Wat is jicht artritis? Oorzaken , Symptomen & Behandeling van Jicht

• Jan 06
• Reumatologie

Overzicht

Jicht – ook bekend als jichtachtige artritis – is een veel voorkomende vorm van artritis die zeer pijnlijk kan zijn. Jicht ontstaat meestal als gevolg van de ophoping van urinezuur in de bloedbaan en kan de grote teen, enkel, voet, knie, pols, hand en ellebooggewrichten aantasten. Dit veroorzaakt op zijn beurt ernstige ontstekingen, pijn, roodheid en zwelling in de gewrichten. Bovendien bestaat de kans dat jicht een aantal jaren sluimerend aanwezig blijft, maar om verschillende redenen kan worden uitgelokt. Deze aandoening komt meestal meer voor bij mannen en vrouwen na de menopauze. Verder, hoewel het mannen van elke leeftijd kan treffen, treft de eerste aanval meestal mannen tussen de leeftijd van 40 en 50.

Er is ook een veel voorkomende misvatting dat jicht wordt veroorzaakt door te veel eten en het drinken van overmatige hoeveelheden alcohol. Hoewel dit de kans op het krijgen van jicht kan vergroten, is het niet het hele verhaal en dus niet de primaire oorzaak van de aandoening.

Symptomen

Een jichtaanval kan op elk willekeurig moment optreden, maar begint vaker ’s nachts dan niet. Iemand kan gaan slapen zonder ongemak te voelen en dan plotseling midden in de nacht wakker worden met een pijnlijke episode van ernstige gewrichtsontsteking. In sommige gevallen kan het meer dan één gewricht tegelijk treffen. In dat geval wordt de aandoening polyarticulaire jicht genoemd. Hoewel zeldzaam, bestaat de kans dat jicht zich ook ontwikkelt in gewrichten zoals de wervelkolom, schouders of heupen.

Bovendien zijn er bij de meeste individuen geen tekenen van verdere symptomen na een eerste jichtaanval. De kans op een nieuwe jichtaanval neemt echter in de loop van de tijd toe en getroffen personen zullen meestal in de komende 6 tot 12 maanden een nieuwe aanval krijgen. De symptomen van een jichtaanval zijn:

• Een plotselinge, ondraaglijke en kloppende pijn in nog een gewricht
• Rode, glanzende huid rond het gewricht.
• Het aangedane gewricht dat heet kan zijn bij aanraking
• Griepachtige verschijnselen, waaronder koorts en koude rillingen
• Verminderde bewegingsvrijheid waardoor lopen en staan onmogelijk wordt
• Een hevige zwelling en ontsteking in en rond het gewrichtsgebied die zelfs niet de geringste aanraking kan verdragen.
• Extreme gevoeligheid
• Ontstaan van tophi – klontjes uraatkristallen die zich onder de huid vormen – vooral bij mensen die aan chronische jicht lijden
• Verlies van eetlust
• Nausea
• Itchy, schilferige huid als de zwelling afneemt

Oorzaken

Jicht ontstaat bij een ophoping van abnormaal hoge gehaltes urinezuur in de bloedbaan (ook wel hyperurikemie genoemd) en weefsels. Urinezuur is een basisch afvalproduct dat gewoonlijk door de nieren via de urine wordt uitgescheiden. Wanneer de nieren echter moeite hebben met het uitscheiden van urinezuur, leidt dit tot een ophoping van hoge concentraties urinezuur. Deze toestand wordt hyperurikemie genoemd en kan tot jicht leiden. Sommige mensen ontwikkelen echter geen jicht ondanks hoge urinezuurgehaltes, terwijl anderen met dezelfde hoge gehaltes dit vaak wel doen. Er is geen verklaring voor dit verschijnsel. Wanneer de urikristallen zich in de gewrichten afzetten, leidt dit tot ontsteking van het gewrichtsslijmvlies of synovium.

Deze urikristallen hebben ook de neiging om zich in de grote teen op te hopen, omdat deze de laagste temperatuur heeft. Na enkele jaren leidt een opeenhoping van urinezuurkristallen in de gewrichten tot de vorming van grote afzettingen, tophi genaamd, die lijken op knobbels net onder de huid. Tophi kunnen zich vormen rond de aangetaste gewrichten, vingers, tenen, of zelfs het oor naar de buitenrand toe. Als de tophi niet op tijd worden voorkomen of behandeld, kunnen ze groeien en drukschade aan het kraakbeen en bot veroorzaken, wat uiteindelijk kan leiden tot beschadigde gewrichten. Wanneer dit gebeurt, wordt de aandoening beschreven als chronische jicht.

Risicofactoren

Er zijn bepaalde risicofactoren die een stijging van het urinezuurgehalte kunnen veroorzaken, wat op zijn beurt kan leiden tot de ontwikkeling van jicht. Deze zijn:

• Overgewicht of obesitas
• Een hoge alcoholinname (vooral bier)
• Bepaalde geneesmiddelen, bijv: diuretica, ACE-remmers en bètablokkers
• Personen die een orgaantransplantatie hebben ondergaan
• Een genetische aanleg
• letsel aan een gewricht
• Inname van grote hoeveelheden rood vlees en vette vis
• Nieuwe operatie of trauma
• Een ziekte, zoals longontsteking of griep
• Nierziekte die al lang bestaat.

Behandeling

Nadat de arts het aangetaste gewricht heeft onderzocht en de volledige medische voorgeschiedenis heeft nagekeken, zal hij overgaan tot het stellen van een volledige diagnose van jicht. Dit kan het maken van röntgenfoto’s van het aangetaste gebied inhouden om ook op gewrichtsschade te controleren. Hoewel jicht niet volledig kan worden genezen, is het goede nieuws dat het zeer succesvol kan worden behandeld. Dat gezegd hebbende, hoe eerder een patiënt begint met een plan voor behandeling en pijnbestrijding, hoe sneller hij/zij weer op de been zal zijn.

Het behandelen van jicht bestaat in de eerste plaats uit het nemen van een reeks medicijnen en het controleren van het dieet. Dit wordt gedaan om de preventie van toekomstige aanvallen te verzekeren en om ervoor te zorgen dat de ontsteking onder controle is en voor pijnverlichting. De arts zal dan overgaan tot het ontwikkelen van een beheersplan om de factoren die de kans op verergering van jicht vergroten onder controle te houden, waaronder het terugdringen van de alcoholinname en ervoor zorgen dat cholesterol, bloeddruk, diabetes en obesitas onder controle zijn.

Patiënten zal in eerste instantie worden geadviseerd om ijs op het aangetaste gewricht te leggen omdat dit de ontsteking zal helpen verminderen. Om de pijn en zwelling tijdens een acute of vroege fase van een jichtaanval te verlichten, schrijven artsen medicijnen voor die colchicine, niet-steroïdale ontstekingsremmers (NSAID’s), corticosteroïden en/of adrenocorticotroop hormoon (ACTH) worden genoemd. Pijnstillers zoals codeïne, hydrocodon en oxycodon zullen ook worden voorgeschreven om de pijn te verlichten.

Verder kan de arts de volgende medicijnen voorschrijven om het urinezuurniveau te verlagen, tophi te behandelen en toekomstige episodes te voorkomen, zoals febuxostat, allopurinol, probenecid en / of sulfinpyrazone.

Patiënten zal ook worden geadviseerd om de vochtinname te verhogen door het drinken van ten minste 10-12 glazen water, vooral in het geval hij/zij nierstenen heeft. Dit wordt gedaan met de bedoeling om de overtollige ophoping van urinezuurkristallen uit het lichaam te spoelen.