Zielony łańcuch dostaw: Prawdziwy zrównoważony rozwój, czy tylko jeden – WIELKI – chwyt marketingowy?

Marki oznaczone Zielonym Łańcuchem Dostaw zaczęły być synonimem zrównoważonego rozwoju, wiarygodności, jakości i myślenia przyszłościowego.

Z tego właśnie powodu firmy na całym świecie gorączkowo wspinają się na najwyższe budynki, aby wykrzyczeć swoje zaangażowanie w zrównoważony rozwój łańcucha dostaw i opisać zrównoważone działania, które nastąpią „zgodnie z ich inicjatywami na 2020 rok”.

Nie chcę być złośliwy, ale istnieje wyraźny dyskurs pomiędzy markami realizującymi zrównoważony łańcuch dostaw a tymi, które wprowadzają zrównoważony łańcuch dostaw na rynek.

„Koncepcja GSCM (Green Supply Chain Management) polega na zintegrowaniu myślenia środowiskowego z zarządzaniem łańcuchem dostaw (SCM)” (Chin 2015).

Używanie inicjatyw środowiskowych i społecznych w celu zwiększenia wartości marki nie gwarantuje zielonej etykiety. Prawdziwie zielony łańcuch dostaw to łańcuch dostaw, który wdraża strategie i działania mające na celu poprawę wyników w obszarach – inaczej szkodliwych dla ludzi, planety i zysku.

Markowy łańcuch dostaw

Aby zrozumieć dyskurs między zielonymi łańcuchami dostaw a oszustami, należy najpierw zagłębić się w ideologię markowych łańcuchów dostaw.

Geniusz naprawdę.

Jaki jest najprostszy sposób, aby zapewnić, że potencjalny konsument czuje się włączony, intymny i lojalny wobec Twojej marki i produktów?

Proste… Przynieś markę i produkt tak blisko konsumenta, jak to tylko możliwe, i spraw, aby czuł się z tym cholernie dobrze.

„Markowy łańcuch dostaw jest modelem zapewniającym, że Twoja marka jest czymś więcej niż tylko zbiorem pomysłów, logo i wytycznych. Branding łańcucha dostaw oznacza wykorzystanie łańcucha dostaw jako nośnika historii marki, aby wzbudzić lojalność i zabezpieczyć zyski w długim okresie” (Mee 2015).

Dobrze oznakowany łańcuch dostaw może również stać się zielonym łańcuchem dostaw. Jednak profilowanie marki jako zrównoważonej lub odpowiedzialnej przed faktycznym zrealizowaniem działań na rzecz zrównoważonego rozwoju jest tylko samorealizacją marki. Samourzeczywistnianie się marki lub jej pranie nie jest aktywnym zrównoważonym łańcuchem dostaw.

To tylko jeden wielki chwyt marketingowy.

Zielony łańcuch dostaw Branding zrobiony dobrze

Zupa Campbell’s to firma i marka, która z finezją i wprawą porusza się po tych trudnych wodach.

„Agresywne inicjatywy Campbell Soup Company w zakresie redukcji odpadów robią tyle samo dla marki, co dla dolnej linii Campbella. Campbell zaoszczędził 4,5 miliona dolarów tylko dzięki zmniejszeniu rozmiarów opakowań, a firma poddaje recyklingowi do 85 procent swoich odpadów. Tymczasem historia, którą nie sposób się nie podzielić, to fakt, że zakłady produkcyjne Campbella są zasilane (odpadami) zupy!” (Mee 2015).

W tym przypadku firma Campbell’s była w stanie wpłynąć na swoją linię dolną, jednocześnie zwiększając przychody linii górnej i wartość marki. Wzajemna natura ich łańcucha dostaw i wysiłków marketingowych wzmocniła ich markę i była wygraną dla obu funkcji.

Łańcuchy dostaw są ważnymi rozszerzeniami wartości dodanej firmy dla konsumentów. Marketing zrównoważonego łańcucha dostaw nie jest zielonym praniem, tak długo jak środowisko i konsumenci nie są po przegranej stronie…

Prawda

Rozwijanie zielonego łańcucha dostaw wymaga holistycznych, strukturalnych i metodologicznych zmian w każdej i wszystkich strategiach i/lub działaniach łańcucha dostaw.

Niedawny raport CDP, zagłębił się w praktyki zrównoważonego łańcucha dostaw 58 gigantów korporacyjnych, które podjęły środki w ciągu ostatnich kilku lat, aby stworzyć zielone łańcuchy dostaw. W raporcie znalazły się bardzo obiecujące statystyki, takie jak; 14 miliardów dolarów zostało wspólnie zaoszczędzone dzięki redukcji emisji dwutlenku węgla w 58 organizacjach.

Zielone zamówienia były podkreślonym elementem raportu, a podczas gdy odpowiedzialne i zrównoważone zamówienia stały się rosnącym problemem tych firm, ich dostawcy nie są tak entuzjastycznie nastawieni.

„Zaledwie 23% respondentów dostawców angażuje się z kolei we współpracę z własnymi dostawcami w celu ograniczenia emisji, co sugeruje, że wielu z nich może tracić możliwości biznesowe i oszczędności finansowe – czytamy w raporcie” (Hermes 2018).

Jak stwierdzono, zielone łańcuchy dostaw wymagają podejścia holistycznego. Oznacza to, angażowanie i edukowanie dostawców w zakresie inicjatyw i celów zrównoważonego rozwoju, aby mogli oni angażować i edukować dostawców drugiego i/lub trzeciego szczebla. Bez pełnej zgodności dostawców, na wszystkich poziomach, aktualizacja inicjatyw zielonego łańcucha dostaw jest prawie niemożliwa.

I, to nie jest tylko opinia.

W tym samym raporcie CDP, ujawniono, że 58 gigantów korporacyjnych uważa, że ponad 4X emisji znajdujących się w ich raportach dotyczących łańcucha dostaw jest uwalnianych do środowiska za pośrednictwem podmiotów drugiej strony, stron trzecich i handlowców (cdp.net 2018).

Niektóre globalne marki poszukiwały alternatywnych rozwiązań dla tego rodzaju niekontrolowanych okoliczności, występujących w niewidzialnych głębinach łańcuchów dostaw. W niektórych przypadkach zaobserwowano, że bezpośredni konkurenci współpracują ze sobą – w ramach koalicji – w celu wyeliminowania nieszczerych/niezielonych organów dostawców.

W 2015 roku przedstawiciele „Apple, Microsoft, Huawei, Panasonic, Hitachi, Samsung, Canon, Toshiba i Ericsson wzięli udział w konferencji okrągłego stołu IPE, gdzie podzielili się swoimi doświadczeniami w zakresie zarządzania i zbadali rozwiązania branżowe” (Hower 2015). Koalicja Sustainable Apparel Coalition jest kolejnym przykładem wspólnych wysiłków liderów branży w celu optymalizacji przejrzystości łańcucha dostaw, jakości i zrównoważonego rozwoju w przemyśle tekstylnym.

Choć to wszystko kocięta i ciasteczka, pozostają strukturalne ograniczenia w ramach korporacyjnego zrównoważonego rozwoju zaopatrzenia i sourcingu.

Co to może być?

Cóż, zobaczmy. Mówimy o prywatnych, nastawionych na zysk korporacjach….

Patrz rysunek poniżej…

Niezależnie od podejmowanych wysiłków, w celu osiągnięcia statusu zielonego łańcucha dostaw, koszt jest nadal głównym zmartwieniem specjalistów ds. zakupów. Presja na redukcję kosztów i całkowitych wydatków zawsze będzie nadmierną troską wywieraną na zespoły zakupowe przez ich udziałowców i właścicieli. Z tego powodu wymagane są innowacyjne rozwiązania, aby napędzać rozwój bez poświęcania zysków lub wywierania negatywnego wpływu na ludzi lub planetę.

Myślenie końcowe

Tworzenie zielonego łańcucha dostaw jest procesem wymagającym konsensusu organizacyjnego i centralnego ukierunkowania/wizji.

Wysiłki włożone w zrównoważony rozwój powinny służyć jako środek do tworzenia zysku, równolegle z pozytywnym wpływem na środowisko i społeczeństwo.

Wtedy i tylko wtedy firma powinna wykorzystać zrównoważony rozwój jako platformę, na której można oprzeć markę i marketing łańcucha dostaw!

Do następnego tygodnia.

Do zobaczenia.