“Geluk is pas echt als het gedeeld wordt. ” -Christopher McCandless

Hallo!
Hoe gaat het met je? Het is een zware week geweest voor ons, de aardbewoners. Is het niet?
We hopen van harte dat het goed met u gaat, waar u ook bent.
Ook al lijken de dingen niet goed te gaan, we moeten wel kalm blijven. Hoe luider de stoornissen lijken, de krachten zullen ons nog hechter maken – als één. De krachten zijn bij de mens al lang bekend, maar het wordt steeds dringender om ze in praktijk te brengen: onze gevoeligheid.
Als gevoeligheid betekent dat je je openstelt voor de anderen, impliceert het hoe we anderen vertrouwen om zich ook open te stellen. We kunnen leren kennen hoe anderen even kwetsbaar zijn als wij. Tenslotte kunnen mannen meer helpende handen gebruiken.
Hier volgt een verhaal over een klein meisje dat Jini heet. Ze woont met haar moeder in een klein huisje aan het meer. Jini komt niet uit een rijke familie, maar haar moeder zegt haar altijd dankbaar te zijn. “Geluk is pas echt als het gedeeld wordt,” zegt haar moeder altijd tegen haar. Hoewel ze niet begrijpt wat het betekent, knikt Jini en belooft haar moeder dat ze haar woorden altijd zal onthouden.
Jini gaat niet naar school zoals de meeste kinderen in haar omgeving. s Morgens moet ze haar moeder helpen met de afwas van het ene huis naar het andere. Ze klaagt nooit. Hoewel ze zich als kind soms graag afvraagt hoe het is om de andere kinderen te zijn die naar school kunnen gaan, drie keer per dag kunnen eten zonder aan de volgende dag te hoeven denken of met speelgoed kunnen spelen waarvan ze altijd gedroomd heeft. Maar zodra ze naar haar moeder kijkt, veegt ze die gedachten weg want ze ziet duidelijk alle opofferingen die haar moeder voor haar maakt zodat ze van dag tot dag kunnen leven.
Soms, als Jini en haar moeder het voor gezien houden, bezoeken ze een kraampje waar haar moeder vaak een stuk brood koopt dat ze dan samen kunnen opeten. Jini weet hoeveel haar moeder van brood houdt. Die dag eet haar moeder niet veel brood. Jini merkt dat ze een heel klein beetje van het brood bewaart, maar ze vraagt haar moeder daar niet naar. Dan pakt haar moeder Jini’s hand en neuriën ze allebei mee met een liedje op de terugweg naar huis.
Een hoek van hun huis stopt haar moeder en zegt tegen Jini dat ze op haar moet wachten terwijl ze door een grote kartonnen doos loopt. Nieuwsgierig naar wat haar moeder aan het doen is, volgt Jini haar moeder stilletjes. “Wow, dit is niet zomaar een kartonnen doos…” Jini merkt dat er een stapel kleding op de grond ligt. “Woont hier iemand…?”
Dan ziet ze haar moeder. Ze was in gesprek met een oud vrouwtje. De dame zat op de grond en kookte iets uit een klein pannetje dat in een kleine vuurplaats stond. Haar moeder gaat naast het oude vrouwtje zitten en overhandigt het kleine stukje brood. Het oude vrouwtje eet het vrolijk op. Ze lacht de gelukkigste glimlach die Jini ooit heeft gezien. Het oude vrouwtje geeft haar moeder een knuffel, laat een gelukzalige traan en geeft haar een afscheidskus. Dan gaat haar moeder terug naar Jini.
Bij het zien van dat ontroerende moment weet Jini eindelijk wat “geluk is pas echt als het gedeeld wordt” betekent. Jini realiseert zich dat wanneer iemand gelukkig is, die persoon ook andere mensen gelukkig kan maken. De kleinste dingen die we voor anderen kunnen doen, zijn belangrijk. Jini weet dat haar moeder zich niet veel dingen kon veroorloven om zichzelf gelukkig te maken, maar ze is het gelukkigst als ze anderen kan helpen. Jini belooft zichzelf dat ze op een dag de mensen om haar heen gelukkig moet maken, vooral haar moeder.
Als ze thuis zijn aangekomen, gaat Jini meteen naar meneer Pong, haar kleine spaarvarken. Meneer Pong is verantwoordelijk voor het veilig bewaren van al haar geld. “Meneer Pong, ik zou graag wat muntjes willen lenen…” zegt Jini terwijl ze elke cent van haar geld telt. “Dit moet genoeg zijn,” Jini loopt terug naar het kraampje en koopt drie stukken brood. Ze gaat terug naar huis en legt het brood in de kast. Haar moeder merkt er niets van, totdat ze de volgende dag verrast wakker wordt en drie stukken brood mooi in de kast vindt liggen.
“Jini!” roept haar moeder. Jini gaat naar haar moeder toe en ze ziet de stralendste glimlach op het gezicht van haar moeder. Ze kijken elkaar een tijdje aan. “Heb jij dit gedaan?” vraagt haar moeder. “Nee, mam. Jij wel,” antwoordt Jini.
“Dank je wel, mam,” omhelst Jini haar moeder. Plotseling horen ze geklop op de deur. Het was een oud vrouwtje. Ze brengt hen een kan warme thee. Jini en haar moeder hebben zich nog nooit zo gelukkig gevoeld in hun leven. Ze nodigen de oude vrouw uit om samen met hen te ontbijten. Daar zitten ze dan, met het heerlijkste ontbijt, gewoon gelukkig te zijn.
Wel, is geluk niet alleen echt als je het deelt?