Herdenking van Orioles-legende Andy Etchebarren tijdens binge watching honkbal

Oktober is binge-on-baseball-maand, een praktijk die lang geleden is geperfectioneerd in deze hoek van PressBox, meestal een tijd van anticipatie op een snel naderende World Series, maar in dit geval ook een tijd voor reflectie.

Er waren meer dan een paar herinneringen, en een vleugje ironie, toen we hoorden dat voormalig Orioles catcher, en later coach, Andy Etchebarren op 5 oktober was overleden, binnen een paar dagen na de herdenkingen van twee meest bijzondere dagen uit zijn carrière.

Het was op 26 september 1962, vijf dagen voor het einde van het seizoen, dat Andy Etchebarren, voormalig catcher en later coach van de Orioles, overleed. 5 oktober overleed, binnen een paar dagen na de herdenkingen van de twee meest bijzondere dagen uit zijn carrière.

Het was op 26 september 1962, vijf dagen voor het einde van het seizoen, dat Etchebarren en left-hander Dave McNally, beiden 19 jaar oud, hun major-league debuut maakten, batterijgenoten in de grote leagues voor de eerste keer, in een 3-0 overwinning tegen de Kansas City Athletics.

Vier jaar later, op 10 oktober 1966, zorgden die twee samen voor nog een shutout, deze keer in de vierde wedstrijd van de World Series, een 1-0 zege tegen de Los Angeles Dodgers. De foto van McNally en Etchebarren op het punt om te omhelzen, met Brooks Robinson springend op de achtergrond, blijft een van de meest iconische foto’s in de Baltimore sportgeschiedenis.

Die overwinning, die de O’s vier-game sweep voor hun eerste World Series kampioenschap voltooide, was een bekronend moment in Etchebarren’s carrière. Dat zijn dood, op de leeftijd van 76, kwam 10 dagen na de 57e verjaardag van zijn MLB-debuut en vijf dagen voor de 53e verjaardag van die klassieke wedstrijd, zal niet verloren gaan voor degenen die het zich herinneren.

RIP Etch, een van de oorspronkelijke helden van de O’s.

Het moeilijkste aan binge watching honkbalwedstrijden in oktober, althans de eerste weken, is dat de eerste wedstrijd van de dag de enige is die je van begin tot eind kunt bekijken. De troost is dat surfen op een kanaal je in staat stelt om te ontsnappen aan de zeldzame vroege uitbarsting.

Dit is ook de tijd van het jaar waarin je, begrijpelijkerwijs, de meeste klachten hoort over de lengte van de wedstrijden, en meer specifiek over de late aanvangstijden. Enigszins vergeten in deze vergelijking is een ander relevant feit – het hele honkbal kijken publiek niet wonen in de oostelijke tijdzone of zelfs ten oosten van de Mississippi rivier, voor die kwestie.

Spelers zelf klagen vaker dat schemeraanvangstijden, gepland om wedstrijden zo dicht mogelijk bij prime time te krijgen, een grotere afleiding zijn en een negatief effect kunnen hebben op de kwaliteit van het spel, vooral tijdens het herfstseizoen.

Ik hoop dat Milwaukee’s Josh Hader een goede agent heeft, want hij gaat er een nodig hebben. De linkshandige reliever die de Orioles verhandelden voor Bud Norris en Houston verhandelde voor Carlos Gomez (niet alles werkte voor de Astros) is de afgelopen drie jaar een werkpaard geweest voor de Brewers, vaak gebruikt als een multi-inning closer.

Sommige van de slijtage bleek laat in het seizoen en in het wild-card verlies van de Brewers tegen de Nationals. Met minder dan drie volledige dienstjaren, is Hader nog een jaar verwijderd van arbitrage en de zorg is dat hij versleten zal zijn voordat hij daar ooit aan toekomt. Een meerjarige deal die ten minste een deel van zijn arbitrage in aanmerking komt, lijkt in zijn beste belang te zijn.

Velen van degenen die het hele jaar rond de New York-Scranton-Wilkes Barre Yankees zijn geweest, zeggen dat DJ LeMahieu de Most Valuable Player van het team is, maar het is waarschijnlijk niet beter dan zelfs geld dat de Ben Zobrist-kloon de top 10 maakt in de stemming voor de MVP van de AL.

Ik ben niet zeker van LeMahieu’s geloofsbrieven omdat, voor mij, Brett Gardner de meest onmisbare Yankee is. Hoewel voor het leven van mij, ik kan me niet voorstellen dat manager Aaron Boone de vervelende center fieldder voorstelt als zijn No. 3 hitter, zoals Gardner is geweest tijdens het eerste deel van het honkbal post-season toernooi – zelfs als hij dit jaar 28 homeruns sloeg.

Het enige waar ik zeker van ben – nou ja, relatief zeker van – als het gaat om de AL MVP dit jaar is dat Mike Trout in de top vijf zal eindigen (hij is zes keer eerste of tweede geweest in zeven jaar, vierde de andere) – maar hij zal het niet winnen.

Zelfs tijdens de overlappende herfst bal kijken, is er tijd voor een incidentele “live look-in,” zoals ze zeggen rond de studio’s. Een die ik toevallig op was dit juweeltje van een van die vier uur college football games: een team (vraag me niet welke) opgesteld en gepunt op vierde-en-goal, van binnen de 50 yard lijn – aan zijn kant van het veld, let wel. Je moet geloven dat ik dit niet kon verzinnen.

Ik stopte bij vijf (als het meer was, help me) terwijl ik ex-Orioles relief pitchers telde in het naseizoen – Darren O’Day, Andrew Miller en Zack Britton waren de hoofdrolspelers. Als je Oliver Drake en Chaz Roe hebt, ga je naar de kop van de trivia-klasse.

Voor het geval je het gemist hebt, Drake, die een groot deel van dit jaar doorbracht met Tampa Bay’s Triple-A-team in Durham, vestigde een major-league record een jaar geleden toen hij voor vijf verschillende teams gooide in hetzelfde seizoen.

Het maakt me niet uit voor welk Beltway-team je supportert, als de three-run homer van Ryan Zimmerman in Game 4 van de NLDS tussen de Nationals en de Dodgers je geen rillingen bezorgde, miste je toen ze kippenvel uitdeelden.

Kan iemand alsjeblieft uitleggen wat de noodzaak is van die veldcamera’s die we na een homerun over de derde honklijn of na een touchdown in de eindzone zien worden gekarakteriseerd? Die camera’s kosten waarschijnlijk meer om te vervangen dan de mensen die ze dragen.

Dodgers manager Dave Roberts hoefde zijn geheugen niet te testen toen hem werd gevraagd wanneer was de laatste keer dat hij een team startende werpers had zien gebruiken in aflossingsrollen na het seizoen, zoals de Nationals hebben gedaan.

“Vorig jaar,” zei Roberts, zijn vraagsteller herinnerend aan de winnende strategie van de Red Sox tegen de Dodgers in de World Series van 2018, toen ze David Price en Chris Sale twee keer als starters gebruikten en één keer in relief, en Eduardo Rodriguez twee keer in relief en één keer als starter.

De Yankees en Dodgers hebben elkaar 11 keer ontmoet in de World Series, de laatste keer in 1981. Denk je dat Fox hard aan het duimen is voor een 12e ontmoeting, wat de gedroomde matchup voor TV zou zijn?

Jim Henneman is te bereiken op [email protected]

Photo Credit: Courtesy of the Baltimore Orioles