Omar Apollo’s ‘Apolonio’ charmeert met jeugdige kwetsbaarheid en nieuwsgierigheid

“Apolonio” klinkt als zweet – glanzend, vochtig, druipend van ijslollystokjes en zich vermengend op stoepen met krijt. Het stoomt bij aanraking, verdampt in de trommelvliezen, laat een aanhoudende geur van ijslollies en rook achter.

Omar Velasco, 23, die de artiestennaam Omar Apollo draagt, heeft veel gemeen met tijdgenoten Joji, Jaden en Dominick Fike, die serenades bij zonsondergang en anthems voor de nachtelijke rit brengen. Apolonio”, uitgebracht op 16 oktober, wijkt echter af van de kliek door zijn unieke productie, meeslepende zang en kwetsbare omhelzing van jeugdig optimisme.

In een videogesprek met de Brits-Filippijnse artiest beabadoobee, op de vraag welk album hij zou meenemen als hij verlaten zou zijn op een eiland, wisselt Apollo af tussen Prince’s “Sign of the Times” en “Purple Rain”, uiteindelijk kiest hij voor de laatste ten gunste van Prince’s stijgende falsetto. Deze inspiratie straalt af op de zelfgeproduceerde single “Stayback,” een vochtige slow jam met neon gitaar waar Apollo zingt “You know I been feelingin you since way back” voordat hij zijn schouders ophaalt, “But you could never love me so stayback, stayback.”

Apollo’s multi-octaaf tenor weeft gracieus tussen lead vocals en backing instrumentals en laat niets te wensen over. Hij hanteert zijn vocale instrument met evenwicht, voert grote sprongen moeiteloos uit terwijl hij zijn jongensachtige gemak behoudt – alsof hij wil zeggen, “Oh, heb ik je net een serenade gebracht? Cool.”

Charmante jeugdige openhartigheid smelt over het album, waardoor Apollo zijn warme nostalgie kan vermaken door momenten vast te leggen in hun zuiverste vorm – vrij van overbelastende overpeinzingen. Op zijn andere single “Kamikaze” geeft hij zijn naïviteit uit het verleden toe terwijl hij doordringend terugdenkt aan een beëindigde – maar niet mislukte – relatie. Toch schijnt de humor door als hij grijnst: “I didn’t know you was freaky though / Ass round like cheerios.”

Doordrenkt van verlangen, “Apolonio” spaart niemand van Apollo’s verleidelijke blik, aangezien de jonge artiest zijn verlangen richt op zowel mannen als vrouwen. Toen de Los Angeles Times hem vroeg naar zijn seksuele geaardheid, antwoordde Apollo: “Ik ben gewoon aan het chillen… …Als ik een rok wil dragen, draag ik een rok. Als ik glitter op wil doen, dan draag ik glitter, weet je ?”

“Apolonio” voelt ongebreideld en vrij, net als zijn schepper. In een vermoeiend tijdperk van meedogenloze categorisering, is Apollo’s omhelzing van vloeibaarheid niet minder vitaal dan verfrissend.

Standout track “Hey Boy,” featuring Columbiaans-Amerikaanse zangeres Kali Uchis, voelt aan als watervliegen op lipgloss. “Ik hou van die gevoelens die je hebt gebotteld, je zou ze op mij moeten gieten,” zingt Uchis sirene-achtig, terwijl faserende gitaren vloeibaar worden, spetterend op de voorruit. Na een korte drumpauze eindigt het nummer met een korte passage van verwrongen zang en verontrustende bas, die dient als een intrigerend einde van een nummer dat al te kort is.

“Apolonio” bezit een nieuwsgierigheid die wordt geïllustreerd door de brede waaier van productiekeuzes, variërend van romantische gitaar in “Dos Uno Nueve (219)” tot gedempte piano in de springerige intro “I’m Amazing.” Apollo springt van funk naar gedempte pop rap, zelfs naar Mexicaanse corrido. Maar zelfs met deze grote verscheidenheid aan geluiden, heeft Apollo de neiging om terug te vallen in patronen die hij ook op zijn vorige projecten vond.

“Want U Around,” featuring zanger Ruel, lijkt sterk op “Ugotme” van Apollo’s 2018 studio extended play (EP), “Stereo,” en bezwijkt aan dezelfde valkuilen. Hoewel het glad is, blijft het ononderscheidbaar en vlak. Deze algemene oneffenheden dienen echter ook om Apollo’s groeiende nieuwsgierigheid en groei weer te geven.

In een tijd waarin muzikale kwaliteit in het gedrang begint te komen ten gunste van esthetiek, bewandelt Apollo de lijn gracieus. Hij maakt muziek voor zichzelf, en deelt het met anderen, en het product is volkomen plezierig.

“Apolonio” verkent en ontwikkelt verder zijn unieke geluid terwijl het zijn duizelingwekkende potentieel laat zien als een drievoudige bedreiging singer-songwriter en producer. Apollo omarmt zijn nieuwe sterrendom met een kwetsbare en optimistische blik en presenteert een project dat relativerend is in zijn nostalgie en jeugdige ijver voordat hij knipoogt en wegloopt.

“Apolonio” is beschikbaar voor streaming op Spotify, Apple Music en andere streamingdiensten.