‘Westworld’ Star on Finding “Loss and Love” in the Most Emotional Episode Yet

“Je leeft maar zo lang als de laatste persoon die zich jou herinnert.”

Dit zijn de wijze woorden van Akecheta, “de eerste van ons,” zoals hij wordt beschreven door een medelid van de Ghost Nation stam helemaal terug in “The Riddle of the Sphinx.” De vierde aflevering van seizoen twee is Akecheta’s tweede volledige verschijning in Westworld, nadat hij twee afleveringen eerder debuteerde in “Reunion”, zij het onder heel andere omstandigheden: gekleed in zakelijke kleding, oog in oog met Ben Barnes’ Logan Delos, die zijn uiterste best doet om de narcistische rijkeluiszoon te overtuigen in de toekomst van het park te investeren.

Snel een paar weken later, en Akecheta staat weer in het middelpunt van Westworld, en deelt zelfs weer schermtijd met Logan. Deze keer zijn de omstandigheden heel anders, want de geschilderde Ghost Nation krijger staat over een fysiek en emotioneel naakte Logan. Beide mannen dragen op dat moment hun ziel op hun mouw, en het is Akecheta die in het daaropvolgende uur de kans krijgt om zijn innerlijke zelf tot uitdrukking te brengen: “Kiksuya,” geschreven door Carly Wray en Dan Deitz, gemakkelijk de meest emotioneel en thematisch rijke aflevering van de 18 afleveringen van de serie.

Wray, Deitz, regisseur Uta Briesewitz en showrunners Jonathan Nolan (die gaat door “Jonah”) en Lisa Joy behoren tot de vele individuen die verantwoordelijk zijn voor het tot leven brengen van “Kiksuya”, hoewel het de centrale acteur is die waarschijnlijk het best en het meest onmiddellijk zal worden herinnerd van het uitje: Zahn McClarnon, wijlen van FX’s Fargo en Netflix’s Longmire, de acteur die Akecheta tot leven moest wekken. In gesprek met The Hollywood Reporter, McClarnon opende over hoe hij voor het eerst bewust werd van zijn centrale rol in de aflevering specifiek en het seizoen in het algemeen, wat te verwachten als Akecheta’s reis verder gaat, en meer.

Hoe heb je geleerd over “Kiksuya” en je centrale rol in de aflevering? Heb je getekend voor Westworld wetende dat je later in het seizoen centraal zou staan?

Jonah en Lisa hebben het me wel uitgelegd toen ik net begon. Ze zeiden dat ze een hele aflevering zouden wijden aan Ghost Nation. Ik was er toen niet zeker van dat ze het helemaal aan mijn personage zouden wijden. Ze vertelden me dat ze Ghost Nation zouden gaan verkennen en het publiek een idee zouden geven van waar ze vandaan kwamen en hun hele verhaallijn. Ik werd er in het begin op gewezen.

Wat trok je aan in hun verhaal, en in Westworld in het algemeen?

Jonah en Lisa’s visionaire en fantasierijke manier van vertellen. Ik was een fan van het eerste seizoen van de show. Het is een eersteklas verhaal. Ik zie niet veel televisie die me dwingt om er echt in te willen zijn. Het is natuurlijk moeilijk om werkaanbiedingen af te slaan, maar als er zoiets als dit voorbij komt, is het gewoon een voorrecht om er deel van uit te maken. Iedereen in het team onderzoekt filosofische ideeën over bewustzijn, identiteit en vrije wil. Ik vind het zo boeiend. Het is het soort televisie waar je voor gaat zitten en over na moet denken. Het is niet het stereotiepe, clichématige detectiveverhaal. Alles wat anders is dan normale televisie is iets waar ik deel van wil uitmaken. Het is iets waar ik heel makkelijk ja tegen kon zeggen.

Wray schreef mee aan deze aflevering, en schreef ook mee aan de tweede aflevering van het seizoen, die de eerste keer is dat Akecheta verschijnt, zij het in een heel andere omstandigheid. Ze zei dat zelfs toen, je erg geïnteresseerd was om onder de motorkap van Akecheta te komen, om te leren wie hij van binnen was. Wat vroeg je je af over de man?

Toen ik naar het eerste seizoen keek en zag hoe goed alle personages in Westworld zijn geschreven, was ik erg geïnteresseerd om te zien waar ze heen gingen met het personage Akecheta en Ghost Nation, en hoe ze dat zouden gaan verkennen. Het is wel een beetje ongewoon in vergelijking met de meeste shows. Je komt binnen en er is niet veel achtergrondverhaal, vooral niet in aflevering twee. In het acteerproces wil je alles grijpen om je personage uit te drukken. Het is een beetje anders en uniek met het Westworld proces; het is een beetje een blind-geloof proces. Ze geven je genoeg om je doel te raken en een idee te hebben van waar dit personage over gaat, waarbij je probeert zo eerlijk mogelijk te blijven met de informatie die je hebt gekregen. Het is een beetje anders, een zeer unieke stijl van informatie verkrijgen. Je hebt niet veel op de pagina. Het was een ander proces om door te navigeren, maar een goed proces. Het geeft je karakter andere trekjes, omdat je alleen precies hebt wat je nodig hebt.

Over “zo eerlijk mogelijk” gesproken, Wray zei dat zij en co-writer Deitz ervoor wilden zorgen dat deze aflevering cultureel authentiek en verantwoordelijk was, en dat jij daarbij betrokken was. Kunt u spreken over die ervaring?

Allereerst, Ghost Nation is een gefictionaliseerde stam, afkomstig uit de geest van Dr. Ford. Het is meer een idee van wat de maker van deze robots en AI’s denkt dat een stam zou zijn, dus het is niet echt gebaseerd op een echte stam, ook al hebben we de Lakota taal gebruikt. Ik ben zeer vertrouwd met die cultuur, want ik ben een Lakota en een Standing Rock Sioux. Ik was in staat om mijn cultuur mee te nemen, opgroeiend in en buiten een reservaat en omringende reservaten, het grootste deel van mijn leven doorbrengend tussen Indiaanse mensen. Ik was in staat om die culturele aspecten en mijn ervaring in de aflevering te brengen. Maar het is een gefictionaliseerde stam, dus er is een beetje vrijheid omdat het komt van iemand die Westworld heeft gecreëerd en iemand die denkt over wat een stam zou zijn. Dus je kunt bijna wegkomen met zoveel als je wilt. (

We hebben Larry Pouier gevraagd als Lakota adviseur, en we hadden Cordelia White Elk, die een fenomenale job deed met de taal. Ik spreek de taal niet vloeiend, maar ik ben ermee opgegroeid. Mijn moeder is half vloeiend en ik kon contact met haar opnemen om te zien of dingen klonken. Ze waren erg specifiek over al die dingen, Carly en Jonah en Lisa. Ze wilden vooral de taal goed hebben. Ze stonden erg open voor Larry’s standpunten en mijn standpunten. Ik merk dat dat tegenwoordig het geval is bij de meeste producties. Ze willen de dingen goed doen, vooral als ze een specifieke stam uitbeelden. Het is niet meer zoals vroeger, toen ze dingen verzonnen en blanken als inboorlingen casten. Ze halen echte inboorlingen binnen voor inheemse rollen. Het is iets moois. We zijn een heel stuk vooruitgegaan.

Hoe intens was het make-up proces?

Dat was waarschijnlijk een van de moeilijkste delen van het werk, om eerlijk met je te zijn. Het was ongeveer twee en een half uur werk. Het is een mengsel van lijm en verf, dus het is erg ongemakkelijk. Maar het brengt je wel in de situatie dat je buiten in de zon zit met een verflaag die barst, en dat ze je om de vijf minuten moeten bijwerken omdat er verf op je gezicht zit. Het is waarschijnlijk het moeilijkste deel van het werk, om dat elke ochtend voor elkaar te krijgen. Ik was erg blij op de ochtenden dat ik de verf niet hoefde te dragen. (Het spul eraf krijgen was extreem moeilijk. Ik werd ’s morgens wakker en had nog verf in mijn oren. Het was behoorlijk vervelend. Maar ik bleef maar denken aan wat iemand in The Hobbit of Star Trek of iets dergelijks doormaakt, met vier tot zes uur protheses. Ik had het vrij gemakkelijk; alles wat ze moesten doen was het opplakken.

Er zijn zoveel mooie shots van de landschappen in de hele aflevering, en er is een terugkerend beeld van Akecheta op zijn paard, uitkijkend over de duinen. Je kunt je voorstellen waar hij op dat moment aan denkt; wat dacht jij?

Ten eerste, de locaties waren werkelijk prachtig. In zo’n omgeving helpt het een acteur behoorlijk, alleen al door te kijken naar de ongerepte schoonheid van Utah en waar we waren. Een van de hoofdthema’s die ik probeerde vast te houden in mijn voorstelling en mijn denkproces was het ontwaken, en de existentiële crisis waar Akecheta doorheen ging en het proberen te begrijpen van de lussen waar hij doorheen gaat. Er is veel verlies en liefde in de hele aflevering. Dat was voor mij vrij gemakkelijk te bevatten, vooral omdat ik tegenover een prachtige actrice als Julia Jones (Kohana) speel. Hij probeert terug te krijgen wat van hem en zijn volk werd gestolen. Er is een scène waarin hij probeert zijn programmering te omzeilen. Het is een scène waarin hij op het punt staat de mijnwerker te scalperen. Je ziet die locaties, en het was heel makkelijk voor mij om rond te kijken en in dat personage te komen.

Uittredend uit “Kiksuya,” zijn Akecheta en Ghost Nation op een belangrijke manier aangekomen. Wat is het volgende?

Hm. Hoe moet ik die beantwoorden zonder iets weg te geven? (Akecheta is op reis. Hij is wakker geworden. Hij is op zoek naar die “deur.” Dat is wat je gaat zien in de komende paar afleveringen.