Flanceryzacja ocalałego

Ianic Roy Richard

Follow

Jan 30, 2019 – 7 min read

How to Survive Almost Two Decades of Being on TV

Fani telewizji mogą być zaznajomieni z terminem „Flanderyzacja”.” Jest to tropa telewizyjna, która wywodzi się z Simpsonów. Sąsiad rodziny, Ned Flanders, zaczynał jako lustrzane odbicie Homera. Był troskliwy dla swoich dzieci, pracowity, sprawny i zdarzało się, że był również chrześcijaninem. Z biegiem czasu, Ned stopniowo stał się wyłącznie koncentruje się na jego religii i zamienił się w religijnym nutcase.

W pewnym sensie, Ned był w pełni wypełniona postać, gdy pokaz rozpoczął i jakoś zdewoluował w czasie, aby stać się maszyną żartów koncentruje się na religii. W ten sam sposób Barney stał się dowcipem o piciu lub byciu obrzydliwym lub Ralph przeszedł z lekko przyćmionego do pełnoprawnego ucznia szkoły specjalnej, który nie powinien być nawet w drugiej klasie.

Flanderyzacja występuje, ponieważ im więcej czasu upływa, tym bardziej Simpsonowie potrzebowali stworzyć oburzające sytuacje, aby być zabawnym (i Bóg wie, że pokaz poszedł na więcej niż dwa razy dłużej niż powinien mieć teraz). Jak to się ma do telewizji reality, a dokładniej do Survivora? Podczas gdy program utrzymuje w większości unikalną obsadę graczy z sezonu na sezon, Survivor znalazł swój własny sposób na Flandrowanie siebie i dzieje się to za pomocą produkcji.

Ci, którzy byli od początku (jako, że program zbliża się do swojej drugiej dekady, czuję się cholernie stary) pamiętają świeżość Survivor: Borneo. Nikt nigdy nie widział czegoś takiego i nawet wchodząc do sezonu, ludzie zastanawiali się, co się stanie. Będą na bezludnej wyspie? Jak długo mieli tam być? Co tydzień ktoś był eliminowany… jak to się dzieje? Czy ludzie będą umierać? I tak, ludzie legalnie zastanawiali się, czy uczestnicy mogą umrzeć na show.

Potem dostaliśmy do oglądania kilka sezonów i publiczność zaczęła rozumieć format. Survivor: Australian Outback był trzy dni dłuższy, dla tych pysznych dolarów telewizyjnych, ale pozornie dokładnie taki sam. Dwa plemiona i fuzja. Masz radę plemienną, gdzie ludzie są przegłosowywani. W końcu, w finałowej dziewiątce, zaczyna się jury i ci ludzie ostatecznie decydują o zwycięzcy pomiędzy dwoma ostatnimi uczestnikami, którzy pozostali. Dla publiczności, byliśmy teraz wygodne z formuły, wszystko miało sens.

Problem dla produkcji było utrzymanie oczy na ich produkt. Jeśli komedia martwi się o to, by cię rozśmieszyć, Survivor martwił się o utrzymanie zainteresowania fanów. Richard Hatch stworzył schemat wygrywania Survivora, a Tina Wesson podążała za nim aż do własnego zwycięstwa. Jeśli wszystko, co trzeba było trzymać się sojuszu większości, aby przejechać go do końca, publiczność miała zamiar zacząć i dostroić się do przyszłych sezonów z powodu jego przewidywalności.

Więc jak produkcja zaproponowała zwalczanie tego rodzaju expectedness? Poprzez mieszanie w podstawowej formule gry. W ten sposób dotarliśmy do Survivor: Afryka i Silasowi Gaithersowi udaje się spieprzyć podczas pierwszej w historii zamiany plemion. To była sztuczna próba produkcji, aby wrzucić trochę niepewności do gry. Zmienna, która nie mogła być określona ilościowo.

To był pierwszy krok w procesie Flanderyzacji Survivora. To nigdy nie jest całkowite odwrócenie, zmiana jest stopniowa. Jak ktoś, kto zaczyna od operacji plastycznej nosa, by naprawić małą niedoskonałość, a kończy z całkowicie odnowionym ciałem 5 lat później. Za każdym razem, gdy produkcja majstrowała przy swojej formule, gracze musieli znaleźć sposób na obejście tej nowej zmiany. W Australian Outback, Colby Donaldson i spółka wymyślili jak oszukać metodę łamania remisowych głosów. To zmusiło produkcję do wprowadzenia losowania kamieni w Survivor: Marquesas. Gracze dostosowali się, unikając remisów przy każdej możliwej okazji, do tego stopnia, że następne losowanie kamieni miało nastąpić dopiero 23 sezony później.

Survivor: All-Stars zaprezentował prawdopodobnie największą zmianę, jaką produkcja mogła kiedykolwiek stworzyć. Z tego co wiedzieliśmy, Survivor zawsze polegał na tym, że obcy sobie ludzie spotykali się na bezludnej wyspie i uczyli się jak przetrwać razem. Aspekt eksperymentu społecznego oznaczał, że obcy sobie gracze byli ogromną częścią tej dynamiki. W All-Stars, to zostało odrzucone, jako że prawie wszyscy gracze znali się nawzajem z racji bycia częścią małego kręgu byłych Ocalałych. All-Stars oznaczało początek nowej ery, w której gracze mogą teraz otrzymać drugą szansę w grze.

Nawet przy zmianach w grze, dużą krytyką, która zawsze była nakładana na show jest to, że mniejszość często nie ma nic, co może zrobić. Tak więc, produkcja wróciła do deski kreślarskiej i wymyśliła wynalazek z nadzieją na naprawienie tego problemu. W ten sposób w Survivor: Guatemala narodził się ukryty idol immunitetu. To był kolejny twist, który całkowicie zmienił sposób gry i zawodnicy musieli go zaplanować. To jest era, w której podział głosów staje się nowym trendem, a oślepianie przeciwnika staje się idealnym sposobem na przegłosowanie go.

W kolejnej próbie rzucenia lepszych szans na ulubieńca fanów, który dotarł do końca, Survivor wprowadził finałową trójkę. Teraz trzy osoby będą miały szansę wziąć udział w finałowej radzie plemiennej i przedstawić swoje argumenty w walce o milion dolarów. W zamierzeniu miało to pomóc tym „okradzionym” graczom finałowej trójki, którzy zostali przegłosowani tuż przed osiągnięciem swojego celu. W rzeczywistości, oczywiście, ci gracze teraz skończył się coraz cięcia w finale cztery zamiast.

Z tego miejsca, przyszedł kolejny duży zmiany: Redemption Island. Z wyjątkiem Survivor: Pearl Islands, który był kolejną decyzją zmieniającą formułę, żaden przegłosowany zawodnik nigdy nie miał szansy na powrót do gry. Teraz dwóch graczy będzie miało szansę na powrót po śmierci, walcząc o wejście na wyspę. Zawodnicy musieli teraz znaleźć sposób na przegłosowanie ludzi, zachowując przy tym wystarczająco dużo dyplomacji, aby nie narazić się na ich gniew, jeśli wrócą.

Do tego momentu w procesie Flanderyzacji, program nie przypominał swojego oryginalnego produktu. To, co kiedyś było prostą grą, stało się wielkie i złożone. Żadne głosowanie nie było proste, ponieważ istniało wiele narzędzi, które miały wpływ na graczy. Ponieważ głosy stały się bardziej złożone strategicznie, wymagały więcej czasu na ich zbadanie. Więcej czasu oznacza więcej uwagi w odcinku poświęconym strategii gry. W miarę upływu sezonów, oryginalni fani zaczęli zauważać trend, w którym program zmierzał w kierunku pokazywania strategii sezonu ponad historiami zawodników. Nie przedstawiam tego jako dobre lub złe, po prostu jak pokaz zaczął się zmieniać z wiekiem.

Wtedy duża zmiana w tożsamości pokazu przyszedł na początku lat 30-tych. Wcześniej, Survivor zawsze miał punkt do poruszania się w różnych miejscach i środowiskach. To był jeden z największych filarów, które uczyniły go Survivor. Wraz ze zmieniającą się gospodarką światową i telewizją jako medium pozostającym w tyle za usługami streamingowymi, produkcja zdecydowała: program skończył się przemieszczać.

Zakotwiczył na Fidżi, stałym domu Survivora od czasu Survivor: Millennials vs Gen X. Nowe kraje i lokalizacje były teraz przeszłością, swingujący kawaler stał się domatorem. Oznaczało to również, że produkcja nie mogła już dłużej tytułować swoich sezonów po lokalizacjach. Musieli teraz wymyślić tematy, aby odróżnić jeden sezon Fiji do następnego.

Jeśli pytasz mnie, to jest, gdzie szalony Flanderization kopnął w. Pokaz zaczął naprawdę pochylać się do swoich tematów. Sam Jeff Probst stał się karykaturą swoich wcześniejszych dni i zaczął wbijać tematy sezonu na śmierć podczas rady plemiennej. W Millennials vs Gen X musiał każdą decyzję podejmować z perspektywy tego, co to znaczy być z któregoś z tych pokoleń. W Survivor: Wyspa Duchów, Jeff harpował na przekleństwach z poprzednich sezonów, które mogły lub nie mogły być naprawdę przeklęte.

Oczywiście, byłoby niemożliwe wspomnieć o tej erze Survivor bez wspominania o skręcie Final Four Fire-making, który został wprowadzony w Survivor: Heroes vs Healers vs Hustlers. Ponieważ produkcja była coraz bardziej sfrustrowana wieloma ulubieńcami fanów, którzy zostali wyeliminowani w finałowej czwórce, podczas gdy wcześniej było to w finałowej trójce, kiedy tylko dwie osoby dotarły do finałowej rady plemiennej, produkcja podwoiła swoją decyzję i sprawiła, że rozpalanie ognia było obowiązkowe, aby przetrwać finałową czwórkę. Teraz, ktoś ustawiony na bycie przegłosowanym w finałowej czwórce miał ostatnią sekundową szansę na uratowanie się poprzez robienie ognia (patrząc na ciebie Ben Driebergen).

Przód do teraźniejszości. Jesteśmy mniej niż miesiąc od Survivor 38, Survivor: Edge of Extinction. W tym sezonie, będziemy mieli czterech powracających graczy, z których trzech będzie grało po raz trzeci. Gracze, którzy zostaną przegłosowani, zostaną wysłani na Wyspę Zagłady. Pomyśl o tym jak o bardziej ekstremalnej wersji Wyspy Odkupienia. Będą dwie szanse na powrót do gry: przy połączeniu i pod koniec. Gracze mogą opuścić Wyspę Wyginięcia w dowolnym momencie lub zostać do końca, gdzie ostatni gracz wygrywa swoją szansę na powrót.

To oznacza, że wszyscy 18 uczestników teoretycznie nadal mogą być w grze w 39 dniu. Jak działa jury? Jak ten twist będzie działał w połączeniu z twistem z podpalaniem F4? Jak będą działać exit interviews? Dlaczego nagle program używa rezygnacji, aktu, którym Jeff i produkcja gardzili od czasu, gdy Osten zrobił to w Pearl Islands, jako uzasadnionej metody opuszczenia sezonu? Wszystkie te zmiany nastąpiły z czasem, ale jak Ned Flanders, porównanie pierwszego sezonu do obecnego jest uderzającą zmianą. Jeśli fan Survivor z początku lat 2000 zostałby zamrożony, a następnie rozmrożony w obecnych czasach, zrozumiałby prawie 0% obecnego sezonu Survivor. Rozumiem, że produkcja nigdy nie miała pozostać w stagnacji na formule show, nie bylibyśmy w 38 sezonie bez zmian. Na dobre i na złe, program musiał się zmienić i teraz jesteśmy tu, nad przepaścią potencjalnie najdziwniejszego sezonu Survivor, jaki kiedykolwiek dostaniemy. Byłby on jeszcze dziwniejszy, gdyby w jakiś sposób sam Ned Flanders został obsadzony w programie.