Verhaal van de band: Albus Dumbledore Vs Lord Voldemort

Hey guys, I am just a new blogger trying to pen down the thoughts that pop up in my mind. Zoals je kunt zien aan het onderwerp, ga ik het hebben over twee van de belangrijkste personages van een zeer succesvolle romanserie en een filmserie die voortkomt uit die romanserie, namelijk “Harry potter”. De eerste van hen is Albus Percival Wolfrick Brian Perkamentus en de andere is Heer Voldemort. Ik ga ze dus vergelijken op basis van hun karakterontwikkelingen, hun persoonlijkheden en magische vaardigheden vanaf het begin en jullie kunnen deze facetten van hun karakters observeren en je eigen conclusie trekken. Ook moet ik zeggen dat ik vooral schrijf ten behoeve van degenen die ofwel de boekenreeks al hebben gelezen of de filmserie al hebben gezien. Degenen die geen van beide hebben gedaan, kunnen moeite hebben om de inhoud van deze blog te begrijpen en kunnen ook enkele spoilers vinden.

De eerste van de personages, Albus Perkamentus was niet de hoofdpersoon, maar was als het ware de peetvader van de hoofdpersoon, Harry potter. Ik weet dat er in het boek staat dat “Sirius black” de peetvader van Harry Potter was, maar aangezien Sirius en Harry slechts 2 jaar samen waren en als we letterlijk gaan, slechts enkele weken, zou ik zeggen dat Perkamentus eigenlijk op deze positie kan worden geplaatst. Perkamentus was zes jaar samen met Harry potter voor Perkamentus’ uiteindelijke dood in het zesde jaar. In feite was Perkamentus er voor Harry potter vanaf het begin zelfs voordat Harry een geweten ontwikkelde. Hij zorgde ervoor dat Harry veilig werd ondergebracht bij zijn oom en tante, nadat zijn vader James en moeder Lily waren vermoord door toedoen van Heer Voldemort. Zelfs na zijn dood zorgde hij ervoor dat Harry over alle middelen zou beschikken die nodig waren om Heer Voldemort te bestrijden. Velen hebben het karakter van Albus Perkamentus vergeleken met dat van “Gandalf de witte” uit “Lord of the rings series” en “Merlijn” zelf. Eigenlijk, als je het mij vraagt, was Perkamentus de hoofdrolspeler van de serie en was Harry Potter zijn middel om Heer Voldemort te verslaan, op wie hij erg gesteld raakte en die hij behandelde als een zoon, of kleinzoon moet ik zeggen. Perkamentus was een manier van de schrijfster “J.K Rowling” om vitale informatie, geheimen en filosofie aan de lezers te geven en Perkamentus sprak “soort van” voor haar. Hij was de belichaming van goedheid. Hij gaf wijsheid aan Harry in nood en wees hem de weg als hij in dilemma zat of verdwaald was. Hij trad op als een mentor voor Harry en wist dat hij een aantal harde lessen uit het leven zou moeten trekken voordat hij Voldemort onder ogen zou komen. Zo liet hij Harry dingen doen die hij een andere leerling niet zou toestaan en confronteerde hij hem met dingen waartegen hij Harry had moeten beschermen. Aan de andere kant was Heer Voldemort de antagonist van de serie. Hij was de aartsvijand van de hoofdpersoon. Hij was de duistere kant van het verhaal en alles wat negatief was in het verhaal had direct of indirect met hem te maken. Alle negatieve filosofieën in de tovenaarswereld kwamen van hem en mensen die hun duistere kant lieten winnen van hun goede kant zagen Heer Voldemort als hun leider. In het boek wordt duidelijk dat het verhaal gaat over het voorbestemde gevecht tussen Harry Potter en Heer Voldemort en daarom worden deze twee karakters vaak met elkaar vergeleken, maar naar mijn mening is dat absoluut oneerlijk en onterecht. Hun persoonlijkheden verschillen enorm: Harry Potter is een normaal mens, terwijl Heer Voldemort de belichaming van de duivel is en bijna goddelijk. Hun magische bekwaamheden zijn niet te vergelijken en hun denkwijze is heel anders. Eigenlijk was de oorlog al die tijd tussen Perkamentus en Voldemort. Daarom ga ik in deze “Tale of the tape” tussen deze twee van de grootste zwaargewichten van de tovenaarswereld, de feiten geven die je zullen helpen om hen te vergelijken en te contrasteren in hun gelijkenissen en hun verschillen.

Afbeelding: Perkamentus die baby Harry op de stoep van de Dursleys zet

Laten we bij het begin beginnen. Albus Perkamentus is geboren als oudste zoon van “Kendra en Percival Perkamentus”, (zowel heks als tovenaar) vóór hun andere kinderen, “Aberforth en Ariana Perkamentus”. Dit maakte hem een zogenaamde zuiverbloed tovenaar. De plaats van zijn geboorte is onbekend. Nadat hun vader met geweld drie dreuzels aanviel die zijn dochter Ariana pijn deden toen ze haar zag toveren, werd Percival naar de gevangenis van tovenaarswereld “Azkaban” gestuurd. Dus verhuisde de familie naar “Godric’s Hollow”, wat daarna hun thuis was. Wat Lord Voldemort betreft, hij werd geboren als enig kind van een tovenaarsvader “Tom Riddle” en een heksenmoeder “Merope Gaunt”, waardoor hij een halfbloed werd, een feit waar hij van walgde. Zijn afkomst was historisch rijk omdat hij afstamde van twee belangrijke figuren uit de tovenaarswereld: Salazar Slytherine en de familie Peverell. De gebroeders Peverell staan bekend als de stichters van “De Drie Doodselijke Hallen”, terwijl Salazar Slytherine een van de vier stichters was van “De Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Tovenarij”. De omstandigheden van zijn geboorte zijn een beetje verdraaid, omdat zijn moeder, een heks, zijn vader had betoverd met de Imperious vloek (vloek voor totale controle) of Amortentia (een drankje voor krachtige verliefdheid) en met hem was weggelopen. Toen ze zwanger werd, vond ze het niet gepast om die middelen te blijven gebruiken, dus stopte ze ermee en hoopte dat haar man haar en het komende kind zou accepteren, maar dat was niet het geval. Hij liet haar wreed achter met haar aanstaande kind en ging terug naar zijn dorp, Little Hangleton, en beweerde dat hij was overgehaald om met haar te trouwen. Zo werd Heer Voldemort geboren als Tom Marvolo Riddle, in een weeshuis in Londen en daar achtergelaten om op te groeien, omdat zijn moeder kort na de bevalling overleed.

Albus Perkamentus ging naar school met de misdaad van zijn vader, Percival, op zijn schouder, maar kwam er al snel uit als een buitengewoon briljante student die elke prijs van de school in de wacht sleepte, (Hoofd Jongen, Prefect, Winnaar van de Barnabus Finkley Prijs voor Uitzonderlijke Spreuken, Britse Jeugd Vertegenwoordiger bij de Wizengamot, Gouden Medaille-Winnaar voor Baanbrekende Bijdrage aan de Internationale Alchemisten Conferentie in Cairo…). Volgens een examinator deed Perkamentus dingen met zijn toverstok die ze nog nooit eerder had gezien, in zijn N.E.W.Ts. Op dezelfde manier was Voldemort, toen hij op school kwam, even getalenteerd en buitengewoon. In feite zei Perkamentus zelf dat Tom waarschijnlijk de meest briljante leerling was die de school ooit had gezien. Hij was een ideale student met de liefde en adoratie van leraren en sympathie voor zijn arme achtergrond en het feit dat hij een wees was. Hij werd Prefect en uiteindelijk hoofd van de school. Hij kreeg ook een speciale onderscheiding van de school voor het wegwerken van het monster van “De kamer van de geheimen”, dat een leerling doodde en verschillende anderen versteende. Later werd echter bekend dat hijzelf de “Erfgenaam van Slytherin” was en het monster zelf in de school had losgelaten en “Rubeus Hagrid” valselijk als de dader had aangewezen, tijdens Harry’s tweede schooljaar. Tijdens zijn schooltijd was Voldemort geobsedeerd door het vinden van zijn afstamming en uiteindelijk, toen hij erachter kwam dat zijn vader een muggle was en hoe hij zijn zoon en vrouw in de steek had gelaten, ging Voldemort verder met het vermoorden van zijn vader en grootouders. Dit diende ook voor zijn tweede doel om voor de eerste keer een “Horcrux” te creëren. De tuinman van de familie “Frank Bryce”, werd beschuldigd voor de moorden door de muggle politie, terwijl voor de tovenaarswereld, Voldemort zijn oom van moeders kant “Morphine Gaunt” er inluisde voor de daad. Ondanks het feit dat ze buitengewoon waren in hun studies, waren beide tovenaars niet erg sportief en waren ze nooit betrokken bij wedstrijden als “Zwerkbal”.

Beide tovenaars waren zo uitzonderlijk dat er grote dingen van hen werden verwacht, zo hoog als dat ze beiden de “Minister van Toverkunst” zouden worden of op zijn minst op een hoge post in het ministerie zouden werken. Beiden volgden echter verschillende interesses en paden, afhankelijk van de omstandigheden in hun leven. Na zijn schooltijd wilde Perkamentus samen met zijn vriend “Elfias Dodge” een “toenmalige” wereldreis maken, maar in een van haar ongecontroleerde uitbarstingen doodde Ariana per ongeluk hun moeder, Kendra. Daarna moest hij thuisblijven als hoofd van het gezin om eten op tafel te brengen, een taak die hij verafschuwde. Toen echter een tovenaar van dezelfde leeftijd, “Gellert Grindelwald”, in de buurt kwam, werden ze meteen vrienden en begonnen een nieuwe wereld te plannen waarin tovenaars over de muggles regeerden “voor het grotere goed”. Daartoe moest hij met Grindelwald mee verhuizen en Aberforth protesteerde daartegen. Dit veroorzaakte een ruzie en het duel dat volgde, veroorzaakte de dood van Ariana. Dit leidde ertoe dat Grindelwald het land ontvluchtte en Perkamentus achterbleef met een schuldgevoel waar hij nooit echt overheen is gekomen. Door deze gebeurtenissen werd hij menselijker en kreeg hij een beter inzicht in goed en kwaad. Daarna werd Perkamentus professor in “Transfiguratie” in de school en ronselaar van leerlingen. Later kreeg hij promotie en werd hij “het schoolhoofd” van Zweinstein. Hij was ook betrokken bij enkele belangrijke magische onderzoeken, zoals het werken met alchemist Nicholas Flammel bij het maken van de Steen der Wijzen en het ontdekken van de 12 toepassingen van drakenbloed. Hij werd niet de “Minister van Magie”, zoals velen hadden gehoopt, maar hij was wel betrokken bij de meeste politieke beslissingen, omdat de toenmalige Minister altijd naar hem opkeek en hem om advies en suggesties vroeg. Hij kreeg ook de positie van “Hoofd tovenaar van de Wizengamot” en “Opperste Dreuzel van de Internationale Confederatie van Tovenaars” en werd beloond met de hoogste eer van de tovenaarswereld “Orde van Merlijn, eerste klas”. Hij was ook de oprichter en leider van een geheime organisatie “De Orde van de Feniks” die hij zelf oprichtte na de opkomst van Heer Voldemort, om Voldemort en zijn aanhangers te dwarsbomen en te bestrijden. Nadat hij zijn school had afgemaakt, vroeg Voldemort het toenmalige schoolhoofd, “Armando Dippet”, om de post van leraar “Verweer tegen de duistere kunsten”, maar hij werd geweigerd omdat hij te jong was. Daarna ging hij, tegen alle verwachtingen in, werken in “Borgin and Burke’s”, een winkel die bekend stond om de verkoop van duister antiek, wat de hele tovenaarswereld in verwarring bracht en de wenkbrauwen deed fronsen. Later werd bekend dat zijn beslissing was gebaseerd op zijn fetisj voor het verzamelen van memoires van historische betekenis voor zichzelf, als hij de kans zou krijgen. Deze beslissing leidde er uiteindelijk toe dat hij twee belangrijke kunstvoorwerpen kreeg. Een daarvan was het “medaillon van Slytherin” dat door zijn eigen moeder tijdens haar zwangerschap aan Borgin and Burke’s was verkocht, maar dat hij op eigen kracht niet had kunnen terugkrijgen, als hij geen werknemer van de winkel was geweest. Ook kreeg hij de beker van “Helga Hufflepuff” in handen. Hij overtrad echter vele regels, grenzend aan een koelbloedige moord op de eigenaresse “Hepzibah Smith” voor het verkrijgen van die antiquiteiten en moest onderduiken na dat incident. Velen geloofden dat hij naar Albanië ging. Daarna is veel van zijn tijdlijn onbekend. Men gelooft dat hij veel experimenten in de duistere kunsten heeft gedaan om een onoverwinnelijke tovenaar te worden, maar deze experimenten hebben ook zijn fysieke verschijning totaal aangetast en hij werd meer en meer onmenselijk met elk van zijn experimenten. Na ongeveer tien jaar keerde hij terug naar Zweinstein, met Perkamentus als schoolhoofd, om opnieuw te solliciteren naar de post van Professor in “Verweer tegen de duistere kunsten” en werd opnieuw afgewezen. Woedend over de afwijzing vervloekte hij zelfs de post zelf, zodat een enkele leraar deze post niet langer dan een jaar zou kunnen bekleden. Daarna kwam hij volledig naar buiten als een malafide tovenaar, nam de naam “Heer Voldemort” aan, deed zijn oude naam officieel van de hand en terroriseerde de hele tovenaarswereld met zijn illegale activiteiten. Hij richtte zijn eigen sekteorganisatie op van andere tovenaars die zijn racistische overtuigingen en duistere opvattingen deelden. Deze organisatie werd bekend onder de naam “Dooddoeners” en was erop gericht de harmonie in de tovenaarsgemeenschap te vernietigen, de tovenaarswereld te bevrijden van muggle-borns en Heer Voldemort tot opperste leider te maken. Zijn activiteiten waren zo angstaanjagend dat mensen zelfs bang werden om zijn naam uit te spreken en hem “Je-weet-wel-wie”, “Hij-die-niet-genoemd-mogen-worden” of “Duistere Heer” gingen noemen. Hij rekruteerde ook verschillende duistere wezens zoals reuzen, dementors, weerwolven en inferies in zijn leger. Uit hun karakterontwikkeling blijkt dat beide tovenaars zeer bekwaam en talentvol waren en bijna op dezelfde weg waren begonnen. Maar waar Perkamentus zijn talenten gebruikte voor de vooruitgang van de wereld en het vestigen van een harmonieus systeem, gebruikte Heer Voldemort zijn vaardigheden om een negatief pad te bewandelen van vernietiging en uitroeiing van dat harmonieuze systeem en samenleving. Perkamentus kan worden gezien als werkend voor het grotere goed, terwijl Voldemort alleen aan zichzelf dacht en het meest egoïstische was dat iemand ooit zou kunnen zijn!

Als we het over hun fysieke verschijning hebben, was Voldemort in zijn jeugd erg knap en charmant met een lang postuur, gitzwart haar en donkerbruine ogen. Aan de andere kant was Perkamentus een gemiddelde man. Naarmate ze ouder werden, bleef Perkamentus er echter uitzien als een normaal mens, terwijl Voldemort zeer onmenselijk werd, bijna lelijk. Het uiterlijk van Perkamentus is dat van een lange en dunne oude man, met zilverkleurig haar en een baard die zo lang is dat hij in zijn riem kan worden gestoken. Zijn ogen waren donkerblauw en hij droeg er een halve maanvormige bril overheen. De enige verandering in zijn uiterlijk was zijn kromme neus, die het gevolg was van een vuistslag die hij van zijn broer Aberforth op zijn neus kreeg, die hem de schuld gaf van de dood van hun zus, Ariana. Voldemort wordt beschreven als iemand met een bleke huid, een schedelachtig gezicht, spleten als neusgaten, rode ogen en katachtige spleten als pupillen. De transformatie in deze monsterlijke staat werd veroorzaakt door zijn creatie van horcruxes en het vele malen splitsen van zijn ziel.

Beeld: Heer Voldemort in zijn ware monsterlijke gedaante

Als we hun magische vaardigheden en prestaties vergelijken, waren ze bijna gelijkwaardig en op een veel hoger niveau dan de rest van de toverwereld. Beide tovenaars waren uiterst machtige, intelligente en magisch bekwame tovenaars, vaak omschreven als de grootste aller tijden of in ieder geval de grootste van hun tijdperk. Maar terwijl Voldemort meedogenloos was en op een psychotisch niveau zijn krachten gebruikte, was Perkamentus welwillend, sereen en kalm, en gebruikte hij zijn magie nooit onnodig. Voldemort was “Parseltongue” van geboorte, een gave die hij geërfd had van zijn voorvader, Salazar Slytherine, terwijl Perkamentus zichzelf parseltongue aanleerde. Perkamentus stond er ook om bekend dat hij goed was in Mermish (taal van de Meermensen) en Gobbledegook (taal van de Goblins). Beide tovenaars waren zeer bedreven “Occlumens” en “Legilimens”. De patronus van Perkamentus had de vorm van een “Phoenix” terwijl die van Voldemort onbekend is, maar ik denk dat het duidelijk is dat het die van een slang moet zijn geweest. Perkamentus stond erom bekend dat hij met magie eeuwigdurende vuren kon produceren. Hij kon ook zo’n krachtige desillusiebezwering produceren dat hij geen onzichtbaarheidsmantel nodig had om onzichtbaar te worden. Hij kon ook door een onzichtbaarheidsmantel heen kijken. Hij was bedreven in transfiguratie, omdat hij een voormalig professor in dat vak was, en hij kon voorwerpen zoals stoelen of sofa’s uit het niets tevoorschijn toveren wanneer hij maar wilde. Zowel Perkamentus als Voldemort konden geruisloos verdwijnen zonder het bekende “plop” geluid te maken dat andere tovenaars maken. Beiden konden ongesteund vliegen, de enige andere tovenaar die dit kon was “Severus Snape”. Een andere eigenaardige manier waarop Perkamentus reisde was door de staart van zijn feniks, “Fawkes”, vast te grijpen en met een vuurflits verdwenen beiden. Beide tovenaars waren experts in non-verbale spreuken en hun spreuken hadden over het algemeen meer effect dan de vergelijkbare spreuken van andere tovenaars of heksen.

Beide tovenaars waren extreem vooruitziend in hun lange termijn planning en plotten tegen de vijand. In het geval van Voldemort blijkt dit uit zijn plan om de Steen der Wijzen te bemachtigen en de gebeurtenissen van het “Toverschool toernooi” in Harry’s voordeel te manipuleren door Harry naar het kerkhof te brengen via de poort-sleutel die van de trofee was gemaakt. Dit werd gedaan met het doel zijn lichaam terug te krijgen en zijn volledige kracht te herstellen. In het geval van Perkamentus was hij nog vooruitziender dan Voldemort zelf, wat blijkt uit vele feiten zoals het gebruik van Snape om zichzelf te doden in het aangezicht van een zekere dood, zodat Snape het volledige en onherroepelijke vertrouwen van Voldemort kon winnen en ook met het doel om de ziel van “Draco Malfoy” intact te houden, die oorspronkelijk was aangewezen voor de moord op Perkamentus. Het kan ook worden opgemaakt uit eenvoudige feiten zoals Perkamentus die Ron zijn lichtgids in zijn testament gaf omdat hij wist dat Ron zou willen terugkeren naar zijn vrienden, die zijn hints aan Harry obscuur en complex maakte om Harry’s aantrekkingskracht voor de Hallows te onderdrukken en zich te concentreren op het vernietigen van de Horcruxes en die Severus Sneep de exacte tijd aangaf waarop Voldemort het meest kwetsbaar en wanhopig zou zijn, een tijd waarin hij het nodig zou vinden om zijn slang, Nagini, dicht bij zich te houden en te beschermen.

Beide tovenaars respecteerden elkaar als tovenaar, ook al was er een groot contrast in hun opvattingen en filosofie. Van Perkamentus wordt gezegd dat hij de enige tovenaar is die Voldemort ooit echt heeft gevreesd. Volgens Perkamentus is Voldemorts kennis van magie groter dan die van welke tovenaar ook en als hij weer op volle kracht zou zijn, zouden zelfs Perkamentus’ krachtigste en beschermendste toverspreuken hem niet kunnen tegenhouden. De meest legendarische duels van Perkamentus zijn die met Grindelwald (de op één na gevaarlijkste duistere tovenaar na Voldemort) en Voldemort zelf. Hij slaagde erin Grindelwald te verslaan, ondanks het feit dat Grindelwald op het moment van hun duel in het bezit was van de “Elderstaf”, die de bezitter onoverwinnelijk zou maken. Tijdens zijn duel met Voldemort overmeesterde hij hem en dwong hem Harry te bezitten om hem voor een totale nederlaag te behoeden. Sommigen schrijven dit echter toe aan Perkamentus, die de toverstok van Grindelwald had afgenomen na hun gevecht. Tijdens de enige confrontatie tussen Voldemort en Perkamentus was te zien dat Voldemort vocht om Perkamentus te doden door vaker de “Avada kedabra” vloek te gebruiken, terwijl Perkamentus alleen krachtige beschermende toverspreuken gebruikte om Voldemort tegen te houden en gevangen te nemen en “nooit probeerde hem te doden ondanks zijn wreedheid” volgens Voldemort zelf. Uit deze directe confrontatie en uit het feit dat Voldemort Perkamentus nooit recht in de ogen durfde te kijken en hem beschouwde als het laatste obstakel voor hij de tovenaarswereld zou aanvallen, kan worden opgemaakt dat Perkamentus een lichte voorsprong had op Heer Voldemort wat betreft magische vaardigheden en bekwaamheden. Het zou echter interessant zijn geweest om een duel tussen deze twee te zien, waarbij Voldemort de bezitter zou zijn van een Elderstaf of beiden een normale toverstok zouden hebben.

Beeld: De enige magische confrontatie tussen Perkamentus en Heer Voldemort

Wat hun persoonlijkheden betreft, was Albus Perkamentus wijs en beheerst en toonde hij zelden extreme emoties zoals woede en angst. Hij was ook een beetje bizar en gebruikte humor om mensen op hun gemak te stellen en niet geïntimideerd te raken in zijn aanwezigheid. Hoewel hij niet arrogant was, gaf hij nooit blijk van valse bescheidenheid en erkende hij het feit dat hij een ongewoon intelligente en uitzonderlijk krachtige tovenaar was. Hij begreep de psyche van de meeste mensen, inclusief Voldemort. Zijn intelligente geest stelde hem in staat de menselijke aard van mensen te doorgronden. Hij keek altijd naar de zonnige kant (liefde, vriendschap en vertrouwen) van een persoon. Boven alles bezat Perkamentus een diep vermogen tot liefde, een magie die hij Harry vaak als de grootste van allen toedichtte. Hij geloofde in het geven van tweede kansen aan iedereen, het meest levendig geïllustreerd door zijn relatie met Severus Snape die hij het meest vertrouwde omdat Snape echt berouw had getoond. De enige uitzondering waren Voldemort en Perkamentus zelf, die volgens Perkamentus niet meer te redden waren. Perkamentus voelde zich altijd schuldig tegenover zijn familie vanwege de omstandigheden rond de dood van zijn zus. Hij werd voor de rest van zijn leven gekweld over het feit dat het misschien zijn spreuk was die Ariana doodde toen er een duel ontstond tussen Aberforth, hemzelf en Grindelwald. De reden waarom Perkamentus de post van Minister van Toverkunst niet aanvaardde was ook dit schuldgevoel en het feit dat Perkamentus zichzelf nooit vertrouwde in de positie van macht. Toen hij in de “Spiegel van Erised” zag, zag hij zichzelf verlost in de ogen van zijn broer en zijn zus die nog leefden. Dit was de enige fout die zelfs zijn dood veroorzaakte, omdat hij hebzuchtig en onvoorzichtig werd bij het vinden van de “Steen der Wederopstanding” en probeerde deze te gebruiken om zijn zus terug te brengen en haar om vergeving te vragen. Aan de andere kant was Voldemort een razende psychopaat, verstoken van normale menselijke emoties en reacties op het lijden van andere mensen. Zijn enige ambitie in het leven was om almachtig en onsterfelijk te zijn en het kon hem niet schelen hoeveel mensen er voor zijn doel werden opgeofferd. Hij was een sadist die mensen vermoordde, vooral Dreuzels en hun aanhangers, gewoon voor de lol. Hij had geen geweten, voelde geen wroeging of empathie en erkende de waarde van niemand anders dan zichzelf. Hij voelde dat hij de meest superieure was en had geen behoefte aan gezelschap of vriendschap. Volgens Perkamentus waren zelfs de Dooddoeners die zich het dichtst bij hem noemden, fout en hadden in zijn ogen de status van louter insecten. Hij was een ongelooflijk machtsbeluste racist met een obsessie voor bloedzuiverheid en een doel om de tovenaarswereld te ontdoen van Dreuzelerfgoed. Velen hebben hem vergeleken met politici als “Adolf Hitler” of “Kim Jong-Un” vanwege zijn ambitie om zowel de Dreuzel- als de Tovenaarswereld te veroveren. Hij was erg arrogant en zijn arrogantie veroorzaakte uiteindelijk zijn ondergang. Hij leed aan een pathologische angst voor de dood en deed de meest verachtelijke magie van het creëren van Horcruxes, 7 keer, niet minder. Toen hij in de Spiegel van Erised keek, zag hij zijn doel vervuld: “Hijzelf, almachtig en eeuwig”. Zijn “Boggart” nam de vorm aan van zijn eigen lijk. Ondanks het feit dat hij een zeer volleerde tovenaar is, blijkt zijn gebrek aan en onbekwaamheid voor de meest krachtige magie, de liefde, zijn grootste zwakte in de serie te zijn en veroorzaakte het onwaarschijnlijke scenario van zijn nederlaag door toedoen van Harry Potter.

Dus, daar heb je het. Ik heb een vergelijking getrokken tussen de twee machtigste tovenaars uit de Harry Potter serie op basis van verschillende gezichtspunten zoals hun karakterontwikkeling, hun magische vermogens en vaardigheden, hun kwaliteiten en gebreken, hun innerlijke psyche, hun sterke en zwakke punten en vele andere facetten van hun karakters. Al mijn lezers zijn vrij om hun eigen conclusies en oordelen te trekken, wie was de grootste van de twee, Albus Perkamentus of Heer Voldemort!!!