Goethite

Goethite – szeroko rozpowszechniony minerał z grupy tlenków żelaza i najczęstszy składnik rdzy żelaznej. Nazwę otrzymał w 1806 r. na cześć J.W. von Goethego, niemieckiego poety i filozofa żywo interesującego się minerałami. Nazwa ta została pierwotnie zastosowana do lepidokrokitu, rzadziej występującego minerału o takim samym składzie chemicznym jak goethyt, ale o innej strukturze krystalicznej. W goetycie aniony tlenowe i hydroksylowe są ściśle upakowane w układach heksagonalnych, podczas gdy w lepidokrokicie są one ułożone w układach sześciennych; w obu strukturach jednak kationy żelaza zajmują oktaedryczne szczeliny.

Pod względem względnej obfitości, goethite jest drugim po hematycie (α-Fe2O3) wśród tlenków żelaza. Goethyt powstaje zwykle w warunkach utleniających jako produkt wietrzenia minerałów żelaza (np. pirytu, magnetytu). Ponieważ powstaje blisko powierzchni, goethyt jest głównym składnikiem gossanu złóż siarczku żelaza w takich miejscach jak Arizona i złóż laterytowych w takich miejscach jak Kuba. Występuje również jako bezpośredni osad w wodach morskich i meteorycznych, a złoża gromadzą się w źródłach i bagnach.

Goethite jest źródłem pigmentu znanego jako żółta ochra; jest również podstawowym minerałem w niektórych ważnych rudach żelaza, takich jak te w zagłębiu Alsace-Lorraine we Francji. Inne ważne złoża goethite znajdują się w południowych Appalachach, USA; Brazylia; RPA; Rosja; i Australia.

Goethite waha się w kolorze od żółto-brązowego do czerwonego. Składa się z około 80 do 90 procent Fe2O3 i około 10 procent wody. Po odwodnieniu, goethite tworzy hematyt; po uwodnieniu, goethite staje się limonitem. Aby uzyskać szczegółowe właściwości fizyczne, zobacz minerał tlenkowy (tabela).

.