history

Van bij de aanvang in 1923, was het idee om een nationaal park van de Smoky Mountains gebied te creëren beladen met schijnbaar onoverkomelijke obstakels. Financiële, culturele en politieke problemen werden overwonnen om te komen tot wat vandaag het meest bezochte nationale park is in ons Amerikaanse parksysteem. Hieronder volgt een korte samenvatting van hoe het Great Smoky Mountains National Park tot stand kwam en wie de toegewijde en visionaire personen waren die 17 jaar lang volhielden tot de inwijding van het park in 1940.

Het idee begon eenvoudig genoeg….

Willis P. Davis

Het oorspronkelijke idee voor een nationaal park voor de Smokies kwam van een rijke en invloedrijke familie in Knoxville, Tennessee. De heer en mevrouw Willis P. Davis (foto), na hun terugkeer van een bezoek aan westerse nationale parken, begonnen zich af te vragen: “Waarom kunnen we geen nationaal park in de Smokies hebben?” Vanaf dit begin begonnen andere invloedrijke burgers van Knoxville het sentiment te onderschrijven. Politici, zakenlieden, natuurbeschermers en anderen sloten zich om hun eigen persoonlijke redenen bij de beweging aan.

Soms komt een beweging in een stroomversnelling door haar eigen pure kracht – het is gewoon een goed idee. Andere bewegingen slagen door wilskrachtige, invloedrijke, rijke individuen met een visie. De beweging om een nationaal park te creëren in de Smoky Mountains had het geluk beide elementen te hebben. Maar dat wil niet zeggen dat alles snel of gemakkelijk verliep – integendeel. Obstakels voor de oprichting van het Great Smoky Mountains National Park Er bestonden natuurlijke vijanden voor de ontwikkeling van een nationaal park. Deze vijanden bestonden uit financiële belangen van zakenlieden, politieke vijanden die hun eigen bijbedoelingen hadden, en culturele vijanden die wilden dat de Smokies bleven zoals ze waren. Sommige zakenlieden waren in de eerste plaats geïnteresseerd in de ontwikkeling van een weg tussen Tennessee en North Carolina om hun zaken te vergemakkelijken.

spoorweg gebruikte om het hout van steile berghellingen naar molens in de uitlopers

Voor hen waren de Smokies de plaats waar ze weggingen om te jagen en te vissen. Andere bedrijfseigenaren waren meer geïnteresseerd in de ontwikkeling van de Smokies als een nationaal bos dan een nationaal park – het onderscheid is dat de status van nationaal bos nog steeds zou toestaan dat de hulpbronnen van het gebied worden geëxploiteerd, terwijl de status van nationaal park het gebied voor altijd zou beschermen zoals het was (geen houtkap, jacht, of visserij). De belangrijkste zakelijke belangen waren de hout- en pulpbedrijven, die de meeste wildernisgebieden en ongerepte bossen bezaten. Daarnaast waren er culturele belangen van de families die al in de bergen woonden, zowel afstammelingen van de oorspronkelijke kolonisten in het gebied als mensen die land hadden gekocht voor vakanties of retraites.

Toen was er natuurlijk het obstakel van het verwerven van de fondsen die nodig waren om al het land te kopen dat nodig was om het park te creëren. Beloften en bijdragen vormden slechts een klein deel van de totale benodigde fondsen. De wetgevende instanties van Tennessee en North Carolina, het Congres en de familie Rockefeller zouden allemaal te hulp schieten.

zagers vellen een boom met behulp van afkortzagen

Tijd en geld Zoals eerder gezegd, kwam het oorspronkelijke idee voor een nationaal park in de Smokies in 1923. De eigenlijke fondsenwerving begon in 1925. Een wetsvoorstel om het gebied als park toe te staan en te beschermen werd in 1926 aangenomen, maar kwam met strikte voorwaarden dat een minimum van 300.000 acres moest worden verworven en een minimum aan toezeggingen in fondsen moest worden verkregen. Voorstanders van North Carolina, die vasthielden aan een nationaal park uitsluitend in North Carolina, waren uiteindelijk voorstander van een gedeelde grens met een park en hun wetgevende macht trok in 1927 2 miljoen dollar uit, maar alleen als Tennessee een even groot bedrag ter beschikking stelde. Toen duidelijk werd dat de tot dan toe toegekende en ondertekende fondsen bij lange na niet genoeg waren, overtuigden Arno Cammerer van de National Park Service en kolonel David C. Chapman uit Knoxville, John D. Rockefeller Jr. ervan een gift te doen om het succes van de inspanning te verzekeren. De filantropische Rockefeller-familie stond bekend om haar sympathie voor de nationale parken (omdat zij had bijgedragen aan het succes van andere parken) en doneerde 5 miljoen dollar, maar alleen op voorwaarde dat het om “matching funds” zou gaan. Om de volle $5 miljoen te krijgen, zouden de staten en de parkcommissie zelf $5 miljoen moeten ophoesten.

Met de toegezegde fondsen werd 1929 besteed aan het overhalen van landeigenaren om te verkopen. Dit was een ontmoedigende taak, want ook al waren de houtbedrijven de grootste landeigenaren, er waren vele andere eigenaren met zeer kleine stukken land te verkrijgen – 6000 in totaal. Velen waren afstammelingen van oorspronkelijke kolonisten, sommigen hielden gewoon van hun huizen en wilden onder geen beding verhuizen, en enkelen waren grote zakelijke belangengroepen zoals de Little River Lumber Company en de Champion Fiber Company (de grootste eigenaar) die zoveel mogelijk wilden hebben als ze konden. Dus begonnen in 1930 de onteigeningsprocedures. Staten hadden het recht eigendom te “onteigenen” voor hoger gebruik. Pas in 1931 werd de rechtszaak tegen Champion geschikt. De Little River Lumber Company zou ook een schikking treffen, maar ging nog 7 jaar door met het kappen van hout. In juni 1931 meldden de eerste opzichter van het park (majoor J. Ross Eakin) en de rangers zich voor dienst. De aankoop van kleinere stukken land ging door tot in 1932 (en zou pas in 1939 worden voltooid). In 1935 kende Franklin D. Roosevelt meer dan $1,5 meer toe op basis van nieuwe schattingen van de fondsen die nodig waren om land aan te kopen. In 1936 werd het minimum aantal acres verworven om officieel in aanmerking te komen voor parkontwikkeling. Uiteindelijk, 17 jaar na het oorspronkelijke idee, werd het Great Smoky Mountains National Park ingewijd bij Newfound Gap, dat op de grens van Tennessee en North Carolina ligt. Op de helft van de grens van elke staat werd een gedenkplaat geplaatst ter herinnering aan de gift van de Rockefeller Foundation – een gedenkteken voor de belangrijkste financiële prestatie bij de ontwikkeling van het park.

Colonel David C. Chapman

Andere gedenktekens werden opgericht voor de onvermoeibare en toegewijde personen die vrijelijk hun tijd en inspanningen gaven om het park te creëren. Enkele van de hoogste toppen in het Park zijn naar deze personen genoemd. Voor de pioniers van het idee werden Mt. Davis en Davis Ridge genoemd naar de heer en mevrouw Willis P. Davis. Voor kolonel David C. Chapman (foto, rechts), die het idee van de Davis accepteerde en hielp financiële steun te krijgen van de Rockefellers, hebben we nu Mt. Chapman. Mt. Kephart is genoemd naar Horace Kephart, die stopte als bibliothecaris en jarenlang tussen de mensen van de Smoky Mountains leefde (en over hen schreef in Our Southern Highlanders).

Mt. Cammerer is genoemd naar Arno B. Cammerer, een directeur van de National Park Service.

Maloney Point en de Morton en Webb Overlooks werden ook genoemd naar personen die veel hebben bijgedragen aan het succes van de Great Smoky Mountains National Park.

Kosten en waarde

Al met al kostte de aankoop van de gronden die nodig waren voor het park meer dan 12 miljoen dollar. Naar huidige maatstaven is de marktwaarde onmeetbaar. De waarde van toen of nu kan echter niet worden vergeleken met wat is gecreëerd en bewaard in de vorm van het Great Smoky Mountains National Park. De diversiteit aan planten (meer dan 1500 soorten), wilde dieren, recreatiemogelijkheden (800 mijl aan wandel- en ruiterpaden), forelstromen, de mix van prachtige valleien zoals Cades Cove en hoge toppen zoals Mt. LeConte. Als u de Smokies in de herfst in pracht en praal hebt gezien, of de lente in haar vernieuwing, of zelfs de adembenemende bergvergezichten in de winter, dan weet u dat we op geen enkele manier een monetaire waarde kunnen hechten aan de landerijen van het Park. Achteraf gezien moeten de zakelijke belangen tevreden zijn. Het gebied krijgt 10 miljoen bezoekers per jaar en de inkomsten zijn zodanig dat Tennessee geen inkomstenbelasting heeft, grotendeels te danken aan de populariteit van het Smokies gebied.

What’s in a Name: Great Smoky (Smokey, Smokie) Mountains National Park

Hoe heeft het Great Smoky Mountains National Park zijn naam gekregen? De Smokies zijn genoemd naar de blauwe mist die altijd rond de toppen en valleien lijkt te hangen. De Cherokee noemden ze shaconage, (shah-con-ah-jey) of “plaats van de blauwe rook”.

Wat de spelling betreft, net zo veel mensen noemen ze “smokey” als degenen die ze “smoky” noemen. Het woordenboek zegt dat beide aanvaardbaar zijn. Of je nu Smokies, Smokys, of Smokys zegt maakt niet echt uit. Ze roepen allemaal hetzelfde beeld op dat miljoenen bezoekers elk jaar met zich meenemen na een bezoek aan het Park. Wat het “Great” in Great Smoky Mountains betreft, zult u de Smokies moeten bezoeken om dat deel van de naam volledig te begrijpen.

Bezoek aan het park

1940 Inwijding door President Franklin D. Roosevelt

In het eerste volledige jaar dat het park open was, bezochten meer dan een miljoen mensen het park. Het aantal bezoekers is gestaag toegenomen (met uitzondering van de oorlogsjaren in de jaren veertig) tot bijna tien miljoen bezoekers per jaar genieten van de voordelen van het Nationale Park. Niet alles gaat echter goed. De aantallen zijn zo groot dat het milieu eronder lijdt. De Smokies zijn nog rokeriger dan ooit tevoren. Vervuiling begint een permanent effect te hebben op de prachtige berggezichten. De ontwikkeling rond het park heeft geleid tot ongelooflijke verkeersopstoppingen op bepaalde tijden van het toeristenseizoen, vooral in het weekend. Ambtenaren zijn op zoek naar manieren om deze problemen op te lossen. Het zal niet gemakkelijk zijn, want een grote belofte die in het oorspronkelijke handvest werd gedaan, was dat er nooit toegang zou worden geheven en dat het Great Smoky Mountains National Park altijd zou worden beschermd voor het genot van alle mensen voor de komende generaties.

Dus het Park wordt nog steeds “gemaakt”. We moeten ons deel doen om van het Park te genieten, maar ook helpen het te beschermen voor onze toekomstige generaties. Neem de gunstige beperkingen in acht die aan de bezoeker worden opgelegd, en we kunnen allemaal nog generaties lang van het Park genieten.

Meer Parkinformatie

We hebben hier geprobeerd een samenvatting te geven van 17 jaar inspanning en details over hoe het Great Smoky Mountains National Park tot stand is gekomen. Veel details ontbreken en misschien zijn enkele verdienstelijke personen onvermeld gebleven. Als u meer wilt weten over het park, de eerste bewoners en de personen die verantwoordelijk waren voor de oprichting van het park, kunt u de volgende boeken aanschaffen:
Our Southern Highlanders, Horace Kephart, 1961, University of Tennessee Press
The Making of A National Park, Carlos C. Campbell, 1964, University of Tennessee Press
Foto’s met dank aan de Great Smoky Mountains National Park Service