Andy’s Ark: Warhol’s Endangered Species

Październik 2018 | Aurora Garrison

Warhol, zawsze miłośnik zwierząt, został poproszony o zilustrowanie tragicznej sytuacji niemal wymarłych zwierząt na całym świecie. Przygotuj się na wejście do arki Andy’ego.

Andy Warhol był konserwatystą w szafie.

Jego orędownictwo na rzecz ochrony otwartych przestrzeni, zasobów naturalnych i zagrożonych gatunków jest mało znane. Jednak przy bliższym przyjrzeniu się, zainteresowanie Warhola naturą jest oczywiste zarówno w jego sztuce, jak i tematyce ekologicznej jego dzieł sztuki.

Od jego Krowy, Ryby, do licznych obrazów ptaków, kotów i psów, Warhol miał szczególną fascynację i miłość do zwierząt, kulminującą w Endangered Species Warhola (1983), serii 10 sitodruków, które są jednymi z najważniejszych społecznie i kulturowo dzieł w jego dorobku.

Andy Warhol, „Edangered Species Full Suite,” Screenprint on Lenox Museum Board, 1983, Edition of 150, podpisane i numerowane ołówkiem, portfolio of 10, Revolver Gallery, Los Angeles, California.

„W serii 10 obrazów, które odbijają się echem w użyciu jaskrawych kolorów i są ustandaryzowane pod względem wielkości, ale nie są wielokrotnościami tego samego obrazu, Warhol zwraca uwagę na rzadkość tych zwierząt i daje każdemu z nich „gwiazdorskie” traktowanie. Warhol określił swoją kolekcję jako „zwierzęta w makijażu” – tak National Museum of Wildlife Art opisuje prace Warhola poświęcone zagrożonym gatunkom. Znajdujące się w Jackson Hole, Wyoming National Museum of Wildlife Art nabyło Endangered Species jako pierwszorzędny holding.

The Wildlife Museum filozoficznie rozpoznaje przełomową serię Warhola jako, „zniewalający rezultat”. Warhol zastosował ten sam proces sitodruku, którego użył do swoich obrazów sławy i pop-artu – obrazów, które proszą nas o rozważenie utowarowienia sławy. W interesujący sposób, kiedy Warhol stosuje ten proces w odniesieniu do zagrożonych zwierząt – zwierząt, które są najprawdopodobniej zagrożone, ponieważ znajdują się na celowniku pomiędzy zyskiem a naturą – rezultatem jest ostra świadomość tego, co możemy stracić, jeśli nie zwrócimy uwagi i nie podejmiemy działań na rzecz środowiska.” (www.wildlifeart.org)

Ogólnoświatowa troska o zachowanie zagrożonych gatunków pojawiła się w latach 60-tych, ale stała się bardziej pilna w latach 80-tych, jako dramatyczne spadki w kilku gatunkach zostały zgłoszone z powodu międzynarodowego handlu, utraty siedlisk i nieumiejętnego obchodzenia się z toksycznymi odpadami.

Nowe terminy w amerykańskim leksykonie podkreśliły nowo pojawiającą się utratę gatunków na ziemi od: „zagrożonych gatunków” do „wrażliwych” do „funkcjonalnie wymarłych” do „wymarłych”. Warhol, we wczesnej odpowiedzi na światowy kryzys zagrożonych gatunków, reaguje poprzez swoją sztukę. Jego sztuka przyjmuje rolę i cel aktywizmu ekologicznego poprzez budowanie świadomości społecznej na temat trudnej sytuacji zagrożonych gatunków.

Warhol Goes Green

Po rozmowach z Warholem na temat jego obaw związanych z erozją plaż i utratą zasobów naturalnych, nowojorscy handlarze dziełami sztuki, Ronald i Frayda Feldmanowie, zespół małżonków, zlecili Warholowi stworzenie serii Endangered Species. Projekt ten składał się z sitodruków przedstawiających 10 zagrożonych gatunków z całego świata: tygrysa syberyjskiego, zebrę Grevy’ego, orangutana, żabę na drzewie Pine Barrens, pandę olbrzymią, orła przedniego, trygrysa, słonia afrykańskiego, motyla z San Francisco (Callippe) Silverspot oraz nosorożca czarnego.

„Tygrys syberyjski (FS II.297),” Screenprint on Lenox Museum Board, 1983, Edition of 150, signed and numbered in pencil, portfolio of 10, Revolver Gallery, Los Angeles, California.

The Endangered Species series has Warhol’s unique Pop Art style and spin. Ukończona w 1983 roku seria została pomyślana i wykonana w sposób podobny do ikonicznego traktowania, jakie Warhol nadał Marilyn Monroe, Jackie Kennedy, Elvisowi Presleyowi, królowej Elżbiecie, Mao i wielu innym w zamówieniach na portrety w latach 60. i 70. Było to w przeciwieństwie do abstrakcji, które Warhol tworzył w latach 80. W czwartej dekadzie swojej kariery Warhol tworzył dzieła abstrakcyjnego ekspresjonizmu, takie jak Malarstwo utleniające (1978) i Rorschach (1984). Jednak w przypadku serii Endangered Species Warhol sięgnął po ciężkie działa ze swojego arsenału pop-artu. To była wojna o ochronę zagrożonych gatunków. Warhol wykorzystał cały swój artystyczny talent i doświadczenie, by powstrzymać falę wojny ze zwierzętami. Budowanie świadomości społecznej i pasji dla zwierząt było pierwszym krokiem Warhola.

Przez powrót do metod sitodruku, które były jego ikonicznym stylem, Warhol budzi zainteresowanie swoją twórczością wśród nowego pokolenia. Po Endangered Species, Warhol rozpoczął współpracę z Jean-Michelem Basquiatem, która trwała dwa lata między 1984 a 1985 rokiem i sprawiła, że Warhol stał się istotny dla młodszej publiczności. Warhol jest artystycznie zainspirowany tą ekologiczną sprawą.

Po artystycznym i ekologicznym sukcesie Endangered Species, Warhol nawiązał współpracę z Dr. Kurtem Benirschke z Zoo w San Diego. Książka nosi tytuł Znikające zwierzęta.

W 1986 roku, Warhol stworzył serię zwierząt zagrożonych wyginięciem dla Vanishing Animals. Warhol dostarczył 15 ilustracji gatunków (sitodruk nad kolażem) na skraju wyginięcia, które obejmowały: Galapagos Tortoise, California Condor, Mouse Armadillo, Whooping Crane, Puerto Rican Parrot, Komodo Monitor, Paraguayan Peccary, Sumatran Rhinoceros, Sommering Gazelle, Okapi, and the La Plata River Dolphin.

The Andy Warhol Museum wystawił te ilustracje Vanishing Animals, wraz z serią Endangered Species w swojej wystawie z 2002 roku, „Silent Spring: Warhol’s Endangered Species and Vanishing Animals”.

„Bighorn Ram (FS II.302),” Screenprint on Lenox Museum Board, 1963, Edycja 150, numerowana cyframi rzymskimi, 1 BAT, 30 TP, sygnowana i numerowana ołówkiem, portfolio of 10, Revolver Gallery, Los Angeles, California.

Wyniesienie przez Warhola zagrożonych gatunków do statusu celebrytów pomogło podnieść świadomość na temat tych zagrożonych zwierząt, jak również pieniądze na ich ochronę. Warhol wydrukował wiele zestawów serii Endangered Species i podarował odbitki grupom ochrony przyrody za ich wysiłki fundraisingowe.

W latach, które nastąpiły po Endangered Species, Bald Eagle i Pine Barrens Frog zostały zdjęte z listy Endangered Species. Liczby Giant Panda odbiły się. Big Horn owce, podczas gdy nadal zagrożone, są coraz więcej w liczbie. Siedlisko Silverspot Butterfly nadal się kurczy, głównie z powodu rozwoju w obszarze Zatoki San Francisco. Zarówno populacje nosorożca czarnego, jak i słonia afrykańskiego nadal zmniejszają się z powodu kłusownictwa i nielegalnego handlu rogami i kością słoniową.

„Giant Panda FS II.295,” Screenprint on Lenox Museum Board, 1983, Edition of 150, portfolio of 10, Revolver Gallery, Los Angeles, California.

Podejmowane wysiłki na rzecz ochrony pandy olbrzymiej zakończyły się szczególnym sukcesem. W rzeczywistości, chińscy naukowcy donoszą, że ochrona pand faktycznie doprowadziła do dodatkowych i nieoczekiwanych wartości ekonomicznych dla lokalnych społeczności, które gościły związki ochrony pandy. Niedawny raport Chińskiej Akademii Nauk pokazuje, że ochrona pandy zapewnia „wielką wartość dla lokalnych ludzi, kultury i środowiska, generując 20 razy więcej pieniędzy niż koszt ochrony i utrzymania milutkich misiów”.

I to jest ważny punkt: Warhol, podnosząc zagrożony gatunek do statusu gwiazdy za pomocą swojego charakterystycznego stylu w portfolio Endangered Species, napędzał wysiłki na rzecz ochrony przyrody. Te obrazy nie tylko zwiększają świadomość społeczną, że dany gatunek wymaga ochrony, ale także skutkują znaczącymi darowiznami na rzecz grup ochrony, które tę ochronę zapewniają. Dodatkowo, umieszczenie gatunku w centrum uwagi celebrytów przekonuje i naciska na rządy, by pomogły w jego ochronie. W tym przypadku Andy Warhol wykorzystał swój status celebryty z korzyścią dla środowiska w krajach na całym świecie.

W rzeczywistości, Chiny skapitalizowały zainteresowanie świata ochroną pand i ustanowiły operacje wynajmu pandy olbrzymiej. Artykuł w czasopiśmie naukowym Environmental Practice stwierdza: „W zamian za przysługi polityczne lub za lukratywne umowy handlowe, rząd chiński oferuje krajom na całym świecie możliwość wynajęcia pandy olbrzymiej. Ale ta „możliwość” wiąże się z wysoką ceną: wynajem pandy może kosztować nawet milion dolarów rocznie przez okres co najmniej dziesięciu lat. Do tego dochodzą koszty budowy najnowocześniejszego wybiegu w zoo, które sięgają setek tysięcy dolarów, oraz roczne koszty karmienia i właściwej opieki nad pandami, które żywią się wyłącznie bambusem, które mogą wynosić nawet 500 000 dolarów za sztukę.” („Buckingham, David, & Jepson, 2013”).

„Black Rhinoceros (FS II.301),” Screenprint on Lenox Museum Board, Edition of 150, portfolio of 10, Revolver Gallery, Los Angeles, California.

„African Elephant (FS II.293)”, sitodruk na płycie Lenox Museum Board, 1983, edycja 150, 10 numerowanych cyframi rzymskimi, 1 BAT, 30 TP, sygnowany i numerowany ołówkiem, portfolio 10, Revolver Gallery, Los Angeles, California.

Gatunek czarnego nosorożca, wyróżniający się spiczastą górną wargą i wydatnym rogiem, nadal jest ofiarą bezprecedensowej napaści kłusowników na jego bardzo pożądany róg, który jest używany do celów „leczniczych” na Wschodzie. Od dawna uważa się, że jest to szczególnie silny afrodyzjak, tysiące tych zwierząt zostało zabitych przez kłusowników w celu nielegalnego handlu, aby zaspokoić popyt w Azji. Ponieważ cena uliczna rogu nosorożca wzrosła powyżej ceny złota, handlarze stali się bardziej chciwi, agresywni i brutalni. W konsekwencji niepohamowanego popytu na rogi nosorożców, podgatunki w Afryce i południowo-wschodniej Azji wyginęły.

„Bald Eagle (FS II.296),” Sitodruk na płycie Lenox Museum Board, 1983, Edycja 150, podpisana i numerowana ołówkiem, portfolio 10, Revolver Gallery, Los Angeles, California.

Inna sławna mieszkanka Pittsburga, Rachel Carson, jest autorką ważnej książki, Silent Spring, która zmobilizowała naród do działania w celu powstrzymania degradacji środowiska. Opublikowana w 1962 r. Silent Spring dokumentowała zatruwanie światowej biosfery przez syntetyczne pestycydy. Chociaż badania i dane przedstawione przez Carson były znane od jakiegoś czasu, była ona pierwszą osobą, która przedstawiła ogółowi społeczeństwa argumenty przeciwko pestycydom.

Carson wyjaśniła, że gdy chemikalia dostały się do środowiska, stały się częścią łańcucha pokarmowego, nie tylko zabijając docelowe szkodniki, ale wszystko inne, a także chorując ludzi. Praca Carsona zwróciła uwagę opinii publicznej na szczególnie szkodliwy wpływ pestycydów na populacje ptaków.

„San Francisco Silverspot (FS II.298),” Sitodruk na Lenox Museum Board, 1983, Edycja 150, podpisane i numerowane ołówkiem, portfolio 10, Revolver Gallery, Los Angeles, California.

Populacja San Francisco (callippe) Silverspot’s załamała się z powodu utraty siedliska dla jego jedynej rośliny żywicielskiej, Johnny jump-up. Skok-up jest roczny native w obszarze Zatoki San Francisco. Historycznie, Silverspot rozciąga się od La Honda w San Mateo County do dzielnicy Twin Peaks w San Francisco, jak również na śródlądowych pasmach wzgórz Contra Costa i Alameda hrabstw. Po wykluciu, dorosłe życie Silverspot trwa tylko trzy tygodnie na początku lata. Dorosłe motyle żywią się nektarem kwiatów i składają jaja na Johnny jump-ups.

Jednakże rozwój, rekreacja i inne zastosowania zmniejszyły populacje Johnny jump-up i w konsekwencji zasięg Silverspot został zmniejszony. Jednak na południe od San Francisco, w górach San Bruno, wciąż można spotkać tego pięknego motyla.

Własne wysiłki Warhola na rzecz ochrony przyrody

Poprzez przedstawienie tych zwierząt w tym samym stylu, co jego inne portrety celebrytów, zwierzęta Andy’ego nabierają znaczenia kulturowego. Ten status celebryty nie tylko zwraca uwagę na kłusownictwo i utratę siedlisk, które doprowadziły do trudnej sytuacji tych zwierząt, ale również powoduje społeczne wezwanie do działania.

Jako bystry biznesmen, Warhol był w stanie przeznaczyć znaczną część swojego osobistego majątku na nabycie nieruchomości poza Nowym Jorkiem. W 1972 roku Warhol zakupił 15,1 akrów nieruchomości przy plaży w Montauk na Long Island, którą zachował w stanie naturalnym. Warhol zaaranżował, by po jego śmierci ziemia ta została przekazana przez jego majątek organizacji Nature Conservancy. Rezerwat Andy’ego Warhola, dar Fundacji Andy’ego Warhola dla Sztuk Wizualnych, jest obecnie częścią większej organizacji zajmującej się ochroną przyrody. Warhol wierzył, że ochrona przyrody jest najważniejszą pracą, jaką może wykonać: „Myślę, że posiadanie ziemi i nie rujnowanie jej jest najpiękniejszą sztuką, jaką ktokolwiek mógłby chcieć posiadać”. Warhol posiadał również ziemię w pobliżu Carbondale, Colorado, o której powiedział: „Nie zamierzam na niej budować… Jest zbyt piękna… Ziemia jest najlepszą sztuką.”

.