Sport Psychology Blog

In de sport is het heel gewoon voor atleten om woede te gebruiken als motivatie, vooral in agressieve en fysieke sporten zoals voetbal. Woede kan een krachtige emotie zijn die mensen kan aanzetten om hard te werken aan hun doelen. Atleten voelen zich vaak het meest gemotiveerd als ze ergens boos over zijn. Vaak worden sporters boos nadat ze hebben verloren of nadat ze niet zijn gerespecteerd of over het hoofd zijn gezien. Sporters die verliezen haten, gebruiken hun woede vaak om hard te werken en ervoor te zorgen dat ze in de toekomst meer succes hebben. En omdat het de menselijke natuur is om te verlangen naar respect en een hoge status, haten veel atleten het gevoel niet gerespecteerd of over het hoofd gezien te worden door anderen. Ze nemen deze dingen persoonlijk en gebruiken hun woede als motivatie om hun twijfelaars en haters ongelijk te bewijzen.

Met mijn ervaring in het helpen van atleten en coaches, heb ik de voor- en nadelen geleerd van het gebruik van woede als motivatie.

Het voor de hand liggende voordeel van het gebruik van woede als motivatie is dat het heel sterk kan zijn. Het kan je helpen gedisciplineerd te blijven en je door de sleur heen te slaan. Woede kan ook zeer intens branden, waardoor je een extreme inspanning levert tijdens wedstrijden. Alleen al om deze redenen omarmen atleten en coaches vaak woede. Ik ken voetbalcoaches die eigenlijk liever hebben dat hun team zich boos voorbereidt en speelt. Zij geloven dat zonder de motiverende impulsen van woede, hun spelers zelfgenoegzaam kunnen worden en de inspanning missen die nodig is om te winnen. Voor deze atleten en coaches wegen de motiverende voordelen van woede zwaarder dan de negatieve bijwerkingen die uit woede kunnen voortkomen.

Hoewel het verleidelijk is om blindelings je woede te omarmen en het te gebruiken om te slagen, moet je je nog steeds bewust zijn van de vele negatieve bijwerkingen van woede. Indien ongecontroleerd, woede kan leiden u off-the-rails en veroorzaken meer kwaad dan goed.

First of all, het gebruik van woede voor motivatie kan eigenlijk averechts werken op keer. Als je te lang te boos bent, kun je emotioneel uitgeput raken, ontmoedigd raken, een burn-out krijgen, en al je motivatie verliezen. Zorg er dus voor dat je nooit overdrijft als het gaat om het gebruik van woede voor motivatie.

Ten tweede, woede schaadt direct je geestelijke gezondheid. Je kunt niet tegelijkertijd boos en echt gelukkig zijn. Als je voortdurend een chip op je schouder hebt, dan kun je uitgroeien tot een verbitterd, chagrijnig, ondankbaar, en onvriendelijk persoon. Dit kan een tol eisen op je geestelijke gezondheid. Als atleet moet je jezelf afvragen of succes meer waard is dan je geestelijke gezondheid. Op een gegeven moment maakt het niet meer uit hoe succesvol je bent, als je je ellendig voelt, dan is het het niet echt waard. Als je ouder bent, krijg je er misschien spijt van dat je zo boos was als atleet. Je zou wensen dat je je jeugd gelukkiger had doorgebracht.

Ook woede kan je karakter negatief beïnvloeden. Ja, soms kan woede ten goede worden gebruikt, maar meestal maakt woede je alleen maar een slechter mens. Woede kan je onvriendelijk, haatdragend, afgunstig en gewelddadig maken tegenover anderen. In plaats van vrienden te maken, kun je je hele atletiekcarrière doorbrengen met vijanden maken als je je woede de baas over je laat spelen. Als atleet moet je jezelf afvragen of er meer in het leven is dan atletisch succes. Is atletisch succes meer waard dan moraliteit, ethiek, deugden en karakter? Op een gegeven moment maakt het niet meer uit hoe succesvol je bent, als je een vreselijk persoon bent, dan is het niet echt de moeite waard. Als je ouder bent, krijg je misschien spijt dat je zo boos was als atleet. Misschien zou je willen dat je een beter mens was geweest.

Misschien ben je zo geobsedeerd door atletisch succes dat je er niet echt om geeft een geestelijk gezond of moreel persoon te zijn. Zelfs in dit geval, moet je nog steeds voorzichtig zijn met het gebruik van woede te veel. Woede kan namelijk je atletische prestaties schaden als je het niet onder controle hebt. Ten eerste is woede een emotie. En als je emotioneel bent, kun je niet altijd rationeel denken. Als een atleet boos speelt, maakt hij vaak domme fouten, zoals strafschoppen en turnovers. En omdat boosheid vaak wordt gevoed door extrinsieke motivaties, zoals de behoefte om te winnen en je waarde te bewijzen, kan boosheid ervoor zorgen dat een atleet nerveus wordt en zich verslikt in wedstrijden. Dit komt omdat de doelen om te winnen en het ongelijk van anderen te bewijzen onzeker zijn. Deze onzekerheid kan faalangst veroorzaken, wat je prestaties onder druk schaadt. Dus zelfs als woede je in staat stelt een grote inspanning te leveren, kunnen de negatieve bijwerkingen van woede eigenlijk opwegen tegen de voordelen ervan.

Zoals je ziet, zijn er zowel voor- als nadelen van het gebruik van woede als motivatie. Hier is mijn persoonlijke advies:

Ik denk dat het prima is om woede als motivatie te gebruiken, maar je moet weten hoe je het moet beheersen. Je doel moet zijn om woede te gebruiken op een manier die je werkethiek en prestaties verbetert, terwijl je je geestelijke gezondheid en karakter behoudt. Om dit te doen, moet je woede op de juiste manier gebruiken. Het is bijvoorbeeld beter om woede te gebruiken tijdens de training dan tijdens wedstrijden, waar de druk groter is. Ook moet je ervoor zorgen dat je woede je relatie met anderen niet schaadt. Mijn advies is om je woede alleen uit te leven op de training, nooit op mensen. Ten slotte moet je je bewust zijn van de invloed van je woede op je geestelijke gezondheid. Als je merkt dat je woede je verhindert om echt van het leven te genieten, dan moet je je woede temperen. Vergeet niet dat je niet hoeft te boos de hele tijd om te slagen. Je moet weten dat er momenten zijn om boos en ontevreden te zijn, en er zijn momenten om gelukkig en dankbaar te zijn in het leven.

Als je dit advies in de praktijk brengt en leert hoe je je woede kunt beheersen, kun je zowel in de sport als in het leven slagen.