Red Letter Media

Stoklasa maakte zijn eerste videorecensie voor Star Trek Generations nadat hij de film in 2008 opnieuw had bekeken. Stoklasa vond dat zijn eigen stem “te saai” klonk voor de recensie en nam de personage aan van Harry S. Plinkett, een personage dat hij eerder had gebruikt in verschillende korte films (oorspronkelijk gespeeld door Rich Evans). Het personage verscheen voor het eerst in You’re Invited! The Olsen Twins Movie, een korte film met fragmenten uit The Adventures of Mary-Kate & Ashley, waarin de Olsen-tweeling een telefoontje aanneemt van een man genaamd Mr. Plinkus, een naam die Stoklasa en Evans ofwel verkeerd hoorden, ofwel veranderden in Mr. Plinkett.

Plinkett is beschreven als “chagrijnig”, een “schizofreen”, en “psychotisch” met een stem die “een kruising tussen Dan Aykroyd in The Blues Brothers en The Silence of the Lambs’ Buffalo Bill” is genoemd.

Plinkett reviewsEdit

De Star Trek Generations review werd met veel gunstige commentaren ontvangen, wat Stoklasa inspireerde tot het reviewen van de andere drie Star Trek: The Next Generation films-First Contact (1996), Insurrection (1998), en Nemesis (2002). Geïnspireerd door deze, maakte Stoklasa zijn recensie voor Star Wars: Episode I – The Phantom Menace, waarin hij zijn afkeer van de prequel trilogie aanhaalde, en hoe het een trend van films gekenmerkt door CGI spektakel, in plaats van de live-action stunts en zorgvuldig vervaardigde sets die films van eerdere decennia kenmerkten.

Stoklasa heeft sindsdien recensies gemaakt voor de James Cameron-films Avatar en Titanic, Star Wars: Episode II – Attack of the Clones, Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith, Baby’s Day Out (waarnaar werd verwezen aan het einde van de Attack of the Clones-recensie), de kinderfilm Cop Dog (oorspronkelijk vermeld in een korte update-video), Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull, Star Wars: The Force Awakens evenals het vervolg The Last Jedi, en de 2016 Ghostbusters reboot. Hij heeft ook een satirische korte filmrecensie van J. J. Abrams’ Star Trek gemaakt en later opgevolgd met een volledige recensie.

Stoklasa heeft audiocommentaar tracks uitgebracht gedaan in het Plinkett karakter voor Star Wars, Star Wars: Episode I – The Phantom Menace en Star Trek V: The Final Frontier, die beschikbaar zijn om te downloaden. Hij heeft ook twee korte videorecensies gemaakt op basis van de eerste twee teaser trailers voor Star Wars: The Force Awakens (Episode VII), wat volgens hem voortborduurt op een eerdere opmerking over het laten regisseren van een Star Wars-film door Abrams uit zijn eerdere Star Trek-commentaar.

In een interview verklaarde Stoklasa dat hij bij het maken van een recensie de film samen met een vriend slechts één keer zou bekijken, terwijl hij aantekeningen zou maken en de film regelmatig zou pauzeren om scènes te bespreken. Daarna zou hij er een script van 20-30 pagina’s voor schrijven in het personage Plinkett, het inspreken, en het samen bewerken met wat improvisaties.

The Phantom Menace

Stoklasa’s recensie van The Phantom Menace werd gepubliceerd op YouTube op 10 december 2009, en werd al snel populair, en kreeg meer dan vijf miljoen views sinds de release. De video werd op grote schaal gelinkt door veel mensen op het internet, waaronder beroemdheden als Damon Lindelof en Simon Pegg. In vergelijking met zijn eerdere Star Trek filmrecensies, die 30 tot 40 minuten duurden, had de Phantom Menace recensie een totale looptijd van ongeveer 70 minuten. Het kostte Stoklasa zeven tot tien dagen om de recensie te voltooien.

Stoklasa vindt dat de film geen echte hoofdpersoon of sterke karakters in het algemeen heeft. Hij toont dit aan door zijn vrienden te vragen personages uit de originele trilogie en Phantom Menace te beschrijven zonder te verwijzen naar de fysieke verschijning of het beroep van de personages. Naast de kleurrijke persoonlijkheidsbeschrijvingen die ze geven voor de personages Han Solo en C-3PO, zijn Stoklasa’s vrienden niet in staat om met even duidelijke beschrijvingen te komen voor de Phantom Menace personages Qui-Gon Jinn en Padmé Amidala. Stoklasa is van mening dat veel van de beslissingen die door het personage van Jinn worden genomen, zeer twijfelachtig zijn. Hij suggereert verder dat het personage volkomen overbodig is voor de plot en het verhaal als geheel, behalve dan om een laatste climactisch lichtzwaardgevecht te hebben. Hij wijst op Lucas’ poging om in elk van de opeenvolgende Star Wars films meer gelijktijdige plotelementen toe te voegen, wat hij “The Ending Multiplication Effect” noemt. Stoklasa illustreert vervolgens de chaotische en verwarrende aard van het einde van de film door vier gelijktijdige plotdraden samen te trekken, elk met een radicaal verschillende toon, onduidelijke doelstellingen, en een algemeen gebrek aan goede motivatie van de personages.

OntvangstEdit

Stoklasa’s recensies worden beschouwd als onderdeel van een opkomende kunstvorm die mashup hybridiseert met video-essays, omdat ze gebruik maken van een combinatie van beelden uit de film in kwestie en andere gerelateerde bronnen.

Literair en cultureel criticus Benjamin Kirbach stelt dat Plinkett een soort détournement uitvoert door beelden te hercontextualiseren die anders zouden dienen als Star Wars-marketingmateriaal (zoals beelden van achter de schermen en interviews). Détournement, door Guy Debord gedefinieerd als “het hergebruik van reeds bestaande artistieke elementen in een nieuw ensemble”, is een manier om betekenis te genereren uit culturele teksten die haaks staat op hun oorspronkelijke bedoeling. Kirbach stelt dat Stoklasa deze tactiek gebruikt om een subversief verhaal te construeren dat George Lucas neerzet als “een luie, onaangepaste en door en door onbetwiste filmmaker”.

Kirbach stelt ook dat de populariteit van Plinkett deels kan worden verklaard als een vorm van catharsis. Omdat hij als krankzinnige wordt geportretteerd, legitimeert de Plinkett-shtick “onze nerd-woede door haar te literaliseren”. Plinkett neemt George Lucas op in een doorlopend oedipaal drama als de castrerende vaderfiguur, een vaderfiguur waartegen we moeten woeden vanwege zijn flagrante onbekwaamheid. Maar naast een rauwe catharsis is Plinketts krankzinnigheid volgens Kirbach ook een kritiek op de filmindustrie zelf. Door zijn criticus te fictionaliseren, construeert Stoklasa een personage dat niet in staat is te spreken op een veilige afstand van de tekst die hij analyseert. “Plinkett wordt de figuur van een consumentencultuur die met geweld gevoed is met Hollywood-rommel die zijn draagkracht te boven gaat,” schrijft Kirbach. En verder:

Stoklasa’s belangrijkste stelling – dat iemand “gek” moet zijn om films te kijken zoals Plinkett dat doet – impliceert ook een nauwelijks verholen omkering: dat de filmindustrie een consumentistische fantasie heeft opgewekt bij mensen die niet op deze manier naar films kijken. Plinketts obsceniteit en grappen zijn zonder twijfel bedoeld om kijkers te trekken, maar ze zijn ook Stoklasa’s verontschuldiging voor – of verdediging tegen – een cultuur die zijn mate van passie al als pathologisch beschouwt. Deze centrale ironie doet ons afvragen wat eigenlijk gekker is: de consument die de uitingen van een massale cultuurindustrie afwijst, of de massale cultuurindustrie zelf. Plinkett satireert het soort consument dat een dergelijk systeem voortbrengt: psychotisch, seksistisch, moorddadig.

In een interview met Esquire merkte komiek Patton Oswalt op dat de recensies van de heer Plinkett een voorbeeld zijn van “verbazingwekkende filmwetenschap” over de Star Wars prequels, die aantonen hoeveel van het Star Wars-universum door hen wordt verkwanseld. De Daily Telegraph noemde de recensies “legendarisch” en beschreef ze als populairder dan de eigenlijke films.

De recensies zijn echter ook bekritiseerd door Star Wars fans. Stoklasa verklaarde dat hij het gevoel heeft dat “Star Wars voor sommige mensen als een religie is, dus reageren ze op aanvallen erop als zodanig.” Een fan schreef een 108 pagina’s lange punt-voor-punt reactie op de Phantom Menace recensie, waarin hij het oneens was met veel van Stoklasa’s kritiek, die Stoklasa bespotte in een aankondigingsvideo voor zijn Revenge of the Sith recensie.

Regisseur Jordan Vogt-Roberts, bekritiseerde CinemaSins’ Everything Wrong With ….-video van zijn film Kong: Skull Island bekritiseerde voor slechte filmkritiek gemaskeerd onder het mom van “satire”, prees Red Letter Media voor goede filmkritiek en satire, door te verklaren dat “Red Letter Media’s Phantom Menace review satire IS. Ze bespotten een bepaald type nerdcultuur EN hun kritiek is accuraat & doordacht. De kritieken van Red Letter Media houden stand als ze kritisch worden bekeken. CinemaSins wil alleen maar schijt aan dingen hebben om er schijt aan te hebben.”