America’s Langste Rodeoog: Hawaiian Airlines’ A330 in Economy van Honolulu naar Boston

Officiële aanvraag link: Hawaiian Airlines World Elite Mastercard met een 60.000-mile sign-up bonus.

Na een ongelooflijke – zij het korte – reis naar Hawaï, die begon met het vliegen op wat nu de langste binnenlandse vlucht in de hele VS is, was het tijd om thuis te komen. In tegenstelling tot mijn reis naar de eilanden, keerde ik terug naar het vasteland in economy. Het was niet mijn eerste red-eye in economy, maar ik keek er naar uit om te zien hoe de langeafstandsdienst van Hawaiian zich kon meten met de concurrenten op deze vlucht tussen Honolulu en Boston.

Booking

De terugreis naar Boston (BOS) vanuit Honolulu (HNL) was het retourtje van de rondreis die we hadden geboekt, met het eerste deel in eerste klas.

Hoewel u uw punten en miles voor Hawaiian Airlines vluchten inwisselen kunt, de luchtvaartmaatschappij net overgeschakeld op een dynamische award grafiek (lees deze post voor alles wat u weten moet), wat betekent dat er nu geen manier om te voorspellen precies hoeveel mijl u gaat moeten shell uit voor een ticket – onder de nieuwe prijsregeling, economie tickets kunnen overal kosten van 30.000 tot maar liefst 130.000 mijl – ja, voor coach. Hoewel Hawaiian gestript zijn award grafieken, kunt u nog steeds Virgin Atlantic Flying Club mijl inwisselen voor reizen op Hawaiian. Vluchten naar Boston zijn geprijsd op 40.000 en 65.000 mijl one-way in coach en first class, respectively.

Met de voortdurende devaluatie van vele luchtvaartmaatschappijen mijlen, zou het slimmer om te profiteren van de lage tarieven die we hebben gezien van het vasteland van de VS naar Hawaii – voor een groot deel van de rest van het jaar, round-trip non-stop tickets in Hawaiian economie worden verkocht voor ongeveer $ 650, niet slecht gezien deze vluchten zijn aanzienlijk langer dan de meeste vluchten tussen Boston en West-Europa.

Wanneer u betaalde tarieven boekt, moet u creditcards gebruiken die u ofwel rijkelijk belonen met een royale bonuscategorie, zoals de Platinum Card® van American Express, die vijf punten per dollar geeft voor vliegtickets die rechtstreeks via de luchtvaartmaatschappij of via Amex Travel zijn geboekt, of solide reisbeschermingsfuncties bieden die een grote hulp kunnen zijn voor het geval dingen niet volgens plan verlopen, zoals de Chase Sapphire Reserve. Plus, de CSR biedt drie punten per dollar op alle reis- en eetuitgaven.

Grondervaring

Het was een typische zonnige dag in Honolulu, en Hawaiian 90 zou op tijd vertrekken toen ik naar de luchthaven vertrok. Ik kwam aan in Terminal 1 van HNL om 12.15 uur voor een vlucht van 13.55 uur met instappen gepland om 13.10 uur. Ik kwam vooral vroeg aan omdat de beveiliging van HNL berucht is om zijn drukte. Zelfs met TSA PreCheck verwachtte ik een wachttijd van minstens 20 minuten.

Op de plaats waar ik werd afgezet, stonden borden die precies aangaven waar je de terminal binnen moest en waar je naartoe moest, afhankelijk van of je een internationale, inter-eiland of binnenlandse vlucht op het vasteland had.

Ik had de avond tevoren online ingecheckt en had geen ingecheckte bagage bij me, maar Hawaiian had zelfbedieningskiosken met agenten die klanten hielpen bij het inchecken.

De veiligheidsrij was lang, maar niet zo erg als ik had verwacht, en met TSA PreCheck was ik binnen 10 minuten veilig.

De vlucht vertrok van Gate C5, een eindje lopen van het centrale veiligheidscontrolepunt, maar de geweldige buitenpaden van HNL maakten de reis van 15 minuten aangenaam.

Vluchten naar het vasteland moeten door een extra landbouwinspectie, die bestaat uit een röntgenscanner voor tassen. Het was een makkie en ik was binnen een minuut weg bij de controlepost.

Afgaande op mijn wandeling naar de gate bood de luchthaven van Honolulu niet echt een ruime keuze aan eetgelegenheden. Afgezien van een paar kleine winkeltjes, leken de meeste eetgelegenheden zich in de buurt van de centrale veiligheidscontrole te bevinden. Misschien zou het anders in de internationale sectie van de terminal, maar tegen de tijd dat ik naar C5 – het gebied waar de meeste van Hawaiian’s wide-body vloot vertrekt uit – ik zag een enkel restaurant in de buurt (van waar ik kocht een sandwich te gaan), plus een kleine souvenirwinkel. Overweeg eten te halen voordat je naar de luchthaven gaat of dichter bij de beveiliging tijdens de piekuren.

Het gebrek aan eetgelegenheden daargelaten, was het gebied bij de gate aangenaam. Hoewel sommige gates vol zaten, was de gate voor Boston betrekkelijk ruim. Ik vond zelfs een zitplaats, hoewel ik moeite had om een stopcontact te vinden. Ik wist echter dat ik er een zou hebben tijdens de vlucht. En daar zat ik dan, kijkend naar de vliegtuigen die op een van de landingsbanen van HNL landden.

Stipt op tijd, om 13.10 uur begon het boarden. Ik wachtte geduldig tot groep 4 werd opgeroepen, wat niet meer dan 10 minuten na de eerste oproep gebeurde. Eenmaal aan boord, vertelde de bemanning ons dat we vanavond snel zouden vliegen, waardoor de vliegtijd met bijna 50 minuten werd teruggebracht, en de verwachte aankomsttijd in Boston net iets voor 5 uur ’s ochtends lokale tijd werd.

Cabine en zitplaats

Hawaiian’s A330-200 is het lange afstand werkpaard van de luchtvaartmaatschappij, en brengt de luchtvaartmaatschappij naar bestemmingen over de Stille Oceaan en Noord-Amerika, van New York-JFK naar Auckland (AKL), Tokio (NRT) naar Papeete (PPT). Net als bij de meeste andere maatschappijen met de wide-body, is de economy cabine van Hawaiian in een 2-4-2 configuratie.

De 192 economy stoelen zijn bekleed met blauwe stof en leer. Er zijn slechts een paar rijen “Extra Comfort”-stoelen met een stoelafstand van 36 inch. Tenslotte zijn er drie rijen eerste klasse aan boord van deze jets, geconfigureerd 2-2-2. Elk van deze 18 eersteklas stoelen kan plat liggen.

Vergeleken met andere langeafstandsvliegtuigen zoals de Boeing 777, 787 of Airbus A380, betekent de 2-4-2-zetelopstelling dat je, als je zoals ik aan het raam vliegt, op weg naar het toilet maar over één persoon heen hoeft te klimmen in plaats van twee. En als je echt geluk hebt, heb je helemaal geen stoelgenoot.

De cabine op mijn vlucht was schoon. Ik had 37J, een raamplaats in de achterkajuit. Vreemd genoeg leek het erop dat het onderste kussen net iets voor de andere stoelen lag. Het was gevuld met een klein kussen en een lichte deken. Alle stoelen in economy hadden een high-definition scherm in de rugleuning (dat pas na het opstijgen kon worden gebruikt), en een USB-oplaadpoort.

Met een rugzak onder de stoel voorin voelde de beenruimte normaal aan, zij het een beetje krap, voor een langeafstandscabine (en voor de oplettende lezers: ja, dat is een veiligheidskaart voor een A321neo).

De beenruimte voelde beslist krap aan. De rugleuning was relatief groot, waarschijnlijk omdat het onderste kussen naar buiten schoof in plaats van de stoel te laten leunen. Ik durf te wedden dat mijn stoel een beetje kapot was, waardoor hij al iets naar buiten stond en bijzonder krap aanvoelde. Tijdens de vlucht, de zetel voelde te worden op de dunne en versleten kant, en toen het tijd om te slapen kwam, het was ongemakkelijk. Natuurlijk is het nooit gemakkelijk om comfortabel te slapen in een economy-cabine, maar met de beperkte ruimte voelde het alsof ik heel weinig ruimte had.

Het kussen van de hoofdsteun bewoog ook, wat altijd welkom is in economy

De dienbladtafel was prima, zij het een beetje kleiner dan de tafels van andere maatschappijen (althans bij de maatschappijen die geen low-cost maatschappijen zijn). Hij kon naar voren en naar achteren worden geschoven, maar ik had een vrij kleine laptop moeten hebben om comfortabel te kunnen werken, vooral als de passagier voor me achterover leunde. Met mijn 13-inch MacBook Pro was er wel ruimte, maar niet veel. Omdat er op deze vlucht geen Wi-Fi was, was werken sowieso niet mogelijk – niet dat ik dat erg vond.

Toen de instapdeur dichtging, activeerde het cabinepersoneel de sfeerverlichting in onze cabine. Ze bleven dit gedurende de hele vlucht gebruiken totdat ze het helemaal uitschakelden voor het slaapgedeelte van de vlucht. Met name, de bemanning niet de lichten gebruiken om te dienen ons ontbijt vóór onze aankomst in Boston. In plaats daarvan, gebruikten zij de normale witte lichten, die aanzienlijk minder aangenaam waren. Ze vroegen ons ook om onze ramen te sluiten nauwelijks 15 minuten na het opstijgen, hoewel ik iets langer wachtte en ze het niet erg leken te vinden.

Tot slot, ongeveer halverwege de vlucht, werd de cabine behoorlijk koud. Vergeleken met de warme eerste klas cabine op de heenvlucht een paar dagen eerder, was dit verrassend. Niettemin, met een deken en een andere broek (als je kunt, neem altijd een reservebroek of -sweater mee op een red-eye – het maakt een enorm verschil!), was ik in orde.

Aanbod en IFE

Bij mijn aankomst op stoel 37J, Ik merkte de standaard collectie van items bij de stoel: een klein kussen en een lichte deken, elk verpakt in plastic.

Elke stoel was uitgerust met een persoonlijk HD IFE-scherm met gratis inhoud (vergelijk dat met de meeste binnenlandse vluchten van Hawaiian, waar u voor entertainment moet betalen), een USB-oplaadpoort en een hoofdtelefoonaansluiting. Tot het entertainmentsysteem werd geactiveerd en volledig functioneel een minuut of twee na het opstijgen, de schermen weergegeven een welkomstbeeld met een taalkeuze.

Zodra we waren op weg naar Boston, het systeem kwam tot leven.

Het scherm was duidelijk en het systeem meestal intuïtief, met meer functies dan de enigszins-clunky iPad set up in de eerste klas. Het scherm zelf deed me denken aan wat verschillende luchtvaartmaatschappijen, zoals Delta’s achteraf ingebouwde 767’s, op hun vloot hebben geïnstalleerd, met een high-definition, onverplaatsbaar scherm (lees: geen kanteling voor wanneer passagiers achterover leunen) en door beweging geactiveerde lampjes voor de USB- en hoofdtelefoonpoort.

Ik telde ongeveer 50 films, een assortiment tv-programma’s, muziek, Hawaii-specifieke informatie en programmering en misschien 10 verschillende spellen, waaronder minigolf, poker en 2048.

De films omvatten klassiekers zoals “A Star Is Born” (de Judy Garland-film uit 1954 en de nieuwe), “I, Robot”, “The Avengers”, “Thor”, “Logan”, “Avatar”, “The Notebook” en enkele nieuwere releases. Verrassend genoeg waren er meer keuzes op dit ingebouwde economy scherm dan in de eerste klas. De voordelen van tweede klas!

De tv-programma’s omvatten populaire programma’s zoals Black-ish, Bob’s Burgers, Modern Family, Chopped en The Marvelous Mrs Maisel. Het was moeilijk te zeggen of er complete seizoenen waren of gewoon een hoop afleveringen, maar er was genoeg om me te vermaken voor de duur van de vlucht. Nogmaals, meer inhoud hier dan in de eerste, die voelde als een kleine overwinning, gezien het feit dat ik zou een stuk minder comfortabel dan de mensen voor me zijn.

Ik vond het leuk hoe de vlucht vooruitgang was altijd beschikbaar op de bodem van het scherm. Het verdween tijdens het kijken, maar kwam weer tevoorschijn bij het pauzeren. Mijn enige klacht – een kleine op dat – was dat als u wat u aan het kijken was verliet om de kaart (of iets anders op IFE) te controleren, het systeem uw plaats in playback niet zou bewaren. Niet zo’n groot probleem, maar goed om te weten bij het instappen. Wat de instellingen betreft, kon ik volume, helderheid, verlichting, crew call en taal regelen via een pop-up scherm dat op elk moment toegankelijk was.

Er was een standaard bewegende kaart, die weergaven draaide maar geen aanpassingsmogelijkheden bood.

Het cabinepersoneel bood nooit formeel een hoofdtelefoon aan, maar ze verkochten je graag een paar oordopjes voor $4 (alleen met creditcard).

Bij het instappen vond ik op elke stoel een blauw kussen en een deken. In eerste instantie leek het kussen een gewone economy kussen, maar later tijdens de vlucht leek het erger dan dat. De deken was net zo dun als je zou verwachten, maar had een leuke blauwe rand die hem onderscheidde van de typische dunne, kriebelende dekens die je bij andere maatschappijen krijgt.

De IFE-schermen werden 15 minuten voor de landing uitgezet.

Food and Beverage

ogen in economy zijn nauwelijks leuk, maar Hawaiian onderscheidt zich op deze lange binnenlandse vluchten door het aanbieden van twee gratis maaltijden in economy, een verre schreeuw van de concurrentie. Hawaiian behandelt deze service inderdaad min of meer als een internationale vlucht, iets wat andere Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen, zoals Delta, United en American, alleen doen op belangrijke transcontinentale vluchten. Helaas, de (bijna dubbel zo ver) vluchten tussen de oostkust en de Hawaiiaanse eilanden zijn niet business-heavy routes en vaak ontbreekt elke gelijkenis van service naast buy-aboard food.

We vertrok recht op tijd, en ongeveer 15 minuten later, de cabine personeel aangekondigd er zou een lichte snack gevolgd door drank service. Maar voordat er een gratis service was, kwamen ze met een menu van snacks die gekocht konden worden. De gratis maaltijd zou over ongeveer een half uur klaarstaan, dus ik sloeg over.

Vijfenveertig minuten na de vlucht kregen we onze drankjes en crackers. Ik vroeg om een bruisend water. Toen ik een beker kreeg, vroeg ik om het blikje (ik zag dat anderen blikjes kregen), maar de FA zei dat ze er niet veel hadden en dat ze het me pas kon geven als ze wist dat iedereen in economy had wat ze nodig hadden. Als ze een extra blikje had, zei ze me, zou ze het terugbrengen. Ik was sceptisch, maar 10 minuten later kwam ze terug met een blikje!

Af 40 minuten later, ongeveer anderhalf uur na het opstijgen, kondigden ze aan dat de maaltijdservice spoedig zou beginnen. Iedereen van 21 jaar en ouder zou een gratis glas rode of witte wijn krijgen – maar alleen tijdens deze maaltijdservice. Toch, zeker een leuke touch.

Zo’n 10 minuten later, de maaltijd kwam door: koolsla, teriyaki kip met rijst, gestoomde wortelen en snijbonen en een citroen cookie en kopje water. (Er was geen tweede optie.) De salade was een beetje wrang en niet bijzonder lekker, maar de kip en de rijst waren heerlijk, evenals het koekje. Ik kan me voorstellen dat de beste catering van Hawaiian op vluchten zit die vertrekken vanaf de basis in HNL.

Een tijdje later kondigde het cabinepersoneel aan dat er, voor de lichten uit, twee walk-up bars zouden zijn met snacks en drankjes. Toen ik naar boven ging, kreeg ik een verwarde blik. De walk-up bar leek meer op “vraag de stewardess voor iets in een van de kombuizen.”

Zowat 90 minuten voor de landing (op dit punt, rond 3:30 uur oostelijke tijd) de cabine lichten ging aan in voorbereiding voor de volgende dienst. Op dit punt was ik dankbaar dat we nog 50 minuten voor op schema zaten, maar ik had me gerealiseerd dat de vlucht vreselijk getimed was.

Hier volgt wat ik bedoel: Om 2 uur ’s middags vertrekken uit HNL, om 3.30 uur opstaan voor het ontbijt en om 5 uur ’s ochtends aankomen in Boston betekende dat het moeilijk slapen was als je je aan de eilandtijd had aangepast (we zouden rond 23 uur Hawaii-tijd landen). We waren ruim voor zonsopgang in Boston. Het zou niet veel beter zijn geweest als de vlucht om 5.50 uur was geland. Ik weet zeker dat Boston’s beschikbare landing slots Hawaiian’s beslissing voor hen gemaakt, maar ik zou liever hebben gevlogen de 3:10pm vlucht naar JFK, die landt dichter bij 7am.

De lichte snack service kwam met koffie, thee of sap. Ik vroeg om thee. Passagiers kregen ook een warme handdoek, niet bepaald standaard voor lange afstand economie, zelfs op internationale vluchten. de bemanning verdeeld de snack box aan passagiers, en het was indrukwekkend grondig en precies wat ik wilde, gezien het was niet zelfs 4 uur aan de oostkust: twee soorten crackers, kaas, chocolade, yoghurt en een fruit beker (die zag er ingeblikt). Ik kreeg ook een beker appelsap. De items waren lekker.

Passagiers konden ook weer eten kopen, hoewel deze service 45 minuten voor de landing eindigde. Kort nadat de snacks op waren, verzamelde het cabinepersoneel de dozen, en kort daarna daalden we af naar een bewolkt Boston, waar we om 5.10 uur ’s ochtends oosterse tijd bij de gate aankwamen.

Service

Doorheen de vlucht, merkte ik dat de FAs aandacht besteed aan passagiers en ging de extra mijl wanneer tal van andere luchtvaartmaatschappijen niet doen, doen kleine maar opmerkelijke dingen zoals de stewardess herinneren dat ik vroeg om een volledige blikje frisdrank (en eigenlijk geven me een). Tijdens het lange slaapgedeelte van de vlucht, FAs kwam door verscheidene keren met kopjes van water. De bemanning behandeld passagiers IFE problemen en vragen over buy-aboard menu-items, en maakte een praatje met solo ouders met baby’s. Inderdaad, de bemanning was vriendelijk en attent, en de aangeboden service geeft Hawaiian een sterke poot omhoog over de andere spelers in de Hawaii-naar-Oost Coast markt.

Overal indruk

Mijn tweede vlucht op Hawaiian, zoals met vele lange afstanden rode ogen in economie, was soort van een gemengde zak, hoewel ik deed verlaten met een positieve indruk over het algemeen. deze vlucht voegt een andere uitstekende nonstop optie aan zowel Hawaiian en Boston Logan netwerken, en Hawaiian gloriously behandelt de vlucht als een internationale long-haul. De IFE biedt een fatsoenlijke selectie van inhoud, maar de stoelafstand zeker voelde krap. Maar dit is een binnenlandse vlucht op een vrijetijds-zware route, na alles. en dat is echt het punt hier – Hawaiian behandelt het niet zoals de concurrenten doen: het biedt echte, gratis maaltijden en top-notch service – zelfs gratis drankjes! En hoewel de vijf-plus-uur durende vluchten van de luchtvaartmaatschappij naar de westkust een beperktere IFE-service hebben, biedt deze service alle inhoud gratis aan, zoals het hoort op een vlucht van deze duur.

Hawaiian’s focus op service en eten levert veel op, en ze maken er een punt van om dit te benadrukken om zich te onderscheiden van de concurrentie. En het werkt. Ik zou aanraden de eiland vervoerder en haar “Aloha spirit” aan iedereen die de kans heeft om het te vliegen.

Om te luisteren naar een interview met Brian Kelly praten met de CEO van Hawaiian Airlines luister hier:

Nu aanvragen

Editorial Disclaimer: De hier geuite meningen zijn die van de auteur alleen, niet die van een bank, creditcardmaatschappij, luchtvaartmaatschappijen of hotelketen, en zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door een van deze entiteiten.

Disclaimer: De onderstaande reacties zijn niet verstrekt of in opdracht gegeven door de adverteerder van de bank. De reacties zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door de adverteerder van de bank. Het is niet de verantwoordelijkheid van de bankadverteerder om ervoor te zorgen dat alle berichten en/of vragen worden beantwoord.