Foraging

Foraging for wild food is een geweldige manier om de natuurlijke wereld te ervaren en in contact te komen met iets oerouds en oer-in onszelf.

En in veel opzichten kan het een gezonder alternatief zijn voor de lopende band voedsel die we vinden in de supermarkt.

Niet alleen is wild voedsel veel rijker aan essentiële vitaminen en mineralen, maar foerageren levert ook de broodnodige lichaamsbeweging op. Het is een combinatie van wandelen en tuinieren.

Voordat we in de saladekom duiken die ons omringt, is het een goed idee om op de hoogte te zijn van enkele basisrichtlijnen die ervoor zorgen dat foerageren veilig en duurzaam blijft.

De juiste identificatie van wilde eetwaren

Voordat je een wilde plant eet, moet je er 100% zeker van zijn dat deze niet giftig is.

Vind een mentor. Leren van een expert of iemand met meer ervaring zal u een hoger niveau van vertrouwen geven.

Geef een goed boek. Er is geen vervanging voor een mentor, maar een goede veldgids is een goede tweede. Een naslagwerk zal je vertrouwen geven als je meer vertrouwd raakt met foerageren. Je kunt het niet alleen gebruiken om planten positief te identificeren, maar een boek is ook geweldig om nieuwe planten in je omgeving te leren kennen — planten die je nog niet hebt gevonden. Het geeft je inspiratie om op nieuwe plaatsen op zoek te gaan naar nieuwe wilde eetbare planten.

Wanneer je een veldgids kiest, zoek dan naar een boek met een breed scala aan planten in jouw gebied. Het moet gemakkelijk te identificeren foto’s of lijntekeningen en moet info bevatten over habitat en smakelijkheid. Er zijn genoeg boeken die “eetbare” wilde planten beschrijven die niemand zou eten tenzij ze wanhopig waren. Het is handig om te weten dat wat je zoekt de moeite waard is om te vinden.

Er zijn nu een heleboel goede gidsen, maar er zijn drie boeken die ik aanbeveel om mee te beginnen:

• Idiot’s Guide to Foraging door Mark Vorderbruggen
• Identifying and Harvesting Edible and Medicinal Plants in Wild (and Not So Wild) Places door Steve Brill
• The Forager’s Harvest: A Guide to Identifying, Harvesting, and Preparing Edible Wild Plants van Samuel Thayer

Voor een uitgebreidere lijst, bekijk onze favoriete foerageerboeken.

Leer de weinige gevaarlijke soorten in uw omgeving kennen voordat u zich in het wild waagt om te foerageren. Als u weet welke giftige planten u kunt tegenkomen, voelt u zich meer op uw gemak bij het foerageren naar de eetbare soorten.

Vertrouw niet altijd op de gebruikelijke namen. Gebruikelijke namen kunnen verwijzen naar verschillende planten. Sommige eetbare wilde planten hebben dezelfde namen als giftige planten. Latijnse namen zijn betrouwbaarder. Als iemand u bijvoorbeeld scheerlingthee aanbiedt, kunt u voor het drinken vragen of er Conium maculatum (giftige scheerling) in zit of de tere topjes van de Tsuga canadensis (oostelijke scheerlingboom). Latijn werd gekozen om planten en dieren te classificeren omdat het een dode taal is, dus we kunnen niet verwachten dat het evolueert of verandert, terwijl gewone namen variëren en fluctueren.

Gebruik al je zintuigen. Beperk je niet tot visuele ID alleen. Veel wilde eetbare planten hebben look-alikes. Leer hoe soortgelijke planten te onderscheiden door geur, gevoel, textuur, enz. Het is geen regel, maar in veel gevallen zijn giftige planten onsmakelijk en ruiken ze slecht. Dat gezegd hebbende, smaak mag alleen gebruikt worden als je absoluut zeker bent dat de plant niet giftig is. Sommige planten, zoals de water scheerling, zijn dodelijk in zeer kleine doses.

Leer de habitat kennen. U zult geen kattenstaarten vinden op een hoge helling, en u zult geen helmbomen vinden in een moeras.

Leer gezelschapsplanten kennen. Veel planten groeien vaak in de buurt van bepaalde andere soorten. Als u gele dok ziet, is de kans groot dat pokeweed in de buurt staat.

Leer om wilde eetbare planten door alle seizoenen heen te volgen. Dit is om twee redenen belangrijk. De eerste is positieve identificatie. Toen ik leerde foerageren, herkende ik de giftige witte snakeroot verkeerd als bosbrandnetel. Ik heb de bladeren een paar maanden in de soep gedaan. Gelukkig voegde ik het alleen in kleine hoeveelheden toe en niemand werd ziek. Toen het in juli bloeide, werd het me duidelijk dat ik een fout had gemaakt. Toegegeven, er zijn nog andere subtiliteiten die ik had moeten opmerken, maar de bloemen waren een dood weggevertje.

Een andere reden om wilde eetbare planten door de seizoenen heen te volgen is om overblijvende planten te lokaliseren die je in het vroege voorjaar wilt oogsten. Bijvoorbeeld, tegen de tijd dat pokeweed herkenbaar wordt, is het vaak al voorbij het punt van gebruik. Als je het tijdens de warmere maanden noteert, weet je waar je het kunt vinden als het in het voorjaar voor het eerst verschijnt.

Leer welke delen van een wilde eetbare plant veilig zijn om te gebruiken. Alleen omdat een wilde plant als eetbaar wordt beschouwd, betekent dat niet dat alle delen eetbaar zijn. Rijpe gekookte vlierbessen zijn bijvoorbeeld veilig om te eten, maar de schors, stengels en wortels worden als giftig beschouwd. Het is ook belangrijk om te weten dat sommige planten alleen eetbaar zijn in bepaalde periodes van het jaar. Brandnetels mogen bijvoorbeeld niet worden gebruikt nadat ze tot zaad zijn gekomen.

Houd een dagboek bij van het foerageren. Dit is echt belangrijk voor het ontwikkelen van een gevoel van wat er beschikbaar is in uw gebied wanneer. Door maanden en jaren van het noteren van uw foerageervondsten, zult u geleidelijk een kalender samenstellen die u vertelt wat er in het verschiet ligt om te oogsten. Dit helpt u ook om van tevoren een menu te plannen.

Duurzaamheid

Oogst niet te veel. Elke populatie is beperkt. Zelfs waar wilde eetbare planten in grote aantallen voorkomen, moet de kolonie worden gerespecteerd. Probeer niet meer dan 10% te verzamelen (of minder, afhankelijk van hoeveel foerageerdruk het gebied ondervindt). En verzamel natuurlijk nooit meer dan u daadwerkelijk zult gebruiken.

Vermijd het foerageren van zeldzame en beschermde wilde eetbare planten. Veel planten kunnen plaatselijk overvloedig voorkomen, maar zijn zeldzaam in hun hele verspreidingsgebied.

Verzamel alleen het deel van de plant dat u van plan bent te gebruiken. Als u vijlpoeder van sassafrasbladeren gaat maken, hoeft u het jonge boompje niet te ontwortelen. Neem gewoon wat je nodig hebt en laat genoeg over om ervoor te zorgen dat de plant zal blijven gedijen. Een goede vuistregel is om niet meer dan 25% van een plant te oogsten als je niet de hele plant nodig hebt.

Overweeg het kweken van wilde eetbare planten in je tuin. Veel wilde planten die eetbaar zijn, zijn gemakkelijk te verplanten en te vermeerderen. Kammen, bijvoorbeeld, worden steeds schaarser als gevolg van overoogst, maar kunnen worden gekweekt onder de juiste omstandigheden. Neem de tijd om de groeiomstandigheden van zeldzame planten in uw omgeving te onderzoeken. Er is een grote opleving in de belangstelling voor het verzamelen van wilde eetbare en geneeskrachtige planten. In combinatie met de afname van habitats zet dit een enorme druk op populaties van wilde planten. Dit legt de verantwoordelijkheid voor het behoud bij ons.

Veiligheid

Vermijd giftige gebieden. Zoek nooit naar wilde eetbare planten in de buurt van drukke wegen. De meeste planten absorberen lood en andere zware metalen uit giftige uitlaatgassen. En deze giftige stoffen hebben de neiging zich in de bodem te nestelen, zelfs als er geen verkeer meer is. Vermijd ook gebieden die met pesticiden besproeid worden of zijn.

Weet welk deel van de plant veilig is in welk seizoen. Dit is hierboven al genoemd, maar het is de moeite waard het nogmaals te vermelden.

Wanneer u wilde waterplanten foerageert, ken dan de waterbron. Dit is vooral belangrijk als je van plan bent om de wilde eetbare rauw te eten. Het eten van planten die zijn gegroeid in verontreinigd water is hetzelfde als het drinken van verontreinigd water. Chemische vervuiling en vervuiling door zware metalen zijn ook problemen die niet door koken kunnen worden verwijderd.

Selecteer alleen planten die gezond lijken te zijn. Planten kunnen aangetast zijn door ziekte, schimmels, ongedierte of vervuiling. Het oogsten van gezonde planten minimaliseert het risico van ziekte en betekent ook dat u voedzamer voedsel krijgt.

Geef toestemming om te foerageren. Dit is misschien geen voor de hand liggende veiligheidskwestie, maar hier in de buurt kan het niet respecteren van eigendomsrechten en wetten behoorlijk onaangename gevolgen hebben. Het is ook een kwestie van beleefdheid.

Begin met gewoon eetbaar onkruid & Paddestoelen

Begin met eetbare dingen die gemakkelijk te herkennen en te vinden zijn. Als u geïnteresseerd bent in paddestoelen, probeer dan cantharellen te zoeken. In het juiste seizoen en in de juiste conditie, zijn ze overvloedig en gemakkelijk te onderscheiden van niet-eetbare look-alikes.

Voor gemakkelijk te vinden wilde eetbare planten, een geweldige plek om te kijken is uw tuin! Hier zijn er een paar die veel voorkomen in gebieden zoals gazons, parken en andere voorstedelijke habitats waar onkruid goed gedijt:

Paardebloem

Gemeenschappelijke paardenbloemen worden al lang gegeten als een voedzaam onkruid en worden vaak geteeld als een commercieel verkrijgbare groente. Oogst de jongere bladeren en eet ze rauw of gekookt. Alle delen van de paardenbloem zijn eetbaar: bladeren, bloemen en wortels.

Lees meer over de gewone paardenbloem.

Wilde ui

Wilde ui en wilde knoflook lijken erg op elkaar en kunnen door elkaar worden gebruikt, op dezelfde manier waarop u in de winkel gekochte groene uien of scallions zou gebruiken. Zoek ze in kluiten in gazons, die hoger staan dan het andere onkruid en gras. Zorg ervoor dat het uienachtig ruikt en smaakt, want er zijn giftige look-alikes.

Kruiskruid

Kruiskruid is een geweldige introductie tot wild voedsel omdat het zo lekker en voedzaam is. Zoek het in koelere seizoenen in stikstofrijke bodems zoals tuinen.

Lees meer over kikkererwt.

Harige bitterkers

Harige bitterkers is ook een heerlijke, in het koelere seizoen in het wild groeiende eetbare plant die vaak wordt aangetroffen in ongerepte gebieden zoals gazons.

Lees meer over harige bitterkers.

Akkerappel (Plantago)

Akkerappel (of zijn Latijnse naam Plantago) is niet zo smakelijk als sommige andere onkruiden in de tuin, maar het is zo overvloedig, voedzaam en gemakkelijk te herkennen, dat het de moeite waard is om er eens naar te zoeken! Zoek naar de jongere, meer malse bladeren.

Het is beter als gekookt groen dan rauw en maakt een fatsoenlijke spinazie vervanger, evenals een gezonde thee. De zaadschillen, algemeen bekend als “psyllium husks,” worden commercieel verkocht als een voedingsvezelsupplement.

Lees meer over Plantago.

Viooltjes

Gemeenschappelijke viooltjes, zowel de bladeren als de bloemen, vormen een uitstekend ingrediënt voor salades! De smaak van de bladeren is aangenaam mild, terwijl de bloemen lichtzoet zijn. De bladeren vormen ook een uitstekend gekookt groen.

Klaver

De verse bloemen van klaver vormen een uitstekende, mildzoete thee. Ik geef de voorkeur aan wit boven rood, maar beide kunnen worden gebruikt. Pluk geen klaverbloesems met verwelkte bruine bloemblaadjes. De bloemen kunnen vers of gedroogd gebruikt worden, maar wees je ervan bewust dat klaverbloemen die in tropische gebieden groeien en gefermenteerde klaverbloemen giftig kunnen zijn, dus vermijd beide. Klaver is allergeen voor sommige mensen, dus begin met een kleine hoeveelheid als je niet zeker bent.

Kijk naar deze foerageer referentie voor een uitgebreide lijst van wilde eetbare producten om je eetlust op te wekken.

Verbeter je vaardigheden

Hoe meer je foerageert, hoe meer bedreven je zult worden. Probeer elke keer dat je gaat foerageren een nieuwe eetbare wilde plant te leren. Bestudeer bij elke nieuwe plant alle toepassingen, ook medicinaal. Je zult je steeds meer op je gemak voelen met de natuur en alles wat die te bieden heeft, naarmate je je catalogus van nuttige wilde planten uitbreidt.

Happy foraging!