Wat drinken uw favoriete granen-mascottes uit de jaren ’90?

Er was eens een magisch tijdperk, geglazuurd met gouden suiker en bezaaid met felgekleurde marshmallows. Tekenfilms op zaterdagochtend waren een verguld instituut, initiatieven op het gebied van gezonde voeding hadden geen macht, en computeranimaties waren onvoorstelbaar. De jaren ’90 waren een gouden tijdperk voor graanmascottes.

Nou, laten we duidelijk zijn. Het is goed dat de gerichte reclame van voedingsstoffen-verarmde granen voor baby’s is ingeperkt. En zaterdagochtenden zouden een tijd voor kinderen moeten zijn om naar buiten te rennen en te spelen, niet om proestend in een hoop gepofte rijst en maïsstroop te liggen.

Maar hoe zit het met de mascottes?

De hoogtijdagen van de graandooshelden als tv-supersterren zijn voorbij, en dat moet echt deprimerend voor hen zijn. Sommigen zijn waarschijnlijk in therapie, hun gekwetste ego aan het verzorgen. Sommigen zitten misschien in een bar, een ontbijtbiertje te drinken en tegen de tranen van de nederlaag te vechten.

Maar of we ons nu deze suikerzoete heiligen van granen voorstellen, proostend op hun neon-gekleurde successen uit het verleden, of zich vastklampend aan een fles alsof die de laatste druppels van hun carrière bevat, de vraag is: wat zijn hun favoriete drankjes?

Toucan Sam: Pimm’s Cup

Net als de Guinness Toucan komt onze man Sam uit Groot-Brittannië. Maar in tegenstelling tot zijn Ierse neef is deze Britse vogel niet uit op een pint droge stout. Hij volgt alleen zijn neus naar de fruitigste smaken, het opsporen van multi-gekleurde lussen als een regenboog-beaked Sherlock Holmes.

Sam drinkt een Pimm’s Cup, boordevol fruitige goedheid en Engels traditie.

Snap, Crackle and Pop: Pabst Blue Ribbon

Drie magere kerels met golvend haar, eigenzinnige hoeden en een funky stijl uit een kringloopwinkel. Zij zijn de originele hipsters. Ze houden van hun luchtige, makkelijk te eten cornflakes, het soort waar je vijf kommen van kunt eten en je niet vol voelt.

Dat klopt. Ze slopen 30-racks PBR.

Cap’n Crunch: White Burgundy

Je denkt misschien dat de Cap’n naar rum grijpt, maar hij is geen piraat. De blauwe outfit en de hoge hoed doen denken aan een Franse marinekapitein. En hier is een leuk weetje: zijn cornflakes zouden moeten smaken naar bruine suiker en boter over rijst.

Dit soort Parijse decadentie vraagt om een paar flessen witte bourgogne.

Sonny the Cuckoo Bird: Absint

Het is moeilijk te zeggen of Sonny een aandachtsstoornis heeft of een regelrechte verslaving, maar één ding is zeker: als er Cocoa Puffs in de buurt zijn, is dat het enige waar hij aan kan denken. Als hij zich op iets anders probeert te concentreren, verschijnen er kleine kinderen, dansend als demonen, die hem van de graanwagen beschimpen.

Hij is gedrenkt in absint, verloren in de hallucinaties van kleine groene feeënkinderen en cacao stof.

Sugar Bear: Old Fashioned

Sugar Bear is een gladde, jazzy zanger met een boterzachte baritonstem, rechtstreeks uit een chique cocktail lounge. Hij is ook een houterige, gespierde vent die iedereen in een vuistgevecht kan verslaan – na een paar handjesvol Golden Crisp. En hij houdt echt, echt van suiker.

Deze beer drinkt zeker een Old Fashioned tussen de liedjes door en tussen de hapjes door.

Wendell de Bakker: Home-Brewed Beer

Cinnamon Toast Crunch heeft al heel wat geweldige reclamecampagnes achter de rug, maar Wendell the Baker zal voor altijd in ons geheugen gegrift blijven staan. Deels broodbakker, deels gestoorde wetenschapper, en je kunt er zeker van zijn dat hij een solide thuisbrouwinstallatie in zijn kelder heeft staan.

Het gerucht gaat dat zijn kaneelporter bijzonder smakelijk is.

Buzz the Bee: Amaretto

Het lijkt voor de hand te liggen: Buzz drinkt een Bee’s Knees, een Stinger, of wat honingwijn, toch? Fout. Dit onverschrokken insect lokt ons met zowel honing als noten, waardoor zijn recept zich onderscheidt van alle andere honingrijke ontbijtgranen die er zijn.

Daarom gaat Buzz voor de nootachtige, verrassende goedheid van amaretto. Trouwens, zijn naam is Buzz… hij is al cliché genoeg. Sluit hem niet op.

Trix Konijn: Sangría

Voorzichtig konijn. Een mislukte oplichter en monomaan die maar één ding wil: z’n geliefde Trix-granen opeten. Maar dat mag niet van die xenofobe kinderen, die beweren dat Trix voor kinderen is en niet voor konijnen. Ze verstoten hem, vernederen hem en hongeren hem uit.

Trix zuipt zijn verdriet in bekers sangría, want fruit dat in wijn drijft, komt het dichtst bij Trix dat in melk drijft.

Tony de Tijger: Wodka en Red Bull

Good ol ‘Tony houdt van sport, positieve energie, en de zoetheid van het winnen. Laten we eerlijk zijn: hij is een beetje een broeder, maar hij is ook een motiverende spreker met de geweldigste twee-woorden-slagzin ooit. Elke underdog die zich volpropt met Frosted Flakes vindt de innerlijke kracht om terug te keren op het veld en te triomferen.

Tony stampt wodka en Red Bull alsof het water is. Hoe kan hij anders zo opgewekt blijven?

Dig ‘Em Frog: Hefeweizen

Geen kikker is ooit zo radicaal, zo retro of zo verliefd geweest op honingzoete tarwesuikers. Ook al probeert Kitty voortdurend zijn Smacks te stelen, Dig ‘Em wil niet verslaafd raken. Hij wil je gewoon een high five geven en chillen, man.

Je vindt hem ontspannen met de zachte, tarweachtige goedheid van een hef. En hij heeft er ook een voor jou.

Lucky the Leprechaun: Goldschläger

Lucky heeft niet veel tijd. Of veel goud. Een bende kleuters jaagt op hem om het enige van de wereld te stelen dat van hem is: zijn magische amuletten. Als hij een donkere bar kon vinden om zich in te verstoppen, kon hij misschien genieten van een paar uur rust en goedkope drankjes.

Hij kan niet stoppen om te genieten van een fatsoenlijke pint. Hij gaat Goldschläger rechtstreeks uit de fles drinken, en hopen dat hij een roes krijgt voordat de kleine bandieten arriveren: Port

De graaf is een en al verwennerij – zijn kom is gevuld met zowel chocolade als marshmallows. Hoog in zijn kasteel, onder de bliksemflitsen, verlangt hij naar iets lekkers bij zijn heerlijke, dierbare traktatie.

Hij schenkt zichzelf natuurlijk een lekker glas dikke, zoete, bloedkleurige port in. En lacht tot in de eeuwigheid.

Crazy Craving: Tequila Shots

Crazy Craving is blijkbaar de naam van dat rare rattenwezen dat rondrent en “ME WANT HONEYCOMB!” roept terwijl hij over het algemeen een scène maakt. Niemand weet waar deze gek vandaan komt, maar hij is klaar om te feesten met iedereen die hij ontmoet. Hij krijgt zelfs het volgende rondje.

Maar het zijn tequila shots of het is niets.