Mass murderer? Przywódca kultu? Muzyk? Syn Charlesa Mansona zmaga się z dziedzictwem ojca

„Możemy zacząć od nowa?” pyta.

Kontynuuje. Potem robi pauzę. Szepcze. „Myślałem, że to będzie takie łatwe.”

Niewiele jest łatwych rzeczy, gdy jest się jedynym synem najsłynniejszego przywódcy kultu w Ameryce i Mary Theresy Brunner, pierwszej członkini zwerbowanej do „rodziny” Mansona, jak nazywano jego zwolenników.

Kiedy człowiek, który dzieli twój nos i twój uśmiech, namówił swoich uczniów do popełnienia dziewięciu makabrycznych morderstw w tym, co oskarżyciele twierdzili, że było próbą wzniecenia wojny rasowej na rozkaz zakodowany w „Białym Albumie” Beatlesów, scenariusz, który określili jako „Helter Skelter.”

Gdy zdecydowałeś, że nadszedł czas, aby wyprostować zapis.

„Myślę, że jestem tu teraz, aby, tylko dla potomności, niech ludzie wiedzą, gdzie teraz stoję”, mówi Brunner. „Nie szukam żadnej sławy. To nie jest coś, czym można się chwalić.”

8 sierpnia 1969 roku, Brunner – urodzony jako Valentine Michael Manson, aka Sunstone Hawk lub Pooh Bear – miał 14 miesięcy. Jego matka była za kratkami, zamknięta w Sybil Brand Institute for Women w hrabstwie L.A., właśnie została aresztowana za używanie skradzionych kart kredytowych.

Michael Brunner, urodzony jako Valentine Michael Manson, w 1971 roku. Wychowywali go dziadkowie w Eau Claire, Wis.

(zdjęcie rodzinne Brunnera)

Tej nocy Charles Manson wysłał Charlesa „Texa” Watsona, Susan Atkins, Patricię Krenwinkel i Lindę Kasabian do domu przy Cielo Drive w Benedict Canyon. Każda z nich miała ubranie na zmianę. Wszystkie oprócz Krenwinkel miały nóż. Watson miała broń.

Wczesnym rankiem następnego dnia, aktorka Sharon Tate była martwa, dźgnięta 16 razy i przywiązana do belki w swoim salonie. Była w 8 i pół miesiącu ciąży i błagała o uratowanie nienarodzonego syna. Cztery inne osoby – Jay Sebring, Abigail Folger, Voytek Frykowski i Steven Parent – zginęły tej nocy z rąk zwolenników Mansona. Następnej nocy członkowie „rodziny” zarżnęli Leno i Rosemary LaBianca w ich domu w Los Feliz i zbezcześcili ich zwłoki.

W swoim oświadczeniu wstępnym dla ławy przysięgłych w dziewięciomiesięcznym procesie, główny prokurator Vincent T. Bugliosi opisał Mansona jako „dyktatorskiego przywódcę”, którego zwolennicy byli mu „niewolniczo posłuszni”, i nazwał główny motyw Mansona „prawie tak dziwacznym jak same morderstwa.”

Tym motywem, powiedział wtedy, „było rozpalenie 'Helter Skelter,’ innymi słowy, rozpoczęcie czarno-białej rewolucji poprzez sprawienie, że będzie wyglądało na to, że czarni zamordowali pięć ofiar Tate i pana i panią LaBianca, powodując w ten sposób, że biała społeczność zwróci się przeciwko czarnemu człowiekowi i ostatecznie doprowadzi do wojny domowej między czarnymi i białymi, wojny, którą Manson przewidział, że czarny człowiek wygra.”

Mary Brunner, była bibliotekarka Uniwersytetu Wisconsin, zostaje zabrana na rozprawę sądową w L.A. w 1970 roku w sprawie jej petycji o reprezentowanie siebie w jej procesie pod zarzutem morderstwa w zabójstwie muzyka Gary’ego Hinmana. Sędzia odrzucił jej prośbę. Została oskarżona po tym, jak Robert Beausoleil, inny członek klanu Mansona, został skazany za morderstwo w związku ze śmiercią Hinmana.

(George Brich/Associated Press)

Do czasu, gdy Manson i jego ekipa zostali skazani i skazani na śmierć, „Misiek Puchatek” mieszkał ze swoimi dziadkami macierzystymi w Eau Claire, Wisconsin. George i Elsie Brunner ostatecznie adoptowali chłopca, dali mu swoje nazwisko i wychowali go jak swojego syna.

Oni „dali mi to, czego potrzebowałem, aby przetrwać i rozwijać się, i popchnęli mnie przez szkołę i popchnęli mnie przez sport i upewnili się, że robię to, co właściwe,” Brunner powiedział w szerokim wywiadzie na początku lipca. „Byłem kochany.”

Gdy jego adopcja była oficjalna w 1976 roku, dziadkowie Brunnera wydali przyjęcie. Przyszli sąsiedzi. Wszyscy przynieśli prezenty. To było jak posiadanie „dodatkowych urodzin”, powiedział.

„Myślę, że chcieli pozbyć się nazwiska Manson z powodu szkoły i aby uczynić mnie trochę bardziej normalnym,” powiedział. „Wiesz, żeby mnie nie dręczono, nie znęcano się nade mną i tym podobne rzeczy, które nie zdarzały się często.”

Ale jego dzieciństwo w małym miasteczku Wisconsin było pełne komplikacji. Brunner nazywał swoich dziadków mamą i tatą. Z powodu adopcji, Mary była prawnie jego siostrą, a jego ciotki i wujowie byli jego kuzynami. Mimo to, jak mówi, wiedział, że kobieta, która dzwoniła w każdą niedzielę z więzienia w Kalifornii, gdzie odbywała karę za napad z bronią w ręku, była jego matką – co w końcu doprowadziło do pytań, jak mówi. Jeśli to jest moja biologiczna matka, to kto jest moim biologicznym ojcem? George i Elsie nigdy go nie okłamali, powiedział Brunner, ale nigdy nie był dobry z imionami, zapominał kto był jego ojcem, pytał i pytał i pytał.

Manson syn Michael Brunner na niedatowanym zdjęciu rodzinnym. Dorastał z dziadkami w Eau Claire, Wis.

(zdjęcie rodzinne Brunnerów)

” „Jak się nazywa mój ojciec?” „Charles Manson”. I wtedy prosiłem ich, żeby mi o nim opowiedzieli,” wspomina Brunner. „Och, to szalony facet. … Nie sądzę, by kłamali. Powiedzieli mi to, co chciałem usłyszeć i co chcieli powiedzieć.”

Wtedy kolega z klasy w Arlington Heights Elementary School przekazał mu notatkę. Brunner sądzi, że był w trzeciej klasie, może piątej. W notatce było napisane, że jego ojciec był mordercą. I zaczął zdawać sobie sprawę, że Charles Manson to „coś więcej niż tylko jakiś facet.”

Przyjaciółka z liceum, która była „fanatyczką wszystkiego, co kultowe lub, no wiesz, oderwane od rzeczywistości”, powiedziała, że „poinformowała mnie o wielu rzeczach. Ale, znowu, czytała tę samą narrację, co wszyscy inni w tamtym czasie.”

Charles Manson, geniusz zła, który namawiał swoich zwolenników do zabijania.

Charles Manson jest eskortowany do sądu na wstępne przesłuchanie w 1969 roku.

(Bill Murphy / Los Angeles Times)

„Ona, oczywiście, myślała, że to jest fajne, a ja myślałem, że to jest coś, z czym nie chcę mieć do czynienia”, powiedział. „Więc naprawdę nie poświęciłbym temu zbyt wiele uwagi…. nie ma znaczenia jak głęboko zakopiesz głowę, usłyszysz o Charlesie Mansonie.”

Wciąż upiera się, że miał „przeciętne” dzieciństwo, że „ta cała sprawa z Mansonem” nie zajmowała jego czasu, że jego życie było w 99,9% „tak normalne jak każdego innego.” Jeździł na łyżwach, nartach, uprawiał sporty wodne, jeździł na rowerze i spotykał się z przyjaciółmi. Był, powiedział, „jak każdy inny dzieciak.”

„A potem jest ta jedna mała dziesiąta procenta,” powiedział. „I każdy to ma, naprawdę. To znaczy, każdy ma coś małego w swojej historii, że, nie powiem, że zawstydza, ale trzymają w szafie. I to była moja mała dziesiąta część procenta rzeczy, która pozostała w szafie.”

Brunner ma 6 stóp wzrostu, wysokość, którą dostaje od strony matki rodziny, a nie od swojego sławnie zdrobniałego ojca. Jego kręcone włosy są piaskowo-brązowe, broda szybko siwieje.

Opisuje siebie jako „rodzaj przeciętnego faceta – spędzam dużo czasu w lesie, w wodzie.” Zaciągnął się do wojska prosto ze szkoły średniej, przez kilka lat prowadził własną działalność gospodarczą, a teraz pracuje w produkcji.

Michael Brunner, syn Charlesa Mansona i jego zwolenniczki Mary Brunner, urodził się rok przed morderstwami Sharon Tate.

(Jessica Q. Chen / Los Angeles Times)

Podczas rozmowy, na przemian jest szczery i skrępowany, otwarty o skutkach półwiecznej przemocy, wciąż zaniepokojony o bezpieczeństwo swoich bliskich.

Nie będzie mówił o swoim synu, który ma 20 lat, ani o partnerze, z którym mieszka na 56 akrach, gdzie starają się być zrównoważeni, z kurczakami, kaczkami, roślinami jagodowymi i małym sadem. Powie tylko, że jego dom znajduje się „gdzieś w wiejskiej części Środkowego Zachodu”. I odmówił wywiadu gdziekolwiek w pobliżu it.

Powiedział, że mówił do KCBS-TV w Los Angeles, kiedy miał 25 lat, ponieważ media były „hounding” jego dziadków i nie chciał, aby były one zdenerwowany. Był rok 1993, agenci rządowi przeprowadzili oblężenie związku Branch Davidian w Waco, Texas, i było zwiększone zainteresowanie dziećmi kultów.

W tym czasie, Brunner był ostrożny, ciężko pracując, aby umieścić dystans pomiędzy morderstwami i normalnym życiem, które próbował prowadzić jako parkingowy, który marzył o posiadaniu własnego biznesu. Powiedział, że jest mu „przykro z powodu tego wszystkiego, co się stało. Chciałbym, żeby wszystko było inaczej. Ale nie są.”

I stronił od książek, artykułów i filmów, które wyrosły z „rodziny” Mansona i jej wyczynów – aż do końca 2017 roku, kiedy Charles Manson zmarł z powodu zatrzymania akcji serca i niewydolności oddechowej wywołanej przez raka jelita grubego, który dał przerzuty w całym jego ciele. Jego dziadkowie zmarli dużo wcześniej.

To wtedy Brunner zaczął czytać o swoim słynnym ojcu, natknął się na Nikolasa Schrecka i dotarł do samookreślonego „piosenkarza, muzyka, autora, filmowca i nauczyciela medytacji buddyzmu tantrycznego.”

Schreck, który ma siedzibę w Berlinie, prowadzi wykłady na temat tego, co nazywa „spiskiem Charlesa Mansona”. Napisał 991-stronicową książkę zatytułowaną „The Manson File: Myth and Reality of an Outlaw Shaman”. Spędził wiele godzin na wywiadach z przywódcą kultu i wyreżyserował film dokumentalny „Charles Manson Superstar” z 1989 roku. Jego praca ukształtowała sposób myślenia Brunnera o Mansonie. Dzisiaj Brunner opisuje Schrecka jako „wielkiego przyjaciela.”

„Myślę, że opinia publiczna została nakarmiona pewnymi nieprawdami, a cała ta sprawa została gloryfikowana, glamifikowana i rozdmuchana poza proporcje,” Brunner powiedział o zabójstwach i udziale w nich swojego ojca. „Mam na myśli, czy wierzymy w zombie z wypranym mózgiem zabijające ludzi?

„Czy zlecił te zbrodnie? Nie wierzę, że tak. Uważam, że to było coś wyprodukowanego po fakcie. Ta sprawa z 'Helter Skelter’, kiedy się w to zagłębić, nie ma zbyt wiele sensu.”

Jeśli nie „Helter Skelter”, to co? Nieudana transakcja narkotykowa, jak twierdzą Brunner i Schreck. Wielkie tuszowanie sprawy przez hollywoodzkie elity. Zaangażowanie mafii. Morderstwa Tate-LaBianca jako naśladownictwo zabójstw w celu zatuszowania wcześniejszego zabójstwa muzyka Gary Hinmana przez członka „rodziny” Bobby Beausoleil.

Schreck powiedział w wywiadzie z Berlina, że pomógł Brunnerowi „zrozumieć kim był jego ojciec jako istota ludzka. Niekoniecznie wielkim lub dobrym człowiekiem, ale nie potworem, który został opisany przez mass media.”

Manson, powiedział, był „przestępcą na pewno, ale nie tym złem wcielonym, postacią z kreskówki, w którą media i sądy, a teraz opinia publiczna uwierzyła jako w kozła ofiarnego.”

Schreck opisał Mansona jako „utalentowanego, poetyckiego muzyka z mądrością i z silną, potężną filozofią, który został uwikłany w te tragiczne zbrodnie. Ale nie był on jedynym podżegaczem i odpowiedzialnym za zbrodnie.”

Bugliosi zmarł dwa lata przed Mansonem i nie może bronić jego oskarżenia. Ale Stephen Kay, który pomógł wsadzić „rodzinę” Mansona za kratki i utrzymać tam jej członków po zniesieniu kary śmierci, stanowczo zaprzecza jakiemukolwiek motywowi innemu niż rzekome wysiłki Mansona w celu rozpoczęcia wojny rasowej.

„To nie narkotyki”, powiedział Kay w ostatnim wywiadzie. „To nie jest żadne morderstwo naśladowcze dla morderstwa Hinmana. To jest 'Helter Skelter.’ … To był motyw, który został udowodniony w sądzie. I to jest motyw, za który ławnicy skazali tych oskarżonych. I to był prawdziwy motyw.”

Brunner nigdy nie znał swojego biologicznego ojca. Przez większość swojego życia opierał się wysiłkom Mansona, aby nawiązać relację, ignorując listy pisane z więzienia. Ale podczas pracy jako kontrahent wojskowy w Afganistanie niedługo przed śmiercią Mansona, Brunner powiedział, że po raz pierwszy wyciągnął rękę.

Zimy w Afganistanie są długie i zimne, powiedział, ale miał dostęp do Internetu i czas do zabicia. Rozglądając się w sieci, znalazł ludzi, którzy zdawali się szanować Mansona i twierdzili, że regularnie z nim rozmawiają. Wysłał kilka e-maili. I nie otrzymał odpowiedzi.