niektórzy nazywają go najmądrzejszym człowiekiem, jakiego kiedykolwiek spotkali. Wieloletni obserwator NFL porównuje go do „Q”, mistrza szpiegostwa i gadżetów Jamesa Bonda. Autor David Halberstam nazwał go „Belichickiem Belichicka”. Żadna inna drużyna nie ma nikogo takiego jak on na liście płac. A jednak, poza futbolowymi insiderami, jest praktycznie nieznany. W erze przesytu mediów, na fotolinii Associated Press jest dokładnie jedno zdjęcie Wielkiej Stopy więcej (dwa) niż Adamsa (jedno). I jest to tył jego głowy.
Więc tutaj, w sali balowej Phoenix Convention Center, zaledwie sześć dni przed tym, jak Nowa Anglia będzie próbowała zakończyć doskonały sezon, w którego stworzeniu Adams odegrał znaczącą rolę, chcę wiedzieć, co prawie doskonali Patrioci myślą o swojej tajnej broni: facecie z grubymi okularami i wrażliwością sartorialną Mistera Rogersa; facecie, który mieszkał z matką, dopóki nie umarła trzy lata temu.
Kim, dokładnie, jest Ernie Adams?
„Nie wiem, jaki jest jego tytuł zawodowy,” mówi linebacker Adalius Thomas. „Nawet nie wiedziałem, że ma na nazwisko Adams.”
„Ernie jest dla nas wszystkich trochę zagadką”, mówi ofensywny tackle Matt Light. „Nie jestem pewien, co Ernie robi, ale jestem pewien, że cokolwiek to jest, jest w tym dobry.”
W końcu podchodzę do receivera Wesa Welkera. „Piszę historię o Ernie Adamsie,” mówię mu.
„Kto?”, mówi.
„Facet, który zawsze jest z Belichickiem, który tak naprawdę nigdy się nie odzywa.”
„Aha,” mówi, rozpoznanie przemyka po jego twarzy. „Ernie.”
Myśli przez sekundę. „Musi być geniuszem”, mówi, „bo na takiego wygląda.”
TWOJA PRZYJAŹŃ
Po to Bóg stworzył najlepszych przyjaciół. Ernie Adams siedział na pogrzebie swojej matki, najsmutniejszym dniu w życiu mężczyzny, a u jego boku, tam gdzie był od lat, stał Bill Belichick. 25 września 2004 roku był piękny dzień w Nowej Anglii, sobotni poranek podczas przerwy w rozgrywkach Patriots. W porośniętym drzewami przedmieściu Brookline, Mass. mały tłum zebrał się w gotyckim kościele episkopalnym na rogu St. Paul Street i Aspinwall Avenue. Kamienna dzwonnica wznosiła się chłodno i średniowiecznie na tle jesiennego błękitnego nieba.
Żałobnicy przyszli pożegnać Helen Adams, kobietę, która kochała edukację i jeszcze bardziej uwielbiała swojego syna. Ernie i Helen żyli razem, jak w wiktoriańskiej powieści, powiedział jeden z przyjaciół, z dużą dozą czułości i okazjonalną wycieczką na stary kontynent. Na koniec Ernie zaopiekował się matką. W tłumie byli przyjaciele z dzieciństwa, liceum i studiów. Jeden z nich był dyrektorem Dexter School, gdzie Ernie chodził do podstawówki i gimnazjum. „Uderzyła mnie lojalność Belichicka wobec Erniego” – mówi Bill Phinney.
Ta więź jest kamieniem węgielnym dynastii Patriotów. Pod wieloma względami cechy, które kojarzymy z Belichickiem i Patriotami, są cechami powszechnie przypisywanymi Adamsowi. Skromne ciasto? Klasyczny Ernie, często opisywany jako nieposiadający ego. Pomięta bluza z kapturem? Ponownie, koledzy z klasy pamiętają, klasyczny Ernie. Razem, Adams i Belichick stworzyli transcendentalnie udaną franczyzę, o której marzyli jeszcze w szkole średniej.
„To naprawdę historia przyjaźni”, mówi Michael Carlisle, odnoszący sukcesy agent literacki, który był współlokatorem Adamsa z liceum w Andover.
Adams i Belichick spotkali się w 1970 roku. Adams był w Phillips Academy w Andover, elitarnej szkole z internatem w Nowej Anglii, przez trzy lata. W tym czasie stał się legendą kampusu, znaną ze swojego dziwacznego stroju i przyzwyczajeń. Nosił wysokie knagi i staromodne ubrania, wyglądał i mówił jak ktoś z lat czterdziestych. Jego trzy obsesje to łacina, historia marynarki wojennej i, o dziwo, piłka nożna. Pochłaniał więc książki, głównie mało znane tytuły, z żądzą uczonego. Jedna z nich nosiła tytuł „Football Scouting Methods”, a jej autorem był asystent trenera marynarki wojennej Steve Belichick. Jak opisuje Halberstam w swojej biografii Belichicka, „Edukacja trenera”, książkę kupiło tylko około 400 osób: zawodowi skauci i 14-letni Ernie Adams. Wyobraźcie więc sobie zaskoczenie Adamsa, kiedy na początku swojego ostatniego roku wyszedł na boisko i napotkał młodego człowieka z napisem „Belichick” na taśmie z przodu kasku.
Bill Belichick niedawno zapisał się do Andover na rok podyplomowy, mając nadzieję na podniesienie swoich ocen i wyników testów, aby mógł dostać się do dobrego college’u. Kilka pytań potwierdziło podejrzenia Adamsa. Czy jesteś z Annapolis? Czy jest pan spokrewniony ze Stevem? Tak i tak. Belichick pomyślał, że to dziwne, że dzieciak przeczytał książkę swojego ojca. Adams rozpoznał w Belichicku coś znajomego. Rozpoznał siebie. „Właściwie był całkiem dobry w ocenie ludzi”, mówi Hale Sturges, profesor odpowiedzialny za South Adams Hall, gdzie mieszkał Adams.
Od tamtej pory byli jak bracia, spędzając godziny po ćwiczeniach na rozkładaniu filmów, diagramowaniu słynnych zagrań Vince’a Lombardiego, idola Adamsa. Zakradali się na treningi Boston College, by „harcować”. Razem grali w niepokonanej drużynie Andover, po raz pierwszy obaj mężczyźni zasmakowali perfekcji.
Adams dostał swoją pierwszą wielką przerwę po college’u, zaczynając jako asystent administracyjny z Patriotami w 1975 roku i lądując rzeczywistą pracę asystenta trenera z New York Giants w 1979 roku. Natychmiast powiedział trenerowi Giants Rayowi Perkinsowi, że jest jeszcze jeden młody trener, którego powinien zatrudnić. Coś w głosie Adamsa sprawiło, że Perkins zaczął słuchać. Adams był już człowiekiem, który domagał się zaufania; Perkins nazywa opinię Adamsa na temat futbolu „ewangelią”. Perkins odebrał więc telefon i umówił się na spotkanie. Po trzech godzinach w pokoju hotelowym, miał swojego nowego trenera drużyn specjalnych: Bill Belichick. „Rekomendacja Erniego otworzyła Belichickowi wielkie drzwi” – mówi Perkins.
Kariera Belichicka nabrała rozpędu. Miał w sobie coś, czego nie miał Adams – może ego, może głód wielkości i chwały. Ale gdziekolwiek Belichick poszedł, Adams wkrótce podążył za nim, jego przybycie zakopane w agatowych stronach lub notatnikach reporterów w środku tygodnia, jego nazwa stanowiska wystarczająco niejasna, aby inspirować więcej pytań niż odpowiedzi. Ale był tam, w tle, rozkładając filmy, oferując Belichickowi nieskrępowaną szczerość. Kiedy Browns go zatrudnili, Halberstam napisał, to Adams ostrzegł Belichicka, aby przeczytał opis właściciela Arta Modella w książce Paula Browna. „Nie mów, że nie zostałeś ostrzeżony,” powiedział Adams. „To wszystko jest wypisane.”
Stop po stopie, nikt nie był tak naprawdę pewien, jak Adams spędzał swoje dni, tylko że miał ucho Belichicka. „Kiedy rozmawiają,” mówi Carlisle, „Bill wie, że Ernie wraca do 1970 roku. Nie ma między nimi żadnego bulls—.”
THE JOB
To prowadzi nas do pytania za milion dolarów: Za tymi dziwactwami, dziwnym strojem i przypadkowymi atakami snu, co takiego robi Ernie Adams, jak wiecie? Lata temu Modell zaoferował 10.000 dolarów każdemu, kto mu powie. Nikt nie mógł. Kilka lat temu, podczas sesji filmowej drużyny, gracze Patriots umieścili slajd Adamsa. Napis brzmiał: „Co ten człowiek robi?” Wszyscy się roześmiali. Ale nikt nie wiedział.
W najszerszej definicji, Adams wydaje się być człowiekiem, który uwielbia być w tle wielkości. Wiele rzeczy ma jego odciski palców na nich, takich jak plan gry, który inżynierii zdenerwowany Rams w Super Bowl XXXVI. Tak, Adams i Belichick wymyślili, jak zneutralizować Marshalla Faulka podczas podróży samolotem do Nowego Orleanu. Adams jest zaangażowany w wiele zaskakujących rzeczy; jest kimś w rodzaju „Forresta Gumpa” sportowego sukcesu. Podobnie jak, powiedzmy, bestsellerowa książka „Friday Night Lights”, która dokumentowała licealny futbol, a później stała się filmem i programem telewizyjnym. Tak jest. „Jestem mu dłużny, bo naprawdę włączył mnie do Odessy w Teksasie”, mówi autor Buzz Bissinger, który chodził do Andover z Adamsem i Belichickiem.
Wkład Adamsa w Patriotów zaczyna się od filmu. Godziny i godziny filmu, często w swoim zaciemnionym biurze. Robił to od lat, najpierw w Northwestern na początku lat 70-tych, gdzie przekonał trenerów, aby pozwolili mu przejść od studenta-menedżera do skauta. „Był cudownym dzieckiem”, mówi Rick Venturi, asystent w tamtej drużynie Wildcats.
Do tej pory, po latach ewolucji, Adams widzi film inaczej. Nie tylko jako przypadkowe działania, ale jako genealogię gry w piłkę nożną. Kiedy obrońca się rusza, przypomina sobie, że oglądał lub czytał o pierwszym takim ruchu obrońcy, nawet jeśli było to 50 lat temu, i wie dlaczego, co podpowiada mu, jak przeciwdziałać temu ruchowi. Ma fotograficzną pamięć. Perkins opowiada historię, w której Adams zapamiętał gruby playbook Giants. W jedną noc.
Więc, co tydzień, Patrioci dostają rodzaj analizy, na którą mogą sobie pozwolić tylko wysoko postawione fundusze hedgingowe lub, powiedzmy, NASA. „Dziewięć razy na 10”, mówi Bissinger, „Ernie widzi coś, czego nie widzi nikt inny.”
Ta pamięć i godziny spędzone na studiowaniu filmów czynią go niezrównanym źródłem informacji dla asystentów trenerów. Chcesz wiedzieć, co robi zespół i dlaczego? Chcesz wiedzieć, co drużyna robiła na trzeciej obronie w czerwonej strefie w ciągu ostatnich 10 lat na drodze? Zapytaj Adamsa. On będzie wiedział.
Zasięg Adamsa nie kończy się na tym. Patriots są znani z podziału na grupy: Skauci nie mogą oglądać treningów, planiści gry nie wiedzą, kogo zamierzają wybrać w drafcie, i tak dalej. Ale Adams jest we wszystkim. Podczas draftu, według „Patriot Reign” Michaela Holleya, jest on odpowiedzialny za przeglądanie tabeli wartości drużyny i sprawdzanie, kto będzie najlepiej pasował do jej potrzeb. Jest to idealne zadanie dla kogoś, kto spędził kilka lat w późnych latach 80. jako analityk i handlowiec na Wall Street, a jako inwestor jest znany z dostrzegania zyskownych trendów szokująco wcześnie.
Właściciel Pats Robert Kraft, odnoszący sukcesy biznesmen we własnej osobie, dyskutuje z Adamsem o ekonomii. Belichick żartuje, że chciałby, aby Adams zarządzał jego portfelem. A korzenie nacisku Patriotów na wartość i nie pozwalanie, by emocje stanęły na drodze solidnych inwestycji, brzmią tak, jakby mogły wyrosnąć z umysłu niejakiego Erniego Adamsa. „Warren Buffett i Ernie są do siebie podobni” – mówi Carlisle. „Poznałem Warrena Buffeta. Warren jest jednym z tych ludzi, którzy są fenomenalnie rygorystyczni w swojej analizie. Jeśli byłby ktoś, kogo można kojarzyć z Erniem, to jest to ktoś, kto jest nieco aspołeczny.”
Oficjalny tytuł Adamsa to dyrektor ds. badań nad piłką nożną, i on też robi wiele z tego, trollując świat w poszukiwaniu rzeczy, które mogą zaoferować najmniejszą przewagę. Rok lub dwa lata temu, kolega z drużyny Andover natknął się na nieaktualną, wychodzącą z druku książkę o matematyce nieliniowej. Pomyślał, że Adams może znaleźć dla niej zastosowanie, więc wysłał mu ją pocztą. Adams już ją przeczytał. Jest też profesor statystyki z Rutgers, Harold Sackrowitz, do którego Adams zadzwonił kilka lat temu. Adams chciał porozmawiać o badaniach, które Sackrowitz właśnie ukończył, a które dotyczyły tego, jak drużyny zbyt często próbują dwupunktowych konwersji. Adams wysłał profesorowi tabelę Patriots „when-to-go-for-two” i poprosił Sackrowitza o jej przeanalizowanie. Spośród 32 drużyn NFL statystyk powiedział New York Timesowi, że tylko Patrioci dzwonili.
Oto kolejny przykład: Praca naukowa badacza z Berkeley, o której mowa w tej samej historii Timesa, dotyczyła tego, jak drużyny zbyt często puntują na czwartym dole. Ta praca wylądowała na biurku Belichicka. Teraz, jak sobie wyobrażasz, że się tam dostał?
W dniu meczu, Adams nosi zestaw słuchawkowy w loży prasowej, bezpośrednią linię do Belichicka. Adams doradza Belichickowi, które zagrania należy podważyć, i analizuje trendy. „Jedną z rzeczy, którą Patrioci robią lepiej niż ktokolwiek inny, jest to, że dostosowują się i wprowadzają korekty w połowie meczu” – mówi Sturges. „Ernie Adams jest facetem, który to robi.”
Czy istnieją inne obowiązki dnia gry? Podczas gdy powszechnie przyjmuje się, że większość drużyn próbuje kraść sygnały, a Nowa Anglia została faktycznie złapana w dobrze nagłośnionym incydencie Spygate, jeden z byłych insiderów Patriots powiedział, że kaseta wideo z sygnałami nie pomogłaby pozostałym 31 drużynom prawie tak bardzo, ponieważ nie mieliby Erniego Adamsa, aby szybko przeanalizować i przetworzyć informacje.
A jeśli cokolwiek z tego okaże się prawdą, zamiłowanie Adamsa do historii wojskowości sugeruje, że może on postrzegać rozszyfrowywanie sygnałów jako część wygranej bitwy. Przyjaciele mówią, że jest on szalenie konkurencyjny. „Za wyglądem faceta, który mieszkał z matką,” mówi Bissinger, „jest to facet, który jest naprawdę dziki, jeśli chodzi o wygrywanie gier.”
THE MAN
Ale to nie odpowiada całkowicie na pytanie, prawda? Wiedza o tym, co robi Adams, nie może wyjaśnić, skąd wziął się taki umysł jak jego. Czy wyszedł on w pełni ukształtowany z łona matki, czy też powstawał powoli? Z pewnością już w młodym wieku szukał silnych męskich wpływów. Jego ojciec, którego nie było zbyt wiele, był zawodowym oficerem marynarki wojennej. Dorastając, Adams studiował historię i taktykę marynarki wojennej niemal tak samo jak piłkę nożną. Ale od początku było w nim coś dziwnego. Jak opisuje go kolega z drużyny z liceum: „Dziwny, w dobrym tego słowa znaczeniu”
Dexter dyrektor sportowy George Dalrymple nie zapomniał pierwszego razu, kiedy zobaczył Adamsa. Chłopiec był w trzeciej klasie i Dalrymple wszedł do szatni, aby znaleźć, zebrane w całkowitej ciszy, grupa pierwszo- i drugoklasistów. W środku stał Ernie, czytając im „Kubusia Puchatka”. W tym samym roku Adams zaczął grać w piłkę nożną. Uwielbiał tę grę i przylgnął do trenera Dala. Cytat z Vince’a Lombardiego w gabinecie trenera pozostanie z Adamsem, inspirując romans na całe życie. Piłka nożna to tylko dwie rzeczy. Blokowanie i tackling. Już wtedy Adams pokazywał wskazówki tego, co miało nadejść. Jego ulubionym zagraniem, zainstalowanym na jego życzenie, było zagranie na linii bramkowej, kwalifikujące się do tackle-eligible. Adams był przynętą. Zagranie prawie zawsze się udawało. Nie przeszkadzało mu to, że nie zbierał pochwał. „To była część wygranej,” mówi Dalrymple. „Lubił wygrywać.”
Podczas gdy w szóstej i siódmej klasie Adams przeczytał książkę Lombardiego „Run to Daylight” około 20 razy. Jego obsesyjna osobowość wciągnęła go jeszcze bardziej w sieć tej gry, tej z X’s i O’s, którą mógł kontrolować, z mężczyznami, których mógł sprawić, że pojawiali się, kiedy tylko chciał. To było proste, coś, czego brakowało w latach sześćdziesiątych. Kampus i pobliski Harvard eksplodowały gniewem z powodu wojny w Wietnamie. Wszystko było wywrócone do góry nogami. „Był bardzo staromodny,” mówi Bissinger. „Należał do ery Lombardiego. Coś w nim było z lat czterdziestych. Był po prostu inny. Nie znał się na rock 'n’ rollu, seksie czy narkotykach. W szkole było tego pełno. Wszyscy byli naćpani. Wszyscy pili. A tam był Ernie w swoich wysokich knagach rozmawiający o futbolu z głównym trenerem.”
Mimo to, środowisko w Andover zachęcało go do poszukiwań. Miał szczęście, że tak się stało. Całe jego edukacyjne życie, żył i studiował w inkubatorach kreatywności. Dexter wykształcił Johna F. Kennedy’ego i legendę Washington Post, Bena Bradlee. Andover słynie również z uczniów. Uczęszczał tam Dr Spock. Podobnie jak Samuel Morse i Duncan Sheik, podobnie jak obaj prezydenci Bush i Jeb Bush, który ukończył szkołę razem z Adamsem. (Scooter Libby również chodził do szkoły z Adamsem). Humphrey Bogart chodził do Andover. Jack Lemmon, również. Bart Giamatti i Bill Veeck. Senatorowie, ambasadorowie, laureaci Medalu Honoru, laureaci Nagrody Nobla. Andover to miejsce, które zachęca swoich uczniów, by marzyli o wielkości i ją osiągali. Tylko, że nie bardzo wiedzieli, co zrobić z dzieciakiem, który chciał być wielki w futbolu. Nauczyciele pisali zmartwione listy do jego matki. Tak jak Sturges, który uważał, że Adams ma potencjał, by robić wszystko, czego zapragnie. „Chciałem, żeby próbował różnych rzeczy i wyszedł poza swoje małe myślenie typu boksu” – mówi. „Tak naprawdę nigdy do tego nie doszło.”
Ale Adams potraktował swoje zadanie poważnie, poświęcając swój starszy projekt na badanie tendencji drużyny futbolowej w Andover. „Rzucamy wokół zbyt wiele słów,” mówi Bissinger. „Rzucamy wokół 'genialnego’ zbyt wiele i 'geniusza’ zbyt wiele, ale ja naprawdę w to wierzę: Ernie był uczonym w futbolu. A on był uczonym w piłce nożnej w Andover. Dzieciaki były uczone fizyki. Dzieciaki były uczone łaciny. Dzieciaki były uczone matematyki. A tu był ten słodki, głupkowaty facet, który był uczonym w futbolu.”
THE MIND
Tak właśnie ten umysł został uformowany, ale mimo to nie zabiera nas w głąb samego umysłu. Tylko Ernie Adams może to zrobić, a on tego nie zrobi. Być może zauważyłeś, że Adams nie jest tu cytowany. Rzadko jest gdziekolwiek cytowany, czy też gdziekolwiek widziany. Zwłaszcza w tym tygodniu, kiedy szuka najmniejszej przewagi. „Szukajcie go na imprezach z okazji Super Bowl”, powiedział mi Sturges. „Szukajcie go. I założę się, że go nie znajdziecie. Spędzi tam każdą minutę, przygotowując się do tego meczu. To znaczy dla niego wszystko.”
Adams jest prywatny. Dalrymple powiedział nawet, że Adams trzymał nekrolog swojej mamy z dala od gazet w Bostonie. Więc nigdy nie można powiedzieć, co się dzieje w jego głowie. Ale udało mi się nakłonić Carlisle’a, by zadzwonił do Adamsa w poniedziałek i poprosił o jego pięć ulubionych książek, mając nadzieję, że uda mi się uzyskać wgląd w miejsca, do których człowiek taki jak on udaje się po inspirację. Oto lista:
- „The Best and the Brightest”, autorstwa Davida Halberstama
- „The Money Masters of Our Time”, autorstwa Johna Traina
- Trzytomowa biografia Lyndona B. Johnsona
- Roberta Massie biografia Piotra Wielkiego
- William Manchester dwuczęściowa biografia Winstona Churchilla
Co ta lista mówi o kimś, kto nie chce powiedzieć nic o sobie?
Oczywiście, podziwia wielkich ludzi. Na jego liście lektur jest Warren Buffett, przedstawiony w kultowym klasyku inwestowania Train, prezydenci, carowie, premierzy. Adams zdaje się lubić małe przestrzenie wewnątrz wielkich istnień, oglądać je zza kurtyny. Czy to może kryć się za jego bliskim związkiem z Belichickiem?
Adams zdaje się też czerpać przyjemność nie tylko z obserwowania, jak wielkość działa, ale też jak upada. Carlisle uważa, że do Adamsa przemawia główne przesłanie wietnamskiego klasyka Halberstama: że ludzie niewiarygodnie dobrze wykształceni i mający dobre intencje mogą się w czymś tak bardzo mylić. To pomocne pojęcie, które warto mieć na uwadze w opętanym konwencjonalną mądrością świecie futbolu, gdzie rodowód i tradycja dyktują wiele zbyt konserwatywnych decyzji. W rzeczy samej, kiedy Adams zgodził się wziąć udział w pracy Halberstama nad książką Belichicka, zrobił to z następującym zastrzeżeniem: na każde dwa pytania, które dziennikarz mógł zadać Adamsowi na temat futbolu, Adams musiał zadać jedno na temat Wietnamu. Czy ta cecha pozwoliła Adamsowi upewnić się, że błędy Belichicka w Cleveland nie zostaną powtórzone? Maybe.
Jedna teoria jest Adams lubi te książki, ponieważ, jak to się stało w jego codziennym życiu, to daje mu szansę, aby być obok wielkości. Carlisle ma inne zdanie: Adamsa nie tyle pociągają tematy, co autorzy, ludzie, którzy poświęcili swoje życie nauce. Wszyscy jego ulubieni pisarze badali władzę w różnych formach, od dociekań Caro nad zdobywaniem władzy po studia Manchesteru nad tymi, którzy nią władali: JFK, Rockefeller, MacArthur, Churchill, Magellan.
Pamiętaj o tym, jeśli zdarzy ci się złapać przelotne spojrzenie na Erniego Adamsa w niedzielę, noszącego słuchawki w loży prasowej, w uchu trenerskiej legendy. Pomyśl o cudach losu, które przywiodły go z wyłożonego książkami pokoju w South Adams Hall do centrum futbolowego wszechświata. Zajrzyj w ciche zakamarki sukcesu Patriotów i zobacz człowieka, który wydaje się bardziej zafascynowany tymi, którzy studiują wielkość, niż tymi, którzy sami są wielcy.
Wright Thompson jest starszym pisarzem dla ESPN.com i ESPN The Magazine. Można się z nim skontaktować pod adresem [email protected]. Jeśli jesteś Ernie Adams, skontaktuj się z autorem tekstu.
Dołącz do rozmowy na temat „Kim jest ten facet?”
.
Leave a Reply