The Prison Letters of CeCe McDonald

CeCe McDonald is een zwarte trans-vrouw die tot 41 maanden gevangenisstraf werd veroordeeld omdat ze haar vrienden en zichzelf verdedigde tegen racistische, transfobische aanvallers. Haar opsluiting voor zelfverdediging en haar plaatsing in een mannengevangenis hebben geleid tot een golf van steun van lokale, nationale en transnationale gemeenschappen. Tijdens haar gevangenschap schreef ze brieven aan haar medestanders, die ze vervolgens publiceerden in een blog. Er zijn in totaal tien brieven, variërend van persoonlijke verhalen tot directe pleidooien voor activistische doelen. In elke brief stelt McDonald de transformerende en politieke kracht van liefde en compassie aan de orde, ondanks de afwijzing en het geweld waarmee ze te maken heeft gehad vanwege haar bestaan. McDonald’s vermogen om te putten uit de kracht van haar relaties en de liefde die ze met anderen heeft gevormd, stelt een radicale benadering voor van sociale en politieke revolutie, waarin eenheid en verandering moeten voortkomen uit onze collectieve zorg voor elkaar.

Zoals Angela Davis onlangs zei in een door Dream Defenders georganiseerd panel met de titel Zondagsschool: Unlock Us, Abolition in Our Lifetime, “…als we een intersectioneel perspectief willen ontwikkelen…wijst de Trans-gemeenschap ons de weg…de Trans-gemeenschap heeft ons geleerd dat het mogelijk is om datgene wat beschouwd wordt als het fundament van ons gevoel van normaliteit, effectief uit te dagen. Dus als het mogelijk is om de binaire sekse uit te dagen, dan kunnen we ons zeker, effectief, verzetten tegen gevangenissen, gevangenissen en politie.”

Het bestaan van CeCe McDonald is radicaal vanwege de opvattingen over genderperceptie, seksualiteit, onderdrukking, empathie en liefde die zij ontwikkelde als zwarte trans-vrouw. Haar werk verdient nu meer dan ooit aandacht, en daarom wil ik twee van haar gevangenisbrieven delen. De eerste brief is in zijn geheel geplaatst, terwijl de tweede een uittreksel is van haar laatste brief.

Februari 14, 2012

Soms voel ik me leeg, als een canvas. Wachtend op de olieverf, pastel en waterverf om de ware kleuren naar voren te brengen. Om de Monet of Mona Lisa van deze realiteit te worden. Ik droom voor de verven van het leven om mijn mooie bestaan te creëren. Waar levendige kleuren niet alleen worden gezien, onbegrepen. Maar genomen worden voor al hun glorie. Helder en mooi zoals jij en ik… wij zijn de kleuren. En zonder de kleuren zal ons leven blanco zijn. Zoals een onaangeroerd doek, alledaags en onvolledig.

Onze doeken zijn geschapen om gevuld te worden, wat veroordelend is. En de kleuren van ons leven moeten het doek consumeren om liefde, vreugde, individualiteit, groei en alle beelden die ons leven uitdrukken tot uitdrukking te brengen. En omdat wij het doek zijn, zijn wij ook de illustrator. En met elke penseelstreek bepalen we hoe onze levenskunst eruit zal zien. Schilderijen vol verworvenheden en mogelijkheden van het leven. Scheppers van onze eigen meesterwerken, hoe gaat u uw schilderij afbeelden? Laat u uw doek leeg en onvervuld, of toont uw tafereel alles wat het leven te bieden heeft?

En dus, vraag ik dat jullie allen jullie doeken niet onbeschilderd laten. Gebruik elke denkbare kleur om te laten zien wie je van binnen en van buiten bent, want elke tint en elke kleurschakering telt. En als je je schilderij maakt, onthoud dan dat jij de illustrator bent, dus niemand kan je schilderij maken behalve jijzelf. Dus maak er het kostbaarste en mooiste schilderij van dat je kunt maken, met liefde, waarheid en vreugde in elke kleur.

Liefde,

Honee Bea

Augustus 4, 2013

Geweld en Belediging: Trayvon Martin, racisme in het systeem, en een revolutie onder ons

…Ik voel dat er een revolutie onder ons is, en ik weet dat er geen betere tijd is dan nu. Ik zou willen dat ik kon marcheren met de velen die in augustus door Washington zullen marcheren ter ere van het 50-jarig jubileum van de mars voor de burgerrechten op Washington met Dr. Martin Luther King Jr. en andere prominenten van de burgerrechtenbeweging uit die tijd. Ik moedig iedereen aan om deel te nemen aan de mars en de ervaring van eenheid onder alle mensen – rassen, geslachten, sexuele geaardheden, sociale statussen en culturele achtergronden. Zelfs als je de mars niet kunt bijwonen, word dan actief en doe mee, hoe dan ook.

Voor ik ga, wil ik zeggen dat ik nu meer dan ooit van jullie hou. Ik ben me zeer bewust van de liefde en steun die jullie me geven. Mijn familie, en dat zijn verwanten en uitverkorenen, en natuurlijk heb ik jullie allemaal uitgekozen. Jullie zijn allemaal mijn familie en ik zal jullie allemaal liefhebben en koesteren en waarderen tot er niets meer van mij over is. Wij zijn de toekomst, wij zijn de revolutie!

Tot de volgende keer mijn liefdes blijf vechten, blijf sterk, en leef hardop. Doe jij het, want niemand kan het beter!

xo

CeCe

Heden ten dage werkt CeCe McDonald als kunstenaar en activist aan de ontmanteling van het Industrieel Gevangenis Complex en de bevrijding van alle onderdrukte mensen. De waarden die door haar werk heen schijnen, komen steeds weer terug in de High Road – vechten voor raciale en sociaal-economische gelijkheid en bevrijding, collectieve macht, de behoeften van gemarginaliseerde mensen centraal stellen, en bovenal, een oprechte investering hebben in de gemeenschappen waarmee je werkt.

Trans is revolutionair. Black Trans is revolutionair. Steun het werk van zwarte en transvrouwen en -mensen nu ze nog leven.

Klik hier om de rest van haar brieven te lezen

Klik hier om het panel te zien waarin Angela Davis zitting had