MacTutor

Biografia

Nazwisko rodowe Evelyn Boyd Granville brzmiało Boyd, więc dorastała jako Evelyn Boyd. Nazwisko Granville, pod którym jest obecnie znana, jest nazwiskiem, które przyjęła po drugim małżeństwie, ale dla uproszczenia w tym artykule będziemy się do niej odnosić jako do Granville, nawet od czasów jej dzieciństwa.
Evelyn Boyd Ojcem Granville’a był William Boyd, który wykonywał różne zawody, w tym woźnego, szofera i posłańca. Matką Evelyn była Julia Boyd; przed ślubem była sekretarką, ale zrezygnowała z pracy, by wychować rodzinę. Wielki Kryzys rozpoczął się w 1929 roku, kiedy Granville miał pięć lat, a w 1932 roku jedna czwarta robotników w Stanach Zjednoczonych była bezrobotna. Ojciec Granville’a pracował w czasie Wielkiego Kryzysu, sprzedając warzywa z ciężarówki, i choć rodzina była biedna, zawsze miała jedzenie i dom.
William i Julia Boydowie rozstali się, gdy Granville był jeszcze mały, i wraz ze starszą siostrą, która była o osiemnaście miesięcy starsza, została wychowana przez matkę w afroamerykańskiej społeczności w Waszyngtonie. Siostra Julii Boyd również odegrała dużą rolę w wychowaniu Granville’a, a ponieważ była bardziej skłonna do nauki niż matka Granville’a, miała duży wpływ na Granville’a i zachęcała go do pójścia w tym kierunku. Po rozstaniu z Williamem Boydem, Julia wróciła do pracy, by utrzymać rodzinę, zarabiając na życie jako pokojówka. Ostatecznie pracowała w Biurze Grawerowania i Drukowania w Waszyngtonie jako ekspert ds. waluty i znaczków. Siostra Julii, której nie udało się dostać posady nauczycielki, również dostała pracę w tej samej organizacji.
Granville napisał:-

Jako dziecko dorastające w latach trzydziestych w Waszyngtonie, byłem świadomy, że segregacja nakładała na Murzynów wiele ograniczeń, …. Jednak codziennie stykaliśmy się z Murzynami, którzy zrobili sobie miejsce w społeczeństwie; słyszeliśmy i czytaliśmy o osobach, których osiągnięcia przyczyniały się do dobra wszystkich ludzi. Te osoby, mężczyźni i kobiety, służyły nam za wzór do naśladowania; patrzyliśmy na nich i stawialiśmy sobie cele, aby być tacy jak oni. Zaakceptowaliśmy edukację jako środek do wzniesienia się ponad ograniczenia, które uprzedzone społeczeństwo starało się nam narzucić.

Granville uczęszczała do szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum w Waszyngtonie D.C. Była szczęśliwa w szkole i była wybitną uczennicą. Od tego czasu aspirowała do kariery nauczycielki :-

Widziałam czarne kobiety – atrakcyjne, dobrze ubrane – uczące w szkole i chciałam być nauczycielką, bo tylko takie widziałam. Nie byłam świadoma żadnego innego zawodu.

Liceum, do którego uczęszczała to Dunbar High School. Była to szkoła akademicka dla czarnych uczniów, która miała na celu wysyłanie swoich uczniów na najlepsze uniwersytety i tam Granville była mocno zachęcana przez dwóch swoich nauczycieli matematyki Ulyssesa Basseta i Mary Cromwell. Podczas pobytu w Dunbar High School zdecydowała, że chce kontynuować naukę w Smith College po ukończeniu szkoły, ale w pełni zdawała sobie sprawę, że jej matka nie była w stanie wesprzeć jej finansowo poprzez College :-

Nie otrzymałam stypendium na pierwszym roku i powiedziano mi później, że nie widzieli, jak na świecie biedne dziecko, jak ja, może sobie pozwolić, aby tam pójść. … na pierwszym roku pomagała mojej mamie ciotka. Oczywiście po pierwszym roku dostałam stypendia. Mieszkałam w domu spółdzielczym, pracowałam latem i byłam w stanie… Nie było to obciążenie finansowe po pierwszym roku.

W rzeczywistości zarówno matka, jak i ciotka Granville’a dały jej 500 dolarów na sfinansowanie studiów przez rok, zanim zdobyła stypendia, które pomogły sfinansować resztę czasu spędzonego w Smith College. Praca letnia, o której wspomina w powyższym cytacie, była w National Bureau of Standards.
Wchodząc do Smith College w 1941 roku Granville studiowała francuski i matematykę, ale mimo że lubiła ten język, nie znalazła literatury francuskiej dla siebie i wkrótce skoncentrowała się na matematyce, fizyce teoretycznej i astronomii :-

Zafascynowało mnie studiowanie astronomii i w pewnym momencie wpadłam na pomysł, żeby zmienić kierunek studiów na ten przedmiot. Gdybym wtedy wiedział, że w niedalekiej przyszłości Stany Zjednoczone uruchomią swój program kosmiczny, a astronomowie będą bardzo potrzebni przy planowaniu misji kosmicznych, być może zostałbym astronomem zamiast matematykiem.Granville ukończyła studia z wyróżnieniem w 1945 roku i otrzymała stypendium od Smith Student Aid Society of Smith College na podjęcie studiów doktoranckich. Zarówno Uniwersytet Michigan, jak i Uniwersytet Yale zaoferowały jej miejsce, ale tylko Yale był w stanie zapewnić dodatkowe wsparcie finansowe, którego potrzebowała. Wstępując do Yale jesienią 1945 roku, rozpoczęła badania nad analizą funkcjonalną pod kierunkiem Hillego. Napisała pracę doktorską On Laguerre Series in the Complex Domain i w 1949 roku, wraz z Marjorie Lee Browne, która w tym samym roku ukończyła studia na Uniwersytecie Michigan, została jedną z pierwszych czarnoskórych Amerykanek, które uzyskały tytuł doktora matematyki. Po uzyskaniu doktoratu w Yale, Granville spędziła rok podoktorski w Instytucie Matematycznym Uniwersytetu Nowojorskiego, pracując nad równaniami różniczkowymi z Fritzem Johnem. Niestety, ani Hille, ani John nie zachęcili jej do przedstawienia swoich badań do publikacji. W ciągu tego roku wykładała również w niepełnym wymiarze godzin na wydziale matematyki Uniwersytetu Nowojorskiego. Po bezskutecznym staraniu się o posadę wykładowcy w Polytechnic Institute of Brooklyn, przyjęła ofertę profesury nadzwyczajnej na Fisk University w Nashville, obejmując to stanowisko w 1950 roku.
Murray pisze :-

W ostatecznym rozrachunku, jednakże, Granville – która chciała zostać nauczycielką od kiedy była małą dziewczynką – nie była w stanie zaakceptować wysoce restrykcyjnych warunków, na jakich czarne kobiety mogły zajmować stanowiska akademickie na początku lat pięćdziesiątych. Rozważając swoje opcje, naturalnie pomyślała o możliwości zatrudnienia w rządzie. … Wiosną 1952 roku Granville postanowiła poszukać pracy w rządzie i powrócić do Waszyngtonu. Praca, którą jej zaoferowano w National Bureau of Standards dawała jej dwukrotność poprzedniej pensji akademickiej, więc Granville :-

Praca polegała na konsultowaniu się z inżynierami i naukowcami z Departamentu Obrony w sprawie matematycznej analizy problemów związanych z rozwojem zapalników rakietowych. … Poznałem kilku matematyków, którzy byli zatrudnieni … jako programiści komputerowi. W tym czasie rozwój komputerów elektronicznych był w powijakach. Zastosowanie komputerów do badań naukowych bardzo mnie zainteresowało, co spowodowało, że poważnie rozważyłem ofertę zatrudnienia w International Business Machines Corporation.

W grudniu 1955 roku Granville odeszła z Narodowego Biura Standardów i w styczniu następnego roku rozpoczęła pracę w IBM. Początkowo pracowała w Waszyngtonie pisząc programy dla komputera IBM 650, następnie w 1957 roku przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie objęła stanowisko konsultanta ds. analizy numerycznej w nowojorskim Centrum Przetwarzania Danych Service Bureau Corporation, które było częścią IBM. Kiedy program kosmiczny Stanów Zjednoczonych zaczął się szybko rozwijać, NASA zleciła IBM napisanie dla nich oprogramowania. Granville był zadowolony z powrotu do Waszyngtonu jako jeden z zespołu matematyków IBM :-

Mogę bez wątpienia powiedzieć, że była to najciekawsza praca w moim życiu – być członkiem grupy odpowiedzialnej za pisanie programów komputerowych do śledzenia ścieżek pojazdów w przestrzeni kosmicznej.

W listopadzie 1960 Granville wyszła za mąż (ale nadal nie przyjęła nazwiska Granville, które było nazwiskiem jej drugiego męża) i przeniosła się do Los Angeles, gdzie kontynuowała pracę nad obliczeniami orbit dla programu kosmicznego w Space Technology Laboratories.
W 1967 roku małżeństwo Granville’a rozpadło się, a ona powróciła do świata akademickiego, przyjmując posadę wykładowcy na California State University w Los Angeles. Jej praca obejmowała nauczanie na poziomie licencjackim i uczyła zarówno analizy numerycznej jak i programowania komputerowego. Inną jej rolą była edukacja matematyczna i zajmowała się kształceniem matematycznym osób przygotowujących się do zawodu nauczyciela w szkole podstawowej. To zainteresowanie edukacją matematyczną doprowadziło do jej zaangażowania w Miller Mathematics Improvement Program i w ramach tego programu uczyła matematyki przez dwie godziny dziennie w szkole podstawowej w Los Angeles podczas sesji 1968-69. Z tego doświadczenia zrodziła się jej wspólna publikacja z Jasonem Frandem Theory and Applications of Mathematics for Teachers (1975). Książka ta została dobrze przyjęta i zaadoptowana w wielu szkołach. Trzy lata później ukazało się drugie wydanie, ale w nauczaniu matematyki zmienia się moda i wkrótce potem książka ta przestała być istotna dla obecnych kursów.
Granville wyszła za mąż za Edwarda V Granville’a w 1970 roku, i oczywiście dopiero wtedy przyjęła nazwisko „Granville”, którego używamy w całym tym artykule. W 1984 roku przeszła na emeryturę z California State University :-

Mój mąż urodził się i wychował we wschodnim Teksasie i planował powrót w ten rejon, kiedy przeszedł na emeryturę z pracy. Często towarzyszyłam mu podczas wizyt w Teksasie i po odbyciu kilku podróży byłam przekonana, że przeprowadzka do wiejskiego otoczenia we wschodnim Teksasie byłaby mile widzianą zmianą w stosunku do metropolii Los Angeles. Znaleźliśmy idealne miejsce na 16-akrowej działce z domem i czteroakrowym jeziorem w pobliżu Tyler w Teksasie.

Uczyła w Texas College od 1985 do 1988 roku, prowadząc zajęcia na nowo zainicjowanym kursie informatyki. Mimo to Granville nie chciała opuścić świata akademickiego i wykładała na University of Texas w Tyler, gdzie pełniła funkcję Sam A Lindsey Chair, a w 1997 roku przeszła na emeryturę.
Granville przedstawiła swoje poglądy na temat aktualnych problemów nauczania matematyki w amerykańskich szkołach w wykładzie na Uniwersytecie Yale. Podajemy kilka cytatów z tego wykładu:-

Wierzę, że matematyka jest w poważnym niebezpieczeństwie dołączenia do łaciny i greki na stercie przedmiotów, które kiedyś były uważane za niezbędne, ale teraz, przynajmniej w Ameryce, są uważane za relikty przestarzałej, intelektualnej tradycji …
… matematyka nie może być nauczana jako seria oderwanych od siebie, bezsensownych procedur technicznych z nudnych i pustych podręczników.
Uczymy, że jest tylko jeden sposób na rozwiązanie problemu, ale powinniśmy pozwolić dzieciom badać różne techniki. … Ale nie szkolimy nauczycieli, aby zapewnić to nowe podejście.
… dzieci kończą jako kaleki w matematyce we wczesnym wieku. Następnie, kiedy dostają się na poziom college’u, nie są w stanie poradzić sobie z zajęciami na uczelni. To tragiczne, bo prawie każda dziedzina nauki wymaga kontaktu z matematyką.
Spraw, by dzieci nauczyły się dodawać, odejmować, mnożyć i dzielić, a nie będą potrzebowały kalkulatorów. Jak nauczyć je piękna matematyki, jak nauczyć je … rozwiązywania problemów, zaznajomić z różnymi strategiami rozwiązywania problemów, aby mogły przenieść te umiejętności na każdy poziom matematyki? To jest dylemat, przed którym stoimy.