The tough break that enabled Drew Brees’ rise to stardom

Człowiek, który w poniedziałkową noc pobije rekord wszech czasów NFL w podawaniu piłki, nie zawsze był na drodze do supergwiazdy.

Ćwierć wieku temu Drew Brees nie był nawet najlepszym rozgrywającym w swojej klasie w szkole średniej.

Trenerzy z teksańskiej potęgi futbolowej Westlake High School namaścili Jonny’ego Rodgersa jako rozgrywającego ich świeżo upieczonej drużyny A w 1993 roku i zaczęli go przygotowywać do przejęcia roli startera w szkole średniej dwa lata później. Zdegradowany do rozgrywającego drużyny B był Brees, a następnie scrawny prywatnej szkoły transferu, który nigdy nie grał w piłkę nożną tackle przed.

While Brees już miał nieco bardziej potężne, dokładne ramię niż Rodgers w tym momencie, nie był tak dobry dopasowanie do opcji stylu ataku Westlake faworyzowane w tym czasie. Nie tylko był całkowicie nieobeznany z systemem, brakowało mu również nieuchwytności, aby ominąć obrońców w otwartym polu lub mięśni, aby wytrzymać duże hity.

Syn asystenta trenera University of Texas i młodszy brat Westlake’s varsity startowego rozgrywającego w tym czasie, Rodgers szczycił się wymaganą siłą, szybkością i zwinnością dla dual-threat quarterback. On również był już wygodne z systemem, po uruchomieniu go podczas quarterbacking jednej ze szkół średnich, które zasila Westlake.

„Myślałem, że będę facetem,” Rodgers powiedział. „Mój brat Jay miał być seniorem, kiedy Drew i ja mieliśmy być sophomores, i to było jakby ustawione na mnie, aby przejąć w następnym roku. Nie było żadnych wskazówek w moich oczach, że był ktoś, kto miał zamiar zająć moje miejsce, zwłaszcza nie ktoś w naszej klasie.”

Rodgers był tak zakorzeniony jako następca Westlake’s oczywisty na rozgrywającego, że Brees krótko rozważał rezygnację z piłki nożnej wcześnie w jego sophomore roku. Jeden gorący sierpniowy dzień, sfrustrowany Brees wrócił do domu z treningu dwa na dzień i powiedział matce, że chce skupić się wyłącznie na baseballu, ale ona namawiała go do cierpliwości i zabroniła mu rezygnacji w środku sezonu.

Wszystko zmieniło się dla Rodgersa i Breesa tylko kilka dni później podczas ostatniego przedsezonowego meczu juniorów Westlake przeciwko Killeen High School. Kiedy Rodgers przetoczył się w prawo i zasadził się na rzut, jego kolano się zapiekło, a jego futbolowa przyszłość zamigotała.

Nagle Rodgers stanął w obliczu dziewięciu miesięcy wyczerpującej rehabilitacji i możliwości, że zmarnował swoją szansę na podążanie za starszym bratem jako następny wybitny rozgrywający Westlake. Nagle Brees został starterem JV Westlake, przerwę, której potrzebował, aby udowodnić się sztabowi trenerskiemu, który do tego momentu niechętnie dawał mu prawdziwą szansę.

„Nie mogę powiedzieć, co by się stało, gdyby Jonny nie zerwał ACL”, powiedział były trener futbolu Westlake Ron Schroeder. „Gdyby Jonny był zdrowy przez cały swój drugi rok, to z dużym prawdopodobieństwem utrzymałby Drew w drużynie B, ponieważ Jonny był wystarczająco dobry, aby nie zostać posadzonym na ławce. Mogliśmy bardzo dobrze utknąć z Jonnym Rodgersem na rozgrywającym, a ty prawdopodobnie nie wiedziałbyś, kim jest Drew Brees.”

It took awhile for Brees to match his genetic destiny

Schroeder might have given Brees a chance more quickly if someone had made him aware of the young quarterback’s impressive bloodlines.

Brees’ father is Eugene „Chip” Brees, who played basketball at Texas A&M. Jego zmarła matka jest Mina Akins, cztery sportowiec sportowy i all-state koszykarz w Gregory Portland High School. Jego dziadek macierzysty jest Ray Akins, jeden z najbardziej zwycięskich trenerów w Teksasie historii futbolu szkoły średniej. A jego wujek jest Marty Akins, wishbone-style quarterback w Teksasie, który rozpoczął się na dwa lata w tym samym backfield jako Earl Campbell.

Błogosławiony z godnymi pozazdroszczenia genami, nienasycony ducha rywalizacji i rodziców, którzy zachęcali go do dabble w wielu sportach, Brees excelled w prawie wszystko, co próbował jako kid.

On gwiazdą dla prestiżowego klubu piłkarskiego młodzieży w szkole podstawowej, aż harmonogram stał się zbyt wymagający dla niego i jego rodziców. Uderzył trzeci w kolejności uderzeń dla wszystkich swoich drużyn baseballowych młodzieży i często dominował z kopca miotacza, jak również. Kiedyś był najwyżej notowanym młodzieżowym tenisistą stanu Teksas, tuż przed przyszłym mistrzem U.S. Open i numerem 1 na świecie Andy Roddickiem.

Tak @drewbrees pokonał mnie w tenisa, kiedy miałem 9 lat, a on 11. Twice…. W końcu go pokonałem, a on zrezygnował z tenisa. You’re welcome football

– andyroddick (@andyroddick) January 11, 2014

„Zawsze był dzieciakiem dorastającym, który potrafił podnieść kij golfowy, wiosło pingpongowe, rakietę tenisową, piłkę baseballową, piłkę nożną i to tak, jakby robił to od lat” – powiedział przyjaciel z dzieciństwa Ryan Riviere. „Od pierwszego spotkania z nim w Małej Lidze, było oczywiste, że był najlepszym graczem w naszej drużynie, a to nie było nawet blisko.”

Football był jednym sportem Brees miał jeszcze do zdobycia, zanim dostał się do Westlake. Zaczynał jako rozgrywający w drużynie futbolu flagowego w swoim prywatnym gimnazjum, ale to nie przygotowało go do roli w jednej z najlepszych drużyn licealnych w najwyżej notowanej dywizji w Teksasie.

Kiedy Westlake zorganizowało swoje pierwsze zawody przed pierwszym sezonem Breesa, nie zagrał ani jednego pstryknięcia. Nigdy wcześniej nie podnosił ciężarów. Nie był jeszcze dojrzały fizycznie. I choć oferował okazjonalne przebłyski niesamowitej dokładności jako podający, wymagał długiego, zapętlającego się wiatru, aby zapiąć podania w ciasne okienka, ponieważ jego siła ramienia nie była jeszcze na równi.

„W tym czasie, on naprawdę nie wyróżniał się,” powiedział Schroeder. „Był po prostu młodym dzieckiem, które wciąż rosło. Nie był bardzo silny. Nie był zbyt szybki. Ale ciężko pracował.”

Do czasu kontuzji kolana Rodgersa zmusiła trenerów Westlake do znalezienia kogoś innego, kto służyłby jako rozgrywający JV, Brees zaczął zamykać lukę między sobą a swoim kolegą z klasy. Wciąż nie był fizycznie imponujący, ale teraz pokazał nowo odnalezioną znajomość systemu Westlake i umiejętność wykraczającą poza jego lata do rozpoznawania blitzów, czytania schematów krycia i znajdowania otwartych odbiorców.

Brees rzucił na 300 jardów i cztery przyłożenia w swoim pierwszym starcie i poprowadził drużynę Westlake’s JV do doskonałego rekordu 10-0 w sezonie 1994. Schroeder nie nazwał formalnie Breesa starterem drużyny z rocznika 1995 aż do następnej wiosny, ale Rodgers był na tyle sprytny, aby rozpoznać na długo przed tym, że stracił przyczepność do pracy.

„Drew przyszedł i po prostu rozpalił naszą ofensywę,” powiedział Rodgers. „Jak tylko zobaczyłem jak dobrze gra, wiedziałem dość szybko, że jedynym sposobem, abym kiedykolwiek zobaczył pole, było nauczenie się defensywnej strony piłki.”

Jak Drew Brees przejął kontrolę nad drużyną

Jak Rodgers przeszedł na wolne pole i stał się liderem obrony Westlake, Brees szybko pokazał, że nie będzie miał problemu z przejściem z JV do varsity jako rozgrywający. Zgromadził 28-0-1 rekord w dwóch sezonach jako starter varsity i rzucił na ponad 5000 jardów i 50 przyłożeń, wyświetlając ulepszone mechanikę rzucania na polu treningowym, dowództwo ofensywy w kieszeni i przywództwo poza jego lat w huddle.

Zespół Westlake załadowany starszymi starterami zgrał przez swój regularny harmonogram sezonu bez straty podczas Brees 'Junior roku przed katastrofą uderzył w trzeciej rundzie rozgrywek państwowych. Tym razem to Brees zerwał ACL, gdy zasadził się źle, próbując ustabilizować się po tym, jak blitzer oślepił go na nagiej bootleg.

Oczekiwania były skromniejsze dla Westlake w następnym sezonie z Breesem tylko dziewięć miesięcy po operacji kolana i większość starterów z poprzedniego roku straciła na ukończeniu studiów. Wszystko, co Brees zrobił, to wrócił z nowym postanowieniem, zdobył nagrodę ofensywnego gracza roku w Texas 5A i poprowadził Westlake do jedynego mistrzostwa stanu w historii programu.

Nikt nie był większym zwolennikiem Breesa w tym okresie niż Rodgers, co świadczy o charakterze, jaki obaj posiadają. Byli zawodnicy stali się tak bliskimi przyjaciółmi, że Rodgers faktycznie prowadził „Drew Brees” chant w huddle po jednym szczególnie pamiętnym zwycięstwie w playoff w Alamodome.

„Brees był tak dobry, tak skromny i tak sympatyczny, że Jonny nie mógł pomóc, ale stać się fanem,” Schroeder powiedział. „Nie było żadnych wątpliwości w niczyim umyśle podczas ich starszego roku, że Drew był rozgrywającym. Myślę, że Jonny widział, że i myślę, że Jonny cieszył się grając wolny bezpieczeństwa i stając się liderem w obronie też.”

Ofensywny gracz roku w Texas 'najwyższy-rollment podział zazwyczaj ma jego wybór uczelni, ale to nie było w przypadku Brees. Co godne uwagi, nie jeden Wydział I college’u zaoferował Brees stypendium do końca jego sterling senior season.

Since Brees 'ill-timed kontuzji kolana uniemożliwił mu udział w obozach i rekrutacji łączy latem przed jego ostatniego roku, wielu trenerów college’u albo przegapił szansę, aby poznać go na poziomie osobistym lub były nieznane z nim całkowicie. Ci, którzy byli świadomi Brees byli niezdecydowani, aby zobowiązać się do rozgrywającego, który stał ledwo 6 stóp wysokości w knagi i posiadał tylko średnia speed.

„Mieliśmy nadzieję, że będzie jakieś zainteresowanie w Drew w offseason po jego roku juniora, a następnie kontuzja kolana wystąpił”, powiedział Chip Brees, ojciec Drew. „Nie dostaliśmy ofert stypendialnych, telefonów, listów, nic. Jakiekolwiek zainteresowanie Drew było przed tym punktem zostało wykolejone.”

Szczególnie szkodliwe dla Breesa było brak zainteresowania ze strony Uniwersytetu Teksańskiego, programu, którego kampus znajdował się 15 minut jazdy od Westlake’s i którego koordynatorem rekrutacji był ojciec Rodgersa. Longhorns realizowane perspektywy rozgrywającego Major Applewhite i Marty Cherry zamiast Brees, snub, że bez wątpienia napędzane wątpliwości innych programów top w Teksasie i poza.

Texas A&M był Brees w dzieciństwie ulubionej szkoły i alma mater jego matki i ojca, jeszcze Aggies gonił innych rozgrywających. Baylor, SMU i Texas Tech każdy otrzymał telefony w imieniu Breesa z jego trenerów lub członków rodziny, ale oni też odmówił ścigać go. Chip nawet zapłacił za niego i jego syna, aby odwiedzić North Carolina, Duke i Virginia z własnej kieszeni, podczas gdy Brees był jeszcze rehabilitacji jego kontuzji kolana, ale trenerzy z tych szkół nie miał żadnego interesu w spotkaniu z przyszłym NFL rozgrywającego, gdy był na ich kampusach.

„Usłyszeliśmy z powrotem od kogoś w sztabie Mack Brown mówiąc w zasadzie dzięki, ale nie dzięki,” Chip Brees przypomniał. „’Zapraszamy do odwiedzenia uniwersytetu, ale nie mamy czasu, aby odwiedzić z tobą.’

„Wydaje mi się logiczne, że jeśli program uczelni na twoim podwórku nie rekrutuje cię, inne programy będą myśleć, 'Co oni wiedzą, czego my nie wiemy? Widzą tego dzieciaka co tydzień. Muszą wiedzieć więcej niż wszyscy inni. Może jest jakiś powód, dla którego go nie rekrutują.”

Trwała przyjaźń dla Rodgersa, Breesa

Brees mógł rozgrywać w szkole Ivy League lub realizować stypendium baseballowe, gdyby para trenerów futbolu pass-happy nie zauroczyła się nim w odpowiednim momencie. Purdue’s Joe Tiller i Kentucky’s Hal Mumme zarówno miał stypendia dostępne późno i przyszedł do widzenia Brees jako ich rozgrywający przyszłości po obejrzeniu go spearhead Westlake’s spektakularny bieg przez Texas stan playoffs.

Purdue wygrał krótką bitwę do ziemi Brees powodu siły swoich nauczycieli akademickich, prestiż Big Ten i możliwość wczesnego czasu gry. Kentucky boisko do Brees było redshirt i siedzieć za Tim Couch na kolejny rok przed potencjalnie wygrywając pracę startową w roku 3.

Na wiele sposobów, lądowanie w Purdue zamiast Texas lub Texas A&M może być błogosławieństwem w przebraniu dla Brees. Dało to Brees szansę, aby zarobić czas gry szybko i pokazać się do NFL skautów w pass-oriented offense dostosowane do jego strengths.

Jak Brees przygotował się do rozpoczęcia swojej kariery piłkarskiej w Purdue, Rodgers zbliża się do czynienia z zawieszeniem jego knagi po raz ostatni. Doznał drugiego rozdarcia ACL w słabnących minutach meczu o mistrzostwo stanu, przerzucając swoje plany gry jako rozgrywający w TCU jako preferowany walk-on.

„Dziękuję Bogu codziennie, że wysadziłem kolano po raz drugi, ponieważ zmusiło mnie to do uświadomienia sobie, że nadszedł czas, aby zrobić coś innego”, powiedział Rodgers. „Poszedłem do TCU, miałem świetny czas, wróciłem do Austin, dostałem się do nieruchomości i cieszę się życiem tutaj.”

Dwadzieścia jeden lat po ukończeniu szkoły średniej, Brees i Rodgers pozostają bliskimi przyjaciółmi. Przyczyniają się do wzajemnych przyczyn charytatywnych i rozmawiać lub tekst regularnie, temat zazwyczaj byłych kolegów z klasy i zabawne wspomnienia, a nie wszystko, co związane z pro football.

Bo to było Rodgers fatalne kolano kontuzji, która otworzyła drzwi dla Brees uruchomić swoją karierę piłkarską, dwaj mężczyźni będą na zawsze związane.

Gdyby nie pech Rodgersa, kto wie, czy Brees nie rozpocząłby poniedziałkowego meczu o 201 jardów od pobicia rekordu wszech czasów NFL w podawaniu jardów należącego do Peytona Manninga? Może Brees w ogóle nie grałby w futbol poza szkołą średnią.

Łącznik z Breesem jest czymś, o czym przyjaciele Rodgersa dokuczają mu przez cały czas. Zamiast przedstawiać go nieznajomym jako odnoszącego sukcesy agenta nieruchomości, hojnego filantropa lub człowieka roku 2015 miasta Austin, najstarsi przyjaciele Rodgersa często wolą podkreślać, że kiedyś zaczynał przed jednym z najlepszych rozgrywających NFL.

„Patrząc wstecz, o wiele łatwiej jest powiedzieć, że zostałem pokonany przez Drew Breesa, a nie jakiegoś przypadkowego faceta” – powiedział Rodgers. „Lubię myśleć, że to był Boży plan. Mamy zamiar przesunąć cię na bok. Mamy dla ciebie kilka innych fajnych rzeczy w przyszłości poza futbolem, ale teraz musimy postawić wszystko na tego Drew Breesa, bo on jest wyjątkowy.”

.