Hernández, Antonia

Boren op 30 mei 1948

Torreón, Mexico

Jurist en activist voor Latino-zaken

“Een gedegen opleiding maakt het speelveld voor iedereen gelijk. Het is de beste garantie voor gelijke kansen.”

A ntonia Hernández heeft haar ervaring als immigrant gebruikt om een carrière op te bouwen in het beschermen en uitbreiden van de rechten en kansen van Latino’s. Ze leerde Engels spreken terwijl ze als jong meisje naar school ging; als tiener bracht ze de zomers door met het plukken van gewassen; en ze overleefde in het harde Oost-Los Angeles. “Ik groeide op in een zeer gelukkige omgeving, maar in een zeer arme omgeving”, vertelde ze aan het tijdschrift Parents. Ze werd advocate en was achttien jaar lang president en algemeen adviseur van het Mexican American Legal Defense and Educational Fund (MALDEF). Het verdedigen van tweetalig onderwijs en het aanvechten van anti-immigratiewetten behoren tot de vele activistische doelen die Hernández heeft nagestreefd.

Levenservaring kweekt activisme

Antonia Hernández werd op 30 mei 1948 geboren op een ranch in de buurt van de stad Torreón in het noorden van Mexico. Zij was de oudste van zes kinderen. Haar vader, Manuel, was geboren in de Verenigde Staten en reisde vaak heen en weer tussen Mexico en de Verenigde Staten als er werk was. Haar moeder, Nicolasa, voedde de kinderen op en deed klusjes waar ze kon. Het gezin verliet Mexico in 1956 en vestigde zich in het oosten van Los Angeles.

Hernández’s levenservaringen bereidden haar voor op haar rol als activiste voor Latino-zaken. Ze leerde Engels spreken via wat zij de “zink-of-zwem-methode” noemt – Engels leren spreken of zakken op school. Als volwassene is zij een voorstander van tweetalig onderwijs, waarbij in de klas twee talen worden gebruikt: de oorspronkelijke taal van het kind en een nieuwe taal die het moet leren. Een andere invloed was het voorbeeld van haar vader: Hij beschreef haar hoe hij een van de vele in Amerika geboren Latino’s was die zonder reden naar Mexico werden gedeporteerd tijdens de anti-Mexicaanse vijandelijkheden tegen immigranten in Texas in de jaren dertig van de vorige eeuw. Hernández zou later campagne voeren tegen wetten in Californië die de rechten van recente immigranten bedreigden of ontkenden. Hernández had ook ervaring uit de eerste hand als migrerende arbeider (een arbeider die van boerderij naar boerderij trekt om snel gewassen te plukken als ze rijp zijn) – haar familie bracht vaak zomers door in de hete San Joaquin Valley als plukkers van gewassen. Naast andere activiteiten om geld te verdienen voor het gezin, hielp Hernández met het verkopen van haar moeders zelfgemaakte tamales (gestoomd maïsmeeldeeg met vulling) in de buurt.

In 1998 vertelde Hernández aan de Los Angeles Times: “Ik geloof sterk dat het belangrijk is om een manier te vinden om studenten van hun moedertaal naar het Engels over te laten stappen…. Dit land heeft een immigratiebeleid, maar geen immigrantenbeleid. Voor mij is tweetalig onderwijs een onderwijsmethode die kinderen in de Amerikaanse mainstream integreert. Het is een proces. Ik ben ervan overtuigd dat ik veel waardevoller ben omdat ik twee talen spreek.”

De waarde van het spreken van twee talen

Hernández moest Engels leren spreken of falen op school. Later werd ze een effectief pleitbezorger, of voorvechtster, van tweetalig onderwijs. “Ik heb het gered. Maar alleen omdat ik het heb gered, kan het niet als voorbeeld worden gebruikt dat het werkt,” vertelde ze aan de Los Angeles Daily Journal. “Ik zeg: ‘Kijk niet naar mij, kijk naar al degenen die het niet hebben gehaald.’ Want je wordt niet beoordeeld op het feit of jij het gehaald hebt, of de minderheid het gehaald heeft. Je wordt beoordeeld op de vraag of de meerderheid het heeft gemaakt.”

Toen Hernández halverwege de jaren zestig de middelbare school afmaakte, was ze al betrokken bij activistische doelen voor Latino’s. Hernández, die als eerste van haar familie wilde afstuderen, schreef zich in aan de Universiteit van Californië, Los Angeles (UCLA). Ze studeerde af in 1970 en vervolgde haar studie rechten aan de UCLA, die ze in 1974 afrondde. Ondertussen werkte ze bij een filiaal van het California Rural Legal Assistance Office, waar ze hielp met de behoeften van migrerende landarbeiders. Daar ontmoette ze in 1973 haar toekomstige echtgenoot, Michael Stern, die advocaat zou worden op het gebied van burgerrechten. In navolging van Hernández studeerden al haar broers en zusters af; een aantal werd leraar.

Na het behalen van haar rechtenstudie werkte Hernandez voor non-profitorganisaties, waaronder de Legal Aid Corporation. Als rechtshulpverlener realiseerde ze zich dat “we de kinderen of leraren niet konden helpen tenzij we iets deden aan de wetten die hen tegenhielden”, vertelde Hernández aan het tijdschrift Parents. Ze ging op zoek naar een actievere rol om dergelijke wetten te bestrijden.

In de tussentijd begon Stern te werken bij het federale Public Defender’s Office als een door de rechtbank aangewezen advocaat voor mensen die het zich niet konden veroorloven om er een te betalen. Hernández en Stern trouwden in 1977 en zouden drie kinderen krijgen.

Naar Washington en terug

Een kans voor een meer high-profile gebruik van haar juridische achtergrond kwam in 1979, toen Hernández werd aangeworven om stafadviseur te worden voor de Senaatscommissie voor de rechterlijke macht van de VS. Ze verhuisde naar Washington, D.C. In haar rol als stafraadsvrouw was Hernández verantwoordelijk voor de zorgvuldige formulering van wetsvoorstellen, of documenten waarover het Congres debatteert en stemt, opgesteld door senatoren. Ook verrichtte zij onderzoek en verstrekte zij informatie aan de senatoren in de commissie, met name over immigratie- en mensenrechtenkwesties. In 1980 nam ze een kort verlof om in het zuidwesten te werken aan de campagne van de Amerikaanse senator Ted Kennedy (1932-) van Massachusetts voor de Democratische presidentsnominatie.

In 1981 begon Hernández te werken voor MALDEF als stafjurist in het kantoor in Washington, D.C.. Twee jaar later keerde zij terug naar Los Angeles om te werken als directeur juridische zaken van het kantoor van MALDEF aan de westkust. Zij voerde campagne voor meer kansen voor Latino’s op federaal werk en bevorderde positieve actie in banen in de particuliere en openbare sector. (Positieve actie is een beleid om mensen aan te nemen voor banen op basis van vaardigheden en etnische of raciale kenmerken zodat het percentage werknemers in een organisatie een afspiegeling vormt van de etnische of raciale samenstelling van de bevolking in het algemeen). In die periode spande MALDEF ook verscheidene rechtszaken aan namens tweetalige werknemers wier vermogen om een tweede taal te spreken een onderdeel van hun werk was. Zij werden betaald voor hun fysieke werk, maar niet voor het gebruik van hun taalvaardigheden, die noodzakelijk waren voor succes.

Terwijl zij in 1983 voor MALDEF werkte, was Hernández ook advocaat voor het East Los Angeles Center for Law and Justice. Ze was verdediger in straf- en civiele zaken, waaronder verschillende zaken waarin sprake was van geweldpleging door de politie. Het jaar daarop werd Hernández hoofdadvocaat van het Lincoln Heights kantoor van de Legal Aid Foundation. Ze gaf leiding aan een staf van zes advocaten, nam deel aan rechtszaken, of de voorbereiding van een zaak voor de rechtbank, en vocht voor wetsvoorstellen in de wetgevende macht van de staat.

Wordt president van MALDEF

Hernández werd in 1985 president van MALDEF, met inbegrip van de regionale kantoren in San Francisco, Californië; San Antonio, Texas; Chicago, Illinois; en Washington, D.C. Ze definieerde haar missie als volgt: “ervoor zorgen dat alle Latino’s de kans krijgen om volledig deel te nemen aan onze samenleving.” Ze leidde en beheerde een budget van 5,2 miljoen dollar en een staf van vijfenzeventig mensen.

De waarde van onderwijs

In een interview met Civil Rights Journal (herfst 1998) sprak Antonia Hernández over de waarde van onderwijs:

Zonder een goed opgeleide Latino-gemeenschap zal onze dramatische toename als percentage van de Amerikaanse bevolking niet resulteren in beleid dat ons leven als Amerikanen verbetert. Was het niet George Orwell die zei: “Om politiek te bedrijven, moet je eerst goed geïnformeerd zijn”? Een gedegen opleiding maakt het speelveld voor iedereen gelijk. Het is de beste garantie voor gelijke kansen.

Tijdens Hernández’ ambtstermijn bij MALDEF heeft de organisatie zich voor vele zaken ingezet. In Texas bijvoorbeeld, was MALDEF succesvol in een uitspraak van de rechtbank dat de Texaanse wetgever de bevoegdheid had om rijkere districten te verplichten hun rijkdom te delen met arme districten om een onderwijssysteem te creëren dat eerlijke kansen biedt aan alle kinderen. In Californië leidde Hernández MALDEF in het verslaan van voorstel 187 door de rechtbank. Het voorstel, of wetsvoorstel, was door de Californische kiezers aangenomen om immigratie te beperken. Onder leiding van Hernández hielp MALDEF een immigratiewet in de Californische wetgevende macht te verslaan die Latino’s zou hebben verplicht identificatiekaarten bij zich te dragen. MALDEF betoogde met succes dat alleen de federale overheid de exclusieve bevoegdheid had om immigratie te reguleren.

Nationaal moedigde MALDEF Latino’s actief aan om deel te nemen aan de nationale volkstelling van 1990 en 2000. Na de nationale volkstelling van elk decennium kunnen staten hun districten, de gebieden die worden vertegenwoordigd door een lid van het Amerikaanse Congres, herzien. De organisatie zorgde ervoor dat districten met een grote Latino-bevolking een sterke politieke stem zouden hebben.

Nadat Los Angeles in 1992 werd geteisterd door rellen, benoemde burgemeester Tom Bradley (1917-1998) Hernández tot lid van de “Rebuild L.A.”-commissie om de revitaliseringsinspanningen te leiden. Hernández wierf veel Latino’s aan om deel te nemen aan gemeenschapswerk om de stad te helpen verbeteren.

In 1996 ontving Hernández de American Bar Association Spirit of Excellence Award. Ze zette zich ook actief in voor de gemeenschap door zitting te nemen in besturen van programma’s als California Tomorrow, het Quality Education for Minorities Network; California Leadership; het Latino Museum of History, Art, and Culture; en Los Angeles 2000.

Na MALDEF

In december 2003 legde Hernández haar functie als voorzitter van MALDEF neer. Zij was meer dan 22 jaar bij de organisatie werkzaam geweest, waarvan 18 jaar als president. Hernández werd in februari 2004 president en chief executive officer van de California Community Foundation. “Mijn levenswerk is erop gericht iedereen een plaats aan tafel te geven,” zei Hernandez bij zijn vertrek, “en ik ben trots op de vooruitgang die we via MALDEF hebben geboekt. Alleen een zeldzame kans als deze, die me in staat stelt nieuwe wegen in te slaan en de gemeenschap van Los Angeles op nieuwe manieren te dienen, kon me weglokken.”

De California Community Foundation, opgericht in 1915, werkt samen met haar donateurs om fondsen te verstrekken aan non-profitorganisaties en openbare instellingen voor gezondheids- en menselijke diensten, betaalbare huisvesting, onderwijs voor jonge kinderen, kunst en cultuur in de gemeenschap en andere gebieden waar behoefte aan is. Hernández zal druk bezig blijven met de Foundation en haar vele andere inspanningen, waaronder het lidmaatschap van de raad van trustees van de Rockefeller Foundation, waarvan ze voorzitter en auditor, of financieel controleur, is van de begrotingscommissie die toezicht houdt op subsidies van $ 500 miljoen per jaar; andere nationale en lokale raden van instellingen als Harvard University en UCLA; en frequente spreekbeurten.

Zoals vermeld op de website van La Prensa San Diego, vatte Henry Cisneros (1947-), secretaris van Huisvesting en Stedelijke Ontwikkeling tijdens de regering van president Bill Clinton (1946-; diende 1993-2001), de inspanningen van Hernández samen: “Weinig leden van onze samenleving hebben bijgedragen wat Antonia heeft bijgedragen aan de Latino-gemeenschap. De vooruitgang die de Latino-gemeenschap de afgelopen twintig jaar heeft geboekt, was afhankelijk van een juridische en burgerlijke basis. Meer dan wie ook is Antonia Hernández verantwoordelijk geweest voor het scheppen van de voorwaarden die hebben geleid tot de vooruitgang die Latino’s vandaag de dag boeken. Haar moedige en vooruitziende leiderschap heeft de weg vrijgemaakt voor Latino’s om hun plaats in de Amerikaanse samenleving in te nemen.”

-Roger Matuz

Voor meer informatie

Periodieken

“Antonia Hernández: A Voice for Latinos” (interview). Migration World Magazine (september 1999): pp. 51-6.

“Antonia Hernández: The Leading Latina Legal Eagle for Civil Rights.” Civil Rights Journal (herfst 1998): p. 14.

Chiang, Harriet. “Profiel. Antonia Hernández: president van het Mexicaans-Amerikaanse Legal Defense and Educational Fund.” Los Angeles Times (5 augustus 1985): p. 1.

Groller, Ingrid. “Law in the Family.” Ouders (maart 1985): pp. 96-101.

Gross, Liza. “Antonia Hernández: MALDEF’s Legal Eagle Hispanic.” Hispanic (december 1990): pp. 16-18.

Valsamis, Liz. “Barrière Taal. Latina Attorney Antonia Hernández Works for Latino Legal Rights.” Los Angeles Daily Journal (23 april 2001): p. S20.

Web Sites

“Antonia Hernández.” California Community Foundation.http://www.calfund.org/3/staff_hernandez.php (geraadpleegd op 15 maart 2004).

“MALDEF Board Announces the Departure of Longtime President Antonia Hernández.” La Prensa San Diego.http://www.laprensa-sandiego.org/archieve/december05-03/maldef.htm (geraadpleegd op 15 maart 2004).