Hernández, Antonia

Urodzona 30 maja, 1948

Torreón, Meksyk

Prawniczka i aktywistka na rzecz spraw latynoskich

„Solidna edukacja wyrównuje pole gry dla każdego. To najpewniejsza gwarancja równych szans.”

A ntonia Hernández wykorzystała swoje doświadczenie imigrantki, aby stworzyć karierę chroniącą i rozszerzającą prawa i możliwości Latynosów. Nauczyła się mówić po angielsku, kiedy jako młoda dziewczyna uczęszczała do szkoły; jako nastolatka spędzała lato zbierając plony; i przetrwała w trudnym East Los Angeles. Dorastałam w bardzo szczęśliwym środowisku, ale bardzo biednym” – powiedziała magazynowi „Parents”. Została prawnikiem i przez osiemnaście lat była prezesem i głównym doradcą Mexican American Legal Defense and Educational Fund (MALDEF). Praca na rzecz wspierania dwujęzycznej edukacji i kwestionowanie antyimigracyjnych praw to jedne z wielu spraw, którymi zajmowała się Hernández.

Doświadczenie życiowe rodzi aktywizm

Antonia Hernández urodziła się 30 maja 1948 roku na ranczu w pobliżu miasta Torreón w północnym Meksyku. Była najstarszym z sześciorga dzieci. Jej ojciec, Manuel, urodził się w Stanach Zjednoczonych i często podróżował tam i z powrotem między Meksykiem a Stanami Zjednoczonymi, gdzie tylko była dostępna praca. Jej matka, Nicolasa, wychowywała dzieci i podejmowała się dorywczych prac, kiedy tylko było to możliwe. Rodzina opuściła Meksyk w 1956 roku i osiedliła się we wschodnim Los Angeles.

Doświadczenia życiowe Hernández przygotowały ją do roli aktywistki na rzecz spraw latynoskich. Nauczyła się mówić po angielsku metodą, którą sama nazywa „sink or swim” – naucz się mówić po angielsku lub nie radź sobie w szkole. W dorosłym życiu była zwolenniczką dwujęzycznej edukacji, w której w klasie używa się dwóch języków – ojczystego i nowego, którego dziecko ma się nauczyć. Inny wpływ miał przykład jej ojca: Opowiedział jej, jak był jednym z wielu urodzonych w Ameryce Latynosów deportowanych do Meksyku bez podania powodu podczas antymeksykańskiej wrogości wobec imigrantów w Teksasie w latach 30-tych. Hernández później prowadził kampanię przeciwko prawom w Kalifornii, które zagrażały lub odmawiały praw niedawnym imigrantom. Hernández miała również doświadczenie z pierwszej ręki jako pracownik migrujący (pracownik, który przemieszcza się z farmy na farmę, zbierając szybko plony, gdy są dojrzałe) – jej rodzina często spędzała lato w gorącej Dolinie San Joaquin jako zbieracze plonów. Wśród innych działań, aby zarobić pieniądze dla rodziny, Hernández pomógł sprzedać jej matki domowej roboty tamales (parowane ciasto z mąki kukurydzianej z nadzieniem) w sąsiedztwie.

W 1998 roku, Hernández powiedział Los Angeles Times, „Mocno wierzę, że ważne jest, aby znaleźć sposób przejścia uczniów z ich języka ojczystego do języka angielskiego…. Ten kraj ma politykę imigracyjną, ale nie ma polityki imigracyjnej. Dla mnie edukacja dwujęzyczna jest metodą nauczania dzieci, która włącza je do głównego nurtu amerykańskiego. To jest proces. Mocno wierzę, że jestem o wiele bardziej wartościowa, ponieważ mówię dwoma językami.”

Wartość mówienia dwoma językami

Hernández musiała nauczyć się mówić po angielsku lub nie radzić sobie w szkole. Później stała się skutecznym orędownikiem, czyli zwolennikiem, dwujęzycznej edukacji. „Udało mi się. Ale tylko dlatego, że mi się udało, nie może być używany jako przykład, że to działa,” powiedziała Los Angeles Daily Journal. „Mówię: 'Nie patrzcie na mnie, patrzcie na tych wszystkich, którym się nie udało’. Bo nie jesteś oceniany przez to, czy tobie się udało, czy mniejszości się udało. Jesteś oceniany przez to, czy większości się udało.”

Do czasu, gdy Hernández ukończyła szkołę średnią w połowie lat 60-tych, była już zaangażowana w sprawy aktywistów na rzecz Latynosów. Zamierzając być pierwszą osobą w swojej rodzinie, która ukończy college, Hernández zapisała się na Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles (UCLA). Ukończyła studia w 1970 roku, a następnie kontynuowała naukę na UCLA w celu uzyskania dyplomu z prawa, który otrzymała w 1974 roku. W międzyczasie pracowała w oddziale Kalifornijskiego Biura Pomocy Prawnej dla Wsi, gdzie pomagała w rozwiązywaniu problemów migrujących pracowników rolnych. To właśnie tam, w 1973 roku, poznała swojego przyszłego męża, Michaela Sterna, który miał zostać adwokatem zajmującym się prawami obywatelskimi. Idąc za przykładem Hernández, wszyscy jej bracia i siostry zdobyli wyższe wykształcenie; kilku zostało nauczycielami.

Po ukończeniu studiów prawniczych, Hernandez pracowała dla organizacji non-profit, w tym Legal Aid Corporation. Jako doradca pomocy prawnej, zdała sobie sprawę, że „nie możemy pomóc dzieciom i nauczycielom, chyba że zrobimy coś z prawami, które ich powstrzymywały”, powiedziała Hernández magazynowi Parents. Zaczęła szukać bardziej aktywnych ról w walce z takimi prawami.

W międzyczasie Stern zaczął pracować w federalnym Biurze Obrońcy Publicznego jako prawnik wyznaczony przez sąd dla ludzi, którzy nie mogli sobie pozwolić na zapłacenie za jednego. Hernández i Stern pobrali się w 1977 roku i mieli trójkę dzieci.

Do Waszyngtonu i z powrotem

Szansa na bardziej głośne wykorzystanie jej prawniczego wykształcenia nadarzyła się w 1979 roku, kiedy Hernández została zwerbowana, aby stać się doradcą personalnym dla Komisji Sądownictwa Senatu Stanów Zjednoczonych. W swojej roli doradcy Hernández była odpowiedzialna za staranne formułowanie projektów ustaw, czyli dokumentów, nad którymi debatuje i głosuje Kongres, tworzonych przez senatorów. Prowadziła również badania i udzielała informacji senatorom z komisji, zwłaszcza w kwestiach imigracji i praw człowieka. W 1980 roku wzięła krótki urlop, by pracować na południowym zachodzie przy kampanii senatora Teda Kennedy’ego (1932-) z Massachusetts do nominacji prezydenckiej Demokratów.

W 1981 roku Hernández zaczęła pracować dla MALDEF jako prawnik sztabowy w jego biurze w Waszyngtonie. Dwa lata później wróciła do Los Angeles, by służyć jako dyrektor ds. prawnych w biurze MALDEF na zachodnim wybrzeżu. Prowadziła kampanię na rzecz większych szans dla Latynosów w zatrudnieniu na szczeblu federalnym i promowała akcję afirmatywną na stanowiskach w sektorze prywatnym i publicznym. (Akcja afirmatywna to polityka zatrudniania ludzi na stanowiska pracy w oparciu o umiejętności i cechy etniczne lub rasowe, tak aby odsetek pracowników w organizacji odzwierciedlał skład etniczny lub rasowy całej populacji). Również w tym czasie MALDEF rozpoczął kilka procesów sądowych w imieniu pracowników dwujęzycznych, których umiejętność posługiwania się drugim językiem była częścią ich pracy. Płacono im za ich fizyczną pracę, ale nie za wykorzystanie ich umiejętności językowych, które były niezbędne do osiągnięcia sukcesu.

Podczas pracy dla MALDEF w 1983 roku, Hernández służyła również jako adwokat dla East Los Angeles Center for Law and Justice. Była obrońcą w sprawach karnych i cywilnych, w tym kilku obejmujących oskarżenia o brutalność policji. W następnym roku Hernández została adwokatem kierującym biurem Lincoln Heights Fundacji Pomocy Prawnej. Kierowała personelem składającym się z sześciu adwokatów, brała udział w prowadzeniu spraw sądowych, czyli przygotowywaniu sprawy do sądu, oraz walczyła o projekty ustaw w legislaturze stanowej.

Zostaje prezesem MALDEF

Hernández została prezesem MALDEF w 1985 roku, włączając w to jej biura regionalne w San Francisco, Kalifornia; San Antonio, Teksas; Chicago, Illinois; i Waszyngtonie, D.C. Zdefiniowała swoją misję: „zapewnić wszystkim Latynosom możliwość pełnego uczestnictwa w naszym społeczeństwie”. Kierowała i zarządzała budżetem w wysokości 5,2 miliona dolarów i siedemdziesięciopięcioosobowym personelem.

Wartość edukacji

W wywiadzie dla Civil Rights Journal (Fall 1998), Antonia Hernández mówiła o wartości edukacji:

Bez wykształconej społeczności latynoskiej, nasz dramatyczny wzrost jako procent populacji Stanów Zjednoczonych nie zaowocuje polityką, która poprawi nasze życie jako Amerykanów. Czy to nie George Orwell powiedział: „Aby być politycznym, najpierw musisz być dobrze poinformowany?”. Solidna edukacja wyrównuje szanse dla wszystkich. To najpewniejszy dostawca równych szans.

Podczas kadencji Hernández 's w MALDEF, organizacja walczyła o wiele spraw. W Teksasie, na przykład, MALDEF odniósł sukces w orzeczeniu sądu, który uznał, że teksańska legislatura ma prawo wymagać od bogatszych okręgów dzielenia się swoim majątkiem z biednymi okręgami w celu stworzenia systemu edukacyjnego, który zapewnia sprawiedliwe szanse wszystkim dzieciom. W Kalifornii, Hernández przewodził MALDEF w pokonaniu Propozycji 187 w sądzie. Propozycja ta, czyli proponowane prawo, została przyjęta przez kalifornijskich wyborców w celu ograniczenia imigracji. Dzięki przywództwu Hernándeza, MALDEF pomógł pokonać projekt ustawy imigracyjnej w legislaturze kalifornijskiej, która wymagałaby od Latynosów noszenia kart identyfikacyjnych. MALDEF z powodzeniem argumentował, że tylko rząd federalny ma wyłączne prawo do regulowania imigracji.

Na arenie międzynarodowej MALDEF aktywnie zachęcał Latynosów do udziału w narodowym spisie ludności w 1990 i 2000 roku. Po narodowym spisie ludności w każdej dekadzie, stany mogą zmienić swoje okręgi, czyli obszary reprezentowane przez członka Kongresu USA. Organizacja zapewniła, że okręgi z dużymi populacjami Latynosów będą miały silny głos polityczny.

Po tym jak Los Angeles zostało spustoszone przez zamieszki w 1992 roku, burmistrz Tom Bradley (1917-1998) powołał Hernándeza do komisji „Rebuild L.A.”, aby poprowadził działania rewitalizacyjne. Hernández zwerbowała wielu Latynosów do udziału w pracach społecznych, aby pomóc w poprawie miasta.

W 1996 roku Hernández otrzymała nagrodę American Bar Association Spirit of Excellence Award. Pracowała również aktywnie w społeczności, służąc w zarządach takich programów jak California Tomorrow, the Quality Education for Minorities Network; California Leadership; Latino Museum of History, Art, and Culture; and Los Angeles 2000.

Po MALDEF

W grudniu 2003 roku, Hernández zrezygnowała ze stanowiska prezesa MALDEF. Była związana z organizacją od ponad dwudziestu dwóch lat, z czego osiemnaście jako prezes. Hernández została prezesem i dyrektorem generalnym California Community Foundation w lutym 2004 roku. „Praca mojego życia była poświęcona temu, by każdy miał swoje miejsce przy stole”, powiedziała Hernandez odchodząc, „i jestem dumna z postępów, jakie poczyniliśmy dzięki MALDEF. Tylko rzadka okazja, jak ta, która pozwala mi wykuwać nowe ścieżki i służyć społeczności Los Angeles na nowe sposoby, mogła mnie odciągnąć.”

Założona w 1915 roku, California Community Foundation współpracuje ze swoimi darczyńcami, aby zapewnić fundusze dla organizacji non-profit i instytucji publicznych na rzecz zdrowia i usług humanitarnych, przystępnych cenowo mieszkań, wczesnej edukacji, sztuki i kultury oraz innych obszarów potrzeb. Hernández będzie nadal zajęta Fundacją i wieloma innymi przedsięwzięciami, które obejmują członkostwo w radzie powierniczej Fundacji Rockefellera, dla której jest przewodniczącą i audytorem, czyli kontrolerem finansowym, komitetu budżetowego, który nadzoruje dotacje w wysokości 500 milionów dolarów rocznie; inne krajowe i lokalne zarządy takich instytucji jak Uniwersytet Harvarda i UCLA; oraz częste wystąpienia.

Jak zauważono na stronie internetowej La Prensa San Diego, Henry Cisneros (1947-), sekretarz Housing and Urban Development podczas administracji prezydenta Billa Clintona (1946-; służył 1993-2001), podsumował wysiłki Hernándeza: „Niewielu członków naszego społeczeństwa wniosło to, co Antonia wniosła do społeczności latynoskiej. Postęp, jakiego dokonała społeczność latynoska w ciągu ostatnich dwudziestu lat, zależał od fundamentów prawnych i obywatelskich. I bardziej niż ktokolwiek inny Antonia Hernández była odpowiedzialna za stworzenie warunków, które doprowadziły do postępu, jaki dziś czynią Latynosi. Jej odważne i dalekowzroczne przywództwo utorowało drogę Latynosom do zajęcia ich miejsca w amerykańskim społeczeństwie.”

-Roger Matuz

Więcej informacji

Periodicals

„Antonia Hernández: A Voice for Latinos” (wywiad). Migration World Magazine (wrzesień 1999): s. 51-6.

„Antonia Hernández: The Leading Latina Legal Eagle for Civil Rights.” Civil Rights Journal (jesień 1998): s. 14.

Chiang, Harriet. „Profil. Antonia Hernández: Mexican American Legal Defense and Educational Fund President.” Los Angeles Times (5 sierpnia 1985): s. 1.

Groller, Ingrid. „Prawo w rodzinie.” Parents (marzec 1985): s. 96-101.

Gross, Liza. „Antonia Hernández: MALDEF’s Legal Eagle Hispanic.” Hispanic (grudzień 1990): pp. 16-18.

Valsamis, Liz. „Barrier Language. Latina Attorney Antonia Hernández Works for Latino Legal Rights.” Los Angeles Daily Journal (April 23, 2001): p. S20.

Strony internetowe

„Antonia Hernández.” California Community Foundation.http://www.calfund.org/3/staff_hernandez.php (dostęp 15 marca 2004).

„MALDEF Board Announces the Departure of Longtime President Antonia Hernández.” La Prensa San Diego.http://www.laprensa-sandiego.org/archieve/december05-03/maldef.htm (dostęp 15 marca 2004).

.