Chromesthesia: Seeing Sound In Colour

Czy kiedykolwiek kojarzyłeś kawałek muzyki z konkretnym wspomnieniem? To uczucie, gdy wkładasz słuchawki lub kładziesz igłę na płycie, naciskasz play i natychmiast zostajesz przeniesiony do konkretnego momentu w swoim życiu, który utkwił w tobie na zawsze?

Większość z was tak, ale teraz wyobraźcie sobie zastąpienie wspomnienia rzeczywistą manifestacją fizyczną. Czymś, co możecie zobaczyć na własne oczy. Możecie myśleć, że jest to absurdalna umiejętność zarezerwowana tylko dla scenarzystów kolejnego filmu o X-Menach, ale jest to prawdziwe zjawisko i ma swoją nazwę: chromestezja.

Chromestezja w najszerszym ujęciu to skojarzenie dźwięku i koloru.

Wszystko, od rozmów ludzi, do dźwięku fajerwerków może wywołać chromestezję, chociaż to właśnie połączenie z muzyką przynosi najwięcej z tej szczególnej zdolności. Wyobraź sobie, że każda pojedyncza nuta w utworze muzycznym powoduje wybuch koloru, w wyniku czego powstaje twoja osobista tęcza rozwijająca się podczas odtwarzania riffu lub melodii.

Chromestezja jest w rzeczywistości specyficzną formą synestezji, która, z braku bardziej zwięzłego opisu, odnosi się do każdego rodzaju doświadczenia percepcyjnego, w którym myśli i obrazy łączą się razem.

Zjawisko to jest często opisywane jako doświadczenie dwóch lub więcej zmysłów działających jednocześnie, choć terminologia ta była czasami określana jako niedokładna. Przez lata trudno było wskazać, w jaki sposób synestezja występuje, głównym problemem jest to, że wpływa ona na ludzi w różny sposób: Niebieski dla jednej osoby może być zielony dla innej, na przykład.

Jedną rzeczą, na którą możemy się zgodzić jest to, że synestezja pozostaje interesującym doświadczeniem, które można sobie wyobrazić.

Z pewnością większość z nas może przypisać różne odgłosy do odcieni kolorów – głośne dźwięki nawiązujące do czerwieni i dźwięk fal oceanu sprawia, że myślimy o niebieskim i zielonym na przykład, jednak robimy to z wyboru. W przypadku synestetyków ta umiejętność jest wrodzona i występuje mimowolnie. Podczas gdy synestezja jest interesującym tematem, o którym mógłbym mówić godzinami, to chromestezja, że będę przechodził, a konkretnie muzyków w ciągu lat, które wyraziły posiadanie doświadczeń tego zjawiska.

Cały powód, dla którego nawet myślałem, aby napisać ten artykuł był czytanie tweeta z Lorde z powrotem w marcu opisując jej chromestezja-led doświadczenie pisania „Green Light.”

https://twitter.com/lorde/status/840014399301701632

Lorde poszła dalej, aby wyjaśnić, w jaki sposób chromestezja wpływa na sposób, w jaki działa w studiu, mówiąc, że ona „…Może zobaczyć gotową piosenkę, nawet jeśli jest daleko i mgliście”, nawiązując do aktu kodowania kolorów jej piosenek i łączenia pewnych tematów w jej muzyce z różnymi odcieniami. Ona idzie dalej, aby powiedzieć, że jej celem jest precyzyjnie skonfigurować akordy i rytmy w swoich piosenkach, poprzez korygowanie różnych kolorów, aż wyrównają się z jak ona po raz pierwszy seen it.

To nie jest niespodzianką, że wysoki procent ludzi, którzy regularnie doświadczają chromestezji pracy w twórczym medium, czy to jako muzyk lub artysta. W przypadku doświadczenia Lorde „Green Light”, łatwo domyślić się z tytułu piosenki, jakiego rodzaju kolorów doświadczała podczas procesu pisania i nagrywania.

Dla innych, doświadczenie chromestezji jest bardziej niejasne.

Na przykład, Billy Joel powiedział, że łączy różne kolory z tekstami piosenek. Silne końcówki samogłosek, takie jak -a, -e lub -i, przywołują obrazy błękitów i zieleni, podczas gdy twardo brzmiące spółgłoski, takie jak -t lub -p, kojarzą mu się z żywymi odcieniami czerwieni lub złota. To szczególne zjawisko nazywane jest synestezją grafemowo-kolorystyczną i zasadniczo opisuje doświadczenie postrzegania liter i liczb w odcieniach kolorów. Podobnie jak w przypadku większości doświadczeń synestezji, odcienie te nie są takie same dla wszystkich, chociaż badania wykazały, że niektóre litery wywołują podobne kolory wśród synestetyków.

Fall Out Boy Patrick Stump również podzielił się własnymi doświadczeniami z synestezją grafemowo-kolorystyczną.

Stump stwierdził, że większość liter i liczb czuje się jak kolor, i że nie było to, dopóki nie otworzył się o swoich doświadczeniach w 2011 roku, że dowiedział się, że jest to zjawisko bardziej powszechne wśród innych muzyków niż początkowo myślał. Muzycy i kompozytorzy crafting utwory w oparciu o to, jak je sobie wyobrazić w głowie jest jedną rzeczą, ale widząc każdą nutę, akord, i melodia ułożone w kolorze formmust być radość doświadczenie.

Choć synestezja jest czasami opisywany jako zaburzenia lub choroby medycznej, Pharrell Williams twierdzi inaczej. Często określał ją jako atut i dar ułatwiający pisanie muzyki. Stwierdził w szczególności, że jego własna metoda używania chromestezji pomaga zidentyfikować czy coś jest w odpowiedniej tonacji na podstawie tego czy kolory pasują czy nie.

Łatwo jest zobaczyć jak chromestezja mogłaby przynieść korzyści nawet komuś, kto być może nie ma najlepszego ucha do muzyki, będąc w stanie zobaczyć muzykę w jej najbardziej abstrakcyjnym stanie.

Synestezja została nawet udokumentowana już w XIX wieku, z węgierskim kompozytorem Franzem Lisztem, który podobno używał terminologii takiej jak „trochę bardziej niebieski” i „nie tak różowy”, kiedy mówił do swojej orkiestry. Z czasem zaakceptowali fakt, że podczas gdy oni mogli tylko usłyszeć tony, Liszt opisywał kolory, które widział i czuł.

Inny 19 kompozytor, Amy Beach miał niezwykle specyficzne skojarzenia kolorów ze względu na jej chromesthesia. Według matki Amy łączyła określone główne nuty z kolorami – F-sharp było czarne, a G czerwone na przykład.

W przypadku Beach, jej chromestezja i wrodzona zdolność do posiadania doskonałej wysokości dźwięku szły w parze i aż trudno sobie wyobrazić, jak dobrze potrafiła dowodzić i kontrolować muzykę dokładnie w taki sposób, w jaki chciała. Jak artysta widzący puste płótno i cień-perfekcyjnie odtwarzający obraz z pamięci.

Pomimo, że synestezja i jej różne gałęzie są dalekie od bycia w pełni zbadanymi, pozostaje to interesującym doświadczeniem, które można sobie wyobrazić.

Przez lata, synestetycy byli znani z doskonałości w wybranym zawodzie, czy to z powodu posiadania ulepszonej pamięci, postrzegania muzyki jako koloru, czy też posiadania bardziej dostrojonych umiejętności poznawczych. Łatwo zauważyć, że każdy, kto ma zdolności twórcze, może skorzystać z tej zdolności. Dla pozostałych 96% z nas, zwykłych śmiertelników, jest to doświadczenie, o którym możemy tylko pomarzyć.