Annals of Clinical and Laboratory Research

Keywords

Suïcidale poging; Hersenschade; Alcohol; Hyperthermie; Subarachnoïdale bloeding

Inleiding

De Wereldgezondheidsorganisatie rapporteert dat bijna 8 lakh mensen sterven door zelfmoord elk jaar , dat is een op de 40-seconden . Enkele van deze methoden in Europa zijn vergiftiging door drugs 12,7%, vergiftiging door andere middelen 5,1%, ophanging 49,5%, verdrinking 4,2%, vuurwapens 7,6%, springen 9,5%, bewegend voorwerp 5%, en andere methoden 6,3% . Het is van het grootste belang te begrijpen wat mensen tot dit soort gedrag brengt dat tot hun dood leidt. Begrip van de voorgeschiedenis kan ons helpen om misschien toekomstige suïcidale pogingen te voorkomen. Ook de moeilijkheden bij het werken met deze patiënten en hun gebrek aan betrokkenheid bij de verleende diensten worden aangetoond. In dit artikel wordt een interessant gedetailleerd geval besproken.

Case Report

Een 22-jarige Turkse man probeerde zich op 25 mei voor de ogen van zijn vriendin op te hangen met een riem, gebruikmakend van de bedhekken na een ruzie met haar. Zijn vriendin, die getuige was van het incident, belde onmiddellijk zijn familie om hulp. Hij was ook onder invloed van alcohol (een fles wijn 20% en een fles Turkse gedistilleerde drank 45%).

Hij werd bewusteloos aangetroffen door zijn vader die gedurende 15 minuten reanimatie toepaste. Bij aankomst werd hij door de Londense ambulancedienst geïntubeerd, zijn Glasgow coma schaal was 4/15. (het is onduidelijk of de patient een hartstilstand had). Hij werd met een luchtbrug naar het Royal London-ziekenhuis gebracht en vervolgens overgebracht naar de ITU van het St Thomashospitaal omdat er geen ITU-bedden waren in Royal London.

Behandeling

Op de ITU van St Thomas moest hij worden beademd. Hij werd op 28 mei geëxtubeerd (geïntubeerd/sedated gedurende 3 dagen op de ITU). Bij zijn klinische onderzoeken: Röntgenfoto van de borstkas met uitgebreide bilaterale vlekkerige schaduw 27 mei, aspiratiepneumonie behandeld voor 5 dagen antibioticakuur. Op de computertomografie scan van het hoofd, die werd gerapporteerd door de SPR: “toonde frontallobe ischaemia”. Er waren geen fracturen, geen cerebraal oedeem en geen bloedingen. Er werden echter geen afwijkingen gemeld door de radioloog die de scan later opnieuw bekeek.

Hij wilde het ziekenhuis verlaten nadat hij op 28 mei weer bij bewustzijn was gekomen en hij werd op 29 mei op afdeling 2 van de Geestelijke Gezondheidswet geplaatst op de ITU van St Thomas. Thomas ITU. Hij werd op 30 mei overgeplaatst naar de acute zorgafdeling van het Homerton-ziekenhuis.

In termen van zijn familiegeschiedenis waren zijn ouders in leven en gezond en zijn moeder heeft gehoorproblemen. Hij is de eerste van 3 kinderen. Hij heeft een 9-jarig zusje en een 8-jarig broertje, hij heeft een goede relatie met zijn familie. Er waren geen geestelijke gezondheidsproblemen in de familie. Over zijn persoonlijke geschiedenis, hij is geboren in het Verenigd Koninkrijk. Hij had een goede jeugd en ging naar de lagere en middelbare school in Hackney. Hij spijbelde op school en pestte anderen. Hij deed GCSE met allemaal C en 1 A. Hij ging naar de universiteit om IT te studeren voor 2 jaar en werkte als verkoopassistent in verschillende bedrijven, elke baan duurde 6 maanden-18 maanden. Zijn huidige relatie bestond de afgelopen 5 jaar en werd omschreven als “goed maar zeer intens”. In zijn medische voorgeschiedenis werd niets vermeld, in zijn psychiatrische voorgeschiedenis wel een eerdere suïcidale poging 2 jaar voordien na een ruzie (ongelijke omstandigheid) hij nam 35 ijzertabletten.

Hij begon te drinken tussen de leeftijd van 15-16 jaar en momenteel is hij een binge drinker die vroeger een halve fles whisky en 1 fles wijn dronk in het weekend. Er waren geen symptomen van afhankelijkheid. Hij rookt 5 sigaretten per dag en hij ontkende het gebruik van illegale drugs. In zijn sociale geschiedenis woont hij bij zijn ouders. Hij werkt als verkoopmedewerker in een bandenzaak. In zijn forensisch verleden heeft hij 16-19 boetes voor criminele schade, ABH, GBH, bezit van een offensief wapen, maar tot nu toe geen veroordelingen, maar wel van de verbindingsofficier van politie: Zware intimidatie gearresteerd (mishandeling van zijn Somalische buurman), eerder gebruik van dreigende taal en het bezit van een aanstootgevend wapen (mes).

Hij werd behandeld op een acute geestelijke gezondheidszorg afdeling in Hackney, na overplaatsing van de acute zorg-afdeling naar de geestelijke gezondheidszorg afdeling op 1 juni; hij werd geplaatst op 15 minuten observatie op de afdeling. Tijdens de zaalronde van 3 juni kreeg hij 8 uur verlof per dag. Op 7 juni werd hij doorverwezen naar het team voor thuisbehandeling en werd hij van de afdeling afgevoerd.

Hij werd ook doorverwezen naar het team voor thuisbehandeling voor beoordeling, evaluatie en doorlopend beheer van dit moeilijke geval. Hij kwam naar het HTT voor de eerste beoordeling op 7 juni, zonder zelfmoordgedachten te hebben en zonder plannen om zichzelf iets aan te doen. Hij werd op 7 en 8 juni gezien en begreep dat alcohol schadelijk was: “alleen door alcohol heeft hij zichzelf verwond”, verklaarde hij. Hij werd op 10 juni door de HTT Klinisch Psycholoog gezien en vertelde dat hij van plan was te gaan trouwen, hem als “perfect” beschreef, en dat hij wilde dat zijn meisje eerlijk tegen hem was, omdat hij zich jaloers en onzeker had gevoeld. Hij stopte vervolgens met de samenwerking met het Home Treatment Team en weigerde te worden ontvangen.

Discussie

De overweging van differentiële diagnose was de volgende:

– F60.2 Dissociale persoonlijkheidsstoornis

– F60.8 Andere specifieke persoonlijkheidsstoornissen “narcistisch”

– F69 Ongespecificeerde stoornis van de persoonlijkheid en het gedrag van volwassenen

Het was erg moeilijk om met deze patiënt te werken omdat hij zijn moeilijkheden niet erkende en hij een groot risico voor zichzelf en anderen inhoudt. Dit is een zeer moeilijke taak voor psychiaters en gezondheidswerkers om met patiënten met persoonlijkheidsstoornissen om te gaan en vaak zijn de gevoelens van hopeloosheid en hulpeloosheid de tegenoverdracht die door de gezondheidswerkers worden gevoeld, evenals de gevoelens van mogelijk geconfronteerd worden met een toekomstige rechtbank voor lijkschouwingen.

De patiënt kan in de toekomst risico lopen op legaal en illegaal drugsgebruik. Hij zou een uitstekende kandidaat kunnen zijn voor mogelijke doorverwijzing naar een psychodynamische groepstherapie waar hij interrelaties, zelfvernietigend gedrag in het hier en nu kan onderzoeken en hoe dit verband houdt met mogelijk misbruik dat hij in het verleden heeft meegemaakt.

Nabij ophanging en gevolgen daarvan

Overleving zonder neurologische schade is mogelijk na een poging tot zelfdoding met ophanging. De eerste neurologische beoordeling is een zeer slechte gids voor het uiteindelijke resultaat (inclusief gefixeerde, verwijde pupillen). De slechtste prognostische indicatoren zijn ontbrekende of onrustige ademhaling, afwezige vitale functies of de noodzaak van reanimatie. De letsels zijn heel anders dan bij ophanging. Verwondingen aan de halswervelkolom zijn vrij zeldzaam. Letsel ontstaat voornamelijk door druk op de halsaders en -slagaders. Beknelling van de luchtwegen komt minder vaak voor. De externe compressie veroorzaakt veneuze cerebrale congestie, hypoxische circulatie en verminderde arteriële cerebrale toevoer. Longcomplicaties omvatten longoedeem (ARDS) en bronchopneumonie secundair aan aspiratie.

Het oedeem kan het gevolg zijn van een centraal gemedieerde massaleympatische ontlading die een intense gegeneraliseerdevasoconstrictie veroorzaakt en een vloeistofverschuiving van de systeemcirculatie met hoge weerstand naar de longcirculatie met lage weerstand. De andere oorzaak van longoedeem is secundair aan negatieve intrathoracale druk die ontstaat wanneer de persoon probeert in te ademen door een geblokkeerde luchtweg. Larynxletsels kunnen optreden. Breuken van het kraakbeen van de schildklier komen het meest voor, breuken van het tongbeen en het cricoïd-kraakbeen minder vaak. Schade aan deze structuren komt vaker voor bij personen ouder dan 40 jaar als gevolg van verkalking en wanneer een smalle ligatuur is gebruikt. Andere neurologische letsels omvatten diverse ruggenmergsyndromen, focale cerebrale tekorten, voorbijgaande hemiparese en grotere infarcten. Verschillende zenuwverlammingen komen ook voor. Hersenoedeem kan aanwezig zijn als er sprake is van ernstig letsel. Andere beschreven letsels omvatten tractieletsels aan de halsslagaders waarbij bloedingen in de vaatwand of de intima optreden. Hyperthermie, status epilepticus, subarachnoïdale bloeding, gescheurde slokdarm en pneumoperitoneum zijn allemaal beschreven. Gezichtspetechiën en subconjunctivale bloedingen komen vaak voor.

Conclusie

Dit geval werpt belangrijke vragen op en belicht de moeilijkheden van het beoordelen en behandelen van patiënten met persoonlijkheidsstoornissen, omdat zij impulsief en gevaarlijk gedrag vertonen dat tot hun eigen dood kan leiden.

Belicht de druk waarmee gezondheidswerkers dagelijks worden geconfronteerd met patiënten die niet ingaan op de geboden behandelingsmogelijkheden, zoals psychotherapie en regelmatige psychiatrische follow-up, en het grote risico dat zij op de lange termijn voor zichzelf in de gemeenschap vormen, waar sommige van deze patiënten er uiteindelijk in slagen zelfmoord te plegen.

1. WHO: https://www.who.int/mental_health/prevention/suicide/suicideprevent/en/.
2. Värnik A, Kõlves K, Van Der Feltz-Cornelis CM, Marusic A, Oskarsson H, et al. (2008) Suicide methods in Europe: Een geslachtsspecifieke analyse van landen die deelnemen aan de “Europese Alliantie tegen Depressie”. Journal of Epidemiology & Community Health 62(6): 545-551.
3. Adams N (1999) Near hanging. Emerg Med 11: 17-21.
4. Hellier C, Connolly R (2009) Doodsoorzaak bij gerechtelijke ophanging: A review and case study. Medicine, Science and the Law 49(1): 18-26.
5. Salim A, Martin M, Sangthong B, Brown C, Rhee P, et al. (2006) Near-hanging injuries: Een 10-jarige ervaring. Injury 37(5): 435-439.
6. Berdai AM, Labib S, Harandou M (2013) Post obstructive pulmonary edema following accidental near-hanging. The American Journal of Case Reports 14: 350.
7. Riviello RJ (2009) Manual of forensic emergency medicine: A guide for clinicians. Jones & Bartlett Publishers pp: 15-17.
8. Cantor CH, Baume PJ (1998) Access to methods of suicide: What impact? Australian & New Zealand Journal of Psychiatry 32(1): 8-14.
9. Kaki A, Crosby ET, Lui AC (1997) Airway and respiratory management following non-lethal hanging. Canadian journal of anaesthesia 44(4): 445.