Hatti

Hatti byli rdzennym ludem w środkowej Anatolii (dzisiejsza Turcja), który po raz pierwszy pojawił się w okolicach rzeki Kizil Irmak. The przeważający zrozumienie być że być rodzimy the ziemia chociaż ono sugerować migrować the teren gdzieś przed 2400 BCE. Region ten znany był jako `Land of the Hatti’ od ok. 2350 r. p.n.e. do 630 r. p.n.e., co świadczy o wpływie kultury Hattian. Mówili oni językiem zwanym Hattic i wydaje się, że nie mieli własnego języka pisanego, używając pisma klinowego do transakcji handlowych. Ponieważ region ten był gęsto zalesiony, Hatti budowali swoje domy z drewna i utrzymywali się z handlu drewnem, ceramiką i innymi surowcami. Ich religia skupiała się na kulcie Bogini Matki, która zapewniała, że ich plony będą rosły, a zwierzęta hodowlane pozostaną zdrowe. Hodowali zwierzęta domowe i wytwarzali odzież i koce z owczej wełny. Jako społeczeństwo agrarne udomowili również pola i zasiali zboża, z których głównie żyli, ale również uzupełniali swoją dietę poprzez polowania. Ponieważ ich religia opierała się na przekonaniu, że wszystko w przyrodzie jest święte i posiada boskiego ducha, nie wydaje się jednak, by polowanie na mięso było powszechną praktyką i mogło być uprawiane tylko podczas specjalnych festiwali z udziałem rodziny królewskiej.

Kontrolując znaczną liczbę państw-miast i małych królestw, do roku 2700 p.n.e. ustanowili lukratywny handel z regionem Sumeru (południowa Mezopotamia). Historyk Erdal Yavuz pisze:

Anatolia oferowała łagodny klimat z niezawodnymi i regularnymi opadami deszczu niezbędnymi do regularnej produkcji rolnej. Poza drewnem i kamieniem niezbędnym do budowy, ale deficytowym w Mezopotamii, Anatolia miała bogate kopalnie, które dostarczały miedzi, srebra, żelaza i złota (1).

Handel z miastami Mezopotamii wzbogacił region i pomógł rozwinąć ich królestwo. Historyk Marc Van De Mieroop zalicza Hatti do narodów i państw narodowych w konsorcjum dyplomatyczno-handlowym, które określa mianem Klubu Wielkich Mocarstw. Ten `klub’, jak określa Van De Mieroop, obejmował Mitanni, Babilonię, Asyrię, Hatti i Egipt, chociaż do czasu, gdy Królestwo Hatti było zaangażowane w stosunki międzynarodowe (ok. 1500-1200 p.n.e.), było rządzone przez Hetytów i straciło już swój język i kulturę.

W 2500 r. p.n.e. Hatti założyli swoją stolicę wysoko na wzgórzu w mieście Hattusa i posiadali bezpiecznie ziemie na okolicznych obszarach, zarządzając prawami i regulując handel w wielu sąsiednich państwach. W latach 2334-2279 p.n.e. wielki Sargon z Akkadu najechał ten region po splądrowaniu miasta Ur w 2330 p.n.e. Następnie zwrócił uwagę na Hattusę. Następnie skierował swoją uwagę na Hattusę, ale nie udało mu się zdobyć przewagi nad obroną miasta, która była szczególnie silna, ponieważ było ono położone wysoko na dobrze bronionym i ufortyfikowanym płaskowyżu. Po kampaniach Sargona w tym regionie jego wnuk Naram-Sin (2261-2224 p.n.e.) kontynuował jego politykę, walcząc z hattuskim królem Pambą pod koniec 23 wieku p.n.e. z równie niewielkim powodzeniem jak jego dziadek. Pomimo ciągłego nękania ze strony Akadyjczyków, sztuka Hattic rozkwitła około 2200 roku p.n.e., a do 2000 roku p.n.e. ich cywilizacja była na szczycie z dobrze prosperującymi koloniami handlowymi założonymi pomiędzy Hattusa i ich innym miastem Kanesh oraz, oczywiście, kontynuując stosunki handlowe z Mezopotamią.

Władca zwany Hattusili stworzył państwo hetyckie na początku lub w połowie XVII wieku. Spadkobierca tronu Kussary, szybko pokonał konkurentów w środkowej Anatolii. Wśród jego podbojów znalazło się miasto Hattusa, położone w centrum regionu, w strategicznym i dobrze chronionym miejscu dzięki położeniu na wzgórzu. Uczynił z Hattusy swoją stolicę i prawdopodobnie zmienił swoje imię, aby zbiegło się z imieniem miasta (121).

Nazwa Hattusili oznacza `Jeden z Hattusy’, ale nie jest jasne, czy król przyjął tę nazwę po odbudowie miasta, czy też był już znany pod tym imieniem. Przez słynny dokument, The Edict of Telepinu (16th century BCE), który był postanowieniem praw i zarządzeń opartych na przeszłych precedensach, nowoczesny uczeni nauczyli się wiele z historii władców Starego Królestwa Hetytów (jak Hatti jest określane) i wiedzą, że Hattusili I był również znany jako `Man of Kussara’. It jest prawdopodobne, więc, że wziął jego nowe imię raz on miał zajęte Hattusa. Gdy tam pozostawać niedostatek rejestr od ten okres, uczony zgadzać się nad gdy Hattusili I wziąć jego imię lub dlaczego. Nie wiadomo też, czy miasto zostało odbudowane po podboju Anitty (i dlatego Hattusili musiał je zdobyć siłą), czy też Hattusili po prostu zajął to miejsce i zbudował na ruinach starego miasta.

Ziemie Hatti były systematycznie podbijane przez Hetytów, a ludność wtapiała się w kulturę swoich zdobywców. Hetyci byli znani jako Nesili dla siebie i swoich współczesnych, a nazwa `Hittite’ pochodzi od hebrajskich uczonych w Piśmie, którzy napisali biblijne narracje Starego Testamentu. Mogli oni migrować do tego regionu lub, co bardziej prawdopodobne, żyć obok Hatti przez wiele lat, zanim rozpoczęła się wrogość między tymi dwoma ludami. W 1650 r. p.n.e. Hetyci, pod wodzą Hattusili I, pokonali ostatni opór Hatti i całkowicie zdominowali ten obszar. Region Hatti w Anatolii był jednak nadal znany jako „Kraina Hatti” aż do 630 r. p.n.e., o czym świadczą wzmianki w pismach Egipcjan i Asyryjczyków. O znaczeniu Ziemi Hatti w stosunkach międzynarodowych świadczą Listy z Amarny, tabliczki z pismem klinowym znalezione pod koniec XIX wieku w Amarnie w Egipcie, które są korespondencją między egipskim faraonem a królami Mitanni, Babilonii, Asyrii i Hatti. Van De Mieroop pisze:

Królowie postrzegali siebie jako równych sobie i zwracali się do siebie jak bracia. Omawiali sprawy dyplomatyczne, zwłaszcza wymianę cennych dóbr i królewskich kobiet, co wzmacniało więzi między nimi. Podczas gdy większość listów została napisana w języku babilońskim, były dwa w języku hetyckim i po jednym w języku huryckim i asyryjskim. Te listy z Amarny obejmują krótki okres najwyżej trzydziestu lat od ok. 1365 do 1335 roku, ale jest pewne, że ten rodzaj korespondencji był utrzymywany przez cały ten okres w kilku miejscach (135).

Artystyczne renderingi z Hatti w tym czasie przedstawiają zwykłych ludzi z dłuższymi nosami i wyraźnie innymi rysami twarzy niż ci z ich przywódców, wyraźnie pokazując panów hetyckich i ich hattickich wasali. Kimkolwiek byli pierwotnie Hatti i skąd przybyli, pozostaje tajemnicą w czasach współczesnych ze względu na ostateczne połączenie się obu kultur i brak zapisów anceintów. W czasach Telepinu, ostatniego króla hetyckiego Starego Państwa (panującego ok. 1525-1500 p.n.e.), Hatti byli przedstawiani po prostu jako kłopotliwa frakcja ludności, a nie jako odrębna grupa etniczna. Założona przez nich cywilizacja mogła zapewnić Hetytom rozwiniętą kulturę, umowy handlowe i postępy w rolnictwie, a także religię, ale równie możliwe jest, że kultura hetycka posiadała już te elementy, gdy po raz pierwszy wyruszyli na Hattusę. Rzeczywista natura relacji między Hatti i Hetytami pozostaje tajemnicą w czasach współczesnych i czeka na odkrycie starożytnej dokumentacji, aby zostać rozwiązana.