Hortense

Hortense, oorspronkelijke naam Eugénie-Hortense de Beauharnais, (geboren 10 april 1783, Parijs, Frankrijk- overleden 5 oktober 1837, Arenenberg, Zwitserland), koningin van Holland, stiefdochter van Napoleon I, en moeder van Napoleon III.

De dochter van de toekomstige keizerin Joséphine en van haar eerste echtgenoot, Alexandre de Beauharnais, werd Hortense een van de attracties van het hof nadat Napoleon in 1799 eerste consul van de Fransen was geworden. Om haar positie te versterken stimuleerde Joséphine een huwelijk tussen Hortense en Louis Bonaparte, de broer van Napoleon (1802). Uit dit ongelukkige huwelijk kwamen drie kinderen voort, waarvan de derde, Charles-Louis-Napoléon Bonaparte, Napoleon III zou worden. In 1806, toen Lodewijk koning van Holland werd, vergezelde Hortense hem naar Den Haag. Hoewel Napoleon in 1809 scheidde van Joséphine, weigerde hij Hortense en Louis een echtscheiding toe te staan, maar stond hun scheiding toe in 1810, toen Holland bij Frankrijk werd ingelijfd. Hortense keerde terug naar Parijs en schonk in 1811 het leven aan een zoon van haar minnaar, de comte de Flahaut; deze zoon, die door een familielid werd geadopteerd, werd de toekomstige hertog van Mornay.

Toen Napoleon in 1814 werd verbannen, werd Hortense, hoewel ze onder bescherming van de geallieerden stond en tot hertogin van Saint-Leu werd benoemd, het middelpunt van Bonapartistische intriges; en haar steun aan Napoleon tijdens zijn terugkeer (de Honderd Dagen) leidde in 1815 tot haar verbanning uit Frankrijk. Uiteindelijk vestigde zij zich in Arenenberg, Zwitserland, waar zij tot haar dood woonde en zich wijdde aan het schrijven en de bescherming van haar zonen. Haar memoires werden gepubliceerd tussen 1831 en 1835 (Eng. trans., Memoirs of Queen Hortense, 2 vol., 1862).