Gizzell Ford, 8 jaar, werd doodgemarteld door vader en grootmoeder

Grote mama moet je wijsheid bijbrengen en tegen je schreeuwen als je niet thuis bent tegen de tijd dat de straatverlichting aangaat, maar voor een klein meisje in Chicago zou haar grootmoeder helpen een einde aan haar leven te maken. In 2013 verloor de achtjarige Gizzell Ford haar leven nadat ze was vermoord door degenen die werden verondersteld haar te beschermen.

Gizzell Ford woonde bij haar moeder, maar een rechtbank kende haar vader, werkloze misdadiger Andre Ford, tijdelijke voogdij toe toen hij beschuldigingen uitte dat de moeder dakloos was. Gizzell’s moeder probeerde hulpeloos haar dochter terug te krijgen, maar acht maanden lang bleef Gizzell bij Andre en zijn moeder, de 55-jarige Helen Ford.

Vóór Gizzell’s dood waren er tekenen dat de zaken niet in orde waren in het huishouden. Slechts een maand voor de tragische moord bezocht een onderzoeker van het Illinois Department of Children and Family Services hun huis. Gizzell was ook naar het ziekenhuis gebracht voor mysterieuze verwondingen, maar ook al waren de artsen achterdochtig, ze rapporteerden de Fords niet.

Er was geen manier om de horror te kennen die Gizzell te wachten stond – niet totdat aanklagers haar regenboogkleurige dagboek in handen kregen. Daarin schreef Gizzell Ford over hoe haar grootmoeder haar martelde. Ze beschreef hoe ze werd geslagen, vastgeketend aan een bed en hoe ze urenlang gehurkt moest zitten.

“Ik hoop dat ik het vandaag niet verknal, want ik wil echt gewoon kunnen zitten, tv kijken, praten en met iedereen spelen,” schreef ze in haar dagboek. “Ik ga de hele dag geweldig zijn.” Later in dat bericht, zei ze, “Niet waar. Ik heb gefaald.”

“Ik haat dit leven omdat ik nu in super grote problemen zit,” schreef ze in haar laatste inzending op 11 juli 2013.

De volgende dag werd het 70-pond wegende lichaam van Gizzell gevonden tussen het puin in het met vuilnis gevulde appartement van haar familie. Ze was zwaar mishandeld en gekneusd, en er kwamen maden uit een hoofdwond. Ze was gewurgd, maar een autopsie wees uit dat Gizzell al stervende was als gevolg van nierfalen. De Fords lieten haar niet slapen en weigerden haar voedsel of water te geven, wat een dodelijke tol eiste van haar fragiele lichaam.

Andre en Helen werden gearresteerd en aangeklaagd voor de moord op Gizzell, maar Andre zou nooit boeten voor zijn misdaden. Hij stierf aan een hartaanval in de gevangenis in afwachting van zijn proces, en als je in een hogere macht gelooft, staat hem een ander soort gerechtigheid te wachten. Helen werd geconfronteerd met een rechter die opnames bekeek van Gizzells tragische mishandeling, terwijl een sok in de mond van het meisje werd gestopt in een poging haar hartverscheurende geschreeuw tegen te houden.

Terwijl de grootmoeder de verschrikkelijke acties tegen Gizzell Ford uitvoerde, gaf Andre haar aanwijzingen over wat hij met zijn dochter moest doen. Het 10-jarige broertje van Gizzell getuigde tijdens het proces tegen zijn grootmoeder over het misbruik dat hij en zijn zus moesten doorstaan. Hij snikte terwijl hij de rechtbank vertelde dat zijn zus een “heel aardig” meisje was dat graag “speelde en vrienden maakte.”

Helen verdedigde zichzelf niet, maar dat betekent niet dat ze haar advocaten niet probeerde te gebruiken om een zwakke verklaring voor Gizzell’s verwondingen te geven. Helen zei dat Gizzell zichzelf in het rond gooide en zichzelf verwondde omdat “ze een tragisch getroebleerde jonge dame was,” volgens Helen’s advocaat. De rechter geloofde dat niet. Helen werd veroordeeld om de rest van haar natuurlijke leven in de gevangenis door te brengen.

“Helen Ford wist wel hoe ze ‘nee’ moest zeggen,” zei rechter Evelyn Clay. “Ze wist hoe ze ‘nee’ moest zeggen tegen Gizzell – geen water, geen eten, geen slaap, geen complimenten. Ze zei geen ‘ja’ tegen de basisvereisten van menselijke zorg.”

Lest in vrede, baby girl. Je verdiende zoveel beter.