Pamiętając o HMS Hood, potężnym okręcie wojennym zwodowanym w Clydebank

W Clydebank odbyła się ceremonia z okazji setnej rocznicy zwodowania jednego z największych brytyjskich okrętów wojennych.

Pancernik HMS Hood został zwodowany w stoczni Johna Browna w Clydebank 22 sierpnia 1918 r.

Do czasu oddania do użytku nowego lotniskowca HMS Queen Elizabeth nigdy nie było większego brytyjskiego okrętu wojennego niż „The Mighty Hood”.

Okręt został zatopiony w 1941 r. przez niemiecki pancernik Bismarck, przy czym zginęły wszystkie oprócz trzech osób z 1418-osobowej załogi.

Clydebuilt

Położenie stępki pod HMS Hood rozpoczęło się w stoczni Johna Browna w Clydebank 1 września 1916 roku, a okręt został zwodowany dwa lata później, tuż przed zakończeniem pierwszej wojny światowej.

Lady Hood zwodowała Hooda w 1918 roku ku pamięci swojego zmarłego męża kontradmirała Sir Horace’a Hooda, który zginął na swoim okręcie HMS Invincible w bitwie jutlandzkiej 31 maja 1916 roku.

Hood był ostatnim krążownikiem bojowym zbudowanym dla Royal Navy.

Battlecruisery były podobne pod względem wielkości i zdolności ofensywnych do pancerników, ale zwykle miały mniejszy pancerz, dzięki czemu mogły osiągać większe prędkości.

Statek był wyposażony w osiem 15-calowych dział i był zdolny do osiągania prędkości 32 węzłów.

HMS Hood był czczony jako najpotężniejszy okręt wojenny na świecie przez ponad 20 lat, zyskując przydomek „The Mighty Hood”.

Ale w maju 1941 roku – podczas bitwy w Cieśninie Duńskiej na północnym Atlantyku – został zatopiony przez niemiecki pancernik Bismarck.

Brytyjskie i niemieckie okręty dzieliło około 10 mil morskich, ale Bismarck szybko znalazł swój cel.

Bismarck był prawdopodobnie najpotężniejszym okrętem wojennym w tamtym czasie, a Hood był raczej krążownikiem bojowym niż pancernikiem.

To oznaczało, że miał mniejszy pancerz niż pancernik, zwłaszcza pancerz poziomy przed ogniem wgłębnym – pociskami spadającymi z dużej wysokości na dużą odległość.

HMS Hood został trafiony kilkoma niemieckimi pociskami w pobliżu magazynów amunicji, które następnie eksplodowały, powodując zatonięcie okrętu.

Spowodowało to ogromny pościg Royal Navy za „Bismarckiem”, który został zniszczony trzy dni później. Ponad 2000 niemieckich marynarzy straciło życie.

• Zatonięcie statku HMS Hood upamiętnione w czasie II wojny światowej
• Dzwon HMS Hood odsłonięty 75 lat po zatonięciu statku pod ostrzałem
• Jak Szkocja pomogła zatopić Bismarcka

Rear Admiral Philip Wilcocks, prezes Stowarzyszenia HMS Hood, powiedział BBC Radio’s Good Morning Scotland: „Hood był największym statkiem w Royal Navy aż do naszych dwóch nowych lotniskowców.

„Była, w latach międzywojennych, ikoniczną postacią dla Royal Navy, dla kraju, a w tamtych czasach, dla Imperium.”

Rear Admiral Wilcocks powiedział, że stocznia John Brown w Clydebank była przyzwyczajona do budowania dużych statków, ale kiedy Hood został zwodowany, był największym, jaki kiedykolwiek powstał w Wielkiej Brytanii.

Powiedział, że Hood spędził większość czasu patrolując wokół Wielkiej Brytanii lub na Morzu Śródziemnym.

„Ale w 1923 roku popłynęła dookoła świata z Eskadrą Służb Specjalnych,” powiedział.

„Popłynęła do Południowej Afryki, Sri Lanki, Malezji, Singapuru, Nowej Zelandii, z powrotem przez Pacyfik do Stanów Zjednoczonych.

„Na tym etapie był jednym z największych statków, które przeszły przez Kanał Panamski.

„Wylądował w Kanadzie, a następnie wrócił z powrotem. Przez prawie rok pływała po całym świecie.”

Rear Admiral Wilcocks powiedział, że zatonięcie było tragedią, prowadzącą do jednej z największych strat w ludziach dla Royal Navy.

„To był odpowiednik trzech batalionów wojsk utraconych w ciągu trzech minut”, powiedział.

„Mój wujek, najmłodszy brat mojego ojca, został zabity na pokładzie.

„Moja babcia była zdruzgotana stratą, ale była tylko jedną z wielu, którzy musieli pogodzić się ze stratą tak wielu ludzi.”

.