Norfolk’s Doumar’s is Three Generations Strong and Still Going

By Barrett Baker
Photos by Ilsy Serrano

Het verhaal van Doumar’s gaat terug tot het einde van de jaren 1800. De Syrische immigrant Abe Doumar kwam naar de Verenigde Staten om een beter leven voor zichzelf en zijn familie op te bouwen. Hij werd een reizende verkoper en volgde de staatsbeurzen langs de Oostkust, tot aan de Mississippi rivier. “Hij ging met de treinen mee en had gadgets bij zich, iets wat hij in een koffer kon meenemen om te verkopen,” zegt Thad Doumar, Abe’s achterneef en de huidige eigenaar van Doumar’s in Norfolk. “Hij was gewoon een geweldige, natuurlijke verkoper.”

Abe had 15 broers en zussen in zijn familie en probeerde genoeg geld te verdienen om ze door de hele Verenigde Staten te brengen. Volgens Thad had je in die tijd een sponsor nodig om naar de VS te komen. Abe had een sponsor en als hij eenmaal hier was, sponsorde hij een broer of zus om over te komen, een voor een. “In principe moest je de regering van de Verenigde Staten garanderen dat je de persoon die je meenam zou steunen en dat ze geen aderlating voor de regering of de samenleving zouden zijn,” zegt Thad. Abe verkocht presse-papiers op de St. Louis Wereldtentoonstelling, of de Louisiana Purchase Exposition, zoals het toen heette. Toen hij op een avond van zijn werk kwam, keek hij naar een ijsverkoper die geen schalen meer had om zijn klanten te bedienen, en er stond een grote rij bij de kraam te wachten. Hij wilde ze net allemaal wegsturen toen Abe binnenkwam. Vlakbij stond een andere verkoper dunne koekjes te bakken op een wafelijzer. Hij serveerde ze met slagroom en verkocht ze als desserts.

Thad Doumar is een derde generatie eigenaar van Doumar’s en werkt al in het restaurant sinds hij een tiener was.

“Mijn oudoom ging naar de wafelman toe toen een vers koekje van het ijzer kwam, rolde het in de vorm van een cornucopia en deed er ijs in,” zegt Thad. “Hij zei tegen de twee mannen: ‘Jullie moeten je activiteiten combineren.’ De ijscoman was zo onder de indruk dat hij zei dat hij het alleen zou doen als Abe met hem mee zou doen. Dus, op dat moment, werden de souvenir man, de ijscoman en de wafel man partners, en ze waren zeer succesvol.”

Toen was het wafelijzer alleen in staat om een enkele wafel per keer te maken. Abe ontwierp een machine die het mogelijk maakte om er vier tegelijk te bakken. Die machine wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt op de locatie in Norfolk.

Met deze nieuwe machine in de hand, ging Abe naar de beroemdste plek die hij kon bedenken-Coney Island-en zette daar een kraam op. Uiteindelijk deed hij het daar goed en nam een broer in dienst om die stand te runnen. Daarna deed hij hetzelfde langs de Oostkust, ging naar alle resorts die hij als reizende verkoper had bezocht, en zette op elke plaats een kraam op, en haalde er dan een broer, zus of neef bij om het te runnen, in feite gaf hij elk van zijn familieleden een eigen zaak om te runnen.

In 1907 kwam Abe naar Norfolk en opende een kraam in het Ocean View Amusement Park, dat immens succesvol was. Abe haalde zijn broer George erbij om de kraam te runnen en vestigde zich daarna in Norfolk om zijn broers en zussen op hun verschillende locaties te managen.

In 1933 verwoestte een orkaan Ocean View Park. Het werd herbouwd, maar twee jaar later weer verwoest door een andere orkaan. George besloot dat ze een bedrijf nodig hadden dat het hele jaar door kon draaien, dus ging hij aan de slag op zoek naar het hoogst gelegen stuk natuurgrond in de buurt van Downtown Norfolk. Hij kocht land op de hoek van 19th en 20th streets op Monticello Avenue – de plaats van hun huidige locatie. Hij begon met de verkoop van barbecuesandwiches, zodat hij in de wintermaanden inkomsten had, en voegde er in de warmere maanden ijs aan toe.

“We zijn om deze reden in de barbecuewereld gestapt,” zegt Thad. “In het zuiden is het een soort cultureel ding, terwijl een hamburger meer als een noordelijk item werd beschouwd. Maar hamburgers hebben een beperkte houdbaarheid. Als je hem kookt, moet je hem serveren of weggooien. Barbecue zat in een pot. Als je het niet meteen gebruikt, kan het zelfs beter worden als het ’s nachts kookt.”

Kathy Doumar Windley leerde op 11-jarige leeftijd ijshoorntjes bakken en demonstreert hier de juiste manier om een hoorntje te rollen op de machine waarmee het allemaal begon.

Het restaurant begon met de verkoop van barbecuesandwiches om tijdens de wintermaanden inkomsten te hebben. De sandwiches en de limonade van Doumars handtekening zijn nu niet meer weg te denken uit het restaurant in Norfolk.

Memorabilia op de muren van het restaurant zijn een eerbetoon aan de geschiedenis van Doumar, evenals aan de voormalige eigenaar Albert Doumar (de vader van Thad), die vaak te zien was met bretels, een vlinderdas en een oranje pet met de tekst Big Al. Hij overleed in mei 2014 op 92-jarige leeftijd.

Doumar’s is een van de laatst overgebleven klassieke drive-in restaurants die er zijn.

Doumar’s heeft een retro-sfeer, tot en met de frisdrankpet van Shelby Pattee, die de drive-in van het restaurant beheert.

Thad is tegenwoordig de derde generatie eigenaar en runt het restaurant samen met zijn zakenpartner Randy, die toevallig ook zijn zwager is. Zijn zus, Kathy, helpt ook parttime mee. En Thad is niet van plan om in de nabije toekomst ergens anders heen te gaan.

Thad’s vader, Albert, begon voltijds in het restaurant te werken nadat hij in 1946 uit dienst kwam. Net als zijn vader, George, maakte Albert van het runnen van de winkel zijn missie in het leven. “Vader nam nooit vakantie,” zegt Thad. “Hij werkte 60 jaar lang elke dag in het restaurant. Hij trouwde met de liefde van zijn leven, en ze waren een geweldig team. Ik heb hem eens gevraagd hoe hij dit 60 jaar lang elke dag had kunnen doen en hij zei tegen me: ‘One day at a time.’ Ik weet dat het afgezaagd klinkt, maar het is waar.”

En wat betreft de Doumar’s kwaliteit die de lokale bevolking in de loop der jaren heeft leren kennen en liefhebben, zijn ze van plan om ook die traditie in stand te houden. “Wat het menu betreft, veranderen we niet veel”, zegt Thad. “De laatste jaren hebben we een eggnog shake op de markt gebracht die alleen rond Kerstmis zes tot acht weken verkrijgbaar was. Mensen keken er zo naar uit en het was zo’n drive voor ons. Dus ongeveer drie of vier jaar geleden kwamen we met een pompoen shake voor de herfst, die zijn eigen publiek creëerde. Meer recent hebben we een cheesecake shake toegevoegd om het over te nemen als de eggnog shake op is. Dus, we tweaken rond de randen een beetje, maar in het algemeen, veranderen we niet veel. Als het niet kapot is, maken we het niet.”