Gebandeerde boogschuttervis

Beschrijving: Gebandeerde boogschuttervissen (Toxotes jaculatris) hebben een diep, zijdelings samengedrukt lichaam met een afgeplatte kop en rug. Hun rugvinnen, die ver naar achteren staan, hebben vier stekels. Ze hebben grote, naar voren gerichte, beweeglijke ogen en een naar boven hellende bek met een lange vooruitstekende onderkaak die kan worden uitgestoken. Ze hebben meestal een zilverachtige kleur met vier tot vijf verticale zwarte banden op de bovenste helft van het lichaam.

Grootte: Ze zijn gemiddeld 9-10 inch (23-25 cm) lang.

Gedrag: Toxotes betekent “boogschutter” of “boogschutter”, een naam die wordt gegeven aan hun vermogen om insecten en kleine wezens die rusten op gebladerte, drijvend puin of mangrovewortels “neer te schieten” door waterparels uit hun bek te stoten. Hun afgeplatte lichaam heeft van bovenaf een smal profiel, zodat ze hun prooi kunnen besluipen. De opvallende zwart-witte tekening camoufleert hen in het water onder de mangrovevevevegetatie. Met hun tong tegen de groef op het dak van hun bek, vormen ze een buis en persen ze het water krachtig naar buiten door hun kieuwen dicht te knijpen. De vissen kunnen tot zeven keer kort na elkaar spuiten, en de straal kan 2 tot 3 meter hoog zijn, maar ze zijn niet verder dan 1 tot 1,5 meter. Vissen zo klein als 0,8-1,2 inch (2-3 cm) lang kunnen al spuwen, maar hun stralen bereiken slechts vier tot acht inch (10-20 cm). Boogschutters zwemmen meestal in schietpartijen, waarbij meerdere op dezelfde prooi schieten.

Dieet: De vis slurpt zijn prooi in zijn grote, diepe, naar boven gerichte bek. Als de stoot de prooi niet neerhaalt, zorgt het gewicht van het water op de vleugels er soms voor dat het insect zijn greep verliest en
valt. Deze vissen kunnen ook tot 30 cm (12 inch) springen om hun prooi te vangen. Ze jagen ook op kleine waterdieren en vissen die zich in het water bevinden, waarbij ze soms in dieper water zwemmen om ze te vangen.

Zintuigen: Om hun waterstroom nauwkeurig te kunnen richten, hebben ze grote ogen die zich zeer dicht bij de bek bevinden en die een goed binoculair zicht geven. Hun ogen corrigeren echter niet automatisch voor breking, en ze moeten leren hoe ze dit moeten doen.

Voorplanting: De boogschuttervis wordt volwassen als hij één tot twee jaar oud is. Aangenomen wordt dat ze vanuit hun brakwaterhabitat naar koraalriffen en koraalrotsen zwemmen om kuit te schieten. Het kuitschieten wordt in gang gezet door de regens die een einde maken aan de tropische droogteperioden. Het vrouwtje legt ongeveer 20.000 – 150.000 eieren.

Woongebied/reikwijdte: Ze komen voor in India, Nieuw-Guinea, Australië, de Filippijnen, Zuidoost-Azië en Oceanië. De boogschar leeft meestal in brakke mangrove estuaria aan de kust. Ze komen zowel in brak als in zoet water voor. Vanwege hun voedingsgewoonten worden ze het vaakst aangetroffen in ondiep, bij voorkeur troebel, water.

Status: De boogschuttervis heeft in het wild een korte levensduur (twee jaar). Hoewel de meeste soorten boogschuttervissen vrij algemeen zijn, worden ze bedreigd door: snel afnemende habitat als gevolg van de vernietiging van mangroves voor de aquacultuur, veel verzameld voor de aquariumhandel en worden in sommige landen geconsumeerd als onderdeel van het menselijke dieet.