Hannelore Schmatz

Jarenlang kon het stoffelijk overschot van Schmatz worden gezien door iedereen die Everest wilde beklimmen via de zuidelijke route. Haar lichaam was bevroren in een zittende positie, leunend tegen haar rugzak met open ogen en haar haar wapperend in de wind, ongeveer 100 meter boven Kamp IV.

Tijdens een expeditie in 1981 was Sungdare Sherpa opnieuw de gids voor een groep klimmers. Hij had aanvankelijk geweigerd omdat hij tijdens de expeditie van 1979 zijn vingers en tenen had verloren, maar werd extra betaald door klimmer Chris Kopcjynski. Tijdens de klim naar beneden passeerden ze het lichaam van Schmatz en Kopcjynski was geschokt omdat hij dacht dat het een tent was en verklaarde: “We hebben het niet aangeraakt. Ik kon zien dat ze haar horloge nog om had.”

In 1984 vielen politie-inspecteur Yogendra Bahadur Thapa en Sherpa Ang Dorje om het leven toen ze tijdens een Nepalese politie-expeditie het lichaam van Schmatz probeerden terug te vinden.

Chris Bonington zag Schmatz in 1985 van een afstand en zag haar lichaam aanvankelijk aan voor een tent, totdat hij het van dichtbij kon bekijken.

Lene Gammelgaard, de eerste Scandinavische vrouw die de top van Everest bereikte, citeert de Noorse bergbeklimmer en expeditieleider Arne Næss Jr. die zijn ontmoeting met Schmatz’s stoffelijk overschot beschrijft, in haar boek Climbing High: A Woman’s Account of Surviving the Everest Tragedy (1999), waarin zij verslag doet van haar eigen expeditie in 1996. Næss’ beschrijving is als volgt:

“Het is nu niet ver meer. Ik kan niet ontsnappen aan de sinistere bewaker. Ongeveer 100 meter boven kamp IV zit ze tegen haar rugzak geleund, alsof ze een korte pauze neemt. Een vrouw met haar ogen wijd open en haar haren wapperend in elke windvlaag. Het is het lijk van Hannelore Schmatz, de vrouw van de leider van een Duitse expeditie in 1979. Ze bereikte de top, maar stierf tijdens de afdaling. Toch lijkt het alsof ze me met haar ogen volgt als ik voorbij loop. Haar aanwezigheid herinnert me eraan dat we hier zijn op de voorwaarden van de berg.”

De wind blies uiteindelijk het stoffelijk overschot van Schmatz over de rand en langs de Kangshungwand naar beneden.