'Harry Potter' auteur J.K. Rowling's trans tweets ondermijnen Potterverse idealen

J.K. Rowling heeft ons in de steek gelaten. Op zondag, tweette de internationaal bekende auteur, opnieuw, transfobische opmerkingen. Ondanks een snelle reactie, herhaalde ze haar uitspraken drie dagen later in een lange post op haar website waarin ze haar overtuiging benadrukte dat trans vrouwen geen vrouwen zijn.

De “Harry Potter” auteur heeft ervoor gekozen om haar enorme platform te gebruiken (tijdens Pride Month, niet minder) om uitsluitende en feitelijk onjuiste opvattingen over de trans gemeenschap te verspreiden.

Bij het lezen van Rowling’s posts, was mijn eerste reactie woede. De “Harry Potter” auteur heeft ervoor gekozen om haar enorme platform te gebruiken (tijdens Pride Month, niet minder) om uitsluitende en feitelijk onjuiste standpunten over de trans-gemeenschap te verspreiden, schijnbaar zonder rekening te houden met de levens die haar onwaarheden onvermijdelijk in gevaar brachten.

Maar nadat mijn bloeddruk was gezakt (en mijn donatie aan een LGBTQ-rechtenorganisatie was verzonden), vond ik mezelf gedreven om actie te ondernemen. Want in het hart van elk van Rowling’s geliefde boeken is een geloofssysteem en wereldbeeld dat schijnbaar lijnrecht tegenover haar huidige persoonlijke overtuigingen staat.

Net als veel van mijn millennial leeftijdsgenoten, groeide ik op met het verslinden van elk nieuw verhaal over The Boy Who Lived zo snel als ik ze kon lezen. Op mijn achtste verkleedde ik me als Hermelien voor Halloween; op mijn elfde stelde ik mijn eigen toelatingsbrief voor Zweinstein op; op mijn dertiende lieten mijn ouders het laatste boek naar me opsturen op een slaapkamp, zodat mijn vrienden thuis het einde niet zouden verpesten. Zelfs nu, als volwassene, bezoek ik regelmatig Florida’s Harry Potter World en herlees ik de serie minstens één keer per jaar. De verhalen bieden een heerlijke nostalgie, ja. Maar te midden van een realiteit die deprimerend beklemmend is, ben ik vooral gecharmeerd van de thema’s en lessen: de waarde van vriendschap, de kracht van het onder ogen zien van je angsten en, met name, de gevaren van vooroordelen.

Door de hele serie heen roepen Harry en zijn vrienden discriminatie aan de kaak en vechten ze voor de rechten van anderen. Ze verbinden zich met gestigmatiseerde halfgenten en weerwolven, brengen de mythes rond “zuiverbloed” tovenaars in diskrediet, en, in het geval van Hermelien, komen op voor het welzijn van slecht behandelde huiselven, zelfs wanneer niemand anders daar om lijkt te geven. De metaforen in de boeken zijn niet subtiel; ras en seksualiteit zijn misschien geen factoren in de magische wereld, maar haat en oordeel zijn dat zeker wel. Vaak worden de bondgenootschap of de zorgen van de tieners weggewuifd door de wrede volwassenen van de serie, personages die niet in staat zijn hun eigen vooroordelen te doorzien. Toch gaat het trio door, met een duidelijke boodschap aan Potter-lezers dat echte helden de mensen zijn die voor anderen opkomen, koste wat het kost.

Wil je meer artikelen als deze? Volg THINK op Instagram om updates te krijgen over de belangrijkste culturele analyses van de week

En voor talloze fans zoals ik, heeft die boodschap ons leven net zo gevormd als de romans zelf. Hoewel we allemaal ongetwijfeld nog werk te doen hebben als het gaat om onze bondgenootschap en activisme, is onze basislijn – dat we de diversiteit van de wereld moeten vieren en vooroordelen moeten bestrijden wanneer we die zien – recht overeind. Dat is wat Perkamentus zou doen, of Hermelien, of Luna. Het is wat nodig is om gelijkheid voor iedereen te garanderen, en, simpeler, het is wat goed is.

De afgelopen maanden heeft de auteur consequent laten zien dat ze de thema’s van haar eigen boeken niet navolgt.

En het is ook, blijkbaar, in strijd met Rowling’s overtuigingen. In de afgelopen maanden heeft de auteur consequent laten zien dat ze de thema’s van haar eigen boeken niet emuleert. Als ze echt gelooft in gelijkheid, waarom zou ze dan herhaaldelijk “transvrouwen” en “vrouwen” als verschillende groepen scheiden? Als ze echt minderheden wil verheffen, waarom zou ze dan een onderzoeker die ontslagen werd omdat hij beledigende anti-trans taal gebruikte, publiekelijk verdedigen, zoals ze in 2019 deed? Als ze echt meeleeft met de strijd van trans mensen, waarom besteedt ze dan meer tijd aan het in twijfel trekken van hun bestaan dan dat ze opkomt voor hun rechten en doneert aan LGBTQ doelen?

Het is verontrustend om te beseffen dat Rowling niet de persoon is die we lang hebben aangenomen dat ze was. Meer en meer worden we gedwongen om rekening te houden met makers die ons vertrouwen beschamen, vaak op pijnlijke wijze, en Rowling voegt zich nu bij een lange lijst van degenen die werken hebben bezoedeld die door miljoenen werden aanbeden. Het is zelden makkelijk om de kunst van de artiest te scheiden, en dat is hier ook zo. We moeten beslissen of het zelfs de moeite waard is om te scheiden – en ik begrijp waarom, voor velen, er geen succesvolle manier is om dat te doen.

“Hier ben ik, een persoon die ooit Rowling vereerde, een persoon die ook in de gemeenschap zit die ze ongeldig heeft gemaakt met een paar onzorgvuldige tweets,” schreef NPR producer Mallory Yu op 10 juni. “Het is meer dan een beetje teleurstellend dat de vrouw die een tovenaarswereld creëerde die alles voor mij betekende, er niet om geeft om mij of mijn gemeenschap te omvatten.”

Het is duidelijk dat Rowling’s woorden verpletterend zijn, op manieren die een hetero cisgender persoon zoals ik niet kan begrijpen. Maar wat ik hoop dat mijn collega Potter fans onthouden is dat, zoals Daniel Radcliffe zo welsprekend zei in zijn reactie op de tweets van de auteur, het de waarden zijn die gepredikt worden in de serie die gewicht in de schaal leggen, niet Rowling. Vooral nu, zoveel jaren nadat haar boeken voor het eerst werden gepubliceerd. Als de serie je geleerd heeft om meer empathisch te zijn naar anderen, of als het je aangemoedigd heeft om discriminatie te roepen, of als het je geleerd heeft over de benarde omstandigheden van de onderdrukten – dat is een goede zaak. Maar belangrijker is wat we doen met die lessen.

“Harry Potter,” tenslotte, hoeft niet alleen over Rowling te gaan; het kan over ons gaan, de lezers, die de lessen hebben genomen en ze hebben gebruikt om de echte wereld een betere plek te maken. Of ze het nu bedoelde of niet, Rowling creëerde een leger van jonge mensen over de hele wereld die zouden opgroeien in directe oppositie tegen haar eigen hatelijke transfobie. Laten we haar dat niet laten vergeten.

Related:

• ‘Cops’ voedde een racistische mythologie aan Amerikanen. Hoe heeft het zo lang overleefd?
• ‘Shirley’ is een huiveringwekkende thriller over huiselijkheid – neem het alleen niet letterlijk
• Netflix’s zo-zo ‘Full House’ reboot zal komedie voor jaren beïnvloeden. Hier is waarom.