Jn 14:14 Wersety równoległe [⇓ Zobacz komentarz ⇓]

Jest to zwięzłe podsumowanie poprzedniego wersetu (J 14:13). Pomimo powszechnej błędnej interpretacji, Jezus nie daje obietnicy, że możemy robić, co chcemy i kiedy chcemy. Kontekstem jest zapewnienie uczniów (Jana 14:1-11) i zachęta do wytrwania w obliczu trudności. Jest to również związane z obietnicą Chrystusa, że ci, którzy Go naśladują, mają możliwość wykonywania „większych” dzieł (J 14:12).
Kluczowym warunkiem jest tutaj prośba „w imię”. Działać „w imieniu” kogoś oznacza powoływanie się na jego autorytet i jego wolę, a nie na swoją własną. Ambasador, który proponuje porozumienie „w imieniu króla”, wprowadza w życie decyzję tego króla. Policjant, który mówi: „Stój, w imię prawa!” jest – lub powinien być – wykonawcą woli rządu, a nie swoich własnych opinii.
Modlenie się „w imię Jezusa” nie jest przywoływaniem magicznego zaklęcia, jak gdyby same słowa miały moc. Możliwe jest użycie tego zwrotu i w rzeczywistości nie modlić się „w imię” Chrystusa. To tak samo jak policjant, który żąda łapówki, nie może tego zrobić „w imię prawa”. Ci, którzy odmawiają zaoferowania łapówki, nie mogą być legalnie aresztowani. Wszystko, o co prosimy w modlitwie, musi być zgodne z charakterem Boga i z Jego wolą, jeśli ma zostać przyznane.
Ten warunek łączy się z oświadczeniem Jezusa zawartym w następnym wersecie: że ci, którzy twierdzą, że podążają za Bogiem, udowadniają to swoimi czynami (J 14,15).