The Department of Weird Soft Drinks-Carbonated Milk

Ik let meestal niet zo op nieuwe producten, vooral niet in de frisdrankcategorie, maar Coca-Cola is bezig met het testen van een nieuw drankje dat Vio heet en mijn aandacht trok omdat het zo bizar klonk. Vio is een koolzuurhoudende melkdrank met fruitsmaak – of, zoals het op de fles staat, een “levendigheidsdrank.”

Ik kan me de brainstormsessies voorstellen die tot die omschrijving hebben geleid: “Milk soda” is niet goed getest in focusgroepen, dus hoe kunnen we het anders noemen dat het idee van bubbels overbrengt? Bubbels? Uitbundigheid? Bruisend? Oh, en het bevat vitamine C en calcium – wat suggereert gezondheid zonder daadwerkelijk gezondheidsclaims te maken, aangezien het ook 26 gram suiker bevat? Vitaliteit? Levendigheid? Dat is het!

Zo vreemd als koolzuurhoudende melk klinkt, het is niet ongekend. Het favoriete drankje van Laverne DiFazio, een personage in een van mijn favoriete jeugd sitcoms, Laverne & Shirley, was melk en Pepsi. Ik weet zeker dat ik het zelf ook geprobeerd heb, hoewel ik me niet herinner hoe het smaakte. Zoute yoghurtdranken, waaronder ayran en doogh, die koolzuurhoudend is, zijn populair in het Midden-Oosten.

Koolzuurhoudende melkdranken zijn blijkbaar ook populair in Azië, waar ze niet eens de vreemdste drank zijn die je kunt vinden. Een bedrijf in Japan lanceerde onlangs wat misschien wel het vreemdste productidee ooit is: een lijn van kaasdrankjes.

Doet Coca-Cola het dus op de markt van de nieuwigheidsdrankjes? Het is niet echt duidelijk. Ten minste een zakelijke blogger denkt dat het bedrijf zich richt op de schoolmarkt, in de hoop om door de school drank richtlijnen geïmplementeerd in 2004 die suikerhoudende frisdranken verbieden piepen. Dit klinkt aannemelijk, aangezien Vio wordt verkocht in een fles van 8 oz. en 120 calorieën bevat – net onder de limiet van 150 calorieën die door de richtlijnen wordt opgelegd. En de beschrijving van een copywriter dat het smaakt “als een verjaardagsfeestje voor een ijsbeer” klinkt alsof het kinderen zou aanspreken.

Maar de naam en de verpakking lijken me niet erg kindgericht. In feite zijn de vrolijke maar verfijnde flesgrafieken waarschijnlijk het meest aantrekkelijke deel van het concept. Ik ben een sucker voor aantrekkelijk product design. Dat, en nieuwsgierigheid naar hoe het zou smaken, zette me ertoe aan een vriend in New York City (de enige plaats waar het momenteel wordt verkocht) te vragen me een monster te mailen.

Het oordeel is gemengd. De eerste smaak die ik probeerde, Tropical Colada, was veruit de beste. Het smaakte vrij veel als een licht bruisende virgin pina colada. Ik zou het drinken als een occasionele zoete traktatie. Maar vanaf daar ging het bergafwaarts. Very Berry was niet slecht – een beetje zoals Strawberry Quik, waar ik als kind dol op was. Maar Mango Peach smaakte te kunstmatig, en Citrus Burst was ondrinkbaar. Ze waren allemaal te zoet. Andere recensenten vonden het nog minder lekker dan ik – Time magazine noemde het een van de top 10 slechte drank ideeën.