Hippocrates

Benjamin Barois (Vincent Lacoste) begint zijn medische stage in de dienst die wordt geleid door zijn vader, Dr. Barois (Jacques Gamblin). In het begin is hij enthousiast en ontmoet hij Abdel Rezzak (Reda Kateb), een andere collega-stagiair die uit Algerije komt. Hij wordt echter al snel gegrepen door de harde realiteit van het ziekenhuiswerk. Tijdens een nachtdienst bezoekt Benjamin namelijk Jean-Michel Lemoine, een dakloze patiënt die aan buikpijn lijdt. Benjamin doet zijn best om hem gerust te stellen en schrijft hem pijnstillers voor, maar door de slechte werking van het apparaat kan hij geen ECG maken. De volgende ochtend vertelt een collega hem dat de heer Lemoine dood is.

Benjamin wordt dan door zijn superieur, Dr. Denormandy (Marianne Denicourt) ontboden om met haar te bespreken wat er gisteren is gebeurd. Benjamin bekent dat hij de ECG niet kon doen. Dr. Denormandy zegt hem dat hij, als iemand hem ernaar vraagt, moet antwoorden dat hij het ECG wel degelijk heeft gedaan en niets abnormaals heeft opgemerkt. Dit geval zet Benjamins relatie met Abdel onder druk, omdat Benjamin tegen de weduwe van Mr Lemoine zegt dat het eigenlijk Abdel was die voor haar man zorgde, en niet hij.

Tussen zorgen Benjamin en Abdel ook voor een andere patiënt, mevrouw Richard (Jeanne Cellard), een 80-jarige vrouw, die vroeger turnster was, en nu lijdt aan uitgezaaide kanker en onlangs een dijbeen-halsoperatie heeft moeten ondergaan. Terwijl ze discussiëren over de juiste behandeling en de mate van pijn die mevrouw Richard voelt, besluit Abdel een morfinepomp te installeren, zodat ze niet meer zal lijden. Het blijkt echter dat de patiënte niet veel eet, wat haar leven in gevaar kan brengen. Abdel is het niet eens met Dr. Denormandy over de te volgen procedure en aanvaardt met tegenzin de verwijdering van de morfinepomp.

Tijdens een andere nachtdienst van Benjamin wordt deze gebeld nadat mevrouw Richard het bewustzijn heeft verloren. Als hij de kamer binnenkomt, ziet hij hoe zijn collega’s proberen de patiënte te reanimeren, wat zijn woede oproept. Wanneer de familie van mevrouw Richard, die door een verpleegster op de hoogte is gebracht, arriveert, bespreken Abdel en Benjamin met hen de mogelijkheid om een einde aan het leven van de patiënte te maken, in overeenstemming met de wet-Leonetti. De familie stemt toe, omdat het geen zin heeft nog langer vol te houden en mevrouw Richard te laten lijden.

Abdel en Benjamin mochten deze beslissing echter niet alleen nemen, in het midden van de nacht. Daarom worden zij opgeroepen voor een disciplinaire hoorzitting, bijgewoond door Dr. Denormandy, Dr. Barois en de leider van het critical care team. Na bespreking wordt besloten dat Benjamin niet zal worden gestraft, gezien zijn leeftijd en zijn emotionele toestand tijdens de gebeurtenissen. Er zal echter wel een verklaring van wangedrag worden toegevoegd aan het dossier van Abdel, tot groot ongenoegen van deze laatste. Het zou hem namelijk kunnen beletten andere stages te lopen, waardoor zijn doel om een gelijkwaardigheidscertificaat voor zijn Algerijnse kwalificatie te krijgen en dus zijn beroep als arts in Frankrijk te mogen uitoefenen, in het gedrang zou komen.

Benjamin, die intussen bevriend is geraakt met Abdel, is radeloos door deze beslissing en beweert dat alles zijn schuld is. Op een avond gaat hij dronken naar mevrouw Lemoine en biecht op dat ze niet alle onderzoeken hebben uitgevoerd die de dood van haar overleden man hadden kunnen voorkomen. Vervolgens gaat hij naar het ziekenhuis en begint de apparatuur te vernielen en de patiënten te storen voordat hij wegloopt voor de verpleegsters en de bewakers. Maar nadat hij het ziekenhuis heeft verlaten, wordt hij aangereden door een vrachtwagen. De volgende ochtend, na de stagiaires te hebben verzameld, delen Dr. Barois en de ziekenhuisdirecteur hen mee dat Benjamin wakker is geworden en dat mevrouw Lemoine het ziekenhuis aanklaagt wegens medische wanprestatie. De medische staf is geschokt door dit nieuws en geeft de directeur de schuld. Zij beweert dat dit soort fouten gebeurt omdat zij onderbemand zijn en dat zij alleen maar defecte apparatuur hebben. Om dezelfde redenen eisen ze de intrekking van Abdel’s straf, die ze krijgen.

Uiteindelijk herstelt Benjamin van zijn verwondingen en is blij te horen dat Abdel zijn praktijk zal kunnen voortzetten. Hij verandert zelf van dienst en gaat bij de neurologie werken, waarbij hij het enthousiasme terugkrijgt dat hij had toen hij aan zijn stage begon.