Harry en Ginny Romance

Ginny werd de volgende ochtend wakker met het gelukkigste gevoel dat ze in lange tijd had gehad. Toen besefte ze waarom ze zo gelukkig was. Zij, Ginny Wemel, zou uitgaan met de grote Harry Potter. Ze sprong uit bed en liep op haar tenen om Hermelien heen haar kamer uit. Ze liep de trap af naar de kamer van Harry en Ron. Tot haar vreugde stond Ron onder de douche. Harry lag in zijn veldbed te slapen. Ginny kroop naar zijn bed en knielde ernaast neer. Ze keek naar zijn gezicht, ontspannen en ongekreukeld. Ze keek weg toen ze buiten de deur iets hoorde kraken. Ze zag de familie goul voorbij zweven. Ze hijgde verrast toen Harry’s arm zich om haar middel sloot en haar op het bed trok. Harry grijnsde en Ginny lachte. “Goedemorgen schoonheid.” Zei Harry. Hij glimlachte breed. Hij had een ochtend adem. Het was niet slecht maar ook niet leuk om te zoenen.

“Jij ook goedemorgen, schat. Poets nu je tanden Potter.” zei Ginny terwijl ze zichzelf van Harry afpakte en giechelend de kamer uitliep, met haar heupen wiegend. Dit deed Harry kreunen van verlangen. Harry hees zichzelf van het veldbed. Al zijn armen en benen deden pijn. Maar omdat zijn prijs Ginny was die hem kuste en eten, hinkte hij naar de badkamer om zich te wassen en aan te kleden. 10 minuten later ging hij naar het ontbijt. Hij zag Ginny spek bakken in de koekenpan. Hij grijnsde en liep naar haar toe. Hij sloeg zijn armen om haar middel. Ze slaakte een stille zucht. Ze draaide zich om en glimlachte.

“Veel beter.” leunde ze voorover en kuste hem. Zij en Harry verdiepten de kus tot ze brandend spek roken. “Oh Holy Shit.” mompelde Ginny. Ze mompelde nog wat scheldwoorden en ging het aangebrande spek opruimen.

“Ik denk dat ik maar pap neem, schat.” zei Harry, terwijl hij probeerde niet te lachen.

“Hier hetzelfde, aan de geur te ruiken.” Ron was de keuken binnengekomen en wreef over zijn rechterschouder. Hij had duidelijk een blauw oog. Ginny huiverde lichtjes toen ze zijn oog zag. Harry’s mond opende en sloot zich als een verbijsterde goudvis.

“Ik weet het van mijn oog. En ja, het is pijnlijk. Ik neem aan dat ik de pap van mij en Hermelien zal koken.” Ginny giechelde en knikte. Net op dat moment schuifelde Hermelien de krappe keuken in. Haar wilde haren hadden nu de vorm van een leeuwenmanen aangenomen. Ze zag Ron en piepte, waarna ze verwoede pogingen deed om haar manen glad te strijken. Ron lachte en trok haar in een lange, liefdevolle omhelzing. Hermelien smolt in de omhelzing.

“Eh … jongens. We zijn er nog!” zei Harry, klinkend alsof hij probeerde niet over te geven. Ginny lachte en kuste Harry’s kraagbeen. Hij glimlachte en trok haar in een warme omhelzing. Ron keek op.

“OI! Ga naar een kamer!” zei hij, terwijl hij er afschuwelijk uitzag. Hermelien gaf hem een klap op zijn gespierde arm en zei dat hij zijn mond moest houden voordat ze zijn lippen kuste. Harry en Ginny glipten giechelend weg. Ze gingen naar Ginny’s kamer en gingen op haar bed zitten.

“Dus wat wil je vandaag gaan doen? Iedereen is nog aan het bijkomen van gisteren, denk ik. We kunnen gaan zwemmen als je wilt.” zei Ginny en keek liefdevol in Harry’s smaragdgroene ogen. Hij knikte en leunde naar hem toe voor een kus. Ginny beantwoordde die graag. Ze waren allebei aangekleed dus ze pakten hun zwemspullen en begonnen wat eten in een picknickmand te gooien toen meneer en mevrouw Wemel binnenkwamen met een heleboel papieren pakjes en fluwelen zakjes.

“Oh hallo lieverds! We zijn even weg om wat eten en spullen te halen. De nieuwe minister van Toverkunst is Kingsley! Zou je dat geloven!? Hoe dan ook, hij komt jullie drieën morgen bezoeken,” ze wees naar Harry, Ron en Hermelien “morgen. Hij zegt dat hij jullie wil feliciteren met het verslaan van Je-weet-oh verdorie- Voldemort! Oh het voelt goed om je geen zorgen te hoeven maken dat hij ons nu komt halen! Is George wakker?”

“Nu wel.” kwam George’s gedempte stem. Iedereen draaide zich om om naar hem te kijken. Hij keek naar zichzelf en zei: “Ja, ik ben in orde. Wat eten we als ontbijt? Ik ben uitgehongerd. Mevrouw Wemel begon toast te maken voor zichzelf, meneer Wemel en George. Meneer Wemel haalde de Dagelijkse Profeet tevoorschijn. De kop was “De jongen die leefde ontslaat je-weet-wel-wie!” Meneer Wemel glimlachte.

“Nou Harry. Ik moet zeggen dat gisteren iets was. Zweinstein wordt herbouwd. Het zou in september klaar moeten zijn. Kan ik u even spreken Harry?” Harry knikte en volgde hem de tuin in.

“Harry ik wil je één ding vragen. Wil jij voor mijn kleine meid zorgen ?” zei meneer Wemel. Harry keek geschokt maar knikte.

“Ik beloof dat ik haar nooit pijn zal doen. Nooit. Ik hou van haar.” zei hij blozend. Meneer Wemel lachte en glimlachte hartelijk. Ze gingen beiden terug naar binnen, naar de anderen.