Welkom in de Hel

Ja, je kunt de Hel bezoeken in Noorwegen! Het kleine dorpje bij Trondheim trekt de aandacht op een kaart. Maar hoe ziet het plaatsje er echt uit? Laten we eens kijken.

Het is een bron van groot vermaak voor niet-Noorwegen (inclusief ikzelf!) dat er een piepklein dorpje met de naam Hell vlak naast de luchthaven Værnes van Trondheim ligt. Zo dichtbij zelfs, dat wanneer je incheckt op Facebook op de luchthaven, je de mogelijkheid krijgt om “Hell International Airport” te selecteren…

Een piepklein dorpje in centraal Noorwegen

Het dorpje is eigenlijk maar om twee dingen bekend: zijn treinstation, dat ondanks zijn piepkleine omvang het meest gefotografeerde in Noorwegen moet zijn, en het jaarlijkse Blues in Hell festival (in september is de volgende aflevering!

Ik vroeg me al een tijdje af of er nog meer te beleven viel in deze plaats, dus boekte ik mijn enkele reis naar Hell (wahey!) om het uit te zoeken.

De naam Hell stamt af van het Oud-Noorse woord hellir, dat “overhang” of “rotsgrot” betekent. Het heeft een meer gebruikt homoniem in modern Noors dat “geluk” betekent. Het Oud-Noorse woord Hel is hetzelfde als het huidige Engelse Hell, en als zelfstandig naamwoord was Hel de heerser over Hel. In het moderne Noors is het woord voor hel helvete – Wikipedia

Commercieel centrum

Het meest zichtbare deel van Hel is het Rica hotel en winkelcentrum dankzij hun “kijk naar mij”-borden die schreeuwen naar iedereen die langs de E6 rijdt. Maar het zit zo, noch het hotel, noch het winkelcentrum liggen echt in de hel. Ze liggen aan de verkeerde kant van de rivier! Toch klinkt Sandfærhus Shopping Centre niet helemaal hetzelfde, dus wordt het de hel.

Ik nam de gelegenheid te baat om een kijkje te nemen in het winkelcentrum, dat veel groter was dan ik had verwacht, met een Rema 1000 supermarkt, een fitnessruimte, Jerna, InterSport, Mix (die de beroemde “Hell frozen over” ansichtkaarten verkoopt) en zelfs een café.

Ja, ik heb een ijsje gekocht in Hell!

Hell Bru, gebouwd in 1959, steekt de rivier de Stjørdalselva over naar het eigenlijke dorp. Er staat niet alleen een bord op de brug, maar ook een hoog in de heuvels, wat me nog nooit was opgevallen.

Als het maar rood gloeide…

Hell treinstation

Mijn eerste bezoek was natuurlijk het treinstation, om de verplichte foto’s te nemen. Het bord “Gods Expedition” is een oude Noorse spelling die de goederenafhandeling betekent.

Het station is ook opmerkelijk omdat het het punt is waar de lijn van Trondheim zich splitst, een die helemaal doorgaat tot Bodø en een die afslaat in Zweden, naar Åre en Östersund.

Ondanks de nabijheid van de autosnelweg E6 en een internationale luchthaven is het dorp zelf opmerkelijk vredig. Typisch Scandinavische houten huizen, goed onderhouden tuinen, veel fietsers, spelende kinderen op straat: helemaal niet wat ik verwachtte!

Rotsbeeldhouwwerk in Hell

Na een aangename rondwandeling was ik helemaal klaar om terug te gaan richting Værnes toen mijn oog viel op een bordje – “Helleristninger 0,5km”. Dus ik volgde het bedrieglijk steile pad door een andere woonwijk en door een overwoekerd bos. Nog steeds geen idee wat ik kon verwachten, dook ik dieper het bos in en vond… rotstekeningen!

Twee rendieren met wat kleinere dieren zijn duidelijk zichtbaar. Ze dateren uit het stenen tijdperk, werden in 1895 ontdekt en behoren blijkbaar tot de beroemdste rotstekeningen in Noorwegen. Wie had dat gedacht!

En het enige waarvoor de meeste mensen naar de Hel komen (ikzelf incluis) is om een foto van het treinstation te nemen…

Mijn bezoek was echter nog niet voorbij. Ik bewonder al lang twee kerken in de buurt van de hel en het vliegveld van Trondheim: Lånke en Værnes. Omdat ik in een wandelstemming was, besloot ik de kerk van Lånke te gaan bekijken.

Pretty! Onderweg passeerde ik meer van Hell’s voorzieningen, waaronder een Coop en een grill, en zag ik meer huizen in de heuvels. Er is zelfs iets wat lijkt op een bejaardentehuis. Ik hoef de schoonfamilie toch niet voor de gek te houden?

Hell is niet echt een plek die ik aanbeveel, maar het bood veel meer dan ik had verwacht: met name de rotstekeningen waar ik bij toeval op stuitte.

Dat, vrienden, was de dag dat ik naar de hel ging… en terug.