De Grote Sfinx

Kolossale standbeelden zijn een van de kenmerken van de oude Egyptische beschaving, en de Grote Sfinx van Gizeh is de beroemdste. Hij werd tijdens de Vierde Dynastie (ca. 2613-2494 v.C.) rechtstreeks uit het gesteente gehouwen, en is daarmee ook de oudste. De oude Egyptische sfinxen beeldden de koning af met het lichaam van een leeuw, als een duidelijke demonstratie van zijn macht.

Het bewijsmateriaal wijst erop dat de Grote Sfinx werd uitgehouwen tijdens de regering van Khafre (Khefren voor de oude Grieken; ca. 2558-2532 v. Chr.), de bouwer van de tweede van de piramiden van Gizeh. De Grote Sfinx en de tempel ervoor, de Sfinx Tempel genaamd, liggen direct naast Khafre’s valleitempel en het lagere gedeelte van de verbindingsweg die naar zijn dodentempel en piramide leidde. Zorgvuldig archeologisch onderzoek heeft uitgewezen dat de tempel in de vallei voltooid was voordat met de bouw van de Grote Sfinx en de bijbehorende tempel werd begonnen. Analyse van de gelaatstrekken van de Grote Sfinx heeft ook opvallende overeenkomsten aan het licht gebracht met die van Khafre’s beelden.

De Grote Sfinx heeft millennia lang tot de verbeelding gesproken van reizigers en ontdekkingsreizigers, zelfs in de oude Egyptische tijd. Tijdens de achttiende dynastie (ca. 1550-1295 v. Chr.) werd hij gezien als een manifestatie van de zonnegod, en werd hij Horemakhet “Horus in de horizon” genoemd. Koning Amenhotep II (ca. 1427-1400 v. Chr.) bouwde een tempel naast de Sfinx, die hij aan deze god wijdde. Zijn zoon, Thoetmosis IV (ca. 1400-1390 v. Chr.), richtte tussen zijn voorpoten een monumentale stèle op, de Droomstèle genaamd, waarop hij een fascinerende gebeurtenis optekende.