Bohemian Rhapsody: Freddie Mercury and His Cats, a Love Story

Freddie Mercury hield van muziek, flamboyante mode, Liza Minnelli en, zoals de nieuwe biopic over Bohemian Rhapsody laat zien, van zijn katten. Hoewel de film van Rami Malek niet in veel bijzonderheden treedt – er zijn slechts zoveel katachtige uitsneden die regisseur Bryan Singer vermoedelijk in de ongeveer twee uur durende run-time kon passen – teasen hoe diep Mercury voelde voor zijn harige vrienden, toont de singer-songwriter die elke kat een aparte slaapkamer in zijn Londense herenhuis toekende. Maar Mercury’s echte toewijding aan zijn katten ging nog dieper.

Mercury’s vriendin en grote liefde Mary Austin introduceerde naar verluidt de Queen frontman voor het eerst aan katachtigen in de jaren ’70, door de aanschaf van een paar katten-Tom en Jerry voor het huis van het paar. Terwijl Mercury toerde met Queen, zorgde Austin voor de dieren, en Mercury belde vaak om te informeren. Volgens Mercury’s persoonlijke assistent Peter Freestone, “kwam hij in een hotel, we belden door, en hij praatte echt met zijn katten.” In zijn memoires, Freddie Mercury, legt Freestone uit: “Mary hield Tom en Jerry beurtelings tegen de hoorn om te luisteren naar Freddie die aan het praten was. Dit ging zo door de jaren heen met de opeenvolgende katachtige bewoners van zijn huizen.”

Uiteindelijk had Mercury in totaal 10 katten in huis. De rest heette Tiffany, Dorothy, Delilah, Goliath, Lily, Miko, Oscar en Romeo. “Zijn katten waren zijn familie,” schreef Freestone, eraan toevoegend dat Mercury ervoor zorgde dat elke kat zijn of haar eigen kerstkous had, gevuld met lekkernijen en speelgoed.

“Freddie behandelde de katten als zijn eigen kinderen,” legde Jim Hutton, Mercury’s vriend van zeven jaar, uit in zijn memoires Mercury and Me. “Hij maakte zich voortdurend druk om hen, en als een van hen iets overkwam als Freddie weg was, de hemel sta ons bij. Overdag konden de katten vrij rondlopen in het huis en op het terrein, en ’s nachts verzamelde een van ons ze en bracht ze naar binnen.”

Hutton herinnerde zich een alarmerend incident toen Goliath van het landgoed verdween. “Freddie werd razend en in diepe wanhoop smeet hij een prachtige Japanse hibachi door het raam van de logeerkamer.” Toen Goliath werd gevonden, “was Freddie in de wolken… . . Gedurende vijf minuten of langer gaf hij zijn aandacht aan het katje, knuffelde en aaide hem. Toen, als een moeder, schold Freddie de kat uit, schreeuwend en scheldend op de kleine Goliath omdat hij Garden Lodge had verlaten. Het donkere bolletje zat daar maar, luisterde rustig naar Freddies uitbarsting en spinde luidkeels.”

In 1985 bracht Mercury zijn toewijding aan zijn katten naar een nieuw niveau: hij droeg zijn solo-album Mr. Bad Guy op “aan mijn kat Jerry – en ook aan Tom, Oscar en Tiffany, en alle kattenliefhebbers in het universum – laat iedereen de klere krijgen!” Jacky Smith, al jaren directeur van de Official Queen Fan Club, beweerde dat Mercury’s fans hem speelgoed stuurden voor de toch al verwende dieren, en legde uit: “Ze kregen soms wel gewoon kattenvoer, maar meestal was het verse kip en vis die voor hen bereid werd.” Foto’s van zijn geliefde dieren zouden ook verschijnen in haar Queen nieuwsbrieven.

Hoewel hij van alle katten leek te houden, speelde Mercury wel favorieten. Hutton beschreef Delilah als “de kleine prinses” van hun huis, “degene die hij het vaakst oppakt en aait. . . . Ze sliep aan het voeteneind van het bed, voordat ze naar buiten glipte voor een nachtelijke jacht.” Toen Mercury ziek was, schreef hij een liedje vernoemd naar zijn lievelingsdier. De tekst luidt: “Je maakt me aan het lachen als ik bijna ga huilen / Je brengt me hoop, je maakt me aan het lachen – en ik vind het leuk / Je komt weg met moord, zo onschuldig / Maar als je een humeur hebt ben je een en al klauwen en bijt je / Dat is niet erg!” Hoewel zijn Queen-bandgenoten het nummer niet leuk vonden, gaf Roger Taylor later toe: “Ik haat ‘Delilah.’ Dat is gewoon niets voor mij” – ze stemden toe en plaatsten het nummer op Innuendo, het laatste Queen album dat werd uitgebracht toen Mercury nog leefde. Volgens Rolling Stone maakte May zelfs “gebruik van een veelgehaat ’talk box’ effect om katgeluiden te maken met zijn gitaar.” Later herinnerde hij zich het moment van de gezamenlijke nederlaag in een interview met Guitar World: “Well, I suppose there’s no other way I can make ‘miauw’ noises.”

“Delilah” was niet Mercury’s enige kattenhulde op Innuendo-de singer-songwriter poseerde voor de albumhoes met een kat zittend op elk van zijn schouders, en een andere op de top van zijn hoofd. En toen Queen de videoclip opnam voor het Innuendo-nummer “These Are the Days of Our Lives,” deed Mercury dat in een vest dat speciaal voor hem was gemaakt en versierd met afbeeldingen van elk van zijn katten.

Delilah voorzag Mercury van liefde en aandacht in zijn laatste maanden. Volgens Rolling Stone “bracht Mercury uren door met aquarelleren om te proberen een portret te schilderen van de schildpad Delilah – en toen hij in 1991 op sterven lag, was een van zijn laatste handelingen het aaien van haar vacht.”

In een van zijn laatste interviews vertelde Mercury journalist David Wigg dat hij Austin en zijn katten – zijn grootste liefdes – in zijn testament had opgenomen, waarbij hij onthulde: “Ik laat het allemaal na aan Mary en de katten.”

More Great Stories from Vanity Fair

– Waar Louis C.K. eigenlijk over zou moeten praten in zijn stand-up sets

– De waarheid over het liefdesleven van Freddie Mercury

– Natalie Portman vindt een nieuwe stem

– Diane Lane is hier voor vrouwelijke woede

– Zal het masterplan van Netflix helpen om de Oscars te bezitten?

Op zoek naar meer? Meld u aan voor onze dagelijkse Hollywood-nieuwsbrief en mis nooit meer iets.